Phorum.com.gr

Αυτό είναι πλεονασμός, γιατί έτσι κι αλλιώς όλες οι έννοιες είναι φιλτραρισμένες υπό το ανθρώπινο πρίσμα. Δεν συζητάμε για κάτι που διαβάσαμε σε εξωγήινα γραπτά. Το καλό και το κακό ορίζεται με βάση την ανθρώπινη συμπεριφορά. Αυτός που προκαλεί συνειδητά πόνο, χωρίς τύψεις, είναι φύσει κακός.

hellegennes έγραψε: 07 Δεκ 2021, 23:38 Αυτό είναι πλεονασμός, γιατί έτσι κι αλλιώς όλες οι έννοιες είναι φιλτραρισμένες υπό το ανθρώπινο πρίσμα. Δεν συζητάμε για κάτι που διαβάσαμε σε εξωγήινα γραπτά. Το καλό και το κακό ορίζεται με βάση την ανθρώπινη συμπεριφορά. Αυτός που προκαλεί συνειδητά πόνο, χωρίς τύψεις, είναι φύσει κακός.

Κι αυτό σχετικό είναι καθώς η εγκληματολογία και η νομική έχουν αρχίσει να αντιμετωπίζουν αυτούς τους ανθρώπους περισσότερο σαν αρρώστους και λιγότερο σαν κακούς. Η θεώρηση περί του καλού και του κακού βασίζεται στην υπόθεση ότι υπάρχει ελεύθερη βούληση.

Στην χριστιανική διδαχή, κάθε πάθος ανθρώπινο είναι οντολογικώς κακία, η εμμονή του ανθρώπου στις κακίες του και η παγίωση της καρδίας σε αυτά συνιστά την πόρωση.
Πορωμένη καρδία είναι αυτό που λέμε το απόλυτο κακό, εκεί η ανθρώπινη βούληση, έχει πάρει τον δρόμο της οριστικά και αμετάκλητα

Ουδείς εκών κακός.


https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF ... F%8C%CF%82

έργο_μακέτο έγραψε: 07 Δεκ 2021, 23:44

hellegennes έγραψε: 07 Δεκ 2021, 23:38 Αυτό είναι πλεονασμός, γιατί έτσι κι αλλιώς όλες οι έννοιες είναι φιλτραρισμένες υπό το ανθρώπινο πρίσμα. Δεν συζητάμε για κάτι που διαβάσαμε σε εξωγήινα γραπτά. Το καλό και το κακό ορίζεται με βάση την ανθρώπινη συμπεριφορά. Αυτός που προκαλεί συνειδητά πόνο, χωρίς τύψεις, είναι φύσει κακός.

Κι αυτό σχετικό είναι καθώς η εγκληματολογία και η νομική έχουν αρχίσει να αντιμετωπίζουν αυτούς τους ανθρώπους περισσότερο σαν αρρώστους και λιγότερο σαν κακούς. Η θεώρηση περί του καλού και του κακού βασίζεται στην υπόθεση ότι υπάρχει ελεύθερη βούληση.

Φυσικά. Αλλά είναι άνευ σημασίας αυτή η οπτική, γιατί αν αποδεχτούμε ότι δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση (άσχετα αν υπάρχει ή όχι), τότε καμμιά πράξη δεν έχει νόημα. Ούτε η αγάπη ούτε η αυτοθυσία ούτε η βούληση για οτιδήποτε ούτε φυσικά η ευθύνη για οτιδήποτε.

Δηλαδή δεν έχει σημασία η γενεσιουργός αιτία της μοχθηρότητας, σημασία έχει μόνο η ύπαρξή της. Τα υπόλοιπα είναι φιλοσοφική συζήτηση.

Gewponos90 έγραψε: 07 Δεκ 2021, 16:04

Juno έγραψε: 07 Δεκ 2021, 13:20

Space_Passenger έγραψε: 07 Δεκ 2021, 13:15 Το κατάλαβα οταν εκανα εγγραφη στο φορουμ. Ρ D

Και αυτό.
Έρχεται ο κάθε ψυχωσικός που τον βρίζει ο προϊστάμενός του ή τον παντοφλιάζει η σύζυγος για να ξεδώσει βρίζοντας (γυναίκες κατά προτίμηση, μην ακούσει από συμπχορουμίτη τα ίδια που λέει και επιδεινωθεί το ψυχωσικό επεισόδιο).
Το έχω ζήσει πολλές φορές εδώ και όλοι οι ανισόρροποι που έκαναν επιθεση, είναι ακόμα εδώ και γράφουν, προφανώς για ψυχοθεραπεία.

