Εκτωρ έγραψε: 23 Ιουν 2022, 17:25
Αρίστος έγραψε: 23 Ιουν 2022, 17:13
Στο Βυζαντιο οι Εβραιοι κυνηγηθηκαν σαν οι φονιαδες του Χριστου.
Όταν λες κυνηγήθηκαν;
ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΕΙΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ: «Αφαιρώντας από τον Εβραϊσμό την ρητή νομιμότητα, ο Ιουστινιανός άνοιξε την πόρτα σε καταχρήσεις όπως αυτή που συνέβη στο Βόριον της Βόρειας Αφρικής το 535 όπου ο Ιουδαϊσμός ως θρησκεία κηρύχτηκε παράνομη, οι συναγωγές κλείστηκαν και οι Εβραίοι υποχρεώθηκαν να βαπτιστούν. Αν και εξαίρεση, αυτή η πράξη έκανε μια δυσοίωνη αρχή, και, με τον νέο Κώδικα ο Εβραίος βρισκόταν χωρίς καθόλου νομική υποστήριξη. Η απαγόρευση της Μισνά επιπρόσθετα προανάγγελε το κάψιμο του Ταλμούδ που άρχισε σε μεταγενέστερους χρόνους. Σε όλους σχεδόν τους τομείς της Εβραϊκής ζωής ο Κώδικας επέφερε περισσότερες δυσκολίες. Οι νόμοι για την δουλεία σκλήρυναν, ένας Εβραίος απαγορευόταν να έχει χριστιανό δούλο ( CJ 1-3-54 ,1-10-2 ), τα περιουσιακά δικαιώματα περιορίστηκαν ( CJ 1-5-13 Novella 131) oι Εβραίοι αποκλείονταν από δημόσια λειτουργήματα και επίσης από την δικηγορία ( CJ 1-5-12 του 527 μ.Χ.). Απαγορευόταν να είναι μάρτυρες εναντίον Χριστιανών ( CJ 1-5-21). Η Συναγωγή δεν έπρεπε να γιορτάζει το Πάσχα πριν το χριστιανικό Πάσχα.»
ΘΕΟΔΟΣΙΑΝΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ: «Άλλες απαγορευτικές νομοθετικές ρυθμίσεις,γνωστές σαν privilegia odiosa ,υποβάθμισαν την πολιτική θέση των Εβραίων. Αποκλείστηκαν από δημόσια λειτουργήματα, όπως ο στρατός, διοικητικές θέσεις (CT 16-8-24) και κατά καιρούς από τα νομικά επαγγέλματα. Οι γάμοι με Εβραίους θεωρήθηκαν επαίσχυντες ενώσεις μοιχείας και απαγορεύτηκαν με θέσπιση θανατικής ποινής για τους παραβάτες. ( CT 16-8-6,3-7-2) Ένας νόμος του 397 αρνήθηκε στους Εβραίους το δικαίωμα του ασύλου που παραχωρούσε η Εκκλησία ( CT 8-45-2). Toν επόμενο χρόνο τα εβραϊκά δικαστήρια που μέχρι τότε ήταν αρμόδια για όλες τις εβραϊκές υποθέσεις θεωρήθηκαν άκυρα για όλα τα θέματα εκτός από θέματα θρησκείας ( CT 2-1-10). Το 425 όταν καταργήθηκε το Συνέδριο, ο φόρος που δινόταν σε αυτό δεν καταργήθηκε αλλά απλά προστέθηκε στους φόρους που πλήρωναν οι Εβραίοι στην αυτοκρατορία. (CT 16-8-25). Οι πολλές εχθρικές και δυσφημιστικές αναφορές στους Εβραίους και στον Ιουδαϊσμό που υπάρχουν στον Κώδικα υπερβαίνουν τον νομικό χαρακτήρα και απηχούν την ανάλογη φρασεολογία των εκκλησιαστικών κανόνων. Μερικές φορές στον Κώδικα ο Ιουδαϊσμός αναφέρεται ως ”διεστραμμένη αίρεση”, ”δεισιδαιμονία”, η Συναγωγή ως ”ιερόσυλη σύναξη” και οι Εβραίοι ως ”βδελυκτοί”.»
