Αυτοάμυνα και παιδί

[ΚΑΜΠΟΥΡΟΓΛΥΦΤΗΣ]

Αν δεν εχεις ψυχη η αν δεν κατεβαινεις σε αγωνες οσες πολεμικες τεχνες και αν κανεις δεν προκειται να βγαλεις καμια τεχνικη στο δρομο
Μακρια απο Αικιντο παντως.
Οτι εχει συνεργασια δεν δουλευει εξω και το αικιντο διδασκεται με συνεργασια των 2 ασκουμενων.

[Μπίστης]

Έλα ρε τεράστιε, είσαι ο παλιός ; αν θυμάμαι καλά την θεματική σου αρειανός και φλώροι αθηναίοι ...

[ΓΑΛΗ]

Για όσους δεν γνωρίζετε, να σας πω εδώ ότι το 99% της αυτοάμυνας έγκειται στα εξής τρία : έτοιμο νευρικό σύστημα, εκτίμηση χώρου/απειλής, ενστικτώδεις αντιδράσεις με μηδενική σκέψη από την στιγμή που τα προηγούμενα δύο έδωσαν σήμα ότι πρέπει να εμπλακείς.

Οι όποιες τεχνικές, έρχονται μετά.

Αυτά τα προσφέρει και ο αθλητισμός. Συν την πειθαρχία που είναι πολύ σημαντικό κλπ

Ο γιος μου ξεκίνησε γύρω στα 10 με τάε κβο ντο, ο προπονητής έλεγε ότι ήταν καλός και είχε καλά ανοίγματα για αγόρι κλπ αλλά αυτός βαρέθηκε γρήγορα και κόλλησε με το βόλλεϊ. Εγώ δεν ήξερα λεπτομέρειες για τις εξωαθλητικές του δραστηριότητες αλλά από φίλους του μάθαινα ότι ήταν επαρκώς μάχιμος στις εκδηλώσεις ακτιβιστικής κοινωνικοποίησης. Ο πατέρας του έπαιζε στο ίδιο κόνσεπτ. Και γενικώς, δεν γνώρισα πολλούς αθλητές που να τρώνε στο χαλαρό ξύλο. Δεν ξέρω τις δικές σας εκτιμήσεις.

[Otto Weininger]

Για όσους δεν γνωρίζετε, να σας πω εδώ ότι το 99% της αυτοάμυνας έγκειται στα εξής τρία : έτοιμο νευρικό σύστημα, εκτίμηση χώρου/απειλής, ενστικτώδεις αντιδράσεις με μηδενική σκέψη από την στιγμή που τα προηγούμενα δύο έδωσαν σήμα ότι πρέπει να εμπλακείς.

Οι όποιες τεχνικές, έρχονται μετά.

Αυτά τα προσφέρει και ο αθλητισμός. Συν την πειθαρχία που είναι πολύ σημαντικό κλπ

Ο γιος μου ξεκίνησε γύρω στα 10 με τάε κβο ντο, ο προπονητής έλεγε ότι ήταν καλός και είχε καλά ανοίγματα για αγόρι κλπ αλλά αυτός βαρέθηκε γρήγορα και κόλλησε με το βόλλεϊ. Εγώ δεν ήξερα λεπτομέρειες για τις εξωαθλητικές του δραστηριότητες αλλά από φίλους του μάθαινα ότι ήταν επαρκώς μάχιμος στις εκδηλώσεις ακτιβιστικής κοινωνικοποίησης. Ο πατέρας του έπαιζε στο ίδιο κόνσεπτ. Και γενικώς, δεν γνώρισα πολλούς αθλητές που να τρώνε στο χαλαρό ξύλο. Δεν ξέρω τις δικές σας εκτιμήσεις.

Επέτρεψε μου να διαφωνήσω κάθετα.

Τα τρία μπολνταρισμενα όχι μόνο δεν θα τα μάθει κάποιος αθλητής γενικά και αόριστα, αλλά στο 95% των περιπτώσεων δεν θα διδάσκονται ούτε όσοι ασχολούνται με πολεμικές τέχνες και αυτοάμυνα γενικά.

Και φυσικά άλλο το ξύλο με την ευρεία έννοια και άλλο η αυτοάμυνα.

