Phorum.com.gr

( συνέχεια )
... εγχαράσσεται στον «ουρανίσκο» του νου. Όταν «χαρά» (υπέρ την φύσιν) έλθει να παρηγορήσει την φύση του ανθρώπου, σαν κάποιον κατάκοπο ξένο, τότε αυτός είναι σε θέση να καταφρονήσει με σχετική ευκολία τα του εγχρόνου κόσμου. Η εμπειρία αυτή, ως πρώτη επαφή με τα υπερβατικά του επέκεινα κόσμου, του αρκεί ώστε να μην παραπλανηθεί σε ευτέλειες τούτου του βίου, αλλά να εφελκυστεί ο νους από τα υπερκόσμια του επέκεινα εκείνου βίου.
...
μαρ Ισαάκ σύρου «ασκητικά»

jey_pap έγραψε: 16 Απρ 2020, 14:22

( συνέχεια )
... εγχαράσσεται στον «ουρανίσκο» του νου. Όταν «χαρά» (υπέρ την φύσιν) έλθει να παρηγορήσει την φύση του ανθρώπου, σαν κάποιον κατάκοπο ξένο, τότε αυτός είναι σε θέση να καταφρονήσει με σχετική ευκολία τα του εγχρόνου κόσμου. Η εμπειρία αυτή, ως πρώτη επαφή με τα υπερβατικά του επέκεινα κόσμου, του αρκεί ώστε να μην παραπλανηθεί σε ευτέλειες τούτου του βίου, αλλά να εφελκυστεί ο νους από τα υπερκόσμια του επέκεινα εκείνου βίου.
...
μαρ Ισαάκ σύρου «ασκητικά»

... Δεν πρέπει ευθύς εξ αρχής ναζητάμε το χάρισμα τούτο (μερική καθαρότητα λογισμών), γιατί μόνον άνθρωποι λίγοι το ανακαλύπτουν, γιατί τούτο δεν δίνεται ανάλογα με κόπους, αλλά σύμφωνα με τον σκοπό και με την «γνώση» που έχει ο Προσκυνητός, που γνωρίζει, σε ποιον ωφελεί και αξίζει να του δοθεί. Όμως από την άλλη,
...
μαρ Ισαάκ σύρου «ασκητικά»

... όμως από την άλλη πλευρά, δεν πρέπει ποτέ στη ζωή μας, σ' όλη την πορεία του «αναρρηχιτικού» μας βίου, να παύσουμε να προσροκούμε τούτο το χάρισμα (της μερικής καθαρότητας λογισμών).

μαρ Ισαάκ σύρου «ασκητικά»

ammophila έγραψε: 19 Απρ 2020, 14:09 Την συγλίνετε την θεοειδεία, θαρρώ το.

bluerose έγραψε: 20 Απρ 2020, 11:07

ammophila έγραψε: 19 Απρ 2020, 14:09 Την συγλίνετε την θεοειδεία, θαρρώ το.

Χωρίς πνευματικο δεν.
Και μάλιστα του λες
Θέλω να πάω στο παράδεισο
Κανείς δε γνωρίζει που θα πάει όμως
Του λες αυτό, και σε μαθαίνει αν δει ότι μπορεις με αυτό το τρόπο δλ αν είσαι χαζή όπως εγώ σε τονώνει πνευματικα
Με άλλο τρόπο αν είσαι σωματικός τύπος κι επιρεπεις σε σαρκικο σε βάζει να κάνεις υπακοή πχ κάθε μέρα 300 μετάνοιες
Αν είσαι ψυχικός και βάζεις τους άλλους πάνω από σένα πάντα σε βάζει να διακονεις κόσμο και κοσμακη κι όχι λάθος άτομα

Εν ολίγοις αν διαβάσετε βίους Αγίων όπως ο Άγιος Νικηφόρος ο λεπρός, μαθήτευσε δίπλα στον Άγιο Άνθιμο και με τη βοήθεια Του έγινε Άγιος και αυτός

Αρκεί να θες

Προσωπικά νοιωθω εντελώς απροετοίμαστη και παράλληλα προσέχω την έπαρση και το νοιωθω ότι είμαι ανάξια
Όμως τα γράφω γιατί καλό είναι να οδηγούνται έστω κι από ένα απλό μύνημα κάποιοι που θέλουν
ΟΧΙ μόνοι. Με πνευματικο

