Alphabet έγραψε: 30 Οκτ 2018, 20:33
jey_pap έγραψε:
Όπως, ας πούμε περί της ύλης, ένα πράγμα; Είναι γνωστό τοις πάσι πως ό,τι αντιλαμβανόμαστε περί υλικών, δεν πρόκειται περί τη ουσίας των υλικών, αλλά μας προδίδεται μόνο το γνωστό σε μας σύνολο των ιδιοτήτων-καταστάσεων (σκληρό, αιχμηρό, απαλό, υγρό, ελαφρύ, χρωματισμένο, λείο, ακανόνιστο, ξινό, κρύο, αέριο ...) εξαιτίας συνεκτκών, συναπτικών κλπ δυνάμεων που ασκούνται στο άτομο (πυρήνα κλπ) και στο μόριο. Αντιλαμβανόμαστε μόνο τις δυνάμεις και τα αποτελέσματά τους, κι όχι την ουσία του πρωτονίου, νετρονίου, ηλεκτρονίου κλπ.
Ποτέ δε μπορούμε ν΄ αντιληφθούμε την ουσία, παρά μόνο τις ιδιότητες-καταστάσεις και μορφές των υλικών. Και να φανταστεί κανείς πως το υλικό ανήκει στο πεδίο του επιστητού!
Με τις αισθησεις μας οπως οραση, ακοη οσφρηση, γευση, αφη,μπορουμε να αναγνωρισουμε τα υλικα αντικειμενα. Και αυτο μονο ειναι ενα τεραστιο πλεονεκτημα σε συγκριση με τον θεο που κανενας δεν εχει δει ποτε συμφωνα με την εμπειρια μας αλλα και συμφωνα με τον Ιωαννη. Μπορουμε επισης σε εργαστηρια να μελετησουμε και την ουσια των υλικων.
jey_pap έγραψε: Πώς απαιτούν να φέρει κανείς επιχειρήματα περί της ουσίας οντότητας πέραν του επιστητού;
Αυτο ειναι δικο σας προβλημα. Οι ισχυρισμοι απαιτουν αποδειξεις απο τους φεροντες τους ισχυρισμους.
jey_pap έγραψε: Όπως η ύλη φανερώνεται όχι όπως είναι (εν τη ουσία), αλλά μέσω φαινομένων, νόμων, ίδιοτήτων κλπ, έτσι δε συμβαίνει και με τη θεότητα; Τα ιερά κείμενα δεν παρουσιάζουν τον τρόπο αλληλεπίδρασης της θεότητος με τον κόσμο και το χρόνο;
Παλαιοτερα οι ανθρωποι νομιζαν οτι τα διαφορα καιρικα και αλλα φαινομενα ηταν μια αλληλοεπιδραση του Θεου με αυτους. Σημερα γνωριζουμε ολοι μας φανταζομαι (γιατι ποτε δεν ξερεις), οτι ηταν απλα φυσικα φαινομενα.
Οσον δε αφορα τα ιερα κειμανα, οποιοδηποτε αν καθισει να διαβασει ενα σοβαρο βιβλιο και ανακαλυψει οτι περιεχει 1-2 ψεματα, το πεταει στην ακρη και κλαιει τα λεφτα του.
Τα "ιερα" κειμενα σας που παρουσιαζουν τον Θεο, βριθουν απο εκατονταδες αποδεδειγμενα ψεματα και αντιφασεις και ειναι τελειως, μα τελειως αναξιοπιστα.
"
Μια φορα (εκατονταδες βεβαια στην περιπτωση σας)
ψευτης, παντα ψευτης" και ...
"
Δυο πραγματα ειναι αχωριστα απο το ψεμα, οι πολλες υποσχεσεις (μετα θανατο ζωη, αιωνιος παραδεισος, η πιστη νκαει τα παντα, κλπ)
και οι πολλες δικαιολογιες (χιλιαδες απολογητες)."