Μετά από 25 σχεδόν χρόνια ενασχόλησης, εγώ ας πούμε δεν έχω μάθει να ριχνω ξύλο. Έχω μάθει να μην τρώω ξύλο και γενικά να δυσκόλευω πολύ την οποία επίθεση σε βάρος μου.

Δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα.

[ΓΑΛΗ]

Για όσους δεν γνωρίζετε, να σας πω εδώ ότι το 99% της αυτοάμυνας έγκειται στα εξής τρία : έτοιμο νευρικό σύστημα, εκτίμηση χώρου/απειλής, ενστικτώδεις αντιδράσεις με μηδενική σκέψη από την στιγμή που τα προηγούμενα δύο έδωσαν σήμα ότι πρέπει να εμπλακείς.

Οι όποιες τεχνικές, έρχονται μετά.

Αυτά τα προσφέρει και ο αθλητισμός. Συν την πειθαρχία που είναι πολύ σημαντικό κλπ

Ο γιος μου ξεκίνησε γύρω στα 10 με τάε κβο ντο, ο προπονητής έλεγε ότι ήταν καλός και είχε καλά ανοίγματα για αγόρι κλπ αλλά αυτός βαρέθηκε γρήγορα και κόλλησε με το βόλλεϊ. Εγώ δεν ήξερα λεπτομέρειες για τις εξωαθλητικές του δραστηριότητες αλλά από φίλους του μάθαινα ότι ήταν επαρκώς μάχιμος στις εκδηλώσεις ακτιβιστικής κοινωνικοποίησης. Ο πατέρας του έπαιζε στο ίδιο κόνσεπτ. Και γενικώς, δεν γνώρισα πολλούς αθλητές που να τρώνε στο χαλαρό ξύλο. Δεν ξέρω τις δικές σας εκτιμήσεις.

Επέτρεψε μου να διαφωνήσω κάθετα.

Τα τρία μπολνταρισμενα όχι μόνο δεν θα τα μάθει κάποιος αθλητής γενικά και αόριστα, αλλά στο 95% των περιπτώσεων δεν θα διδάσκονται ούτε όσοι ασχολούνται με πολεμικές τέχνες και αυτοάμυνα γενικά.

Και φυσικά άλλο το ξύλο με την ευρεία έννοια και άλλο η αυτοάμυνα.

Μετά από 25 σχεδόν χρόνια ενασχόλησης, εγώ ας πούμε δεν έχω μάθει να ριχνω ξύλο. Έχω μάθει να μην τρώω ξύλο και γενικά να δυσκόλευω πολύ την οποία επίθεση σε βάρος μου.

Δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα.

Μα κι εγώ δεν θεωρώ ζητούμενο την επίθεση αλλά την πιο αποτελεσματική άμυνα. Ούτε ισχυρίζομαι ότι ένας αθλητής "έχει" κάποιον παλαιστή, μποξέρ ή έμπειρο γνώστη πολεμικών τεχνών. Λέω ότι επειδή έχει γρήγορα αντανακλαστικά, είναι δυνατός και έχει καλό κοντρόλ του σώματος του έχει πολύ καλύτερες πιθανότητες από τον μέσο όρο. Κι επειδή βλέπω τι γίνεται όλα τα χρόνια με παιδιά φίλων (αγόρια και κορίτσια) που τα πηγαίνουν όταν είναι μικρά για πολεμικές τέχνες, ξέρω ότι πολύ λίγα έχουν συνεχίσει. Οπότε, το θέμα δεν είναι σε ποια ηλικία είναι σωστό να ξεκινούν αλλά για πόσο διάστημα μπορούν να συνεχίσουν την εξάσκηση σε έναν ικανοποιητικό ρυθμό ώστε να γίνει αναπόσπαστο κομμάτι των δραστηριοτήτων τους και για τα επόμενα χρόνια. Το ιδανικό για μένα είναι αν κάποιο παιδί αρχίζει να παρακολουθεί μαθήματα, να υπάρχει και κάποιος γνώστης -όχι απαραίτητα με "πτυχίο" - στον προσωπικό του χώρο ως προσωπικός του γυμναστής. Και φυσικά, μετράει πολύ και ο χαρακτήρας του παιδιού. Γι' αυτό έθεσα και το θέμα "πειθαρχία" που προσφέρει η αθλητική ενασχόληση, γίνεται καθημερινότητα.

