Phorum.com.gr

ΓΑΛΗ έγραψε: 24 Ιαν 2019, 01:24

hellegennes έγραψε: 23 Ιαν 2019, 23:08

ΓΑΛΗ έγραψε: 23 Ιαν 2019, 16:14

Εγώ τη μπανιέρα δεν τη θυμάμαι καν. Κάτι θυμάμαι αμυδρά για έναν μαλάκα γιο που του έβρισκε γκόμενες ο μπαμπάς λες και έψαχνε για μπεϊμπισίτερ δίχρονου, τα κορίτσια που τραγούδαγαν σαν πεντάχρονα σε επιδείξεις δημοτικού πριν 50 χρόνια, τη φάση που η οικογένεια βόσκαγε στα 4 και το τέλος που η παλαβή σπάει τα δόντια της. Ούτε βλέφαρο δεν μου' παιξε, είχα την αίσθηση ότι τα είχα ξαναδεί όλα. Γενικώς, ούτε διέγραψα ούτε συγκράτησα με λεπτομέρειες τις πληροφορίες.

Αυτή είναι όλη η ταινία, οπότε δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι σε άφησε αδιάφορη όσο λες. Εγώ π.χ. δεν θυμάμαι τίποτα από το Tree of Life, που ήταν μια παπαριά και μισή, πέρα από το ότι έπαιζε ο Μπραντ Πιτ (δεν θυμάμαι καν ποιος άλλος έπαιζε).

Μα το στόρυ της ταινίας, το θυμόμουν αλλά τελείως θολά. Το γιο παραδείγματος χάριν, δεν τον θυμόμουν. Όταν αναφέρθηκε θυμήθηκα και κάποιες άλλες σκηνές. Κάπως έτσι δεν λειτουργεί η μνήμη; Γράφοντας αδιαφορία εννοούσα ότι δεν είδα κάποια σκηνή που θα ήθελα να διαγράψω γιατί με ξάφνιασε, με τάραξε κλπ
Είχα πολύ έντονη την αίσθηση του στημένου, του "προσοχή, εδώ υπάρχει μήνυμα" και τα σχετικά, που σε κάποιες φάσεις με ψιλοεκνευρίζει.

Αντιθέτως, η επιτηδευμένα φλατ ηθοποιία του και το τελείως στημένο και fake στυλ του ήταν που άξιζαν. Το σενάριο, οκέι, είναι όπως το λες. Αλλά η οπτική του Λάνθιμου ήταν στην δομή και την σκηνοθεσία, όχι στο υπόβαθρο. Το μόνο που δεν με ξετρέλανε ήταν το ανοιχτό τέλος του. Γενικά με εκνευρίζει να μην είναι ξεκάθαρο το τέλος. Το θεωρώ πολύ φτηνό.

hellegennes έγραψε: 23 Ιαν 2019, 23:05

Cecily Anne έγραψε: 23 Ιαν 2019, 15:52

Beria έγραψε: 23 Ιαν 2019, 15:51 Εμένα με αρέζει που ήδη ξεκίνησε το γνωστό πασοκικό:
'Έλα μωρε με τον Λάνθιμο, μωρε. Γύρευε τι άκρες έχει στο Λος Άντζελες και του δώκανε τις υποψηφιότητες'

Eσένα σ'αρέσουν όλες οι ταινίες που είναι κατά καιρούς υποψήφιες;

Εμένα σχεδόν ποτέ δεν μ' αρέσουν και το ίδιο συμβαίνει και με το κοινό. Η γενικότερη αντίληψη -και ανάμεσα στους κριτικούς- είναι ότι η ακαδημία βραβεύει συγκεκριμένα μοτίβα. Δηλαδή, για όνομα, πήρε όσκαρ καλύτερης ταινίας ο Φόρεστ Γκαμπ και όχι η Τελευταία Έξοδος.

Ο Χίτσκοκ δεν κέρδισε ποτέ βραβείο όσκαρ. Ποτέ. Το ίδιο και ο Φελίνι, ο Κουροσάβα και ο Λανγκ.

