Phorum.com.gr

Ζαποτέκος έγραψε: 06 Απρ 2021, 20:41

Αρίστος έγραψε: 06 Απρ 2021, 20:34

Ζαποτέκος έγραψε: 06 Απρ 2021, 19:27
Στα κρυφά ; Εγώ είμαι ανοιχτό βιβλίο. Δεν έχω μυστικά.

Εχεις καμια ιστοσελιδα να σε παρακολουθω;

.

Όχι. Μόνο εδώ σχολιάζω και στο αδελφάκι του. Πουθενά αλλού.

sharp έγραψε: 24 Απρ 2021, 21:59 Ποιο είναι το αδελφάκι του;

Ζαποτέκος έγραψε: 11 Απρ 2021, 00:14 Ο βουλγαρόφωνος Χατζηχρήστος φαίνεται πως δεν έμαθε ποτέ καλά ελληνικά.

Σχετικό με το θέμα που έχει ανοίξει ο Σενέκας εδώ :

Ο Χατζηχρήστος με τα λιγοστά ελληνικά του, γύρευε να μιλήσει, χλωμιάζει, μπερδεύεται και στο τέλος καταφέρνει να πει:

«Που είναι εμένα εκείνο Παπάζογλου, που είναι εμένα εκείνο Χατζηζορμπά, που είναι εμένα εκείνο…»

Μα καθώς μνημονεύει τους συμπολεμιστές του που σκοτώθηκαν, πνίγεται από συγκίνηση, τον πιάνουν τα κλάματα και σωπαίνει. Δάκρυα αυλακώνουν και τα μάγουλα πολλών αγωνιστών που τον ακούνε.

http://saouarcadian.blogspot.com/2013/1 ... adian.html

Σενέκας έγραψε: 16 Μάιος 2021, 15:49

Ζαποτέκος έγραψε: 11 Απρ 2021, 00:14 Ο βουλγαρόφωνος Χατζηχρήστος φαίνεται πως δεν έμαθε ποτέ καλά ελληνικά.

Σχετικό με το θέμα που έχει ανοίξει ο Σενέκας εδώ :

Ο Χατζηχρήστος με τα λιγοστά ελληνικά του, γύρευε να μιλήσει, χλωμιάζει, μπερδεύεται και στο τέλος καταφέρνει να πει:

«Που είναι εμένα εκείνο Παπάζογλου, που είναι εμένα εκείνο Χατζηζορμπά, που είναι εμένα εκείνο…»

Μα καθώς μνημονεύει τους συμπολεμιστές του που σκοτώθηκαν, πνίγεται από συγκίνηση, τον πιάνουν τα κλάματα και σωπαίνει. Δάκρυα αυλακώνουν και τα μάγουλα πολλών αγωνιστών που τον ακούνε.

http://saouarcadian.blogspot.com/2013/1 ... adian.html

Η Πηνελόπη Λιδωρίκι, μεταφέρει την αντίδραση του Χατζηχρήστου στην είδηση ότι ο Κριεζιώτης που είχε στασιάσει το 1849 στη Χαλκίδα εναντίον του Όθωνα, έχασε το χέρι του, προσπαθώντας να μεταγράψει πιστά την προφορά του Χατζηχρήστου

Ζαποτέκος έγραψε: 25 Απρ 2021, 15:12

sharp έγραψε: 24 Απρ 2021, 21:59 Ποιο είναι το αδελφάκι του;

Ένα σάιτ που είναι παρόμοιο με αυτό. Δεν ξέρω αν κάνει να πω το όνομά του.

___________________________________________________________________________________________________

Χατζηχρήσρος Δάγκοβιτς : ( Βελιγράδι 1783 - Αθήνα 1853 ) Σλαβόφωνος ( Βούλγαρος ή Σέρβος ) αγωνιστής του '21. Ο πατέρας του Πέτρος και ο μεγαλύτερος αδελφός του Σταύρος σκοτώθηκαν στην σερβική επανάσταση του 1806. Ο ίδιος έγινε μισθοφόρος του Μεχμέτ Αλή της Αιγύπτου και μετά του Χουρσίτ πασά της Πελοποννήσου. Κατά την άλωση της Τριπολιτσάς ( 23/9/1821 )οι Έλληνες τον αιχμαλώτισαν. Προσχώρησε στον ελληνικό αγώνα και με τους άνδρες του ( Σέρβους , Βούλγαρους , Θράκες, Μακεδόνες, Δαλματούς ) οργάνωσε ιππικό το οποίο έλαβε μέρος σε αρκετές μάχες. Το 1825 συνελήφθη απ' τον Ιμπραήμ.