Για τα υλικά πράγματα έχουμε εικόνα μόνο για μορφές, δομές, ιδιότητες, νόμους, καταστάσεις, χημεία, αλληλεπιδράσεις κλπ. Για τη φύση-ουσία τους όμως; Από τί είδους υλικό έχουν κατασκευαστεί τα σωματίδια που σχηματίζουν τους πυρίνες και ηλεκτρόνια;
Αν λοιπόν βλέπουμε μόνο μορφές, καταστάσεις, φαινόμενα κλπ από την ύλη, μα ποτέ την φύση τους΄, παρά μόνο τιε ιδιότητες τους, τότε είναι εύκολο να αντιληφθούμε φαινόμενα και εικόνες στα ιερά κείμενα που προδίδουν την επίδραση της θεότητας στην ιστορία. Φυσικά τα ιερά κείμενα δεν χρησιμεύουν παρά μόνο για την πορεία του αδαμιαίου γένους και το σχέδιο για επανευθυγράμμιση της πορείας της ανθρώπινης θελήσεως με αυτήν του θείου θελήματος.
Δεν παρουσιάζονται τα ιερά κείμενα προς υποστήριξη του νου και των θέσεων του που θα τον καθιστούσαν δεσποτικό μέσω γνώσεων για την επικράτησή του στα εγκόσμια,(ή μήπως για την εξάρτησή του από τα εγκόσμια;), αλλά προς υποστήριξή του προκειμένου να τον καταστήσουν αρωγό μέσω εκείνης της μυστικής γνώσης, για την πραγμάτωση επανευθυγράμμισης της θελήσεως με το θείο θέλημα, που μεταφράζεται ως κατά χάρη εξομοίωση και μετοχή μέσω ακτίστων ενεργειών της θείας φύσης. Τα ιερά κείμενα εκγυμνάζουν τον αδαμικό τύπο με μια ιδιαίτερη παρουσίαση κειμένων έτσι ώστε να αναπαραχθούν πάλι τα πρωτογενή χαρακτηριστικά που είχαν στολίσει τη φύση του προπτωτικού ανθρώπου. Είναι κείμενα που προκαλούν την εμφύτευση ιερών συναισθημάτων κι όχι κοσμικών γνώσεων, προκειμένου να αφυπνήσουν το νου σε επίπεδα πνευματικά, πέραν αυτών της πεπτωκιύας Φύσης, σε επίπεδο που θα τον προσελκύσει σε αναβάσεις θείες. Τέτοια κείμενα δεν ήταν δυνατόν να έδιναν μια ξεκάθαρη εικόνα διανοητικώς δομημένων κειμένων που θα οδηγούσαν το νου σε υπηρέτη των νόμων της ξεπεσμένης φύσης, αλλά σε υπηρέτη μιας δυνάμει αθάνατης φύσης.
Όταν λοιπόν συντάσσονται κείμενα που στόχος τους είναι μόνο η δημιουργία ιερών συναισθημάτων για προετοιμασία καρδιάς κατάλληλης για πνευματική αφύπνιση, κι όχι στείρες περιγραφές σαν αυτές που στόχο έχουν καθαρά ιστορικούς ή άλλους επιστημονικού χαρακτήρα λόγους, δεν μπορεί να ικανοποιεί λογικοφανή ή επιστημονικά εν γένη ερωτήματα.
Όπως συμβαίνει με τα έπη του Ομήρου, με την Μπαγκαβατ Γκίτα, με το έπος του Γκιλγκαμές κλπ, να μη γίνεται δηλαδή άσκηση κριτικής για ανακριβή γεγονότα ή αστοχίες, για ανάμιξη υπερφυσικών στοιχείων, ή φαντασιακών, έχοντας στόχο να οδηγήσουν το νου σε άλλα φανταστικά μονοπάτια , κι όχι σ' εκείνα που οδηγούν σε εγκόσμιες γνώσεις. έτσι και στα ιερά κείμενα, επειδή στόχο έχουν να μας οδηγήσουν σε ιερά συναισθήματα, επιλέγουν όσα γεγονότα-πρόσωπα- καταστάσεις δύνανται να ερμηνευτούν - αποδοθούν μέσα σε πλαίσια ιερών τόνων-εικόνων.
: 