Φελίνι - Κουροσάβα - Λάνγκ είχαν ποτέ μεγαλουργήσει εντός ΗΠΑ; Αλλιώς αν δεν πήραν ποτέ όσκαρ ίσως είναι επειδή δεν τους πρότειναν τα υπουργεία πολιτισμού τους, δεν φταίνε αναγκαία τα όσκαρ ως θεσμός. Ο Χίτσκοκ πάλι έχει το θέμα ότι έκανε σασπένς σε εποχές που το σασπένς θεωρούνταν υπερβολικά λαϊκή τέχνη για όσκαρ, συν όλες τις ακραίες παραξενιές του ίδιου του Χιτς που μπορεί να τον αποξένωσαν από σημαίνοντα πρόσωπα.

Από κει και πέρα τα όσκαρ είναι κομμάτι διαγωνισμός δημοτικότητας, κομμάτι ευκαιρία να προωθηθεί κάτι κατά τα άλλα αντιεμπορικό και κομμάτι ζάμπλουτοι λευκοί γέροι να πουλάνε προοδευτισμό (το Black Panther αποκλείεται ποτέ να είχε πάρει το νεύμα για καλύτερη ταινία αν δεν ήταν ο τραμποθίασος κυβέρνηση). Επίσης μην ξεχνάς ότι δικαιούνται να ψηφίζουν κατόπιν προσκλήσεως όσοι συμμετέχουν ενεργά στην διαδικασία παραγωγής, οπότε έχεις φάσεις όπως το Lord of the Rings να παίρνει 12 όσκαρ επειδή από τέτοια πολύχρονη υπερπαραγωγή είχε φάει ψωμάκι η βιομηχανία ολάκερη, ενώ ο Μπενίνι μάζεψε τα όσκαρ που μάζεψε για το La Vita e Bella επειδή δεν άφησε γκαλά για γκαλά με θείτσους και θείτσες διευθυντοπαραγωγούς να τους θυμίζει ότι είχε βγάλει ταινία εκείνη τη χρονιά.

Η Τελευταία Έξοδος ήταν πολύ μελό για μένα, το Pulp Fiction είναι η ταινία που θα ήμουν ΟΚ να το είχε πάρει εκείνη τη χρονιά.

Δίνεις εξηγήσεις στο γιατί δεν πήραν όσκαρ οι συγκεκριμένοι και δεν θα πολυδιαφωνήσω με την ερμηνεία σου, αλλά εγώ εδώ σημειώνω ότι ακριβώς αυτό δείχνει ότι τα όσκαρ είναι βαθιά υπερεκτιμημένα*. Πρώτα απ' όλα έχουν το κόμπλεξ του «ουστ από 'δώ, λαϊκάντζα", που συμφωνώ ότι ήταν από τις κύριες αιτίες που δεν πήρε ποτέ όσκαρ ο Χίτσκοκ. Τούτο βέβαια δεν εξηγεί το γιατί δεν πήρε ποτέ όσκαρ ο Κιούμπρικ, που να ξεκαθαρίσω ότι προσωπικά δεν μ' αρέσει. Η ακαδημία δουλεύει με την λογική «θα βραβεύσω αυτόν που φαίνεται πιο μέινστριμ ψαγμένος», που είναι και ο λόγος που υπάρχει ο όρος "oscar bait".

Για παράδειγμα, ο Σπίλμπεργκ πήρε δύο όσκαρ για την Λίστα του Σίντλερ και όχι για το Τζουράσικ Παρκ, που βγήκε την ίδια χρονιά. Φυσικό, γιατί το ένα ήταν «ταινία με τέρατα» και το άλλο ήταν δράμα που μάλιστα είχε να κάνει με το Ολοκαύτωμα. Ε, του πούστη, εννοείται ότι θα έπαιρνε όσκαρ, παρότι πολλές κλάσεις κάτω από το Τζουράσικ Παρκ σε κάθε τομέα, εκτός ίσως από την κινηματογράφηση, όπου δικαίως πήρε όσκαρ η Λίστα του Σίντλερ.


