stavmanr έγραψε: 04 Αύγ 2020, 09:44
zteo έγραψε: 02 Αύγ 2020, 23:13
Nandros έγραψε: 02 Αύγ 2020, 18:55
Όχι, λέγεται στρατηγική εκμετάλλευση του πεδίου και των συνθηκών και ΔΕΝ έχει σχέση με τύχη αλλά γνώση.
Δεν ήταν τύχη η επιλογή των Θερμοπυλών και της Σαλαμίνας.
Δεν ήταν τύχη η στρατηγική στον Μαραθώνα, Πλαταιές, Μυκάλη, Γρανικό, Ισσό, Γαυγάμηλα.
Ειδικά στις τελευταίες, οι Πέρσες επέλεξαν το πεδίο και το προετοίμασαν, αλλά την ψωλιά δεν την γλύτωσαν.
Όσο και να προσπαθείτε να τους υποτιμήσετε, οι γνώστες της Ιστορίας παγκοσμίως τους τιμούν και τα μελετούν στις Στρατιωτικές Ακαδημίες.
.
Δεν αμφισβητω την στρατηγικη εκμεταλλευση του πεδιου και των συνθηκων απλα την θεωρω τζογο.Ιδιως οταν μπαινουν τα αν.Δεν νομιζω οτι ηξεραν οι Ελληνες στην μαχη της Σαλαμινας οτι ο ανεμος θα τους βοηθουσε σε ολη την διαρκεια της μαχης.Καναν μια επιλογη ριξαν την ζαρια και η τυχη τους βοηθησε αρκετα.
Εν τω μεταξύ, για ποια ελληνική "ζαριά" μιλάμε;
Οι πέρσες είναι εκείνοι που επιτέθηκαν. Οι έλληνες είχαν κουρνιάξει στον κόλπο και δεν το κουνούσαν! Γιατί; Επειδή οι πέρσες διέθεταν λέει περισσότερα και καλύτερα πλοία και καλύτερους ναύτες.
"Οι Πέρσες είχαν πλεονέκτημα, λόγω αριθμητικής υπεροχής και περισσότερων ποιοτικών πλοίων.[100] Οι Πέρσες, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, είχαν καλύτερους ναυτικούς[100][101]- τα περισσότερα αθηναϊκά πλοία (και κατ' επέκταση το μεγαλύτερο μέρος του στόλου) είχαν δημιουργηθεί πρόσφατα και τα πληρώματα τους δεν ήταν έμπειρα.[102] Η πιο κοινή θαλάσσια τακτική στην Μεσόγειο αυτό τον καιρό ήταν ο εμβολισμός (οι τριήρεις ήταν εξοπλισμένες με ένα έμβολο), ή η χρησιμοποίηση οπλιτών (επιβατών, όπως οι σημερινοί πεζοναύτες).[103] Οι Πέρσες και οι Έλληνες της Μικράς Ασίας είχαν αρχίσει να χρησιμοποιούν έναν ελιγμό που ήταν γνωστός ως «διέκπλους»[104]. Κατά τον ελιγμό αυτόν, το πλοίο εισχωρούσε σε κενό μεταξύ πλοίων της εχθρικής παράταξης και έστρεφε απότομα, εμβολίζοντας το εχθρικό πλοίο στα πλευρά.[103]"
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE ... E%B1%CF%82
Επομένως, οι πέρσες έριξαν την ζαριά και για κάποιο περίεργο λόγο δεν τους βγήκε.
Σε ένα ειδικό τεύχος στρατιωτικής ιστορίας είχε αναλυθεί όλη η ναυμαχία από κάθε πλευρά της.
- Το οτι έστειλαν οι Πέρσες τους Αιγυπτίους να κλείσουν το δυτικό πέρασμα του κόλπου της Σαλαμίνας πράγμα που οφείλεται σε τέχνασμα του Θεμιστοκλή θεωρητικά αδυνάτισε τον Περσικο στόλο αλλά στην πράξη δεν χωρούσαν να παραταχθούν κι αυτοί στο στενό,
Από την άλλη υπάρχει η άποψη ότι οι Κορινθιοι που ήταν η αμέσως μεγαλύτερη μοίρα των Ελλήνων μετά την Αθηναϊκή και δεν αναφέρονται στην διεξαγωγή της ναυμαχίας είχαν σταλεί να επιτηρούν τους Αιγυπτίους άρα αδυνάτισε έτσι και ο ελληνικός στόλος.
- Οι Έλληνες δεν ήταν στριμωχμενοι πουθενά.
Όταν το πρωί έριξαν τα πλοία στην θάλασσα ανοίχτηκαν και πήραν θέση κοντα στα απέναντι εχθρικά χωρίς να δείχνουν ομως διάθεση να επιτεθούν, το αντιθετο ανεκρουαν και απομακρύνονταν αργά από τον εχθρο με στόχο να τον κάνουν να κινηθεί εναντίον τους και να αραιώσει την παράταξη του.
Αυτό σημαίνει ότι ήθελαν να μπορούν να διεισδύσουν ανάμεσα στα εχθρικά, άρα την τακτική που αναφέρεις τη ήξεραν πολύ καλά και οι Ελληνες κι αυτό αποδείχτηκε και μετά στην ναυμαχία που την εφάρμοσαν.
- Ο άλλος λόγος που δεν επετεθηκαν νωρίς το πρωί στους Πέρσες ήταν ότι περίμεναν να φυσήξει ουριος νότιος άνεμος που σηκωνόταν κάθε μέρα περίπου την ίδια ώρα και που βέβαια το ήξεραν ότι θα συμβεί.
- Οι Αθηναίοι είχαν ετοιμάσει τις 200 τριήρεις τους περί τα 2 χρόνια πριν επομένως μόνο ανεξπαιδευτοι δεν μπορούν να χαρακτηριστουν, άλλωστε έδειξαν τι ήταν απέναντι στους Φοινικες που ήταν το καλύτερο τμήμα του περσικου ναυτικού που το αποδεκατισαν.
Τα Φοινικικά και τα Αιγυπτιακά πλοία ήταν πιο ογκώδη από τις ελληνικές τριήρεις άρα με περισσότερο βάρος και πιο δυσκινητα και άρα η τακτική του διεκπλου ήταν πιο εύκολο να εφαρμοστεί από τους Έλληνες.
- Και οι μοίρες των άλλων πολλών πολέμησαν εξίσου καλά που σημαίνει ότι η ναυτοσυνη των Ελλήνων ήταν σε υψηλό επίπεδο.
- Υπολογίζεται ότι ο Περσικο στόλος στην Σαλαμίνα είχε περίπου 700 πλοία έναντι 360 περίπου Έλλη ικων.
Αν δεχθούμε ότι έχασαν 200 πλοία όπως το δεχονται οι ιστορικοί συνέχισαν να έχουν μια μεγάλη δύναμη από 500 πλοία.
Το ενδιαφέρον είναι ότι με αυτή τη δύναμη και το σύνολο του στρατού δεν τόλμησαν να προχωρήσουν για την Πελοπόννησο ρισκαροντας μια ακόμα ναυμαχία και μάχη στην ξηρα αλλά τα μάζεψαν και την έκαναν αφήνοντας μόνο τον Μαρδονιος στα κατακτημενα ήδη εδάφη και βέβαια ούτε αυτός τόλμησε να προωθηθεί προς τον Ισθμό.