Έγραφε απειλητικά ο Ιμπραήμ προς τον Γεωργάκη Μαυρομιχάλη :

Από εδώ και εξής θέλει γίνουν χειρότερα και οι Μανιάτες αν θέλουν να πάνε σε αυτόν τον δρόμο είναι νοικοκυραίοι. Κολοκοτρώνης και επίλοιποι συνάζουν ασκέρια με χοντρούς λουφέδες, ό,τι δουλειά είδαν οι Ρουμελιώτες με το Χατζηχρήστο, τόσο θα ειδούνε και αυτοί.

Ανταλλάχτηκε με Τούρκους αιχμαλώτους. Μετεπαναστατικά πήρε αξιώματα.

Σύμφωνα με τον Κανέλλο Δεληγιάννη ο πεθερός του Χατζηχρήστου ήταν Οθωμανός λήσταρχος :

... οι εξής Οθωμανοί, οι διαβόητοι αρχιλησταί , (... ) ο Κατζαλής, πατέρας της Χατζηχρίσταινας ...

Ο Χατζηχρήστος φαίνεται πως δεν έμαθε ποτέ καλά ελληνικά.



Ο Χατζηχρήστος με τα λιγοστά ελληνικά του, γύρευε να μιλήσει, χλωμιάζει, μπερδεύεται και στο τέλος καταφέρνει να πει:

«Που είναι εμένα εκείνο Παπάζογλου, που είναι εμένα εκείνο Χατζηζορμπά, που είναι εμένα εκείνο…»

Μα καθώς μνημονεύει τους συμπολεμιστές του που σκοτώθηκαν, πνίγεται από συγκίνηση, τον πιάνουν τα κλάματα και σωπαίνει. Δάκρυα αυλακώνουν και τα μάγουλα πολλών αγωνιστών που τον ακούνε.


Από Βούλγαρους του Χατζηχρήστου λένε πως σκοτώθηκε ο Πάνος Κολοκοτρώνης. Κατ' άλλους τον σκότωσαν Βούλγαροι του Βάσου Μαυροβουνιώτη.

Ο Βάσος Μαυροβουνιώτης (Μπράγιοβιτς) ήταν σπουδαίος αγωνιστής του '21 από το Μαυροβούνιο. Κατά το Λεξικό Στασινόπουλου και την Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος η απώτερη καταγωγή του ήταν απ' την Ήπειρο.
Την σπουδαία δράση του μπορούμε να την παρακολουθήσουμε στο λήμμα της wiki :
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE ... E%B7%CF%82

Εδώ θα βάλω μερικά αρνητικά του , έτσι για το ξεκατίνιασμα .

Κατά τον Σουρμελή ήταν λωποδύτης. Φυλακίστηκε και έγινε στρατιώτης στον οθωμανικό στρατό κατά του Αλή πασά για να τον αφήσουν.
Στα Στύρα Ευβοίας γνώρισε ντροπιαστική ήττα από λιγότερους Τούρκους, ενώ οι στρατηγικές επιλογές του είχαν ως αποτέλεσμα να απομονωθεί ο Ηλίας Μαυρομιχάλης και να σκοτωθεί.
Με τον φίλο του Κριεζώτη ήρθε σε ρήξη για την αρχηγία. Κριεζώτης και Γκούρας τον φυλάκισαν για λίγο.
Αντί να βοηθήσει το Μεσολόγγι αποφάσισε πειρατική επιδρομή στο Λίβανο.
Απήγαγε την σύζυγο του προκρίτου της Κέας Παγκάλου και την έκανε δική του. Γιος τους ήταν ο σπουδαίος στρατιωτικός Τιμολέων Βάσσος ( 1836 - 1929 ) που πολέμησε στην Κρήτη.

Gherschaagk έγραψε: 16 Μάιος 2021, 21:10
Να διορθώσω το Χατζηχρήστος που βγάζει μάτι;

Η καταγωγή των Ζιακαίων

Το ζήτημα της καταγωγής προβλημάτισε όσους ιστοριογράφους θεωρούσαν ότι η γλώσσα καθόριζε την ιδεολογία και την πολιτεία των ανθρώπων και πως Έλληνες ήταν μόνο όσοι κατάγονταν από τους αρχαίους προγόνους και χρησιμοποιούσαν αποκλειστικά την ελληνική γλώσσα. Ο Θεόδωρος Ζιάκας ομιλούσε προφανώς τα χωριάτικα συγκοπτόμενα ελληνικά των Γρεβενών, αλλά οι πρόγονοί του δεν είχαν την ίδια μητρική γλώσσα.