* κάτι σαν το νόμπελ ειρήνης.

hellegennes έγραψε: 24 Ιαν 2019, 01:29

ΓΑΛΗ έγραψε: 24 Ιαν 2019, 01:24

hellegennes έγραψε: 23 Ιαν 2019, 23:08

Αυτή είναι όλη η ταινία, οπότε δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι σε άφησε αδιάφορη όσο λες. Εγώ π.χ. δεν θυμάμαι τίποτα από το Tree of Life, που ήταν μια παπαριά και μισή, πέρα από το ότι έπαιζε ο Μπραντ Πιτ (δεν θυμάμαι καν ποιος άλλος έπαιζε).

Μα το στόρυ της ταινίας, το θυμόμουν αλλά τελείως θολά. Το γιο παραδείγματος χάριν, δεν τον θυμόμουν. Όταν αναφέρθηκε θυμήθηκα και κάποιες άλλες σκηνές. Κάπως έτσι δεν λειτουργεί η μνήμη; Γράφοντας αδιαφορία εννοούσα ότι δεν είδα κάποια σκηνή που θα ήθελα να διαγράψω γιατί με ξάφνιασε, με τάραξε κλπ
Είχα πολύ έντονη την αίσθηση του στημένου, του "προσοχή, εδώ υπάρχει μήνυμα" και τα σχετικά, που σε κάποιες φάσεις με ψιλοεκνευρίζει.

Αντιθέτως, η επιτηδευμένα φλατ ηθοποιία του και το τελείως στημένο και fake στυλ του ήταν που άξιζαν. Το σενάριο, οκέι, είναι όπως το λες. Αλλά η οπτική του Λάνθιμου ήταν στην δομή και την σκηνοθεσία, όχι στο υπόβαθρο. Το μόνο που δεν με ξετρέλανε ήταν το ανοιχτό τέλος του. Γενικά με εκνευρίζει να μην είναι ξεκάθαρο το τέλος. Το θεωρώ πολύ φτηνό.

Μα δεν έχω πρόβλημα με την επιτηδευμένα φλάτ ηθοποιία (καλός προσδιορισμός) ούτε με τους ηθοποιούς. Αυτήν τη βλέπω ως μία σκηνοθετική τεχνική, που θέλει να τονίσει το όλο κόνσεπτ και όχι ως ανεπάρκεια του σκηνοθέτη ή των ηθοποιών. Δηλαδή τον ρόλο που πρέπει να παίξει ο χαρακτήρας της ταινίας και όχι ο ηθοποιός. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι μηχανικές αντιδράσεις σε παραγγέλματα (που εξομοιώνουν την εκπαίδευση των ανθρώπων με την εκπαίδευση των σκύλων ταυτίζοντας τον πατριαρχικό πατέρα με το φασιστικό καθεστώς που μετατρέπει τους ανθρώπους σε ρομπότ κλπ). Οκ, σκηνοθεσία καλή, ηθοποιία καλή, αποτέλεσμα: αυτό το έχω ξαναδεί, ξαναδεί, ξαναδεί πριν πολύ, πολύ, πολύ καιρό και εντάξει δεν τρέχει τίποτα, από επαναλήψεις και μιμήσεις γενικώς άλλο τίποτα, δατς λάιφ. Αλλά δεν θα το δω και ως πρωτοποριακό.

Δεν ξέρω τι σημαίνει πρωτοποριακό και δεν ξέρω γιατί πρέπει να δω ένα φιλμ ως πρωτοποριακό.

hellegennes έγραψε: 24 Ιαν 2019, 02:47 Δεν ξέρω τι σημαίνει πρωτοποριακό και δεν ξέρω γιατί πρέπει να δω ένα φιλμ ως πρωτοποριακό.

Το μάτριξ ήταν πρωτοποριακό.

Cecily Anne έγραψε: 24 Ιαν 2019, 02:48

hellegennes έγραψε: 24 Ιαν 2019, 02:47 Δεν ξέρω τι σημαίνει πρωτοποριακό και δεν ξέρω γιατί πρέπει να δω ένα φιλμ ως πρωτοποριακό.

