Phorum.com.gr

Ξέχασα: Jacob's Ladder.

Μουσικάρα όμως

Να γράψουμε και ότι το στόρι του εξορκιστή έχει ξαναγυριστεί σε ταινίες καμιά πενηνταριά φορές από τότε, τουλάχιστον. Δλδ έχει δημιουργηθεί ολόκληρο ζανρ που στην ουσία είναι ριμέικ του αρχικού εξορκιστή (που σίγουρα υπήρχαν κι άλλες πριν βγει, αλλά δε μου έρχονται τώρα). Αυτό όσο να 'ναι αποδυναμώνει το ψυχολογικό εφέ

Έγινε και υποβάθμιση του σατανά σε Παζούζου μετέπειτα. Γιατί όμως;

Εδώ καθαιρέσανε από πλανήτη τον πλούτωνα οι αρκουδέηδες

ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ έγραψε: 26 Μαρ 2019, 22:53 ρε παιδιά θέλω να δω μια ταινία και να με τρομάξει πραγματικά
...
τι προτείνετε εσείς;

Εδώ σε έχω - ειδικά για σένα.

Spoiler

Νίκη Σύριζα στις Εκλογές του 2019

μάγκες παίζει ρόλο και σε τι ηλικία πρωτοείδαμε την κάθε ταινία
πχ αυτή η εικόνα είχε στοιχειώσει την παιδική μου ηλικία

ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ έγραψε: 28 Μαρ 2019, 23:24 Επιχείρησα σε ηλικία περίπου 11-12 χρονών να δω πρώτη φορά το Nightmare on elm street 3: the dream warriors. Την νοίκιασα VHS από το video club της γειτονιάς
Η ταινία ξεκινάει με μία δυνατή σκηνή. Εκεί το έκλεισα και γύρισα πίσω τη κασέτα.
ένας κολλητός μου τότε, τα είχε όλα και τα είχε δει, οπότε κάμποσες μέρες μετά καθίσαμε και είδαμε το πρώτο μαζί. Μετά ήμουν χεσμένος για καιρό.
ακόμα και τώρα, μόνος στο σπίτι το βράδυ, ψιλοσκιάζομαι να δω Freddy Krueger, ίσως μου έχει μείνει από παλιά

Το πρώτο είναι αυθεντική ταινία τρόμου. Τα άλλα κινούνται ανάμεσα στο καλτ και την παρωδία. Πιο κοντά στο πρώτο έρχεται το Wes Craven's New Nightmare.

Lugozzi έγραψε: 28 Μαρ 2019, 23:50 μάγκες παίζει ρόλο και σε τι ηλικία πρωτοείδαμε την κάθε ταινία
πχ αυτή η εικόνα είχε στοιχειώσει την παιδική μου ηλικία

εμένα πάλι αυτη

Χαοτικός έγραψε: 28 Μαρ 2019, 23:36 Μουσικάρα όμως
(το θέμα του Εξορκιστή)

Εν τω μεταξύ, το Tubular Bells σαν έργο είναι τελείως εκτός mood με τον εξορκιστή. Ολόκληρο το κομμάτι είναι 50 λεπτά (βασικά είναι δύο κομμάτια) και το τμήμα που ακούγεται στον Εξορκιστή είναι μόνο το intro που κρατάει ένα λεπτό. Να ένα άλλο τμήμα, παρακάτω:



Κι ένα ακόμη:




Και το τέλος του (αν θυμηθείς τον Ποπάυ δεν είναι τυχαίο):

hellegennes έγραψε: 29 Μαρ 2019, 00:55

ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ έγραψε: 28 Μαρ 2019, 23:24 Επιχείρησα σε ηλικία περίπου 11-12 χρονών να δω πρώτη φορά το Nightmare on elm street 3: the dream warriors. Την νοίκιασα VHS από το video club της γειτονιάς
Η ταινία ξεκινάει με μία δυνατή σκηνή. Εκεί το έκλεισα και γύρισα πίσω τη κασέτα.
ένας κολλητός μου τότε, τα είχε όλα και τα είχε δει, οπότε κάμποσες μέρες μετά καθίσαμε και είδαμε το πρώτο μαζί. Μετά ήμουν χεσμένος για καιρό.
ακόμα και τώρα, μόνος στο σπίτι το βράδυ, ψιλοσκιάζομαι να δω Freddy Krueger, ίσως μου έχει μείνει από παλιά

Το πρώτο είναι αυθεντική ταινία τρόμου. Τα άλλα κινούνται ανάμεσα στο καλτ και την παρωδία.....

Ακριβώς αυτό ισχύει και για το Evil Dead. Και δεν καταλαβαινω για ποιο λογο οι εν λογω κλασικ μούβιζ που το πρωτο μερος τους υπηρξε αρκετα δυνατο εως σοκαριστικο, στα σίκουελ τους αποφασισαν οι συντελεστες να το γυρισουν στην ολοκληρωτική τρολιά.
Καλο νηματακι παντως, τωρα το πηρα πρεφα. Θα γραφω κι εγω απο αυριο που θα εχω χρονο.

vantono έγραψε: 29 Μαρ 2019, 02:06 Ακριβώς αυτό ισχύει και για το Evil Dead. Και δεν καταλαβαινω για ποιο λογο οι εν λογω κλασικ μούβιζ που το πρωτο μερος τους υπηρξε αρκετα δυνατο εως σοκαριστικο, στα σίκουελ τους αποφασισαν οι συντελεστες να το γυρισουν στην ολοκληρωτική τρολιά.
Καλο νηματακι παντως, τωρα το πηρα πρεφα. Θα γραφω κι εγω απο αυριο που θα εχω χρονο.

