Phorum.com.gr

Nandros έγραψε: 14 Μάιος 2020, 18:41

stavmanr έγραψε: 14 Μάιος 2020, 17:39

Leporello έγραψε: 14 Μάιος 2020, 17:35 Καμμία σχέση. Στο μπαρ που σε διώχνουν γιατί "έτσι", υπάρχει σαφής διάκριση επειδή δεν σου δίνουν επιλογή να κάνεις κάτι γιά να μπείς (συνήθως είναι γιατί δεν τους αρέσει η μούρη σου, ή είσαι μπακούρης ή κάτι τέτοιο). Αντίθετα, αυτηνής τής έδωσαν αντισηπτικό το οποίο αν έβαζε στα χέρια, θα ήταν ευπρόσδεκτη. Ομοίως, στο κυριλέ εστιατόριο, φοράς την γραβάτα και μπαίνεις μιά χαρά.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις υφίσταται διάκριση, δηλαδή παρανομία.
Δεν υπάρχει κωδικός ΚΑΔ "ιδιοκτήτητης κυριλέ εστιατορίου". Όλα τα εστιατόρια υπόκεινται στην ίδια νομοθεσία κι έχουν τους ίδιους κανόνες.

Στον εισαγγελέα!

Τελικά, έχει ο πελάτης πάντα δίκιο; Η σύντομη απάντηση είναι «κατηγορηματικά όχι». Είναι αυτή η απάντηση σε οποιοδήποτε ερώτημα περιέχει κάτι τόσο απόλυτο, όπως η λέξη «πάντα». Ποτέ, κανείς, δεν έχει πάντα δίκιο!

Έτσι κι ο πελάτης. Σε κάποια πράγματα έχει δίκιο, ό,τι κι αν πει ή μάλλον είναι η δική του γνώμη που μετράει και κανενός άλλου. Επομένως, ό,τι κι αν πει, έχει δίκιο. Για παράδειγμα, είναι ο μόνος που μπορεί να αποφασίσει αν του ταιριάζει ένα προϊόν, αν καλύπτει τις ανάγκες του, αν αξίζει να πληρώσει την τιμή του, αν είναι ικανοποιημένος από αυτό. Σε τέτοιου είδους θέματα, ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. Και η γνώμη του είναι η μόνη που μετράει, πρέπει να γίνεται σεβαστή και να φροντίζουν οι επιχειρήσεις που επιθυμούν να γίνει ή να παραμείνει πελάτης τους να συμμορφώνονται αναλόγως.

Σημείωση σημαντική: Έχουν λόγο να ασχοληθούν με το δίκιο του πελάτη μόνον οι επιχειρήσεις που θέλουν να γίνει ή να παραμείνει πελάτης τους. Οι υπόλοιπες μπορούν να τον αγνοήσουν. Επομένως, το πρώτο που είναι σκόπιμο να αποφασίσει μια επιχείρηση είναι ποιοι θέλει να είναι πελάτες της. Και τις προτιμήσεις ή τις ανάγκες αυτών να τις θεωρεί αξίωμα!

Το δίκιο του πελάτη, βέβαια, δεν είναι απεριόριστο ούτε άνευ όρων. Είναι σαν την ελευθερία: σταματάει εκεί που αρχίζει η ελευθερία κάποιων άλλων. Αυτοί οι «άλλοι» είναι οι υπόλοιποι πελάτες και οι εσωτερικοί πελάτες της επιχείρησης, δηλαδή οι εργαζόμενοι.

Δεν έχει δίκιο ο πελάτης που θέλει να σπάσει πιάτα στο Μέγαρο επειδή ήρθε στο κέφι! Δεν έχει δίκιο ο πελάτης που θέλει να μιλήσει στο κινητό του στη διάρκεια μιας θεατρικής παράστασης. Δεν έχει δίκιο ο πελάτης που αφήνει το μισογεμάτο καλαθάκι του στο ταμείο του σούπερ μάρκετ, ψωνίζει 2-3 ακόμα πραγματάκια, επιστρέφει στο καλαθάκι και απαιτεί να περάσει πριν από όλους τους άλλους που στο μεταξύ πήγαν και στάθηκαν στην ουρά. Δεν έχει δίκιο ο πελάτης που μιλάει άσχημα στον υπάλληλο, ο οποίος προσπαθεί να τον εξυπηρετήσει. Δεν έχει δίκιο ο πελάτης που ζητάει υπηρεσίες, τις οποίες δεν συμφώνησε η επιχείρηση να παρέχει. Δεν έχει δίκιο ο πελάτης που δεν σέβεται τους κανόνες.