Το μάτριξ ήταν πρωτοποριακό.

Όχι, νομίζω ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που βλέπαμε τον Κιάνου Ριβς ως ανέκφραστο φυτό.

hellegennes έγραψε: 24 Ιαν 2019, 02:29 Δίνεις εξηγήσεις στο γιατί δεν πήραν όσκαρ οι συγκεκριμένοι και δεν θα πολυδιαφωνήσω με την ερμηνεία σου, αλλά εγώ εδώ σημειώνω ότι ακριβώς αυτό δείχνει ότι τα όσκαρ είναι βαθιά υπερεκτιμημένα*. Πρώτα απ' όλα έχουν το κόμπλεξ του «ουστ από 'δώ, λαϊκάντζα", που συμφωνώ ότι ήταν από τις κύριες αιτίες που δεν πήρε ποτέ όσκαρ ο Χίτσκοκ. Τούτο βέβαια δεν εξηγεί το γιατί δεν πήρε ποτέ όσκαρ ο Κιούμπρικ, που να ξεκαθαρίσω ότι προσωπικά δεν μ' αρέσει. Η ακαδημία δουλεύει με την λογική «θα βραβεύσω αυτόν που φαίνεται πιο μέινστριμ ψαγμένος», που είναι και ο λόγος που υπάρχει ο όρος "oscar bait".

Για παράδειγμα, ο Σπίλμπεργκ πήρε δύο όσκαρ για την Λίστα του Σίντλερ και όχι για το Τζουράσικ Παρκ, που βγήκε την ίδια χρονιά. Φυσικό, γιατί το ένα ήταν «ταινία με τέρατα» και το άλλο ήταν δράμα που μάλιστα είχε να κάνει με το Ολοκαύτωμα. Ε, του πούστη, εννοείται ότι θα έπαιρνε όσκαρ, παρότι πολλές κλάσεις κάτω από το Τζουράσικ Παρκ σε κάθε τομέα, εκτός ίσως από την κινηματογράφηση, όπου δικαίως πήρε όσκαρ η Λίστα του Σίντλερ.


* κάτι σαν το νόμπελ ειρήνης.

Το μόνο στο οποίο διαφωνώ είναι η απόρριψη του συστήματος των όσκαρ με μια γενικούρα τύπου παίρνουν όσκαρ οι μαιηνστρημ ψαγμένοί. Είναι πιο πολυεπίπεδη η φάση, και αμιγώς συνδεδεμένη με τα τεκταινόμενα στις ΗΠΑ, και στην τελική με το τι ταινίες βγήκαν την κάθε χρονιά. Παρεμπιπτόντως το Τζουράσικ Παρκ μάζεψε τα τεχνολογικά όσκαρ από ότι θυμάμαι, δεν πέρασε απαρατήρητο.

Αν θέλει κάποιος να απορρίψει τα όσκαρ υπάρχουν πολύ καλύτεροι λόγοι να το κάνει, όπως ας πόυμε υπεράριθμα τεχνικά βραβεία και η έλλειψη διαχωρισμού βάσει genre.

hellegennes έγραψε: 24 Ιαν 2019, 02:47 Δεν ξέρω τι σημαίνει πρωτοποριακό και δεν ξέρω γιατί πρέπει να δω ένα φιλμ ως πρωτοποριακό.

Το Τζουράσικ Πάρκ ήταν πρωτοποριακό για το είδος του, τόσο από άποψη εφφέ όσο και από άποψη σοβαρότητας και βαρύτητας που προσπάθησε να δώσει στο όλο εγχείρημα, για να μην καταλήξει εικοστή όγδοη συνέχεια του Land of the Lost.

hellegennes έγραψε: 24 Ιαν 2019, 02:47 Δεν ξέρω τι σημαίνει πρωτοποριακό και δεν ξέρω γιατί πρέπει να δω ένα φιλμ ως πρωτοποριακό.

