Nandros έγραψε: 02 Νοέμ 2019, 17:32
Πορφύριος Εξαρχίδης έγραψε: 02 Νοέμ 2019, 10:55
stavmanr έγραψε: 02 Νοέμ 2019, 10:50
Η δεύτερη ερμηνεία προκύπτει από την τάση των εθνικιστών να ταυτιστούν ψευδώς με τον πατριωτισμό.
Τα λεξικά προσφέρουν όλες τις χρήσεις της λέξης, είτε αυτές είναι πραγματικές είτε ψευδεπίγραφες.
Τα λεξικά προσφέρουν όλους τους δόκιμους ορισμούς μιας λέξης. Όχι ότι εξυπηρετεί τον κάθε αριστερό.
Από το ίδιο λεξικό:
πατριωτισμός ο [patriotizmós] Ο17 : η ανιδιοτελής αγάπη για την πατρί δα, η φιλοπατρία: Aγνός / θερμός ~. Πολέμησε / μίλησε με πατριωτισμό.
Το ίδιο και από τον Μπαμπινιώτη.
Νέτα-σκέτα και χωρίς αστερίσκους!
Εθνικισμός: Αρρωστημένη κατάσταση!
.
Μόνο που παραλείπει το παρακάτω, πάλι από Μπαμπινιώτη:
εθνισμός - εθνικισμός - διεθνισμός - φιλοπατρία - πατριωτισμός σοβινισμός. Το να αγαπά κανείς την πατρίδα του. η φιλοπατρία (λ. που πρωτοεμφανίζετσ.ι στον Αριστοφάνη), είναι το πιο φυσικό πράγμα. Στα τέλη τού 18ου αι.-αρχές τού 19ου αι., όταν η λ. φιλοπατρία δίνει την αίσθηση λογιότερης λέξης, αρχίζει να υποκαθίσταται από τις λέξεις πατριωτισμός (αντιδάνειο μέσω τού γαλλ. patriotismo). που πρωτοχρησιμοποιούν ο Ρήγας Φεραίος. ο Ευγένιος Βούλγαρις κ.ά., και εθνισμός (μαρτυρείται από τον Ν. Ιπη- λιάδη. 1826). Για λίγο μάλιστα φαίνεται ότι χρησιμοποιήθηκαν με την ίδια σημασία και τα εθνικότης και εθνότης. που γρήγορα όμως εςειδικεύθηκαν στη σημασία που έχουν και σήμερα. Η χρήση τής λ. εθνισμός με τη σημ. τού πατριωτισμού, τής φιλοπατρίας είναι τόσο έντονη τον 19ο αι., ώστε ο περίφημος δικαστής και συγ- γραφέας Αναστάσιος Πολυζωίδης, αναζητώντας (το 3 859) μια λέξη ομόρριζη τού εθνικός (= ειδωλολάτρης) για να δηλώσει την ειδωλολατρία, τον παγανισμό, αποφεύγει τη λ. εθνισμός ( = πατριωτισμός), για να μην προκαλέσει σύγχυση, και δημιουργεί τη λ. εθνικισμός με τη σημ. *<ειδωλολατρισμός» (από το εθνικός «ειδωλολάτρης»). που είναι και η πρώτη σημ. τής λέξης! Βαθμηδόν η λ. εθνισμός υπεχώρησε· τη θέση της πήρε η λ. εθνικισμός, που σήμανε και τον πατριωτισμό, την αγάπη προς την πατρίδα, αλλά και τις εδαφικές απαιτήσεις ενός έθνους εις βάρος άλλων εθνο')ν, τον εθνικό επεκτατισμό, δήλωσε δηλ. και τη θετική και την αρνητική σημ. Τον φανατικό, με επεκτατικές-επιθετικές βλέψεις, πατριωτισμό δή- λωσε και η ξενικής (γαλλικής) προελεύσεως λ. σοβινισμός (από το ήρο>α θεατρικού έργου, τού αφοσιωμένου στον Ναπολέοντα πατριώτη Ν. Chauvin). Με τις σαρωτικές αλλαγές που έγιναν στο παγκόσμιο πολιτικό σκηνικό* από τη δεκαετία τού '80. με τους ποικιλώνυμους εθνικισμούς που εμφανίστηκαν μετά την πτίόση των κο* μουνιστικών καθεστώτων, η διάκριση μεταξύ nationism και nationalism κατέστη και στην Ηλλάδα αναγκαία και άρχισε να εκφράζεται αντιστοίχως με το σημασιολογικό-λεξικό ζεύγος εθνισμός - εθνικισμός, όπου το εθνισμός δηλώνει τον αγνό πατριωτισμό. τυ δε εθνικισμός τις εθνικιστικές επεκτατικές βλέψεις. Απέναντι σε αυτό το ζεύγος η λ. διεθνισμός παρέμεινε από παλιά να δηλώνει το ξεπέρασμα τής έννοιας τού έθνους και την υποκατάστασή της από τη δι-εθνική αντίληψη ότι δεν πρέπει να υπάρχουν όρια που να χωρίζουν τους λαούς, αντίληψη την οποία προέβαλε ο κομουνισμός, η κατεξοχήν
διεθνιστική ιδεολογία.
Νέτα σκέτα.
Επίσης στη wikipedia nationalism:
Nationalism is an ideology and movement that promotes the interests of a particular nation (as in a group of people)[1] especially with the aim of gaining and maintaining the nation's sovereignty (self-governance) over its homeland. Nationalism holds that each nation should govern itself, free from outside interference (self-determination), that a nation is a natural and ideal basis for a polity,[2] and that the nation is the only rightful source of political power (popular sovereignty).[1][3] It further aims to build and maintain a single national identity—based on shared social characteristics such as culture, language, religion, politics, and belief in a shared singular history[4][5][page needed]—and to promote national unity or solidarity.[1] Nationalism, therefore, seeks to preserve and foster a nation's traditional culture, and cultural revivals have been associated with nationalist movements.[6] It also encourages pride in national achievements, and is closely linked to patriotism.[7][page needed] Nationalism is often combined with other ideologies, such as conservatism (national conservatism) or socialism (socialist nationalism) for example.[2]
και το κερασάκι:
In practice, nationalism can be seen as positive or negative depending on context and individual outlook.
Nationalism has been an important driver in independence movements, such as the Greek Revolution, the Irish Revolution, the Zionist movement that created modern Israel, and the dissolution of the Soviet Union.[15][16] Conversely, radical nationalism combined with racial hatred was also a key factor in the Holocaust perpetrated by Nazi Germany.[17] More recently, nationalism was an important driver of the controversial annexation of Crimea by Russia.[18]
χωρίς εθνικισμό με λίγα λόγια θα ήμασταν ακόμα γιουσουφάκια.