Φυσικά και σου επιτρέπω, εσύ ξέρεις πολύ περισσότερα μέσα από τον χώρο. Εγώ για το τι βλέπω εκτός, γράφω.

[Otto Weininger]

Αυτά τα προσφέρει και ο αθλητισμός. Συν την πειθαρχία που είναι πολύ σημαντικό κλπ

Ο γιος μου ξεκίνησε γύρω στα 10 με τάε κβο ντο, ο προπονητής έλεγε ότι ήταν καλός και είχε καλά ανοίγματα για αγόρι κλπ αλλά αυτός βαρέθηκε γρήγορα και κόλλησε με το βόλλεϊ. Εγώ δεν ήξερα λεπτομέρειες για τις εξωαθλητικές του δραστηριότητες αλλά από φίλους του μάθαινα ότι ήταν επαρκώς μάχιμος στις εκδηλώσεις ακτιβιστικής κοινωνικοποίησης. Ο πατέρας του έπαιζε στο ίδιο κόνσεπτ. Και γενικώς, δεν γνώρισα πολλούς αθλητές που να τρώνε στο χαλαρό ξύλο. Δεν ξέρω τις δικές σας εκτιμήσεις.

Επέτρεψε μου να διαφωνήσω κάθετα.

Τα τρία μπολνταρισμενα όχι μόνο δεν θα τα μάθει κάποιος αθλητής γενικά και αόριστα, αλλά στο 95% των περιπτώσεων δεν θα διδάσκονται ούτε όσοι ασχολούνται με πολεμικές τέχνες και αυτοάμυνα γενικά.

Και φυσικά άλλο το ξύλο με την ευρεία έννοια και άλλο η αυτοάμυνα.

Μετά από 25 σχεδόν χρόνια ενασχόλησης, εγώ ας πούμε δεν έχω μάθει να ριχνω ξύλο. Έχω μάθει να μην τρώω ξύλο και γενικά να δυσκόλευω πολύ την οποία επίθεση σε βάρος μου.

Δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα.

Μα κι εγώ δεν θεωρώ ζητούμενο την επίθεση αλλά την πιο αποτελεσματική άμυνα. Ούτε ισχυρίζομαι ότι ένας αθλητής "έχει" κάποιον παλαιστή, μποξέρ ή έμπειρο γνώστη πολεμικών τεχνών. Λέω ότι επειδή έχει γρήγορα αντανακλαστικά, είναι δυνατός και έχει καλό κοντρόλ του σώματος του έχει πολύ καλύτερες πιθανότητες από τον μέσο όρο. Κι επειδή βλέπω τι γίνεται όλα τα χρόνια με παιδιά φίλων (αγόρια και κορίτσια) που τα πηγαίνουν όταν είναι μικρά για πολεμικές τέχνες, ξέρω ότι πολύ λίγα έχουν συνεχίσει. Οπότε, το θέμα δεν είναι σε ποια ηλικία είναι σωστό να ξεκινούν αλλά για πόσο διάστημα μπορούν να συνεχίσουν την εξάσκηση σε έναν ικανοποιητικό ρυθμό ώστε να γίνει αναπόσπαστο κομμάτι των δραστηριοτήτων τους και για τα επόμενα χρόνια. Το ιδανικό για μένα είναι αν κάποιο παιδί αρχίζει να παρακολουθεί μαθήματα, να υπάρχει και κάποιος γνώστης -όχι απαραίτητα με "πτυχίο" - στον προσωπικό του χώρο ως προσωπικός του γυμναστής. Και φυσικά, μετράει πολύ και ο χαρακτήρας του παιδιού.

Φυσικά και σου επιτρέπω, εσύ ξέρεις πολύ περισσότερα μέσα από τον χώρο. Εγώ για το τι βλέπω εκτός, γράφω.

Εννοείται πως ο γυμνασμένος υπερτερεί του μπουχεσα. Όπως και οι διαστάσεις παίζουν ρόλο. Άντε να τα βάλεις με τον Σχορτσιανιτη ας πούμε

Αλλά η εκπαίδευση νευρικού συστήματος όσο και αν μοιάζει με τα αντανακλαστικά, άλλο τόσο διαφέρει.