Ο αρματολός Τότσκας έμενε περιοδικώς στην αρβανιτόφωνη περιοχή Λάκκα Σούλι της Ηπείρου, όπου είχε παντρευτεί [Ο Αρβανίτης Τότσκας ήταν παντρεμένος στο αρβανιτόφωνο χωριό Δερβίζανα της περιοχής Λάκκα Σούλι ] . Το επίθετο Τότσκας δήλωνε τους κατοίκους της περιοχής Τοσκαρίας της Αλβανίας, οι οποίοι μετανάστευσαν σε άλλα μέρη. Αν όμως ήρθε ο ίδιος ο αρματολός Τότσκας από τη σημερινή Αλβανία ή ο πατέρας του ή ο παππούς του είναι άγνωστο. Πάντως ήταν χριστιανός όπως και οι συγκάτοικοί του Σουλιώτες. Πρώτα εξαδέλφια του ήταν ο κλέφτης Μπελτζόπουλος, του οποίου ο γιος ονομαζόταν Σουλεϋμάν, κι ο γερο-Ζιάκας. Είχαν όμως οι πατέρες τους το ίδιο επώνυμο κι αν ναι, πώς ακριβώς καλούνταν; Τότσκας, Ζιάκας ή Μπελτζόπουλος; Γεννήθηκαν όλοι από την ίδια μάνα; Γιατί οι τρεις πρώτοι εξάδελφοι διαχωρίστηκαν ονοματικώς; Ως προς το γερο - Ζιάκα μάλλον το επάγγελμα έπαιξε ρόλο στην μετονομασία του. Zhak στη γλώσσα της βόρειας Αλβανίας καλείται το μεγάλο πριόνι που χειρίζονταν δύο άτομα για να κόβουν κατά μήκος τους κορμούς των δένδρων . Είναι πιθανόν ότι ο γερο-Ζιάκας εργαζόταν ως πρίστης πριν ασχοληθεί με τον κόσμο των όπλων. Πρίστες , αρβανίτες ή αρβανιτόβλαχοι, εργάζονταν φαίνεται στην περιοχή Γρεβενών όπου η δασοκάλυψη είναι σημαντική (Βουλγαρίδης 1995:157) κι αυτός είναι μάλλον ο λόγος που το επώνυμο Ζιάκας έφεραν τόσο Κουπατσιαραίοι τσέλιγκες των Γρεβενών καθώς και κάτοικοι των Χασίων και της Κοζάνης.

[ Επώνυμο "Ζάκας" υπήρχε και στην αρβανιτόφωνη Ύδρα. ]

Ήταν μάλλον παντρεμένος στην περιοχή Γρεβενών ο γερο-Ζιάκας, γι αυτό ίσως δεν συνδεόταν στενά με τη Λάκκα Σούλι, όπως ο Τόσκας. Επαφές βέβαια στην αρχή είχαν οι Ζιακαίοι με τους αρβανίτες του Σουλίου , αλλά μάλλον όχι ο γερο-Ζιάκας, του οποίου η γυναίκα ήταν πιθανώς Βλάχα ή ελληνόφωνη. Στα παιδιά του, γοητευμένος από την αίγλη της ελληνικής γλώσσας, της χριστιανικής θρησκείας ή απλώς πρακτικά σκεπτόμενος , είχε φροντίσει να δώσει ελληνική παιδεία, οπότε αυτά είχαν ως πρώτη γλώσσα τα ελληνικά και δευτερευόντως τις άλλες που ακούγονταν στα Γρεβενά. Ο Γιαννούλας Ζιάκας καλλιέργησε τα ιταλικά ως προέκταση πιθανώς της βλαχικής γλώσσας που εγνώριζε εκ μητρός ή ίσως από τη γυναίκα του, ο δε Θεόδωρος είχε παντρευτεί την κόρη του Νάσιου Μάνταλου, παλαιού ελληνόφωνου αρματολού των Χασίων .

