Phorum.com.gr

ΓΑΛΗ έγραψε: 27 Φεβ 2019, 15:43Το πρώτο εξαρτάται από τον αναγνώστη και το δεύτερο από τον σκηνοθέτη.

Και στις δύο περιπτώσεις εξαρτάται από τη δυνατότητα "αμφιθεατρικής" απεικόνισης (νοητικής ή σκηνοθετικής) του κειμένου.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως γράφτηκαν εργαστηριακά, δηλαδή για να ανεβούν άμεσα, με πρόβες Χορού, κλπ, κι όχι σε κάποιο μελαγχολικό γραφείο του Μέλανος Δρυμού με παρέα τη λαίδη ξεκωλιάρα, άρα, αν τα βγάλεις από τη σκηνή, πεθαίνουν.

ΑΙΝΕΙΑΝ06 έγραψε: 27 Φεβ 2019, 15:20 Σε προσωπικό επίπεδο τα πράγματα είναι απλα
Η μου αρέσει η δεν μου αρέσει ενα βιβλιο , ενα τραγούδι η μουσική η ενα έργο τεχνης
Δεν αναζητώ ..δημόσιες αναγνωρισμένες ποιότητες !!

δεν διαφώνησα σ'αυτό
διαφώνησα στον εκχυδαϊσμό των εννοιών

Cavaliere έγραψε: 27 Φεβ 2019, 15:00 Είναι θέμα γούστου. Και ο Παλαμάς μπορεί να συγκριθεί με τα ποιηματάκια ημερολογίων, αν γίνουμε αρκετά ηλίθιοι.

Άσχετο το ημερολόγιο που πήρα στα παιδιά ξεκίνησε με Θούριο του Βελεστινλή, συνέχισε με Μαραμπού του Καββαδία και τώρα είμαστε στους Μοιραίους του Βάρναλη.

Για να είμαι ειλικρινής αν είχε χαζά ποιηματάκια θα ήταν λίγο πιο κατάλληλο για 5 και 8 χρονών, άντε να τους εξηγήσεις για τη συφιλιδική πουτάνα στην Αίγυπτο. Ως side effect διάβασα για πρώτη φορά σοβαρά Καββαδία, τι ωραίο αυτό με τους 7 Νάνους.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως γράφτηκαν εργαστηριακά, δηλαδή για να ανεβούν άμεσα, με πρόβες Χορού, κλπ, κι όχι σε κάποιο μελαγχολικό γραφείο του Μέλανος Δρυμού

αυτό μου το είχε τονίσει και η μάνα μου στο μάθημα (don't ask). Το αρχαίο θέατρο, τουλάχιστον αυτό των Αθηναίων ήταν πρωτίστως λαϊκό πανηγύρι και ριάλιτι, πηγαίναν όλοι και όλες[*] με τα κεφτεδάκια τους και περνούσαν κάμποσες μέρες σε απόλυτο πανζουρλισμό να βλέπουν τραβέλια με τρομακτικές μάσκες να υποκρίνονται διάφορα μυθικά πρόσωπα, ψηφίζοντας στο τέλος την καλύτερη παράσταση (ή, σε κάποιες περιπτώσεις, φεύγοντας ο τύπος από την πίσω πόρτα για να μην τον λυντσάρουν). Και όλα αυτά με έντονο στοιχείο δεισιδαιμονίας/υπερφυσικού.

Δεν υπάρχει κάτι αληθινά τόσο trash στη σύγχρονη εποχή.

[*] αυτό και μόνο, δηλαδή ότι ήταν ευπρόσδεκτες οι γυναίκες τα λέει όλα, πιο πάτος δεν έπαιζε στην αθηναϊκή κοινωνία από τις γυναίκες.

Cavaliere έγραψε: 27 Φεβ 2019, 15:47

ΓΑΛΗ έγραψε: 27 Φεβ 2019, 15:43Το πρώτο εξαρτάται από τον αναγνώστη και το δεύτερο από τον σκηνοθέτη.

Και στις δύο περιπτώσεις εξαρτάται από τη δυνατότητα "αμφιθεατρικής" απεικόνισης (νοητικής ή σκηνοθετικής) του κειμένου.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως γράφτηκαν εργαστηριακά, δηλαδή για να ανεβούν άμεσα, με πρόβες Χορού, κλπ, κι όχι σε κάποιο μελαγχολικό γραφείο του Μέλανος Δρυμού με παρέα τη λαίδη ξεκωλιάρα, άρα, αν τα βγάλεις από τη σκηνή, πεθαίνουν.