Όπως επίσης η εκτίμηση της κατάστασης και το σκαναρισμα του χώρου. Πρέπει να σου γίνει βίωμα όσο και αν φαίνεται αστείο για απλους ανθρώπους όπως εμείς.

[Dorian]

Ο γιος μου ξεκίνησε γύρω στα 10 με τάε κβο ντο, ο προπονητής έλεγε ότι ήταν καλός και είχε καλά ανοίγματα για αγόρι κλπ αλλά αυτός βαρέθηκε γρήγορα και κόλλησε με το βόλλεϊ. Εγώ δεν ήξερα λεπτομέρειες για τις εξωαθλητικές του δραστηριότητες αλλά από φίλους του μάθαινα ότι ήταν επαρκώς μάχιμος στις εκδηλώσεις ακτιβιστικής κοινωνικοποίησης. Ο πατέρας του έπαιζε στο ίδιο κόνσεπτ. Και γενικώς, δεν γνώρισα πολλούς αθλητές που να τρώνε στο χαλαρό ξύλο. Δεν ξέρω τις δικές σας εκτιμήσεις.

εξαρτάται την περιοχή το σχολείο, συνήθειες, διαδρομές κλπ. Παλαιότερες δεκαετίες αθλήματα όπως βόλει, μπασκετ, τρέξιμο, ήταν αρκετά στην γενική περίπτωση για να φαίνεται σωματικά & συμπεριφορικά ο έφηβος νορμάλ και να μην αποτελεί στόχο ευκαρίας. Τώρα αν η περιοχή σου μετατρέπεται σε γκέττο και υποβαθμίζεται, το τοπικό σχολείο μαζέυει όλο και χειρότερο υλικό, δεν σε σώζει ούτε να γινεις μπρουσ λι. Να υποθέσω ότι μπαίνει/ έχει μπει πρόσφατα στην εφηβεία, είναι συνηθισμένη τάση τότε να επιλέγουν ομαδικά αθλήματα και να εγκαταλείπουν ατομικά αν έκαναν μέχρι τότε. Τώρα εξαρτάται βέβαια και από γενετικούς παράγοντες κληρονομικότητας, ορμονικό προφίλ που στις μέρες μας με περιβαλλοντικούς παράγοντες είναι επιβαρυμένο για τους άνδρες, πλαστικά, καθιστική ζωή, 1 ώρα γυμναστικής κάποιες μέρες είναι λίγη, χωρίς άσκηση χρόνο στον ήλιο, μόλυνση κλπ.
Την πρόταση μου την είπα πριν μερικές σελίδες στίβος, σε πρόγραμμα με γυμναστή που να έχει και ρίψεις όχι μόνο τρέξιμο, σε σύλλογο με κάποια έστω βασικά όργανα γυμναστικής και βάρη και καλή πρωτεϊνική διατροφή ειδικά με το που μπαινει στην εφηβεία. Τα ατομικά αθλήματα απαιτούν μεγαλύτερη αυτοπειθαρχία από τον αθλούμενο, και πιθανόν λίγο πιο κλειστό χαρακτήρα. Δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν υπάρχει αλληλεπίδραση πχ κοινά ταξίδια με τον σύλλογο για αγώνες και κοινωνικοποίηση με συναθλητές.

[ΓΑΛΗ]

Ο γιος μου ξεκίνησε γύρω στα 10 με τάε κβο ντο, ο προπονητής έλεγε ότι ήταν καλός και είχε καλά ανοίγματα για αγόρι κλπ αλλά αυτός βαρέθηκε γρήγορα και κόλλησε με το βόλλεϊ. Εγώ δεν ήξερα λεπτομέρειες για τις εξωαθλητικές του δραστηριότητες αλλά από φίλους του μάθαινα ότι ήταν επαρκώς μάχιμος στις εκδηλώσεις ακτιβιστικής κοινωνικοποίησης. Ο πατέρας του έπαιζε στο ίδιο κόνσεπτ. Και γενικώς, δεν γνώρισα πολλούς αθλητές που να τρώνε στο χαλαρό ξύλο. Δεν ξέρω τις δικές σας εκτιμήσεις.