Πώς ακριβώς ονομαζόταν ο ήρωας, Ζιάκας ή Ζάκας; Στο διασωθέν αποτύπωμα της βούλας του Θεοδώρου Ζιάκα του 1828, ένα αστέρι με οκτώ ακτίνες , υπάρχουν τρία διαζώματα: στο επάνω γράφει «Θ[ε;]ΔΡ», στο μέσο «ζΑΚΑ» και στο κάτω 182[6;]». Αν αποκλειστεί η αγραμματοσύνη του κατασκευαστή της , τότε ο Θεόδωρος είχε δηλώσει ότι ονομάζεται Ζάκας. Οι ελληνόφωνοι κάτοικοι όμως της περιοχής, εκφωνώντας το ζ παχύ, τον αποκαλούσαν «ου Θόδουρους τ΄ Ζιάκα», οπότε γι’ αυτό τελικά επικράτησε το Ζιάκας αντί του επιθυμητού ίσως Ζάκας. Οι διασωθείσες βέβαια υπογραφές του από το 1854 και μετά, αν τις έβαζε ο ίδιος και δεν τις αντέγραφαν οι γραμματικοί του, διαβάζονται ως «Θε Ζηάκα», αλλά αυτό μπορεί να σημαίνει ότι ακούγοντας το επίθετό του συνεχώς ως Ζιάκας το είχε συνηθίσει.

Ληστές ή αστυνόμοι (αρματολοί ή ντερβεντζήδες), σωματοφύλακες, επιστάτες τσιφλικιών και γενικώς άνθρωποι των όπλων, πρόσφοροι σε κάθε ενοικίαση ή εμπλοκή είχαν διακριθεί οι Αρβανίτες, οι Αρβανιτόβλαχοι και οι Βλάχοι. Όσοι από αυτούς ήταν μωαμεθανοί τους είχαν περισσότερο εμπιστοσύνη οι Τούρκοι σε περιόδους κρίσης. Ο αρματολοί Συκαίοι ή Βλαχόπουλοι του Καρπενησίου και οι Βλαχαβαίοι στα Χάσια δεν επιτρέπουν καμιά αμφιβολία για την καταγωγή τους. Αρβανίτης ή αρβανίτικης καταγωγής ήταν ο «Τζιάρος Αλβανός» ή Τζιάρας στον Όλυμπο και ο «Γκέγκας» στην Κατερίνη που ξεχείμαζε κι αυτός στην Πάργα. Ο πατέρας του Κοζανίτη στρατιωτικού Νικολάου Κασομούλη είχε το προσωνύμιο Αρβανίτης ή Τσάμης (Κασομούλης χ.χ.:λη΄-θ΄) και σημερινά επίθετα όπως Λιάπης, Γκέκας ή Ντοβόλης δεικνύουν καταγωγές προγόνων και σπανίως ονομασίες λόγω συμπεριφοράς ή ομοιότητας. Αρβανίτικης καταγωγής ήταν και η φάρα των Μακραίων , τους οποίους εξολόθρευσαν οι Ζιακαίοι ως διεκδικητές του αρματολικού θώκου. Ο γερο-Ζιάκας συναισθανόταν προφανώς την αρβανίτικη καταγωγή του, όμως τα παιδιά του ομιλούσαν μόνον την ελληνική. Είχε ίσως επηρεαστεί από ξένους περιηγητές που θαύμαζαν κάθε τι αρχαίο ελληνικό ή ο ίδιος ήταν αρκετά έξυπνος, ώστε να αντιληφθεί ότι η ελληνική παρείχε περισσότερες δυνατότητες οικονομικής και κοινωνικής ανέλιξης.

(...)

Ποια είναι η ιστορική εικόνα του Θεοδώρου Ζιάκα; Γιος αρβανίτικης πιθανώς καταγωγής κλέφτη κι αδελφός οδοφύλακα της Πίνδου ως το 1827. Κλέφτης κι αυτός μέχρι το 1835 στην ίδια περιοχή. Αρχηγός ατάκτων στο κίνημα του 1854 σε Θεσσαλία και Γρεβενά. Τέλος πρόσφυγας στη Λαμία μέχρι το θάνατό του. Άνθρωπος των όπλων σε όλη του τη ζωή, η μόνη τέχνη που γνώριζε από μικρός. Την ίδια καλλιέργησε ως την τελευτή του βίου του. Τα όπλα του ήταν μισθωμένα σε δύο μεγάλες περιόδους της ζωής του, στην οθωμανική εξουσία ως το 1836, στο ελληνικό κράτος έκτοτε. Στα ενδιάμεσα χρόνια των καταδρομών του σε Ήπειρο, Θεσσαλία και Μακεδονία, έτη 1827 έως 1836, υπηρετούσε τον εαυτό του. Απαίδευτος ως προς τα γράμματα, γνώστης όμως των κανόνων της υπαίθρου και του άτακτου πολέμου τιμήθηκε από το ελληνικό κράτος για τις υπηρεσίες του στο Έθνος ως λοχαγός.