Επομένως, το δεύτερο που είναι σκόπιμο να αποφασίσει μια επιχείρηση είναι οι κανόνες, το μείγμα μάρκετινγκ δηλαδή. Ποια χαρακτηριστικά περιλαμβάνει το προϊόν που πουλάει και ποια όχι, κάτω από ποιες συνθήκες μπορεί να γίνεται η αγορά ή/και η κατανάλωση, τι περιλαμβάνει η τιμή που ορίζει και τι όχι, ποια είναι η εικόνα της, τη συνέπεια της οποίας θα πρέπει να διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού απέναντι σε οποιονδήποτε την απειλήσει. Όσοι δεν συμμορφώνονται με αυτές τις αποφάσεις, απλώς δεν είναι επιθυμητοί πελάτες. Κι αυτό πρέπει να το επικοινωνήσει (μείγμα μάρκετινγκ κι εδώ) η επιχείρηση με απόλυτη σαφήνεια.

Δεν είναι άποψη τα παραπάνω, δεν είναι φιλοσοφική προσέγγιση. Είναι ψυχρή ανάλυση κόστους – ωφέλειας. Η επιχείρηση που ανέχεται το άδικο του πελάτη για να μην τον δυσαρεστήσει, δυσαρεστεί τους άλλους πελάτες και χάνει περισσότερο. Η επιχείρηση που ανέχεται το άδικο του πελάτη, ενθαρρύνει κι άλλους να απαιτήσουν το ίδιο – ή μεγαλύτερο – άδικο ή να υιοθετήσουν την ίδια άδικη συμπεριφορά και χάνει ακόμα περισσότερο. Η επιχείρηση που ανέχεται το άδικο του πελάτη, δυσαρεστεί τους εργαζομένους της και χάνει πολύ περισσότερο. Η επιχείρηση που ανέχεται το άδικο του πελάτη χάνει την ταυτότητά της και τελικά χάνει πολλούς πελάτες της – αν όχι όλους -, ακόμα κι αυτούς των οποίων το άδικο ανέχτηκε.

Σίγουρα δεν είναι επιθυμητό ούτε ευχάριστο μια επιχείρηση να αναγκαστεί να πει «όχι» σε πελάτη της. Η πρόληψη είναι καλύτερη από τη θεραπεία. Είναι κρίσιμο, επομένως, για μια επιχείρηση, να δημιουργεί κατάλληλα «εμπόδια» που θα αποτρέπουν την εκδήλωση άδικης ή ανάρμοστης συμπεριφοράς και αξίωσης υπερβολικών απαιτήσεων. Το μάρκετινγκ είναι πλούσιο σε τέτοια «εργαλεία». Η διαμόρφωση του καταστήματος (atmospherics), το μείγμα επικοινωνίας, η εκπαίδευση των εργαζομένων και οι σαφείς οδηγίες προς αυτούς, κτλ, κτλ, κτλ.

Κάποιες φορές, πιθανώς θα χρειαστεί «θεραπεία». Ο στόχος είναι να περιοριστεί ο αριθμός αυτών και να αυξηθεί ο αριθμός των πελατών που η επιχείρηση θα απολαμβάνει να αναγνωρίζει το δίκιο τους!

hellegennes έγραψε: 15 Μάιος 2020, 08:29Ο σεκιουριτάς είπε ότι το λέει ο νόμος. Ο νόμος μπορεί να μην το λέει αλλά το κατάστημα μπορεί να μην δεχτεί άτομα που αρνούνται να βάλουν αντισηπτικό, εφόσον το κρίνει απαραίτητο. Εξήγησα πολύ καλά τι λέει η νομοθεσία, έχω κατάστημα και δεν έχεις, και δεν ανέχομαι άλλους αχυράνθρωπους και να βάζεις λόγια στο στόμα μου που δεν είπα.

Για μια γαμημένη φορά δέξου ότι λες μαλακίες και λήξ'το.