εξαρτάται την περιοχή το σχολείο, συνήθειες, διαδρομές κλπ. Παλαιότερες δεκαετίες αθλήματα όπως βόλει, μπασκετ, τρέξιμο, ήταν αρκετά στην γενική περίπτωση για να φαίνεται σωματικά & συμπεριφορικά ο έφηβος νορμάλ και να μην αποτελεί στόχο ευκαρίας. Τώρα αν η περιοχή σου μετατρέπεται σε γκέττο και υποβαθμίζεται, το τοπικό σχολείο μαζέυει όλο και χειρότερο υλικό, δεν σε σώζει ούτε να γινεις μπρουσ λι. Να υποθέσω ότι μπαίνει/ έχει μπει πρόσφατα στην εφηβεία, είναι συνηθισμένη τάση τότε να επιλέγουν ομαδικά αθλήματα και να εγκαταλείπουν ατομικά αν έκαναν μέχρι τότε. Τώρα εξαρτάται βέβαια και από γενετικούς παράγοντες κληρονομικότητας, ορμονικό προφίλ που στις μέρες μας με περιβαλλοντικούς παράγοντες είναι επιβαρυμένο για τους άνδρες, πλαστικά, καθιστική ζωή, 1 ώρα γυμναστικής κάποιες μέρες είναι λίγη, χωρίς άσκηση χρόνο στον ήλιο, μόλυνση κλπ.
Την πρόταση μου την είπα πριν μερικές σελίδες στίβος, σε πρόγραμμα με γυμναστή που να έχει και ρίψεις όχι μόνο τρέξιμο, σε σύλλογο με κάποια έστω βασικά όργανα γυμναστικής και βάρη και καλή πρωτεϊνική διατροφή ειδικά με το που μπαινει στην εφηβεία. Τα ατομικά αθλήματα απαιτούν μεγαλύτερη αυτοπειθαρχία από τον αθλούμενο, και πιθανόν λίγο πιο κλειστό χαρακτήρα. Δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν υπάρχει αλληλεπίδραση πχ κοινά ταξίδια με τον σύλλογο για αγώνες και κοινωνικοποίηση με συναθλητές.

Έχω αρκετές ενστάσεις. Αλλά επειδή δεν θέλω να ξεφύγει το θέμα ή θα μας δώσει την άδεια ο Όττο να μετατραπεί το θέμα σε κάτι ευρύτερο (και δεν το λέω για να εκμαιεύσω ευγενή στάση αν τον ενοχλεί, το εννοώ) ή θα ανοίξουμε άλλο θέμα για τις διαφορές ατομικών και ομαδικών αθλημάτων.

[gassim]

Νομίζω οτι στατιστικά οι περιπτώσεις που θα χρειαστεί σε εναν άνθρωπο η αυτοάμυνα είναι τόσες που δεν αξίζει να ασχοληθεί 20 χρόνια. Αν βάλουμε μέσα στην εξίσωση και το ενδεχόμενο να μην αρκεί η όποια ικανότητα αυτοάμυνας για να περάσει μια δύσκολη κατάσταση αλώβητος, είναι ακόμα πιο άσκοπη η ενασχόληση.
Η άποψη μου λοιπόν είναι οτι οποιος θέλει να ασχοληθεί με πολεμικές τέχνες πρέπει να το κάνει αν γουστάρει και περνάει καλά χωρίς να έχει την αυτοάμυνα στο μυαλό του. Ως εκ τούτου η κατάλληλη ηλικία για να ξεκινήσει ένα παιδί πολεμικές τέχνες είναι ακριβως η ίδια για να ξεκινήσει τένις ή οποιοδήποτε άλλο σπορ θα κάνει για χόμπυ. Όποτε θέλει.

Βέβαια εγω είμαι άσχετος με αυτά οπότε η γνώμη μου δεν εχει και πολύ μεγάλη βαρύτητα, κρίνω μονο απο το γεγονός οτι έζησα μέχρι τώρα και ούτε μια φορά δεν είπα, αχ μακάρι να μπορούσα να αμυνθώ.