Σε έβρισαν επειδή είσαι γυναίκα; Η μήπως έλεγες παλαβομαρες;

Επειδή είμαι γυναίκα.
Κομπλεξικοί με απωθημένα. Ίσως και μικροτσούτσουνοι. Ίσως.

περαστική έγραψε: 07 Δεκ 2021, 13:37

Juno έγραψε: 07 Δεκ 2021, 13:20

Space_Passenger έγραψε: 07 Δεκ 2021, 13:15 Το κατάλαβα οταν εκανα εγγραφη στο φορουμ. Ρ D

Και αυτό.
Έρχεται ο κάθε ψυχωσικός που τον βρίζει ο προϊστάμενός του ή τον παντοφλιάζει η σύζυγος για να ξεδώσει βρίζοντας (γυναίκες κατά προτίμηση, μην ακούσει από συμπχορουμίτη τα ίδια που λέει και επιδεινωθεί το ψυχωσικό επεισόδιο).
Το έχω ζήσει πολλές φορές εδώ και όλοι οι ανισόρροποι που έκαναν επιθεση, είναι ακόμα εδώ και γράφουν, προφανώς για ψυχοθεραπεία.

Η ανωνυμία του μέσου. Αν σε είχαν μπροστά τους δεν θα τα έλεγαν. Δεν το κάνουν από κακία, θέλουν κάπου να ξεσπάσουν τα νεύρα τους.

Επίσης για περί κόβιντ και αυτά που παρατηρούμε και ακούμε τους τελευταίους μήνες, είναι κυρίως από ανασφάλεια και ΦΟΒΟ. Σκέψου τώρα να ήταν ο παιδικός σου φίλος ανεμβολίαστος. Θα τολμούσες να σκεφτείς ή και να του έλεγες "αν νοσήσεις μην δεχτείς να μπεις σε ΜΕΘ και μείνε να ψοφήσεις, σκασίλα μου"; Αντίστροφα θα τα έβαζες με την μάνα, φίλη, αδερφή σου επειδή πήγε να κάνει το εμβόλιο χαρακτηρίζοντάς την χαζή και πρόβατο; Κάπου πρέπει να ξεσπάει τα ψυχολογικά του ο άνθρωπος, και το κάνει κυρίως ανώνυμα ή όταν αναφέρεται σε άγνωστα πρόσωπα προς εκείνον. Βέβαια το σοκ όταν διαβάζεις σκατοψυχιές σίγουρα το παθαίνεις αλλά δεν μπορώ να δεχτώ πως όλοι όσοι τις γράφουν είναι πραγματικά σκατόψυχοι.

Εγώ το δέχομαι.
Επισης δεν θα κάνω τον σάκο του μποξ για να μην σαλτάρουν εντελώς. Όποιος δεν αντέχει, να πάει να χαπακωθεί. Γι'αυτό εχω αραιώσει και γράφω σε συγκεκριμένα νήματα, για να μην τους δώσω την χαρά να απαντήσουν.

πατησιωτης έγραψε: 07 Δεκ 2021, 23:50 Ουδείς εκών κακός.


https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF ... F%8C%CF%82

Έχει αναλυθεί στις προηγούμενες σελίδες
Γι αυτό είπε ο καλός μας Θεούλης, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι*
Βέβαια, το είπε πιο ολοκληρωμένα
Ως ΘΕΟΣ βεβαίως, βεβαίως

*αμαρτία=σκοτισμός του νοός

hellegennes έγραψε: 07 Δεκ 2021, 23:50

έργο_μακέτο έγραψε: 07 Δεκ 2021, 23:44

hellegennes έγραψε: 07 Δεκ 2021, 23:38 Αυτό είναι πλεονασμός, γιατί έτσι κι αλλιώς όλες οι έννοιες είναι φιλτραρισμένες υπό το ανθρώπινο πρίσμα. Δεν συζητάμε για κάτι που διαβάσαμε σε εξωγήινα γραπτά. Το καλό και το κακό ορίζεται με βάση την ανθρώπινη συμπεριφορά. Αυτός που προκαλεί συνειδητά πόνο, χωρίς τύψεις, είναι φύσει κακός.