AlienWay έγραψε: 15 Μάιος 2020, 13:35

Spoiler

Τελικά, έχει ο πελάτης πάντα δίκιο; Η σύντομη απάντηση είναι «κατηγορηματικά όχι». Είναι αυτή η απάντηση σε οποιοδήποτε ερώτημα περιέχει κάτι τόσο απόλυτο, όπως η λέξη «πάντα». Ποτέ, κανείς, δεν έχει πάντα δίκιο!

Έτσι κι ο πελάτης. Σε κάποια πράγματα έχει δίκιο, ό,τι κι αν πει ή μάλλον είναι η δική του γνώμη που μετράει και κανενός άλλου. Επομένως, ό,τι κι αν πει, έχει δίκιο. Για παράδειγμα, είναι ο μόνος που μπορεί να αποφασίσει αν του ταιριάζει ένα προϊόν, αν καλύπτει τις ανάγκες του, αν αξίζει να πληρώσει την τιμή του, αν είναι ικανοποιημένος από αυτό. Σε τέτοιου είδους θέματα, ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. Και η γνώμη του είναι η μόνη που μετράει, πρέπει να γίνεται σεβαστή και να φροντίζουν οι επιχειρήσεις που επιθυμούν να γίνει ή να παραμείνει πελάτης τους να συμμορφώνονται αναλόγως.

Σημείωση σημαντική: Έχουν λόγο να ασχοληθούν με το δίκιο του πελάτη μόνον οι επιχειρήσεις που θέλουν να γίνει ή να παραμείνει πελάτης τους. Οι υπόλοιπες μπορούν να τον αγνοήσουν. Επομένως, το πρώτο που είναι σκόπιμο να αποφασίσει μια επιχείρηση είναι ποιοι θέλει να είναι πελάτες της. Και τις προτιμήσεις ή τις ανάγκες αυτών να τις θεωρεί αξίωμα!

Το δίκιο του πελάτη, βέβαια, δεν είναι απεριόριστο ούτε άνευ όρων. Είναι σαν την ελευθερία: σταματάει εκεί που αρχίζει η ελευθερία κάποιων άλλων. Αυτοί οι «άλλοι» είναι οι υπόλοιποι πελάτες και οι εσωτερικοί πελάτες της επιχείρησης, δηλαδή οι εργαζόμενοι.

Δεν έχει δίκιο ο πελάτης που θέλει να σπάσει πιάτα στο Μέγαρο επειδή ήρθε στο κέφι! Δεν έχει δίκιο ο πελάτης που θέλει να μιλήσει στο κινητό του στη διάρκεια μιας θεατρικής παράστασης. Δεν έχει δίκιο ο πελάτης που αφήνει το μισογεμάτο καλαθάκι του στο ταμείο του σούπερ μάρκετ, ψωνίζει 2-3 ακόμα πραγματάκια, επιστρέφει στο καλαθάκι και απαιτεί να περάσει πριν από όλους τους άλλους που στο μεταξύ πήγαν και στάθηκαν στην ουρά. Δεν έχει δίκιο ο πελάτης που μιλάει άσχημα στον υπάλληλο, ο οποίος προσπαθεί να τον εξυπηρετήσει. Δεν έχει δίκιο ο πελάτης που ζητάει υπηρεσίες, τις οποίες δεν συμφώνησε η επιχείρηση να παρέχει. Δεν έχει δίκιο ο πελάτης που δεν σέβεται τους κανόνες.

Επομένως, το δεύτερο που είναι σκόπιμο να αποφασίσει μια επιχείρηση είναι οι κανόνες, το μείγμα μάρκετινγκ δηλαδή. Ποια χαρακτηριστικά περιλαμβάνει το προϊόν που πουλάει και ποια όχι, κάτω από ποιες συνθήκες μπορεί να γίνεται η αγορά ή/και η κατανάλωση, τι περιλαμβάνει η τιμή που ορίζει και τι όχι, ποια είναι η εικόνα της, τη συνέπεια της οποίας θα πρέπει να διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού απέναντι σε οποιονδήποτε την απειλήσει. Όσοι δεν συμμορφώνονται με αυτές τις αποφάσεις, απλώς δεν είναι επιθυμητοί πελάτες. Κι αυτό πρέπει να το επικοινωνήσει (μείγμα μάρκετινγκ κι εδώ) η επιχείρηση με απόλυτη σαφήνεια.

