vatraxos έγραψε: 05 Φεβ 2023, 23:15
1. Συζητάμε πάνω σε ένα είδος μουσικής που δεν κατέχω. Κατά συνέπεια, αυτό που έβαλες να ακούσω και στα αυτιά μου ακούγεται περισσότερο σαν πειραματισμός στο πλαίσιο μίας πρόβας, ενός κουρδίσματος οργάνων πιθανώς, σε άλλα αυτιά ακούγεται ως ένα σύνολο ιδιοφυές με αρχή μέση και τέλος.
Παρέθεσα τα έργα αυτά ως τυπικά κάποιων πραγμάτων που γίνονται στο χώρο. Όχι ως ιδιοφυείς συνθέσεις. Δεν είμαι σε θέση να πω κάτι τέτοιο.
vatraxos έγραψε: 05 Φεβ 2023, 23:15
2. Θεωρώ ως δεδομένο ότι η τέχνη είναι μία μορφή ανθρώπινης έκφρασης, εξωτερίκευσης συναισθημάτων που (οφείλουν να) αλληλεπιδρούν με το λήπτη - ακροατή στην περίπτωσή μας - και να του δημιουργούν αντίστοιχα κάποια συναισθήματα.
Δεν θα συμφωνήσω πλήρως με τον τρόπο που το θέτεις τόσο γενικά.
Πιθανόν κάποιες φορές και κάποιες άλλες όχι. Δεν είναι ίδια τα κίνητρα όλων των δημιουργών ή και του ίδιου δημιουργού σε κάθε έργο του. Σε αυτή την τέχνη όμως το έργο πρωτίστως και πέρα από οτιδήποτε άλλο είναι ένα επίτευγμα σε επίπεδο μορφής. Πρέπει να κάνει κάτι ο καλλιτέχνης (με ήχους, χρώματα, μάρμαρο κλπ) που να είναι χαρακτηριστικά (αντιπροσωπευτικά) δικό του και να έχει ένα πνευματικό κατόρθωμα. Αυτό είναι απαιτούμενο από αυτόν. Αλλιώς θα ήταν απολύτως δεκτή και η πλήρης αντιγραφή. Θα ξαναέφτιαχνες ένα έργο που ήξερες ότι εκφράζει κάτι και το κάνει καλά και θα το έκανες ίδιο ακριβώς. Στα πλαίσια αυτού του πολιτισμού και αυτής της τέχνης που συζητάμε, αυτό δεν επιτρέπεται.
Από εκεί και πέρα, ό,τι κι αν γίνει κάτι θα εκφράζει ακόμα κι αν δεν γίνει με τέτοια πρόθεση. Δεν υπάρχει το απόλυτο 0 στην εκφραστικότητα. Ένα τοίχο να πάρεις και να τον βάψεις όλο μαύρο, κάτι θα εκφράζει. Χίλια πράγματα δηλαδή κι όχι μόνο κάτι.
Επίσης δεν είναι όλες οι εποχές και όλα τα καλλιτεχνικά κινήματα ίδια. Υπάρχουν εποχές που χαρακτηρίζονται από εκφραστικότητα και από συναίσθημα που ξεχειλίζει και άλλες που έχουν έργα με έμφαση στα δομικά χαρακτηριστικά ή που τα μέσα είναι πιο λητά και μετρημένα κοκ.
Βάλε και άλλες παραμέτρους. Κάποιος βιώνει ένα προσωπικό δράμα και θέλει να το εκφράσει σε αυτό που φτιάχνει και σε άλλον του παραγγέλνεται να γράψει μια επιμνημόσυνη λειτουργία ενώ μπορεί να διανύει την πιο χαρούμενη φάση της ζωής του. Σε κάθε περίπτωση ο δημιουργός ξέρει τα "εργαλεία του" και πως να χειριστεί το υλικό του για να δημιουργήσει εντάσεις, χαλαρώσεις κοκ.
Και μια επίσης παράμετρο που την έχω ξαναγράψει πολλές φορές. Ο λόγος που μπορεί να σε συγκινεί ένα έργο μπορεί να είναι εξωκαλλιτεχνικός. Πχ σου θυμίζει μια παλιά αγάπη ή ένα πρόσωπο που έφυγε από την ζωή και συγκινείσαι.