[Ασέβαστος]

η μαχητικη ικανοτητα αυτοαμυνας, ειναι βεβαιως καλη, αλλα σε τελικη αναλυση, δεν ειναι τοσο σημαντικη για να αποφυγει ενας εφηβος το βρωμοξυλο. το να μπορεις να αντιμετωπισεις εναν επιτιθεμενο, ειναι καλο, αλλα δεν θα σε σωσει, αν συνεχως προκαλεις την τυχη σου.

το νουμερο ενα, το σημαντικοτερο, ειναι να μην πηγαινει το παιδι γυρευοντας. αυτο απο μονο του, ειναι ικανο να το γλυτωσει απο καταστασεις στις οποιες καμμια μαχητικοτητα δεν μπορει να το σωσει.

αν και μονο αν, εχει παρει μαστερ στο αποπανω, ενα δευτερο σημαντικο, ειναι η κοινωνικοποιηση, οι παρεες. ενας μονοχνωτος μαμουχαλος ειναι στοχος για τα καθικια. ενας ευχαριστος, κοινωνικος ανθρωπος, με καλους στενους φιλους και ευρυτερη παρεα,ειναι δυσκολοτερο να γινει στοχος, γιατι ο οποιος επιτιθεμενος θα ξερει οτι εχει να κανει με ομαδα, παρεα, και οχι εναν μονο.

[Stalker]

Νομίζω οτι στατιστικά οι περιπτώσεις που θα χρειαστεί σε εναν άνθρωπο η αυτοάμυνα είναι τόσες που δεν αξίζει να ασχοληθεί 20 χρόνια. Αν βάλουμε μέσα στην εξίσωση και το ενδεχόμενο να μην αρκεί η όποια ικανότητα αυτοάμυνας για να περάσει μια δύσκολη κατάσταση αλώβητος, είναι ακόμα πιο άσκοπη η ενασχόληση.
Η άποψη μου λοιπόν είναι οτι οποιος θέλει να ασχοληθεί με πολεμικές τέχνες πρέπει να το κάνει αν γουστάρει και περνάει καλά χωρίς να έχει την αυτοάμυνα στο μυαλό του. Ως εκ τούτου η κατάλληλη ηλικία για να ξεκινήσει ένα παιδί πολεμικές τέχνες είναι ακριβως η ίδια για να ξεκινήσει τένις ή οποιοδήποτε άλλο σπορ θα κάνει για χόμπυ. Όποτε θέλει.

Βέβαια εγω είμαι άσχετος με αυτά οπότε η γνώμη μου δεν εχει και πολύ μεγάλη βαρύτητα, κρίνω μονο απο το γεγονός οτι έζησα μέχρι τώρα και ούτε μια φορά δεν είπα, αχ μακάρι να μπορούσα να αμυνθώ.

Μια χαρά τα λες, το cost-benefit analysis των ΠΤ για την συντριπτική πλειοψηφία των ασκούμενων που δεν θα καταλήξουν δάσκαλοι, coach ή επαγγελματίες αθλητές στέκει μόνο αν έχεις πρωτίστως ψυχικό όφελος.

Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να υπάρχει αυτοσυνείδηση ως προς το αν αυτό που κάνεις έχει δυνητικά πρακτική αξία ή αν απλά κάνεις cosplay τον αμέρικαν νίντζα με άλλους πυτζαμοφόρους ενήλικες, δεν είναι όλες οι ΠΤ το ίδιο.

[ΚΑΜΠΟΥΡΟΓΛΥΦΤΗΣ]

Θα πρεπει αν επιλεξετε πολεμικες τεχνες που βασιζονται στην βαρια μηχανικη δηλ στα χοντροκομμενα πραγματα.
Προτεινω ανεπυφυλακτα ΜΜΑ δηλ στην ουσια Παγκρατιο ,Βοχ η Kik Boxing Sanda που εχει και ριψεις διοτι αυτα εχουν sparring απο τον πρωτο μηνα δηλ ο ασκουμενος αρχιζει και μπαινει στο παιχνιδι αμεσως ,ενω στο καρατε τα κουμιτε αρχιζουν οταν παρει την καφε ζωνη δηλ μετα απο 3 γεματα χρονια .
Στις μερες βεβαια που στο 98% των επιθεσεων ειναι ενοπλες και επειδη εγω προσωπικα δεν πιστευω στην αοπλη αμυνα εναντιων της ενοπλης θα προτεινα (αρκει να βρεις σχολη κοντα σου) να ασχοληθει με Fillipino Kali δηλ να μαθεις να μαχαιρωνεις χωρις να σκοτωνεις ,με λιγα λογια οαν ο αλλος εχει μαχαιρι να γινεις εσυ ο αλλος.