Κι αυτό σχετικό είναι καθώς η εγκληματολογία και η νομική έχουν αρχίσει να αντιμετωπίζουν αυτούς τους ανθρώπους περισσότερο σαν αρρώστους και λιγότερο σαν κακούς. Η θεώρηση περί του καλού και του κακού βασίζεται στην υπόθεση ότι υπάρχει ελεύθερη βούληση.

Φυσικά. Αλλά είναι άνευ σημασίας αυτή η οπτική, γιατί αν αποδεχτούμε ότι δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση (άσχετα αν υπάρχει ή όχι), τότε καμμιά πράξη δεν έχει νόημα. Ούτε η αγάπη ούτε η αυτοθυσία ούτε η βούληση για οτιδήποτε ούτε φυσικά η ευθύνη για οτιδήποτε.

Δηλαδή δεν έχει σημασία η γενεσιουργός αιτία της μοχθηρότητας, σημασία έχει μόνο η ύπαρξή της. Τα υπόλοιπα είναι φιλοσοφική συζήτηση.

Συμφωνώ ότι το ζήτημα είναι να 'χαμε να λέγαμε. Η συνείδηση είναι μια έννοια η οποία βασίζεται μεν στο βιολογικό επίπεδο αλλά δεν μπορεί να κατανοηθεί χωρίς να λάβουμε υπόψην το κοινωνικό και το πως ο πολιτισμός καθορίζει το τι είναι υποκείμενο, τι είναι αντικείμενο, το μέρος, το όλον, οι σχέσεις τους κλπ. Η "ελεύθερη βούληση" από την άλλη είναι σχήμα οξύμωρο διότι δεν μπορείς να επιλέξεις τι να θες, ούτε τι να θες να θες, ούτε τι να θες να θες να θες, ούτε τι να θες να θες να θες να θες να θες κλπ κλπ. Αυτό που παρουσιάζεται ως θέληση στο συνειδητό είναι η κορυφή του παγόβουνου, το αποτέλεσμα πολλών και χαοτικών υποσυνείδητων διεργασιών. Και στο υποσυνείδητο επιδρά τόσο ο γονιδιακός παράγοντας όσο και ο κοινωνικός. Σίγουρα δεν επιδρά η βούληση του ατόμου, αυτή είναι το αποτέλεσμα της επίδρασης.

Ωστόσο, αποδέχομαι την ανθρωπιστική ηθική με την οποία γαλουχήθηκα στην κοινωνία την οποία ζω. Δεν μπορώ να επιχειρηματολογίσω επ'αυτής. Την δέχομαι αξιωματικά.

talaipwros έγραψε: 07 Δεκ 2021, 00:20 οι περισσότεροι - υποθέτω - στα νιάτα μας θεωρούσαμε οτι κατά βαση ο μέσος άνθρωπος είναι καλός

κάποια στιγμή καθώς περνάνε τα χρόνια έρχεται η δυσάρεστη συνειδητοποίηση οτι κατά βάση ο μέσος άνθρωπος είναι κακός.

πότε - αν - σας ήρθε η συνειδητοποίηση αυτή και πώς σας επηρέασε ;

Η απόδοση κακίας είναι κατά κάποιο τρόπο μια κατηγορία προς τους άλλους που εξαιρει μπαη ντιφολτ αυτόν που την διατυπώνει. Κάθε έννοια καλοσύνης / κακίας, ή ηθικής / ανηθικότητας, άπτεται στην έννοια του δικαίου. Δεν μπορεί να είναι δηλ. καλός ή ηθικός κάποιος που είναι άδικος και αδικεί.

Δικαιοσύνη όμως στη φύση δεν υπάρχει. Η δικαιοσύνη όπως έλεγε ο Επίκουρος είναι μια "σύμβαση" ανθρώπινη ώστε μεταξύ τους οι άνθρωποι να βλάπτονται όσο το δυνατόν γίνεται λιγότερο. Άρα δεν υπάρχει απόλυτη δικαιοσύνη μιας και κείνο το λιγότερο δεν γίνεται να γίνει μηδέν.