Η ελληνική διανόηση το λάτρεψε. Και "έξω" πήγε καλά.
Θυμάμαι ότι το βούρλο η Διβάνη είχε πει ότι πρέπει να προβάλλεται στα μαιευτήρια, πιθανόν καθ' υπερβολήν αλλά μ' αυτές τις ψωνάρες δεν ξέρεις, μπορεί να το εννοούσε και στα σοβαρά. Και τολμάς να αμφισβητείς ότι ήταν πρωτοποριακό; Ντροπή.

hellegennes έγραψε: 24 Ιαν 2019, 02:51

Cecily Anne έγραψε: 24 Ιαν 2019, 02:48

hellegennes έγραψε: 24 Ιαν 2019, 02:47 Δεν ξέρω τι σημαίνει πρωτοποριακό και δεν ξέρω γιατί πρέπει να δω ένα φιλμ ως πρωτοποριακό.

Το μάτριξ ήταν πρωτοποριακό.

Όχι, νομίζω ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που βλέπαμε τον Κιάνου Ριβς ως ανέκφραστο φυτό.

Δεν σ'άρεσε το μάτριξ;;;;;;;
Φίλε, στη σκηνή που ξυπνάει στην μήτρα, εγώ ξαναγυρνάω γυμνάσιο και ξαναλέω θέλω να γίνω μηχανικός και μπορώ να το κάνω σε do loop αιώνια.

Stalker έγραψε: 24 Ιαν 2019, 02:57

hellegennes έγραψε: 24 Ιαν 2019, 02:47 Δεν ξέρω τι σημαίνει πρωτοποριακό και δεν ξέρω γιατί πρέπει να δω ένα φιλμ ως πρωτοποριακό.

Το Τζουράσικ Πάρκ ήταν πρωτοποριακό για το είδος του, τόσο από άποψη εφφέ όσο και από άποψη σοβαρότητας και βαρύτητας που προσπάθησε να δώσει στο όλο εγχείρημα, για να μην καταλήξει εικοστή όγδοη συνέχεια του Land of the Lost.

Ρητορική είναι η δήλωσή μου. Έχω τελειώσει το δημοτικό και ξέρω τι θα πει πρωτοπορία. Απλά δεν αποδέχομαι το κοτσάρισμα «πρωτοπορία» σε κάθε φιλμ που κάνει κάτι διαφορετικό ή που καμώνεται πως κάνει κάτι διαφορετικό. Από την δήλωσή μου φαίνεται καθαρά ότι αντίστοιχα δεν με ενδιαφέρει αν είναι πρωτοποριακό ή όχι, αν και όταν θα το κρίνω ιστορικά θα αναγνωρίσω την συμβολή του, εάν αυτή υπάρχει.

Δεν απορρίπτω εντελώς τα όσκαρ. Ας πούμε τα τεχνικά όσκαρ συνήθως κάνουν διάνα. Γι' αυτό και πήρε όσκαρ το JP. Σκηνοθετικά όμως θεωρώ ότι είναι η δεύτερη καλύτερη ταινία του Σπίλμπεργκ (εννοείται ότι η πρώτη είναι τα Σαγόνια του Καρχαρία) και αυτό δεν αναγνωρίστηκε καθόλου. Αντιθέτως, το όσκαρ πήγε στο tear jerker που αποτελεί το αγαπημένο θέμα του Χόλιγουντ.

Cecily Anne έγραψε: 24 Ιαν 2019, 03:05 Δεν σ'άρεσε το μάτριξ;;;;;;;
Φίλε, στη σκηνή που ξυπνάει στην μήτρα, εγώ ξαναγυρνάω γυμνάσιο και ξαναλέω θέλω να γίνω μηχανικός και μπορώ να το κάνω σε do loop αιώνια.

Μ' άρεσε όταν το είδα, σαν ταινία δράσης. Αλλά από πολλές απόψεις είναι για τα μπάζα. Ηθοποιία -20, ειδικά από τον Ριβς, και όχι επίτηδες. Ποζεριές για 13χρονα, παρωχημένη του κερατά (δεν βλέπεται σήμερα, είναι too cringy), φιλοσοφία του κώλου και εφέ που μίσησα όσο λίγα (αυτό το γύρω-γύρω μού γύρισε τα μυαλά από την πρώτη προβολή).

hellegennes έγραψε: 24 Ιαν 2019, 03:11

Cecily Anne έγραψε: 24 Ιαν 2019, 03:05 Δεν σ'άρεσε το μάτριξ;;;;;;;
Φίλε, στη σκηνή που ξυπνάει στην μήτρα, εγώ ξαναγυρνάω γυμνάσιο και ξαναλέω θέλω να γίνω μηχανικός και μπορώ να το κάνω σε do loop αιώνια.