Ήμουν έτοιμη να γράψω το δεύτερο με μια χαζοχαρούμενη σχεδόν βεβαιότητα και ξαφνικά σκέφτηκα τις πιθανές παρεκτροπές της σημερινής Τέχνης και είπα "άσε καλύτερα, γιατί μπορεί να προκύψουν έπεα πτερόεντα πέη".

Cavaliere έγραψε: 27 Φεβ 2019, 15:32

ΑΙΝΕΙΑΝ06 έγραψε: 27 Φεβ 2019, 15:05Γιατί ποιος είναι ο Παλαμας που τα έργα του θα πρεπει να τα θεωρουμε ως εξ ορισμού ποιοτικά ;
Και δεν έχουμε το δικαίωμα να τα θεωρήσουμε ως μη ποιοτικά ,αν δεν μας αρέσουν , γιατί θα μας θεωρήσουν ωε αφελείς η μη ποιοτικούς ;

Κατ΄αρχάς για να τα ορίσεις πρέπει να τα διαβάσεις. Μετά, συζητάμε. Και θα πρέπει να ξέρεις να αναλύσεις γιατί δεν τα θεωρείς ποιότητας, με λέξεις, όχι γενικά.

Πρώτον τα έχω διαβάσει
Δεύτερον μου αρέσουν (,όχι όλα τα βιβλία του , αλλα μου άρεσαν αλλα όχι .)
Το κριτήριο μου είναι το τι μου άρεσε και το οχι με άκρως προσωπικά υποκειμενικά κριτήρια

Συμφωνώ με τον Nero. Καιρός να απελευθερωθούμε σαν άνθρωποι και να κάνουμε ότι γουστάρουμε.
Εννοείτε πως όταν έχεις διαφημίσεις η Ανίτα και κάνουμε ζάπινγκ, αν πετύχουμε κανένα ντοκυμαντερ με φώκιες μας έρχεται να σπάσουμε την τηλεόραση. Είμαστε περήφανοι για αυτό!

Κουρκούας έγραψε: 27 Φεβ 2019, 15:36

ΑΙΝΕΙΑΝ06 έγραψε: 27 Φεβ 2019, 15:14
Ποιος καθορίζει την ποιότητα και με τι κριτήρια και γιατί εγώ θα πρεπει να συμφωνησω σαν προσωπική άποψη με αυτά τα κριτήρια ;

Το οτι κάτι είναι κλασικό και παγκοσμίως ανεγνωρισμενο , δεν με υποχρεώνει να έχω την ίδια άποψη , αλλιως υα έπρεπε να ασπαστω και οποιαδήποτε άποψη είναι παγκόσμια και αναγνωρισμένη πχ το οτι υπάρχουν μάγια , φαντάσματα και θεϊκές οντότητες κλπ
Το οτι μια άποψη είναι ευρέως διαδεδομένη δεν με υποχρεώνει να την έχω κι εγώ δαν άποψη ..

βεβαίως. το θέμα είναι ότι κανείς δε νοιάζεται για την άποψή σου, αν είσαι ο μόνος του τη συμμερίζεται. Αν είστε δύο, τουλάχιτον μπορείτε να πιείτε καμιά μπύρα παρέα.

Αρα η άποψη μου αποκτά ισχύ και κυρος , ανάλογα με το πληθος των ατόμων που την υποστήριζουν

Καο τελικά ποιοτικό είναι αυτό που θεωρουν οι πολλοί και έχει αναγνωρισθεί δημόσια ως ποιοτικό ..

ΑΙΝΕΙΑΝ06 έγραψε: 27 Φεβ 2019, 15:57

Κουρκούας έγραψε: 27 Φεβ 2019, 15:36

ΑΙΝΕΙΑΝ06 έγραψε: 27 Φεβ 2019, 15:14
Ποιος καθορίζει την ποιότητα και με τι κριτήρια και γιατί εγώ θα πρεπει να συμφωνησω σαν προσωπική άποψη με αυτά τα κριτήρια ;

Το οτι κάτι είναι κλασικό και παγκοσμίως ανεγνωρισμενο , δεν με υποχρεώνει να έχω την ίδια άποψη , αλλιως υα έπρεπε να ασπαστω και οποιαδήποτε άποψη είναι παγκόσμια και αναγνωρισμένη πχ το οτι υπάρχουν μάγια , φαντάσματα και θεϊκές οντότητες κλπ
Το οτι μια άποψη είναι ευρέως διαδεδομένη δεν με υποχρεώνει να την έχω κι εγώ δαν άποψη ..

