paul25 έγραψε: 22 Μαρ 2021, 19:51
Γιούντενφραϊ έγραψε: 22 Μαρ 2021, 19:44
paul25 έγραψε: 22 Μαρ 2021, 19:01
Ο κ. Παναγιώτης Στάθης είναι ιστορικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.
Συμπλεγματική σχολή Λιάκου, Σύριζα Λασιθίου.
Ναι, ίσως είναι ''εθνικιστικός'' μύθος, λίγο εκλαϊκευμένος για τους απλούστερους ανθρώπους.
Είναι όμως Μύθος.
Δηλαδή η μεγάλη αφήγηση που σου δείχνει τα προπύλαια της αγωγής και των αρετών.
Αφυπνίζει, καθοδηγεί και δημιουργεί εν δυνάμει Ήρωες.
Ο ελεύθερος άνθρωπος είναι μυθοδιάιτος .
Οι συμπλεγματικοί που όλη τους τη ζωή το μόνο που κάνουν είναι να αποδομούν και να σπιλώνουν το όποιο κάλλος, δεν έχουν να αντιτάξουν τίποτα απολύτως.
Ούτε μια πρόταση, μια εναλλακτική.
Μόνο αργύρια, χοϊκό ορθολογισμό και ένα απέραντο γκρι.
Όσοι δε γεύονται τα νάματα του Μύθου, ζούνε με εγχειρίδια χρήσεως και μπροσούρες δούλων.
Συγνώμη αλλά δεν σε κατάλαβα.
Τα δύο άκρα της λήθης είναι προφανώς αντίθετα και αντιμάχονται.
Έναν άνθρωπο που πιστεύει ως πραγματικά τα πλάσματα της μυθολογίας όπως τη Σκύλλα, τη Χάρυβδη ή τον Κένταυρο, τον λέμε τρομακτικά επιπόλαιο, αφελή και αλαφροΐσκιωτο.
Αυτός ο άνθρωπος αδυνατεί να διακρίνει την αλληγορία και τον συμβολισμό με αποτέλεσμα να μένει στη λήθη της επιφάνειας.
Στο άλλο άκρο βρίσκεται ο υλιστής που εκδέχεται ως αληθινό μόνο ότι γίνεται προσιτό στα αισθητήρια όργανά του.
Ο συγκεκριμένος τύπος ανθρώπου αδυνατεί να καταλάβει τη γλώσσα της ποίησης, του συμβολισμού αλλά ακόμα και των σύγχρονων θεωρητικών επιστημών.
Παρόμοια επιπόλαιος και αφελής είναι όποιος εξιδανικεύει ιστορικά γεγονότα και φτιάχνει φαντασιακά σενάρια για την επιδερμική ικανοποίηση της ''εθνικής'' του αυτοκολακείας.
Το αντίστοιχο αντίθετο είναι ο συμπλεγματικός των ιουδαϊκών ιδεοληψιών που βλέπει παντού φράγκα, τάξεις, σεξουαλικά απωθημένα και αποδομεί ότι δεν μπορεί να καταλάβει.
Υπάρχουν και οι δύο ροπές στον τόπο μας.
Είναι γεγονός.
Η πρώτη όμως ευδοκιμεί σε αφελή λαϊκά στρώματα που έχουν μέσα τους μια ανεπιτήδευτη καλοσύνη και ταπείνωση.
Οι συμπλεγματικοί όμως μιμούμενοι τους γεννήτορες των ιδεοληψιών τους κόλλησαν σαν βδέλλα πάνω στο σώμα της κοινότητας και την απομυζούν.
Και γνωρίζουν πολύ καλά πως για να συνεχίσουν το παρασιτικό τους έργο πρέπει να αποδομήσουν και τα ιερά και το θυσιαστήριο.
Τον άξονα και τον συνδετικό κρίκο της κοινότητας.
Έτσι φτάσαμε στο σημείο να δούμε τυχαία αμόρφωτα ανθρωπάκια σαν τη Ρεπούση και το σινάφι της σε βουλευτικά έδρανα.
Οι ''ιστορικοί'' αυτοί δεν έχουν πραγματική δίψα για γνώση.
Δεν έχουν το ρίγος του δέους μπροστά στα μυστήρια της ύπαρξης και της ιστορίας.
Γκρι άνθρωποι είναι της υλιστικής γραφειοκρατίας.
Ότι και να γράφουν τα γουρουνοποιημένα κομματόσκυλα εμείς θα συνεχίσουμε να τραγουδάμε :
...που ήταν μικρός στα γράμματα, μικρός στα πινακίδια,
και τώρα στα γεράματα Αρματολός και Κλέφτης...