Δεν είναι άποψη τα παραπάνω, δεν είναι φιλοσοφική προσέγγιση. Είναι ψυχρή ανάλυση κόστους – ωφέλειας. Η επιχείρηση που ανέχεται το άδικο του πελάτη για να μην τον δυσαρεστήσει, δυσαρεστεί τους άλλους πελάτες και χάνει περισσότερο. Η επιχείρηση που ανέχεται το άδικο του πελάτη, ενθαρρύνει κι άλλους να απαιτήσουν το ίδιο – ή μεγαλύτερο – άδικο ή να υιοθετήσουν την ίδια άδικη συμπεριφορά και χάνει ακόμα περισσότερο. Η επιχείρηση που ανέχεται το άδικο του πελάτη, δυσαρεστεί τους εργαζομένους της και χάνει πολύ περισσότερο. Η επιχείρηση που ανέχεται το άδικο του πελάτη χάνει την ταυτότητά της και τελικά χάνει πολλούς πελάτες της – αν όχι όλους -, ακόμα κι αυτούς των οποίων το άδικο ανέχτηκε.

Σίγουρα δεν είναι επιθυμητό ούτε ευχάριστο μια επιχείρηση να αναγκαστεί να πει «όχι» σε πελάτη της. Η πρόληψη είναι καλύτερη από τη θεραπεία. Είναι κρίσιμο, επομένως, για μια επιχείρηση, να δημιουργεί κατάλληλα «εμπόδια» που θα αποτρέπουν την εκδήλωση άδικης ή ανάρμοστης συμπεριφοράς και αξίωσης υπερβολικών απαιτήσεων. Το μάρκετινγκ είναι πλούσιο σε τέτοια «εργαλεία». Η διαμόρφωση του καταστήματος (atmospherics), το μείγμα επικοινωνίας, η εκπαίδευση των εργαζομένων και οι σαφείς οδηγίες προς αυτούς, κτλ, κτλ, κτλ.

Κάποιες φορές, πιθανώς θα χρειαστεί «θεραπεία». Ο στόχος είναι να περιοριστεί ο αριθμός αυτών και να αυξηθεί ο αριθμός των πελατών που η επιχείρηση θα απολαμβάνει να αναγνωρίζει το δίκιο τους!

http://www.office4you.gr/news/pelatis-dikio/

stavmanr έγραψε: 15 Μάιος 2020, 08:09

Nandros έγραψε: 14 Μάιος 2020, 18:41

stavmanr έγραψε: 14 Μάιος 2020, 17:39
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις υφίσταται διάκριση, δηλαδή παρανομία.
Δεν υπάρχει κωδικός ΚΑΔ "ιδιοκτήτητης κυριλέ εστιατορίου". Όλα τα εστιατόρια υπόκεινται στην ίδια νομοθεσία κι έχουν τους ίδιους κανόνες.

Στον εισαγγελέα!

Εσεις τσιρίζετε για την δήθεν παρανομία της κυρίας.
Τρέχτε στον εισαγγελέα να βρείτε το δίκιο σας. Κι άμα το βρείτε σφυρίχτε μου κλέφτικα.

Εδώ ο Hellegennes νομίζει ότι επειδή άνοιξε επιχείρηση μπορεί να βάζει τους πελάτες να κάνουν τούμπες ομαδικά...
"εσύ πλύνε τα πόδια σου"
"εσύ πλύνε τα χέρια σου"
"εσύ χτενίσου"
"εσύ άλλαξε φανέλα"

hellegennes έγραψε: 15 Μάιος 2020, 13:43

AlienWay έγραψε: 15 Μάιος 2020, 13:35

Spoiler

Τελικά, έχει ο πελάτης πάντα δίκιο; Η σύντομη απάντηση είναι «κατηγορηματικά όχι». Είναι αυτή η απάντηση σε οποιοδήποτε ερώτημα περιέχει κάτι τόσο απόλυτο, όπως η λέξη «πάντα». Ποτέ, κανείς, δεν έχει πάντα δίκιο!