[panos291]

Αφου φτάσαμε στα μαχαίρια, παμε στην καλύτερη πολεμικη τεχνη.



Αξιζει να το δείτε ολο.

[Stalker]

Fillipino Kali δηλ να μαθεις να μαχαιρωνεις χωρις να σκοτωνεις

άπαιχτη δήλωση σκοπού

[Dorian]

Ο γιος μου ξεκίνησε γύρω στα 10 με τάε κβο ντο, ο προπονητής έλεγε ότι ήταν καλός και είχε καλά ανοίγματα για αγόρι κλπ αλλά αυτός βαρέθηκε γρήγορα και κόλλησε με το βόλλεϊ. Εγώ δεν ήξερα λεπτομέρειες για τις εξωαθλητικές του δραστηριότητες αλλά από φίλους του μάθαινα ότι ήταν επαρκώς μάχιμος στις εκδηλώσεις ακτιβιστικής κοινωνικοποίησης. Ο πατέρας του έπαιζε στο ίδιο κόνσεπτ. Και γενικώς, δεν γνώρισα πολλούς αθλητές που να τρώνε στο χαλαρό ξύλο. Δεν ξέρω τις δικές σας εκτιμήσεις.

εξαρτάται την περιοχή το σχολείο, συνήθειες, διαδρομές κλπ. Παλαιότερες δεκαετίες αθλήματα όπως βόλει, μπασκετ, τρέξιμο, ήταν αρκετά στην γενική περίπτωση για να φαίνεται σωματικά & συμπεριφορικά ο έφηβος νορμάλ και να μην αποτελεί στόχο ευκαρίας. Τώρα αν η περιοχή σου μετατρέπεται σε γκέττο και υποβαθμίζεται, το τοπικό σχολείο μαζέυει όλο και χειρότερο υλικό, δεν σε σώζει ούτε να γινεις μπρουσ λι. Να υποθέσω ότι μπαίνει/ έχει μπει πρόσφατα στην εφηβεία, είναι συνηθισμένη τάση τότε να επιλέγουν ομαδικά αθλήματα και να εγκαταλείπουν ατομικά αν έκαναν μέχρι τότε. Τώρα εξαρτάται βέβαια και από γενετικούς παράγοντες κληρονομικότητας, ορμονικό προφίλ που στις μέρες μας με περιβαλλοντικούς παράγοντες είναι επιβαρυμένο για τους άνδρες, πλαστικά, καθιστική ζωή, 1 ώρα γυμναστικής κάποιες μέρες είναι λίγη, χωρίς άσκηση χρόνο στον ήλιο, μόλυνση κλπ.
Την πρόταση μου την είπα πριν μερικές σελίδες στίβος, σε πρόγραμμα με γυμναστή που να έχει και ρίψεις όχι μόνο τρέξιμο, σε σύλλογο με κάποια έστω βασικά όργανα γυμναστικής και βάρη και καλή πρωτεϊνική διατροφή ειδικά με το που μπαινει στην εφηβεία. Τα ατομικά αθλήματα απαιτούν μεγαλύτερη αυτοπειθαρχία από τον αθλούμενο, και πιθανόν λίγο πιο κλειστό χαρακτήρα. Δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν υπάρχει αλληλεπίδραση πχ κοινά ταξίδια με τον σύλλογο για αγώνες και κοινωνικοποίηση με συναθλητές.

Έχω αρκετές ενστάσεις. Αλλά επειδή δεν θέλω να ξεφύγει το θέμα ή θα μας δώσει την άδεια ο Όττο να μετατραπεί το θέμα σε κάτι ευρύτερο (και δεν το λέω για να εκμαιεύσω ευγενή στάση αν τον ενοχλεί, το εννοώ) ή θα ανοίξουμε άλλο θέμα για τις διαφορές ατομικών και ομαδικών αθλημάτων.

ας περιμένουμε τότε να βγει η άδεια.