Lugozzi έγραψε: 30 Ιουν 2018, 17:44
ούτε εγώ τα βγάζω από το κεφάλι μου
παστρικιές τις λέγανε και στη βόρεια ελλάδα
που δεν είχε πολλές σμυρνιές
αλλά άσχημες πόντιες
τι να κάνομε που ήταν κοκέτες οι γιαγιάδες μας
Μλκ ξέρεις πόσο σε συμπαθώ, αλλά "παστρικιά" και πόντια ως χαρακτηρισμός, είναι ποντιακό ανέκδοτο,χωρίς να υπονοώ πως ήταν άπλυτες. Σε Σμυρνιές άντε και Πολίτισες απευθύνονταν,που προέρχονταν από αστικό μπακραουντ και το λέγανε κυρίως προς τον νότο. Ο Μακεδόνας δυο φορές τον μήνα μπάνιο έκανε, ο αρβανιτόβλαχος πέρα της βάφτισης, άλλη επαφή με νερό δεν είχε, χλωμό να σκούπιζε και τον κώλο του.
Τα ρδελαμπου της εποχής, βασικά με Σμυρνιές στελεχώνονταν, αφού όσο καμένος φετιχιστής και να ήταν ο πελάτης, χαλαρά προτιμούσε να φορμάρει τζάμπα την κατσίκα του, παρά να πάει με την Γερασιμίδου της εποχής,αλλά και η τελευταία αντε πες 1 στο μύριο να βλεπόταν, δεν πήγαινε να κάνει τέτοια δουλειά,αφού δεν ήταν στην κουλτούρα της. Τις πόντιες κοκέτες(Omg δηλαδη

) ή πουτάνες δεν τις είπε κανένας. Θεωρούνταν πως κάνουν για σπίτι,είναι νοικοκυρές και σκληροτράχηλες,από φάτσα άστα να πάνε Μπάνε και that΄s all. Ο υποτιμητικός χαρακτηρισμός ήταν αούτης. Αυτόν θυμάμαι να χρησιμοποιούν οι ηλικιωμένοι για πόντιους,καπαδόκκες,λαζούς,ειδικά τους τουρκόφωνους όχι όμως πολίτες και σμυρνιούς(για αυτούς εμμέσως αναγνώριζαν, πως ήταν πάνω πολιτιστικά και μην ξεχνάμε πως στον πρόσφατα Μακεδονικό αγώνα, δήλωναν νομιμοφροσύνη πρώτα στην Κωνσταντινούπολη και μετά στην Αθήνα).
Μην υπερβάλουμε στην κόντρα μεταξύ των πληθυσμών. Λογικό είναι να λέει και μια κουβέντα ο ένας για τον άλλο, εδώ γειτονικά χωριά να είναι, βγαίνουν με τα φτυάρια και πλακώνονται,αλλά δεν σημαίνει πως δεν αναγνώριζαν πως ανήκουν στην ίδια ολότητα του έθνους. Από τα πρώτα χρόνια, γίνονται μεικτοί γάμοι* και συνεταιριλίκια. Ε και σήμερα λέμε για Βούλγαρους/Μπουγάτσες/ Αλβανούς/Απόγονους του στόλου/χαμουτζιδες κ.λ.π. αλλά είναι κομμάτι ενός χαβαλετσίδικου κάφρικου λαικού φολκλορ που υπάρχει σε όλες τις χώρες, χωρίς κάποια ουσιαστική διαφοροποίηση, ούτε καν ασυνείδητα. Όχι τον Αθηναίο ή τον Πελοποννήσιο ,αλλά ακόμα και τον Κύπριο, υπάρχει κανείς που να τον θεωρεί αλλοδαπό; .
* Ιστορικό ενδιαφέρον, πέρα από βιβλιάρα, παρουσιάζει ο Γιούγκερμαν του Καραγάτση, γραμμένο ελάχιστα χρόνια μετα την Μικρασιατική Καταστροφη. Ο β τόμος κατα μεγάλο μέρος περιγράφει την αστική Θεσσαλονίκη της εποχής και σε κάποια φάση μια οικογένεια βιομηχάνων με μύτη στον Θεό, που έχει γαμήσει την επιχείρηση, σώζεται από δάνειο και από ότι αναγκάζουν την αδερφη τους να παντρευτεί, ένα τύπο που επίσης έχει λεφτα, είναι καλός, εργατικός αλλά ... πόντιος. Ο Καραγάτσης που δεν καταλάβαινε από political correction παρότι τα πράγματα νωπά, βάζει τον έναν αδερφό να λέει στον άλλο " που καταντήσαμε, από τις ανοησίες μας, να φθάσουμε στο σημείο να πασάρουμε την αδερφή μας, σε ένα τουρκόσπορο αούτη" Την πάσαραν πάντως και ας ήταν από το Πανόραμα
Για το αρχικό ερώτημα. Το Βυζάντιο ανήκει στον λαό μας. Τα είχα γράψει στο Ελεύθερο στο νήμα του Καράμπαμπα για την Άλωση, δεν υπάρχει λόγος να αλλάξω τις λέξεις, τα ξαναβάζω και εδώ, αφού η άποψη μου είναι η ίδια.
Μας μπερδεύει το ευρωλιγούρικο όνομα Έλληνες* που υιοθετήσαμε όταν φτιάχθηκε το νεότερο κρατίδιο μας, για να γίνουμε με την βούλα λαός της καρπαζιάς που πουλάει σουβενίρ Ακρόπολη(αυτά με τον Αλέξανδρο τα χαρίσαμε στους σλάβους,είναι και επικίνδυνα θυμίζουν Αυτοκρατορία) στους καλτσοπέδιλους.