Εγώ όταν του το είπα κόντεψαν τα του πέσουν κάτι βιβλία από το χέρι, να του φύγει το πετραχήλι και με κοίταξε έκπληκτος με τα μεγάλα μαύρα γεμάτα αγάπη μάτια του

Σου λέει τι θα τη κάνω αυτή τώρα
Να σκουπίζει μπορεί
Να πηγαίνει για βαρβατες διακονίες δε μπορεί.
Χαζή είναι...ε μου μετέδωσε για λίγα λεπτά αυτη τη Χαρά
Μόλις έφυγα από εκεί πετούσα. Πόσο ωραία ήταν. Άλλο πράγμα
Και μετά άρχισε το σκουπισμα

Γιατί ο σκοπός του ανθρώπου είναι κι έχει την ευκαιρία να αποκτήσει το κατά ομοίωση Χάρη
Εμείς μείναμε στο κατ εικονα
Για όλους ισχύει και κυρίως για βαπτισμενους

(ΠΡΟΣΕΥΧΗΤΙΚΗ ΚΑΤΆΣΤΑΣΗ)
... δεν είναι μόνο η εκφορά ή επανάληψη λέξεων., αλλά και οι σκέψεις περί θείων, που αναδύονται απ' τα βάθη του νου. Από συνεχή στοχασμό ή μελέτη περί θείων, αλλοιώνεται κάποτε ο νους, αναστοχάζοντάς τα γεμάτος δέος κι έκπληξη. Οι «κινήσεις» του ενώνονται με το προσκυνητό, δημιουργικό, κυρίαρχο, μετεχόμενο, αγιάζον και μη χρήζοντα αγιασμού, μεταδιδόμενο, ουσιώνον, συνέχον και μεταλαμβανόμενο απ' όλη την κτίση, άγιο, παντοκρατορικό και παντέφορο, εκφαντορικό Πνεύμα και καθίσταται τότε (ο νους), παρατηρητής των θείων καταστάσεων ή και «θεωριών» εκ του σύνεγγυς, μ' έναν τρόπο άρρητο. Ευλογημένος αυτός που καιροφυλακτεί μπροστά στην «πύλη» συνεχώς. Βρίσκεται συνεχώς σε προσευχητική κατάσταση και δεν θα καταισχυνθεί..
Ποτέ μην βασιστείς στην αυτογνωσία σου, γιατί μπορεί να καταστεί (ο νους) έρμαιο αρνητικών δυναμικών, κι αν συναχθούν γύρω σου και παιδευτείς στα γερά τους «δίχτυα», θα οδηγηθεί (ο νους) σε πλήρη σύγχυση, ώσπου τελικά να μη μπορείς να συνειδητοποιείς πού βρίσκεσαι.
μαρ Ισαάκ Σύρου «ασκητικά»
Ιω. Δαμ/νου

...
γιατί ο Προσκυνητός δεν ελκύεται τόσο από τους σωματικού τύπου κόπους, όσο από το ενάρετο θέλημα. Δεν επιλέγει τις ενάρετες εσωτερικές μας υπάρξεις για τους αγώνες κατά τις «αναρρηχήσεις» τους, αλλά για τις ενάρετες διαθέσεις τους, που συνάδουν, όπως είναι φυσικό, με την ουράνια Θέληση, και για «καρδιές» που δεν «αναπαύονται» μέχρι να δουν «ουρανό», ούτε αποκόπτει την πεπλανημένη εσωτερική μας ύπαρξη κρίνοντας τις πράξεις της, γιατί συχνά οι πράξεις δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν-ολοκληρωθούν για διαφόρους λόγους, ενώ από την άλλη, αρκετές απ' αυτές, καλές και κακές, πραγματοποιούνται είτε άθελα, είτε ανεπίγνωστα. Ο Προσκυνητός διακρίνει τί κατά βάθος ζητά και σε τί αποβλέπει ο καθένας, και τί πραγματικά τον ευχαριστεί. Έτσι, όταν δεν υπάρχει δυνατότητα (για τον ένα ή τον άλλο λόγο) για ενάρετα έργα, η ενάρετη κατάσταση της ένδω ύπαρξής μας, αρκεί στο Προσκυνητός και χωρίς αυτά.
μαρ Ισαάκ Σύρου «ασκητικά»