Για να μην γίνομαι περισσότερο κουραστικός, απλά να πούμε το τι εκφράζει και πόσο συγκινεί δεν είναι από μόνο του ούτε αυτοσκοπός, ούτε κριτήριο ποιότητας. Συνεκτιμάται μαζί με πολλά άλλα πράγματα.
vatraxos έγραψε: 05 Φεβ 2023, 23:15
Και ερωτώ: Συγκρίνεις τα έργα που παρέθεσες με τα έργα του Μπετόβεν ως προς την πρόκληση συναισθημάτων; Πιστεύεις ότι αυτά τα έργα με κάποιο τρόπο απαντούν στις ανάγκες της εποχής μας; Την περιγράφουν; Την αντιπροσωπεύουν; Μπορούν να γίνουν κτήμα ενός ευρύτερου συνόλου και να επενδύσουν μουσικά αυτό που ζούμε;
Αυτή η μουσική θα μπορούσε να σου προκαλέσει ανάλογα συναισθήματα υπό την προϋπόθεση να είχες την ίδια εξοικείωση που έχεις με την μουσική του Μπετόβεν. Που δεν γίνεται βέβαια ούτε για όσους ασχολούνται με αυτή την μουσική. Η μουσική γλώσσα του Μπετόβεν (και όχι μόνο) έχει περάσει σταδιακά σε όλη την ελαφρά/δημοφιλή μουσική και βρίσκεται παντού. Από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο ως την μουσική του κουδουνιού της πόρτας και τα ringtones των κινητών.
Τα έργα αυτά είναι σαφώς αντιπροσωπευτικά της εποχής μας. Δεν ζούμε στο Μπαρόκ να κυκλοφορούμε με περούκες, δεν χορεύουμε Βάλς σε τεράστια βασιλικά σαλόνια όπως την εποχή του ρομαντισμού. Ζούμε τα απόνερα 2 παγκοσμίων πολέμων, αρκετών περιφερειακών συγκρούσεων, εκτεταμένης και βίαιης μετανάστευσης και μιας αλματώδους τεχνολογικής επανάστασης. Ζούμε και την ταχύτατη μετάδοση της πληροφορίας που μας κάνει κοινωνούς κάθε δράματος σε οποιαδήποτε άκρη της γης. Γιατί να περιμένει κανείς μια μουσική ή γενικότερα μια τέχνη φωτεινή, αισιόδοξη, σε πελάγη ευτυχίας; Υπάρχει και αυτή αλλά ως ένα βαθμό.
vatraxos έγραψε: 05 Φεβ 2023, 23:15
Τέλος, μιας και αναφέρθηκε και η τέχνη της ζωγραφικής: Καλή η αφαίρεση, αλλά μήπως κάπου έχουμε ξεφύγει; Για παράδειγμα, τι προσφέρει αυτός ο πίνακας;
Αν θυμάμαι καλά έχει ξανασυζητηθεί αλλά δεν μπορώ να βρω κάτι τώρα. Ίσως ήταν στο παλιό. Όπως σου έγραψα και παραπάνω δεν θα τον δεις έτσι ξεκομμένο. Θα δεις ποιος τον έφτιαξε, τι άλλο έχει κάνει και κυρίως πότε τον έφτιαξε. Αυτός ο ίδιος πίνακας μπορεί να είναι ένα αριστούργημα πριν 100 χρόνια και ένα άχρηστο έργο σήμερα, υπό την έννοια ότι αυτού του είδους η αφαίρεση έχει εξερευνηθεί και χρησιμοποιηθεί διεξοδικά.
Σε τέτοιου είδους έργα δεν θαυμάζεις αυτό καθεαυτό το αντικείμενο αλλά τον πνευματικό μόχθο που έχει επενδυθεί. Όταν ξέρεις το ποιος, που, πότε και τι κάνουν οι άλλοι που προηγήθηκαν και οι σύγχρονοί του μπορείς να έχεις μια εικόνα του αν υπάρχει πνευματικός μόχθος. Αν δεν υπάρχει τι να θαυμάσεις; Μια μπλε επιφάνεια;
Το έγραψα και παραπίσω. Η σύγχρονη τέχνη προσφέρει την δυνατότητα σε αρκετούς να κοροϊδέψουν. Δεν κρατά όμως αυτό πολύ. Και δεν είναι όλη η αφαίρεση έργα σαν το παραπάνω.