Κρίνοντας από την περαιτέρω φιλμογραφία του Ράιμι αυτός πάντα τέτοιες ταινίες ήθελε να κάνει, το πρώτο Evil Dead είναι η εξαίρεση, ίσως λόγω ασφυκτικά μικρού μπάτζετ.

ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ έγραψε: 28 Μαρ 2019, 20:46

Ελβετός Τραπεζίτης έγραψε: 28 Μαρ 2019, 20:45

Εγω πουθενα δεν ειπα τιποτα.

Ρωτησα εαν καποιος την εχει αναφέρει επειδη δεν εχω διαβάσει τις προηγούμενες σελιδες.

ναι, νομίζω πως έχει αναφερθεί
από τις αγαπημένες μου ταινίες, αλλά δεν είναι ταινία τρόμου

Όταν βγήκε μια χαρά το προωθούσαν για τρόμου πάντως:



Και λίγο πιο δομικά να το δεις, ο Χάνιμπαλ είναι λιγότερο στημένος σαν εγκληματική ιδιοφυΐα και περισσότερο σαν κάτι μεταξύ μεταξύ κακού λύκου και κόμη δράκουλα.

Για το Seven με Πιτ και Φρήμαν θα έλεγες ότι ούτε εκείνο είναι τρόμου;

εδιτ: Χωρίς να θέλω να εννοηθεί ότι τρόμου και θρίλερ είναι αμοιβαίως αποκλειόμενες κατηγοριοποιήσεις

Stalker έγραψε: 29 Μαρ 2019, 09:06 Και λίγο πιο δομικά να το δεις, ο Χάνιμπαλ είναι λιγότερο στημένος σαν εγκληματική ιδιοφυΐα και περισσότερο σαν κάτι μεταξύ μεταξύ κακού λύκου και κόμη δράκουλα.

Για το Seven με Πιτ και Φρήμαν θα έλεγες ότι ούτε εκείνο είναι τρόμου;

εδιτ: Χωρίς να θέλω να εννοηθεί ότι τρόμου και θρίλερ είναι αμοιβαίως αποκλειόμενες κατηγοριοποιήσεις

ρε συ δεν διαφωνώ, αλλά λέω ξεκάθαρα πως δεν σε τρομάζει μία ταινία σαν τη σιωπή των αμνών
ούτε το se7en
είναι γαμάτες ταινίες μεν, αλλά όχι τρόμου
σε κρατάνε σε αγωνία, έχουν μυστήριο, αλλά το βράδυ δεν πρόκειται να χάσεις τον ύπνο σου σκεπτόμενος αν ο Χάνιμπαλ ή ο Jon Doe βρίσκεται κρυμμένος στη ντουλάπα σου, ή κάτω από το κρεββάτι σου, ή κρυμμένος πίσω από τη πόρτα να περιμένει να ανάψεις το φως του δωματίου για να τον δεις φάτσα φόρα
εγώ θα τις χαρακτήριζα αστυνομικές/μυστηρίου/θρίλλερ
όχι τρόμου όμως
δεν ξέρω, η προσωπική υποκειμενική μου άποψη είναι πως για να θεωρηθεί μια ταινία ως ταινία τρόμου πρέπει να έχει κάτι το ανεξήγητο, το παραφυσικό, κάτι που δεν βλέπεις στην καθημερινότητά σου.

μια ταινια που προσωπικά με ειχε σοκάρει για τα καλα, ειναι μια των 80s με κατι τύπους που κανουν τουρ με ενα σκαφάκι σε Αδριατική και Ιόνιο,περνώντας κι απο Ελλαδα. Εκεί τους την κάνει το σκάφος και τους αφηνει σε ενα νησακι-βραχονησιδάκι(?) καπου στα Επτάνησα. Κι εκει αρχιζει να τους καταδιώκει ενας κανίβαλος και να τους ξεπαστρεύει σιγά-σιγά.

Spoiler

Καπου είχε και μια άκρως σοκαριστική σκηνή με μια τύπισσα που ήταν έγκυος, και τον κανίβαλο να την "ξεγεννάει" και μετά να τρώει το έμβρυο.

Δεν θυμάμαι καθόλου τίτλο, αλλα άμα το βρείτε,μην κανετε το λάθος και το δείτε. Δεν ήμουν και κανα πιτσιρίκι όταν το είδα (μολις πριν λιγα χρόνια το ειχα δει) αλλά τολμω να πω οτι με επηρέασε καπως,ιδιως η συγκεκριμενη σκηνη.

εδιτ: Το βρήκα.

Spoiler