Έτσι κι ο πελάτης. Σε κάποια πράγματα έχει δίκιο, ό,τι κι αν πει ή μάλλον είναι η δική του γνώμη που μετράει και κανενός άλλου. Επομένως, ό,τι κι αν πει, έχει δίκιο. Για παράδειγμα, είναι ο μόνος που μπορεί να αποφασίσει αν του ταιριάζει ένα προϊόν, αν καλύπτει τις ανάγκες του, αν αξίζει να πληρώσει την τιμή του, αν είναι ικανοποιημένος από αυτό. Σε τέτοιου είδους θέματα, ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. Και η γνώμη του είναι η μόνη που μετράει, πρέπει να γίνεται σεβαστή και να φροντίζουν οι επιχειρήσεις που επιθυμούν να γίνει ή να παραμείνει πελάτης τους να συμμορφώνονται αναλόγως.

Σημείωση σημαντική: Έχουν λόγο να ασχοληθούν με το δίκιο του πελάτη μόνον οι επιχειρήσεις που θέλουν να γίνει ή να παραμείνει πελάτης τους. Οι υπόλοιπες μπορούν να τον αγνοήσουν. Επομένως, το πρώτο που είναι σκόπιμο να αποφασίσει μια επιχείρηση είναι ποιοι θέλει να είναι πελάτες της. Και τις προτιμήσεις ή τις ανάγκες αυτών να τις θεωρεί αξίωμα!

Το δίκιο του πελάτη, βέβαια, δεν είναι απεριόριστο ούτε άνευ όρων. Είναι σαν την ελευθερία: σταματάει εκεί που αρχίζει η ελευθερία κάποιων άλλων. Αυτοί οι «άλλοι» είναι οι υπόλοιποι πελάτες και οι εσωτερικοί πελάτες της επιχείρησης, δηλαδή οι εργαζόμενοι.

Δεν έχει δίκιο ο πελάτης που θέλει να σπάσει πιάτα στο Μέγαρο επειδή ήρθε στο κέφι! Δεν έχει δίκιο ο πελάτης που θέλει να μιλήσει στο κινητό του στη διάρκεια μιας θεατρικής παράστασης. Δεν έχει δίκιο ο πελάτης που αφήνει το μισογεμάτο καλαθάκι του στο ταμείο του σούπερ μάρκετ, ψωνίζει 2-3 ακόμα πραγματάκια, επιστρέφει στο καλαθάκι και απαιτεί να περάσει πριν από όλους τους άλλους που στο μεταξύ πήγαν και στάθηκαν στην ουρά. Δεν έχει δίκιο ο πελάτης που μιλάει άσχημα στον υπάλληλο, ο οποίος προσπαθεί να τον εξυπηρετήσει. Δεν έχει δίκιο ο πελάτης που ζητάει υπηρεσίες, τις οποίες δεν συμφώνησε η επιχείρηση να παρέχει. Δεν έχει δίκιο ο πελάτης που δεν σέβεται τους κανόνες.

Επομένως, το δεύτερο που είναι σκόπιμο να αποφασίσει μια επιχείρηση είναι οι κανόνες, το μείγμα μάρκετινγκ δηλαδή. Ποια χαρακτηριστικά περιλαμβάνει το προϊόν που πουλάει και ποια όχι, κάτω από ποιες συνθήκες μπορεί να γίνεται η αγορά ή/και η κατανάλωση, τι περιλαμβάνει η τιμή που ορίζει και τι όχι, ποια είναι η εικόνα της, τη συνέπεια της οποίας θα πρέπει να διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού απέναντι σε οποιονδήποτε την απειλήσει. Όσοι δεν συμμορφώνονται με αυτές τις αποφάσεις, απλώς δεν είναι επιθυμητοί πελάτες. Κι αυτό πρέπει να το επικοινωνήσει (μείγμα μάρκετινγκ κι εδώ) η επιχείρηση με απόλυτη σαφήνεια.