Κατόπιν αυτών δεν έχει ιδιαίτερη σημασία να συνειδητοποιήσεις τι είναι οι άλλοι σε σχέση με σένα, αλλά τι είσαι εσύ σε σχέση με τους άλλους. Και δώ νομίζω κάπου έρχεται η ρήση του Επίκτητου.

- Αυτός που κατηγορεί τους άλλους για τα δεινά του είναι αμόρφωτος.
- Αυτός που έχει ξεκινήσει να μορφώνει τον εαυτό του, για τα δεινά του κατηγορεί τον εαυτό του.
- Και αυτός που κάταφερε και έγινε σοφός δεν κατηγορεί κανέναν.

Οι άνθρωποι ας είναι ό,τι είναι, μάλλον εχθρική είναι η φυσική τους προέλευσή (δεν είναι τυχαίο πως το μπούλινκ είναι γνώρισμα των παιδιών), αλλά αδιάφορο, εσύ τι είσαι έχει σημασία απέναντι σε αυτό που είναι γύρω σου, ό,τι κι αν ειναι αυτο.

Δεν έχεις δίκιο, έργο_μακέτα

Εκτός από τον κόσμο του υποσυνείδητου και τις όποιες κληρονομικές τάσεις, υπάρχει κι εκείνο που λεγεται
Ηγεμών νους

Εαν ο νους βέβαια έχει σκοτισθεί σε χ βαθμό, αυτό είναι άλλο καπέλο
Γι αυτό είμαστε συνεχώς σε εγρήγορση=άσκηση

Για να μην εχει κανει 2ο ποστ στο νημα ο ταλαιπωρας,το πετυχε ο νανος με τα νοικια 100%

οι άνθρωποι δεν έχουν καλή ή κακή φύση, με λίγα λόγια δεν είναι εξ'ορισμού καλοί ή κακοί
το αν η νοοτροπία τους έχει διαμορφωθεί κατά τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να πράττουν ιδιοτελώς, συχνά βλάπτοντας τον συνάνθρωπό τους έμμεσα ή άμεσα, ηθελημένα ή αθέλητα, με σκοπό την ικανοποίηση των δικών τους βλέψεων, αναγκών ή αντιλήψεων, έχει να κάνει με το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον και την εποχή μέσα στην οποία έχουν αναπτυχθεί. η κοινωνική εμπειρία διαμορφώνει τους ανθρώπους. σήμερα ζούμε σε έναν κόσμο διαμορφωμένο από τα φιλελεύθερα ιδεώδη περί ατομικισμού και υπεροχής του ατόμου έναντι της κοινότητας. Η Θάτσερ έλεγε πως δεν υπάρχει κοινωνία, εννοώντας πως τα άτομα είναι αυτά που δρουν και όχι κάποια συλλογική οντότητα αποτελούμενη από συνεργαζόμενες προς έναν κοινό σκοπό μονάδες. είναι λογικό λοιπόν ο σύγχρονος άνθρωπος, κυρίως στη δύση να τείνει περισσότερο προς την ιδιοτέλεια και σε βάρος του "άλλου" ο οποίος είναι ανταγωνιστής, αφού η όλη κοινότητα αποτελείται από ανταγωνιστές αντί για συνεργάτες. αν πας σε λιγότερο ανεπτυγμένες κοινωνίες και με περισσότερη φτώχεια, θα δεις ότι ο μέσος άνθρωπος είναι κατά βάση πιο αγαθός και πιο συμπονετικός.

nik_killthemall έγραψε: 08 Δεκ 2021, 00:10 Η απόδοση κακίας είναι κατά κάποιο τρόπο μια κατηγορία προς τους άλλους που εξαιρει μπαη ντιφολτ αυτόν που την διατυπώνει.

Δεν θα το έλεγα. Μια τέτοια θεώρηση παραβλέπει ότι υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν ότι έχουν υπάρξει κακοί κι έχουν κάνει κακό ή αναγνωρίζουν ότι κάτι που σκοπεύουν να κάνουν είναι κακό, ωστόσο θέλουν να το κάνουν ή τουλάχιστον το σκέφτονται.

Μηδενίζει δε την έννοια της μετάνοιας και των τύψεων. Για να μετανοήσεις ή να νιώσεις τύψεις, πρέπει να θεωρείς ότι αυτό που κάνεις ή έκανες είναι κακό.