Arisvilla έγραψε: 03 Νοέμ 2019, 16:15
. Στα έγραψε πιο πριν και ο Μπούας και ο sport billy αλλά εξακολουθείς να ποιείς την νήσσαν (είδες ξέρω και εγώ ο ψεκασμένος εθνομηδενιστής αρχαία ελληνικά)
Άλλα γράφω, άλλα καταλαβαίνεις.
Εγώ δεν συμφωνώ μαζί σας. Μην με τοποθετείς στο "στρατόπεδό" σας.
Ξεκαθάρισα από την αρχή,
ότι το -αινα (-ενα) υπήρχε από την αρχαιότητα σε άλλες χρήσεις.
Είναι φυσικό αφού η γλώσσα είναι ένας ζωντανός οργανισμός μετά από 1000, 1500 χρόνια μια κατάληξη να χρησιμοποιείται και σε άλλα γλωσσολογικά φαινόμενα μέσα στην ίδια γλώσσα ή να εξαφανίζεται από άλλα.
Ενώ η συζήτηση ξεκίνησε από το -αινα (-ενα), επειδή έτρωγες φόλα, εντέχνως μας την πήγες στο -ινα στο παράδειγμα με τις χήρες, σε κάποιο ελληνόφωνο μεν χωριό με έντονες όμως σλαβοαλβανικές επιρροές.
Να το δούμε κι αυτό:
Χήρα Μίλου-> ο Μίλος και όχι Μίλενα /κλασσική ελληνική γενική
Χήρα Πετράνα-> ο Πετράς ή Πετράνας και όχι Πέτρινα ή Πέτρενα ή Πετρίνα ή Πετρένα / κλασσική ελληνική γενική
Χήρα Ζαγορινή-> ο Ζαγορινός και όχι Ζαγόρενα ή Ζαγόρινα/ κλασσικό ελληνικό θηλυκό γένος
Χήρα Γκιώνη-> ο Γκιώνης και όχι Γκιώνενα ή Γκιώνινα/ κλασσική ελληνική γενική
Χήρα Βλασίνα->ο Βλάσης είναι εδώ ή ο Βλασίνας ; Περισσότερο ταιριάζει το Βλασίνας. Η χήρα λοιπόν του Βλασίνα. Αν ήταν Βλάσης θα λεγότανε Βλάσενα ή Βλάσινα
Χήρα Ντομπρίνα-> ο Ντόμπρος θα έδινε Ντόμπρενα ή Ντομπρίνα. Ο Ντομπρίνας όμως σίγουρα μας φέρνει το "χήρα του Ντομπρίνα".
Τέλος πάντων,
ας πούμε για την οικονομία της συζήτησης ότι έχουμε τέσσερις χήρες στο χωριό ελληνικού τύπου και δύο σλαβικού τύπου και ότι η κατάληξη -ινα είναι σλαβική.
Είναι σλαβικά και τα παρακάτω ονόματα;
(Βάζω μπολντ και μεγάλα για το γλέντι)
ΧΡΙΣΤΙΝΑ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ
ΜΑΡΙΝΑ
ΑΣΗΜΙΝΑ
ΣΤΑΜΑΤΙΝΑ
ΠΑΣΧΑΛΙΝΑ
ΠΑΥΛΙΝΑ
ΜΑΤΙΝΑ
ΝΙΚΟΛΙΝΑ
ΡΕΓΓΙΝΑ
ΜΑΚΡΙΝΑ
ΒΑΛΕΝΤΙΝΑ
ΚΟΡΙΝΑ
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ
ΓΕΡΑΚΙΝΑ
ΔΙΑΜΑΝΤΙΝΑ
ΑΓΓΕΛΙΝΑ
ΑΠΟΣΤΟΛΙΝΑ
ΚΑΡΟΛΙΝΑ
ΕΡΜΙΝΑ
ΡΟΖΙΝΑ
ΓΕΡΑΣΙΜΙΝΑ
ΕΛΙΝΑ
ΚΕΡΑΣΙΝΑ
ΜΑΛΒΙΝΑ
ΜΕΡΣΙΝΑ
ΠΩΛΙΝΑ
ΑΝΤΩΝΙΝΑ
ΑΣΤΡΙΝΙΑ
ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΑ
ΕΒΕΛΙΝΑ
ΛΙΝΑ
ΝΤΙΝΑ
ΠΕΤΡΙΝΑ
ΡΗΓΙΝΑ
ΡΟΥΜΠΙΝΑ
ΣΑΒΒΙΝΑ
ΤΖΩΡΤΖΙΝΑ
Η κατάληξη -ίνα είναι και ελληνική και λατινική από το -inus -inius.
Βέβαια για να δεις έλληνες και λατίνους πρέπει να βγάλεις τα γυαλιά της στραβωμάρας και να μην είσαι τρολ.
Και τελικά η κατάληξη δεν λέει και δεν δείχνει τίποτα.
Αυτά που δείχνουν είναι το θέμα, ο τόνος και οι πτωτικοί κανόνες που ακολουθούνται.
Άλλο
Τζωρτζίνα και άλλο
Τζώρτζινα .
Οι γυναίκες στο μεσσαίωνα δεν είχαν και μεγάλη σημασία. Κανείς άνδρας στα χωριά δεν ησχολείτο με το όνομα μιας γυναίκας.
Φτάνει που γνώριζε το όνομα του άνδρα της. Μ' αυτόν είχε να κάνει.
Διάλογος
-ποια είναι αυτή;
-η Γιώργενα, η τζαβέλαινα, η Γκούρενα.
Οι γυναίκες ανήκανε στους άνδρες τους και δεν μπορούσαν να δραστηριοποιηθούν κοινωνικά χωρίς την άδεια του.
«Γιώργαινα, ρίξε τ' άρματα, δεν είν' εδώ το Σούλι.
Εδώ είσαι σκλάβα του πασά, σκλάβα των Αρβανίτων.
- Το Σούλι κι αν προσκύνησε, κι αν τούρκεψεν η Κιάφα,
η Δέσπω αφέντες Λιάπηδες δεν έκανε, δεν κάνει»,
Ποιο είναι το νόημα του στίχου;
Δεν είμαι ποια η Γιώργαινα. Είμαι η Δέσπω κι εγώ προστάζω τώρα. Χειραφετήθηκα.
Το έχω δεχθεί ότι σλαβική εγκατάσταση βεβαίως και υπήρξε στον ελληνικό χώρο.
Ας ανοίξω λοιπόν τα μάτια στους εθνομηδενιστές γιατί δεν στροφάρουν και πολύ και ασχολούνται με αηδίες του τύπου -ενα, -αινα, -ινα και εμείς οι υπόλοιποι "κλέβουμε εκκλησίες".
Το -ιτσα είναι αστροπελέκια μου, το -ίτσα.
Η Δυτική Πελοπόννησος είναι γεμάτη από ΝΙΚΟΛΙΤΣΕΣ.
Άντε φέρτε τίποτα τις προκοπής, κοιτάξτε λίγο γύρω σας, ακούστε, ανοίξτε και κανα βιβλίο, αντε μπράβο.
Ευχαριστώ τον ΑΡΙΣΒΙΛΛΑ για τα γκολάκια. Στη διάθεσή σου.