Δεν είναι άποψη τα παραπάνω, δεν είναι φιλοσοφική προσέγγιση. Είναι ψυχρή ανάλυση κόστους – ωφέλειας. Η επιχείρηση που ανέχεται το άδικο του πελάτη για να μην τον δυσαρεστήσει, δυσαρεστεί τους άλλους πελάτες και χάνει περισσότερο. Η επιχείρηση που ανέχεται το άδικο του πελάτη, ενθαρρύνει κι άλλους να απαιτήσουν το ίδιο – ή μεγαλύτερο – άδικο ή να υιοθετήσουν την ίδια άδικη συμπεριφορά και χάνει ακόμα περισσότερο. Η επιχείρηση που ανέχεται το άδικο του πελάτη, δυσαρεστεί τους εργαζομένους της και χάνει πολύ περισσότερο. Η επιχείρηση που ανέχεται το άδικο του πελάτη χάνει την ταυτότητά της και τελικά χάνει πολλούς πελάτες της – αν όχι όλους -, ακόμα κι αυτούς των οποίων το άδικο ανέχτηκε.

Σίγουρα δεν είναι επιθυμητό ούτε ευχάριστο μια επιχείρηση να αναγκαστεί να πει «όχι» σε πελάτη της. Η πρόληψη είναι καλύτερη από τη θεραπεία. Είναι κρίσιμο, επομένως, για μια επιχείρηση, να δημιουργεί κατάλληλα «εμπόδια» που θα αποτρέπουν την εκδήλωση άδικης ή ανάρμοστης συμπεριφοράς και αξίωσης υπερβολικών απαιτήσεων. Το μάρκετινγκ είναι πλούσιο σε τέτοια «εργαλεία». Η διαμόρφωση του καταστήματος (atmospherics), το μείγμα επικοινωνίας, η εκπαίδευση των εργαζομένων και οι σαφείς οδηγίες προς αυτούς, κτλ, κτλ, κτλ.

Κάποιες φορές, πιθανώς θα χρειαστεί «θεραπεία». Ο στόχος είναι να περιοριστεί ο αριθμός αυτών και να αυξηθεί ο αριθμός των πελατών που η επιχείρηση θα απολαμβάνει να αναγνωρίζει το δίκιο τους!

http://www.office4you.gr/news/pelatis-dikio/

Πάνω σ' αυτό που παράθεσες θέλω να σημειώσω ότι το κατάστημα διατηρεί πάντα το δικαίωμα να διώξει από τον χώρο του και να αρνηθεί εξυπηρέτηση σε άτομο που η επιχείρηση κρίνει ότι μιλάει άσχημα, απειλητικά ή υποτιμητικά στο προσωπικό.

Στην περίπτωση της ΣΥΡΙΖΑΙΑΣ, ο σεκιουριτάς μπορούσε να την πετάξει έξω και το κατάστημα μπορεί να την αποκλείσει διά βίου και μόνο που ύψωσε την φωνή της. Σε αντίθεση με αυτά που λένε κάποι(ος)οι σ' αυτό το νήμα, δεν χρειάζεται να καλέσει καμμιά αστυνομία.

Για μια ακόμη φορά: το κατάστημα είναι αυτό που κρίνει τα απαραίτητα μέτρα. Ο νόμος ορίζει ελάχιστες απαιτήσεις, ποτέ μέγιστες. Υπάρχουν ελάχιστες απαιτήσεις για την ασφάλεια και την υγιεινή από τον νόμο, αλλά οποιοδήποτε κατάστημα μπορεί να υπερβάλλει όσο θέλει στις δικές του απαιτήσεις και είναι στην ευχέρεια των πελατών να αποφασίσουν αν τα μέτρα είναι τέτοια που τους ενοχλεί η υπερβολή τους αρκετά για να μην ψωνίσουν από εκεί.

Αυτή είναι η μόνη νομική πραγματικότητα.

LETO έγραψε: 13 Μάιος 2020, 14:38

Leporello έγραψε: 13 Μάιος 2020, 12:59 Το βίντεο είναι textbook case ότι αγανακτισμένοι, "ξύπνιοι", αυτοί που δεν είναι "κότες", αυτοί που βλέπουν το "ψέμα", "μασωνία", δημιουργισμός και ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα πακέτο. Να, σαν εσένα ένα πράγμα.

Σωπα ρε μεγαλε που θα βαλεις τους αγανακτισμενους των μνημονιων στο ιδιο τσουβαλι με αυτο το σουργελο

Επισης δουλευομαστε νομιζω να θεωρουμε οτι οι αντιμασωνοι, αντισημιτες ειναι ως επι το πλειστον ψηφοφοροι του συριζα

Το αντιθετο ισχυει, ή ΝΔ ψηφιζουν ή Βελοπουλο.