Μ' άρεσε όταν το είδα, σαν ταινία δράσης. Αλλά από πολλές απόψεις είναι για τα μπάζα. Ηθοποιία -20, ειδικά από τον Ριβς, και όχι επίτηδες. Ποζεριές για 13χρονα, παρωχημένη του κερατά (δεν βλέπεται σήμερα, είναι too cringy), φιλοσοφία του κώλου και εφέ που μίσησα όσο λίγα (αυτό το γύρω-γύρω μού γύρισε τα μυαλά από την πρώτη προβολή).

MATE , μιλάμε για το έτος 1999. Την κρίνουμε με βάσει το 1999, την τεχνολογία του 1999 κλπ. Μλκ μου τι συζητάμε και μόνο που ξεκινήσαμε να βλέπουμε μη ετεροχρονισμένες μάπες και είδαμε ριαλ κουνγκ φου συγχρονισμένης δράσης και αντίδρασης, ΑΞΙΖΕΙ συγχαρίκια.

hellegennes έγραψε: 24 Ιαν 2019, 03:07 Ρητορική είναι η δήλωσή μου. Έχω τελειώσει το δημοτικό και ξέρω τι θα πει πρωτοπορία. Απλά δεν αποδέχομαι το κοτσάρισμα «πρωτοπορία» σε κάθε φιλμ που κάνει κάτι διαφορετικό ή που καμώνεται πως κάνει κάτι διαφορετικό. Από την δήλωσή μου φαίνεται καθαρά ότι αντίστοιχα δεν με ενδιαφέρει αν είναι πρωτοποριακό ή όχι, αν και όταν θα το κρίνω ιστορικά θα αναγνωρίσω την συμβολή του, εάν αυτή υπάρχει.

Οπότε κάτι είναι πρωτοποριακό μόνο όταν σ' αρέσει, κατάλαβα.

hellegennes έγραψε: 24 Ιαν 2019, 03:07 Δεν απορρίπτω εντελώς τα όσκαρ. Ας πούμε τα τεχνικά όσκαρ συνήθως κάνουν διάνα. Γι' αυτό και πήρε όσκαρ το JP. Σκηνοθετικά όμως θεωρώ ότι είναι η δεύτερη καλύτερη ταινία του Σπίλμπεργκ (εννοείται ότι η πρώτη είναι τα Σαγόνια του Καρχαρία) και αυτό δεν αναγνωρίστηκε καθόλου. Αντιθέτως, το όσκαρ πήγε στο tear jerker που αποτελεί το αγαπημένο θέμα του Χόλιγουντ.

Είναι λίγο ντροπή να ισοπεδώνεις τη λίστα του Σίντλερ σαν tearjerker, παράλληλα σνομπάροντας το ειδικό βάρος σαν mainstream ταινία που φτύνει στα μούτρα τους DocMcCoy αυτού του κόσμου σε πρωτοφανή βαθμό και με πρωτοφανή ικανότητα. Τα όσκαρ ποτέ δεν έκρυψαν την τάση τους για πολιτικές δηλώσεις. Σε έναν ιδανικό κόσμο θα υπήρχε ξεχωριστό όσκαρ καλύτερης ταινίας δράσης και καλύτερου ψυχοβγαλτικού ιστορικού δράματος να έπαιρνε και το JP κάτι παραπάνω από τεχνολογικά όσκαρ εκείνη τη χρονιά.

Ο Σπήλμπεργκ είναι σχετικά σταθερή αξία, δεν μου έρχεται κάτι να ξεχωρίζει το JP από τo Jaws σαν σκηνοθετικά καλύτερο ή χειρότερο.