Θα ήθελα για το τέλος να παραθέσω ορισμένα σημαντικά στοιχεία για τον Μεγάλο Κωνσταντίνο. Σύμφωνα με τον Bernard Lazare, ο Κωνσταντίνος απαγόρευσε στους Εβραίους να περιτέμνουν τους δούλους τους, τους απαγόρευσε την είσοδο στην Ιερουσαλήμ επιτρέποντας να εισέρχονται μόνο κατά την ημέρα της επετείου της καταστροφής της πληρώνοντας ένα χρηματικό τέλος κι επίσης θέσπισε νόμο όπου καταδίκαζε σε πυράς θάνατο όσους Εβραίους καταδίωκαν δια λιθοβολισμού συγγενείς τους επειδή είχαν εκχριστιανισθεί. Σχετικά με τον κλήρο ο Lazare γράφει ότι επηρέαζε τους νομοθέτες κι ότι οι ιερείς υπό την καθοδήγησή τους ξεσήκωναν τον όχλο εναντίον των συναγωγών βάζοντας το δίλημμα: σφαγή ή βάπτισμα! Αντίθετα λοιπόν με τον χριστιανικό κλήρο που καταδίωκε τους Εβραίους και τις συναγωγές τους, ο Ιουλιανός, ο ηγέτης των νεοπαγανιστών σήμερα, τους απέδωσε ξανά όλες τις θρησκευτικές ελευθερίες και συμμάχησε μαζί τους εναντίον του χριστιανισμού, επιχειρώντας μάλιστα να ανοικοδομήσει τον ναό του Σολομώντα.
Ο Flannery εν συνεχεία παρουσιάζει την δίωξη των Εβραίων από τον Ηράκλειο και την άριστη σχέση των Εβραίων με το Ισλάμ και το πως υποδέχτηκαν την άλωση της Κωνσταντινούπολης: «Το 632 ο Ηράκλειος εξέδωσε διάταγμα για το υποχρεωτικό βάπτισμα όλων των Εβραίων. Αυτή η πρωτοφανής ενέργεια που αποσκοπούσε στην ενοποίηση της αυτοκρατορίας με εξαναγκασμένες μεταστροφές στην χριστιανική πίστη, έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα: όταν, μερικά χρόνια αργότερα, τα στρατεύματα του Ισλάμ προέλαυναν στην Ανατολή, οι Εβραίοι, βαπτισμένοι και μη, υποδέχτηκαν τους Μουσουλμάνους ως ελευθερωτές.»
Και ο Flannery καταγράφει τι συνέβη κατά των Εβραίων στην Αλεξάνδρεια την εποχή του Κυρίλλου: «Μια Εβραϊκή εξέγερση στην Αλεξάνδρεια, όταν πατριάρχης ήταν ο Κύριλλος έφερε την μεγαλύτερη συμφορά πάνω τους. Οι Εβραίοι είχαν ξεσηκωθεί εναντίον ενός Χριστιανού δασκάλου σχολείου και επειδή απειλήθηκαν από τον Κύριλλο έκαναν επιθέσεις εναντίον χριστιανών και σκότωσαν πολλούς. Την επόμενη μέρα οι χριστιανοί ενθαρυμμένοι από τον Κύριλλο επιτέθηκαν στις συναγωγές και σκότωσαν όσους Εβραίους βρήκαν. Όσοι Εβραίοι απόμειναν από την γενική σφαγή έφυγαν από την Αλεξάνδρεια τερματίζοντας έτσι την πανάρχαιη εβραϊκή αποικία.»
Ας δούμε και τα γεγονότα κατά την διάρκεια της ηγεμονίας του Ζήνωνα. Στην Αντιόχεια συνέβησαν τα εξής: «Στην διάρκεια της αυτοκρατορίας του Ζήνωνα έγιναν σφαγές Εβραίων, και η συναγωγή στην Δάφνη κάηκε μαζί με τα οστά των νεκρών, μια πράξη που έκανε τον αυτοκράτορα να παρατηρήσει πως θα ήταν καλύτερα να έκαιγαν τους ζωντανούς Εβραίους παρά τους νεκρούς.»
Ο Bernard Lazare καταγράφει τι συνέβη κατά των Εβραίων επί ηγεμονίας Νικηφόρου Φωκά: «Επί βασιλείας του Φωκά, οι Εβραίοι της Αντιόχειας κουρασμένοι από τις διώξεις, τις ταπεινώσεις και τις σφαγές, όρμησαν μια μέρα εναντίον των χριστιανών και έσφαξαν τον πατριάρχη Αναστάσιο τον Σιναϊτη και έγιναν κύριοι της πόλεως. Ο Φωκάς έστειλε εναντίον τους μια στρατιά με διοικητή τον Κότυ, οι Εβραίοι απέκρουσαν αρχικώς τις αυτοκρατορικές λεγεώνες, αλλά αδυνατώντας να αντιμετωπίσουν τον πολυαριθμότερο εχθρό αναγκάστηκαν να υποταχθούν με αποτέλεσμα να σφαγούν, να ακρωτηριασθούν ή να εξορισθούν.»
https://tritosdromos.gr/vuzantio-ebraioi-h-alhtheia/
.
]