Είμαστε η σπορά των ηττημένων του 1453. Χιλια χρόνια γαμούσαμε και δερναμε την οικουμένη με όχημα την Ανατολική Ρωμαική Αυτοκρατορία και μετά από τόσα χρόνια προπαγάνδας, δυστυχώς φθάσαμε να έχουμε ως μοναδική αναφορά, κάτι διασπασμένα χωριά ομοφυλοφιλων φιλόσοφων που σφαζόντουσαν μεταξύ τους. Δεν αντιλέγω πως και αυτοί ήταν κομμάτι της αρχικής μαγιάς του Εθνους,αλλά μην τρελαθούμε κι όλας.
* Ο λαός μας αντιστάθηκε στην γελοιότητα αυτή και αυτοπροσδιορίζονταν ως Ρωμιός μέχρι πρόσφατα.
....................
Είπαμε πως το Έλληνας μας το φόρεσαν οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής που θέλανε μεν να αποδυναμώσουν τους Οθωμανούς,όχι όμως κάνοντας χαλίφη στην θέση του χαλίφη ενα πολύ δυναμικότερο έθνος,αλλά να φτιάξουν ένα μικρό προτεκτοράτο. Το αυτό γίνεται σήμερα ακριβώς με την κλαιν μακεντονια των Βούλγαρων και των Αλβανών, που βαφτίζει αυτή την ώρα ο αμερικανοτσολιάς Τσίπρας για χατήρι των Νατοικών.
Το κρατίδιο έγινε και μάλιστα σε μέρη που δεν κατοικούσε ο κυρίως Ελληνισμός,παρά υποβαθμισμένοι ρωμιοί με άλλες ράτσες και οι τύποι διαμόρφωσαν μια νεα εθνική συνείδηση. Από το "Εγώ Ρωμιός γεννήθηκα, Ρωμιός και θα πεθάνω" που απαντούσε ο Αθανάσιος Διάκος, πήγαμε στις σάχλες με τον Βασταρχιδο τον Τρισμεγιστο. Η ειρωνεία του θέματος είναι πως από όλους αυτούς τους μακρινούς υπερπροπαππούδες μας, ο μόνος που μνημονεύονταν συστηματικά(και επι Βυζαντιου) επι τουρκοκρατίας ως κομμάτι της λαικής παράδοσης ήταν ο ...Αλέξανδρος που παρέπεμπε σε ένα παρελθόν Αυτοκρατικό και ήταν στην ουσία ο πρόδρομος της Ανατολικής(τζιζ) Ρωμαικής Αυτοκρατορίας.
Μην ξεχνάμε πως πέρα από κάποιους λουμπεν αριβίστες λαφυράδες που ονομάζουμε σήμερα(καλώς) ως Εθνικούς ήρωες, οι μορφές του Αγώνα δεν μπορούσαν να χωνέψουν και αυτές ευκολα, τον "Ελληνικό" συμβιβασμό, ούτε να απεμπολήσουν τον στρατηγικό τους στόχο. Ο μεγάλος Θ. Κολοκοτρόνης ας πούμε, τεκμηριώνοντας διεθνώς το γιατί η Επανάσταση είναι μια εξέγερση νομιμοφροσύνης έλεγε, κύριοι ο Βασιλιάς μας ο Παλαιολόγος, δεν διέταξε ποτέ συνθηκολόγηση. Εμείς είμαστε η αιώνια φρουρά του και εφόσον δεν μπορεί να μας δώσει εντολή να σταματήσουμε, είμαστε υποχρεωμένοι να συνεχίζουμε. Στα απομνημονεύματα του δε, ο ανθρωπος λέει, αν οι γυφτοι δεν σφαζόντουσαν για την μάσα και την εξουσία, η Επανάσταση σίγουρα θα είχε επικρατήσει στην Θεσσαλία και την Μακεδονία και το πιθανότερο να είχαμε καταφερει να φθάσουμε στην Κωνσταντινούπολη
Όλες αυτές οι φωτισμένες μορφες, όταν τρώγανε αιώνες μεμετικης φάπας, τον λυτρωμο του γένους αυτονόητα δεν τον οραματίζονταν σαν ρουμς του λετ κάτω από την Ακρόπολη,με ξενους βασιλιάδες και τοκογλυφία από τους σιχαμένους δυτικους, αλλά στο να ξαναδούν τον δικέφαλο στην Αγιά Σοφιά.
ΟΚ δεν πήγαν όλα στράφι, οι Κούρδοι ακόμα τον πίνουν,εμείς κάτι καταφέραμε και σχετικά με τον περίγυρο της περιοχής υπεράρχοντες είμαστε, αλλά να μην ξεχνάμε εκατομμύρια κόσμου δικού μας και από που ήρθαν στην σημερινη γΕλλάδα και τα υπόλοιπα μυρια που άφησαν τα κόκκαλα τους εκεί.Μην ξεχνάμε και αυτούς τους δικούς μας που ζουν σήμερα στην Κύπρο, την Αλβανία,ακόμα και την Ρωσία το πνευματικό μας παιδί, την Συρία, την Παλαιστινη.
Ο μέσος ημιμαθής τσομπάνης πιστεύει πως στα Βυζαντινά χρόνια, οι Ρωμαίοι καταπίεζαν τους υπόδουλους Έλληνες(αυτός ήταν ο Έλληνας) και όταν ο Ιουστινιανός κατακτούσε τον πλανήτη, όταν ο Βασίλειος τον έχωνε στον Σαμουήλ ή όταν ο Βατάτζης κάλπαζε, εμείς ήμασταν ουδέτεροι.
Οι δυο γραμμές πάλευαν για καμιά εκατοστή χρόνια και το "του χρόνου στην Κωνσταντινούπολη, μας έδωσε τα τωρινα σύνορα. Από το 22 και μετά το έργο τελειωσε.