https://blogs.sch.gr/thankall/?p=1346

Σέλευκας έγραψε: 15 Απρ 2021, 13:01

antaras έγραψε: 11 Απρ 2021, 11:56

Σέλευκας έγραψε: 07 Απρ 2021, 12:45

Στο Μπλάτσι πρώτη φορά ήρθαν Βλάχοι το 1770 από το χωριό Πλαγιά της Ηπείρου. Το χωριό προυπήρχε και οι κάτοικοι ήταν Ελληνες και μάλιστα συμμετείχαν στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου το 1571. Είναι γνωστοί πάρα πολλοί Ελληνες στην Κεντρική Ευρώπη απο το Μπλάτσι τον 18ο αιώνα. Απο το 1770 και μετά υπάρχουν Βλάχοι που γεννήθηκαν στο Μπλάτσι όπως αυτός https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF ... E%B1%CF%82
Εδώ κάποια ανάλυση απο το 5:35

επειδη τα τελευταια χρονια γινεται μια προσπαθεια απο ορισμενους να καταγραφει το Μπλατσι ως βλαχοχωρι σας παραπεμπω εδω https://www.facebook.com/groups/134180413267180/ και γνωριζοντας εκ των εσω τνη ιστορια του τοπου μου του χωριου των παπουδων μου σας πληροφορω οτι ουτε η μεγαλη πλειοψηφεια των κτηνοτροφικων οικογενειων που εγκατασταθηκαν στο χωριο ηταν βλαχικης καταγωγης εκτος καποιων ολιγων
τρανοτερη αποδειξη απο την Ελληνοφωνια της βλαστης απο την ιδρυση της μεχρι σημερα δεν υπαρχει (οι βλαχοφωνοι σπανια χανουν την γλωσσα τους και οταν ειναι μεγαλη πληθυσμοι ΠΟΤΕ!)

πολύ ενδιαφέρον φίλε. Στο παλιό φόρουμ είχα μια παρόμοια συζήτηση με κάποιον φίλο που έλεγε ότι το Βογατσικό ήταν Βλαχοχώρι. Εγώ αν και απο τους δυο γονείς από το Βογατσικό, πρώτη φορά άκουγα για Βλάχους, ποτέ δεν άκουσα βλάχικα στη ζωή μου εκεί, και όταν οι παλιοί μιλούσαν για Βλάχους πάντα τους θεωρούσαν κάτι άλλο. Και βασικά δεν υπήρχαν καν βλάχικες λέξεις στο ιδίωμα κάτι που θα έδειχνε μια συστημική ανάμιξη και όχι μια περιστασιακή. Μετά όμως ρωτώντας, έμαθα ότι είχαν εγκατασταθεί βλάχικες οικογένειες σε διάστημα διακοσαετίας από το 1770 και μετά αλλά κατά μόνας, ήρθε δηλαδή κάποιος και αγόρασε ένα σπίτι και έμεινε. Και αυτοί που ήρθαν ήταν ήδη Ελληνες στον προσδιορισμό σε μια εποχή που η περιοχή ήταν πρωτοστάτης του ελληνισμού (σε τρεις εποχές η Δυτική Μακεδονία ήταν ο ηγέτης του ελληνισμού). Δεν είναι τυχαίο ότι αυτοί που συνελήφθησαν μαζί με τον Ρήγα ήταν όλοι πλην ενός απο την Καστοριά και τη Σιάτιστα και ο κύριος συνεργάτης και τυπογράφος της χάρτας ήταν απο τη Σιάτιστα ακόμα και αυτός που ξεκίνησε τα ορλωφικά (που μας τα παρουσιάζουν ως εξέγερση της Πελοποννήσου!!!!!! ήταν απο τη Σιάτιστα). Εγώ θα έλεγα ότι ο ο Δούμπας έκανε τέτοιο έργο για τον Ελληνισμό επειδή ακριβώς γεννήθηκε στο Μπλάτσι που άνηκε στο βαθύ πυρήνα του πρώιμου διαφωτισμού. Χωρίς να υποτιμώ τον ελληνισμό των Βλάχων της Μοσχόπολης που είναι και αυτό ένα μεγάλο κεφάλαιο της εποχής.
Στα πλαίσια της αποδόμησης η οποία κρίθηκε απαραίτητη για την εξυπηρέτηση πολιτικών συμφερόντων και αλλότριων συμφερόντων έγινε προσπάθεια ιστορικής αποκόλλησης της ελληνόφωνης Μακεδονίας απο τον κορμό της Ελλάδας στον οποίο πάντα πρωταγωνιστούσε. Πληρώνει το όνομα της Μακεδονίας βασικά.