Η επιδημία με έχει χτυπήσει εδώ και παααρααα πολλά χρόνια.
Την έχουν δει μάλλον ότι είμαστε βρεφοκομείο και τα παρατάνε σαν έκθετα. Οι πιο σωστοί

σε καμια καλαθούνα + τροφή ( μας υποχρεώσανε) . Οι αφασίες σε συσκευασία χαρτοκιβωτίου και οι ελευθέρας πτώσεως σε σακουλες πάνω απο το φράκτη .
Οι πιο ωραίες και μερακλούδες είναι οι Γατομαμάδες - που απορούν γιατί είμαστε τόσο σκληρόκαρδοι που ενω έχουμε τοοοσσσοοοοο χώρο δεν το έχουμε κάνει οικοτροφείο να ζουν ευτυχισμένες μερικές δεκάδες γάτες - κουβαλαν μαζι τους τα ορφανά - και εξηγούν ότι θα ελέγχουν αν τους προσφέρουμε όλες τις ανέσεις

. Συνήθως συνοδεύονται απο Γατομπαμπα φλωρομπούμπη - που δεν μιλάει - μόνο κοιτάζει αποδοκιμαστικά.
Φιλόζωοι με ξένο κώλο.
Μετά αρχίζω
μπινελίκια να τους εξηγώ ευγενικά τους λόγους της αρνησης μου και υποχωρούν προσωρινά.