στο κατω κατω ο συριζα δεν εχει κανει αντιστοιχα σουργελα βουλευτες

Leporello έγραψε: 13 Μάιος 2020, 12:59

stavmanr έγραψε: 12 Μάιος 2020, 17:50 Έχει απόλυτο δίκιο ως προς το γεγονός ότι δεν είναι υποχρεωμένη να κάνει οτιδήποτε από αυτά που της επιβάλλουν παράνομα οι θαμώνες και το προσωπικό ασφαλείας.

Εδώ δημοσιεύτηκαν οι υποχρεώσεις πελατών και προσωπικού, ανά είδος επιχείρησης.
https://www.taxheaven.gr/news/48818/kan ... parabasewn

Πρέπει να διαχωρίζουμε την προσωπική μας αισθητική ή τις συμπάθειές μας από την ορθότητα των επιχειρημάτων και λόγων.

You are missing the point. Το βίντεο δεν δείχνει ούτε τι πήγαν να τής επιβάλουν, ούτε τα "επιχειρήματα και τους λόγους" της. Το βίντεο είναι textbook case ότι αγανακτισμένοι, "ξύπνιοι", αυτοί που δεν είναι "κότες", αυτοί που βλέπουν το "ψέμα", "μασωνία", δημιουργισμός και ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα πακέτο. Να, σαν εσένα ένα πράγμα.

stavmanr έγραψε: 15 Μάιος 2020, 08:09

Nandros έγραψε: 14 Μάιος 2020, 18:41

stavmanr έγραψε: 14 Μάιος 2020, 17:39
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις υφίσταται διάκριση, δηλαδή παρανομία.
Δεν υπάρχει κωδικός ΚΑΔ "ιδιοκτήτητης κυριλέ εστιατορίου". Όλα τα εστιατόρια υπόκεινται στην ίδια νομοθεσία κι έχουν τους ίδιους κανόνες.

Στον εισαγγελέα!

Εσεις τσιρίζετε για την δήθεν παρανομία της κυρίας.
Τρέχτε στον εισαγγελέα να βρείτε το δίκιο σας. Κι άμα το βρείτε σφυρίχτε μου κλέφτικα.

Εδώ ο Hellegennes νομίζει ότι επειδή άνοιξε επιχείρηση μπορεί να βάζει τους πελάτες να κάνουν τούμπες ομαδικά...
"εσύ πλύνε τα πόδια σου"
"εσύ πλύνε τα χέρια σου"
"εσύ χτενίσου"
"εσύ άλλαξε φανέλα"

Green Dragon έγραψε: 15 Μάιος 2020, 15:57

Leporello έγραψε: 13 Μάιος 2020, 12:59

stavmanr έγραψε: 12 Μάιος 2020, 17:50 Έχει απόλυτο δίκιο ως προς το γεγονός ότι δεν είναι υποχρεωμένη να κάνει οτιδήποτε από αυτά που της επιβάλλουν παράνομα οι θαμώνες και το προσωπικό ασφαλείας.

Εδώ δημοσιεύτηκαν οι υποχρεώσεις πελατών και προσωπικού, ανά είδος επιχείρησης.
https://www.taxheaven.gr/news/48818/kan ... parabasewn

Πρέπει να διαχωρίζουμε την προσωπική μας αισθητική ή τις συμπάθειές μας από την ορθότητα των επιχειρημάτων και λόγων.

You are missing the point. Το βίντεο δεν δείχνει ούτε τι πήγαν να τής επιβάλουν, ούτε τα "επιχειρήματα και τους λόγους" της. Το βίντεο είναι textbook case ότι αγανακτισμένοι, "ξύπνιοι", αυτοί που δεν είναι "κότες", αυτοί που βλέπουν το "ψέμα", "μασωνία", δημιουργισμός και ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα πακέτο. Να, σαν εσένα ένα πράγμα.

Με συγχωρείς αλλά αυτό είναι μια ανόητη γενίκευση. Έτσι είναι βέβαια όλες οι γενικεύσεις που σχετίζονται με ανθρώπινες συμπεριφορές. Δεν υπάρχουν καλούπια, μόνο τάσεις.

Leporello έγραψε: 15 Μάιος 2020, 16:02 Ε, ωραία, όλα αυτά τείνουν να γίνουν ένα πράγμα.