βεβαίως. το θέμα είναι ότι κανείς δε νοιάζεται για την άποψή σου, αν είσαι ο μόνος του τη συμμερίζεται. Αν είστε δύο, τουλάχιτον μπορείτε να πιείτε καμιά μπύρα παρέα.

Αρα η άποψη μου αποκτά ισχύ και κυρος , ανάλογα με το πληθος των ατόμων που την υποστήριζουν

ε, ναι, το ελάχιστο κριτήριο είναι να έχει ένα μίνιμουμ αριθμό υποστηρικτών. αλλιως δε καταδέχεται κανείς καν να σε βρίσει.

αν και στις μέρες μας, ανοίγεις ένα κανάλι στο γιουτιούμπ και μπορείς να βρεις 10-20 σύντρφους στο χαλαρό για οποιαδήποτε άποψη.

ΑΙΝΕΙΑΝ06 έγραψε: 27 Φεβ 2019, 16:02 Καο τελικά ποιοτικό είναι αυτό που θεωρουν οι πολλοί και έχει αναγνωρισθεί δημόσια ως ποιοτικό ..

θες να πεις δεν είναι ενδογενές του έργου, αλλά αφορά την κοινωνία. δεν είναι προφανές ότι ένα καλλιτεχνικό έργο απευθύνεται σε μια κοινωνία, από μόνο του είναι πέντε υλικά ατάκτως εριγμένα.

Αρα το βιβλιο του Ντάνου , είναι πιο ποιοτικό απο τα βιβλια του Καντ !!!! ..σύμφωνα με το αρχικό ποστ του νηματοθετη !!!

ΑΙΝΕΙΑΝ06 έγραψε: 27 Φεβ 2019, 16:05 Αρα το βιβλιο του Ντάνου , είναι πιο ποιοτικό απο τα βιβλια του Καντ !!!! ..σύμφωνα με το αρχικό ποστ του νηματοθετη !!!

μπορεί να ισχύει αυτό, σύμφωνα με τα δικά σου λεγόμενα

Μεγάλη συζήτηση για το ποιο είναι λαϊκό και ποιο σκουπιδαριό. Ο Παπαδιαμάντης είναι 100% λαϊκός και 100% ποιοτικός, ας πούμε.

Γενικά, υπάρχουν κάποια αντικειμενικά, κατα κάποιο τρόπο, κριτήρια ή μάλλον τεχνοκρατικά, τα οποία σε βοηθούν να κατατάξεις ένα έργο στα ποιοτικά ή στο σκουπιδαριό.

ΟΥΤΙΣ έγραψε: 27 Φεβ 2019, 16:11 Μεγάλη συζήτηση για το ποιο είναι λαϊκό και ποιο σκουπιδαριό. Ο Παπαδιαμάντης είναι 100% λαϊκός και 100% ποιοτικός, ας πούμε.

Γενικά, υπάρχουν κάποια αντικειμενικά, κατα κάποιο τρόπο, κριτήρια ή μάλλον τεχνοκρατικά, τα οποία σε βοηθούν να κατατάξεις ένα έργο στα ποιοτικά ή στο σκουπιδαριό.

Τα σντικειμενικα κριτήρια για ενα λογοτεχνικό έργο ποιος τα καθορίζει ;

foscilis έγραψε: 27 Φεβ 2019, 15:52Άσχετο το ημερολόγιο που πήρα στα παιδιά ξεκίνησε με Θούριο του Βελεστινλή, συνέχισε με Μαραμπού του Καββαδία και τώρα είμαστε στους Μοιραίους του Βάρναλη.

Για να είμαι ειλικρινής αν είχε χαζά ποιηματάκια θα ήταν λίγο πιο κατάλληλο για 5 και 8 χρονών, άντε να τους εξηγήσεις για τη συφιλιδική πουτάνα στην Αίγυπτο. Ως side effect διάβασα για πρώτη φορά σοβαρά Καββαδία, τι ωραίο αυτό με τους 7 Νάνους.

Το ίδιο έπαθα το σαββατοκύριακο στης πεθεράς μου, που πέτυχα ένα καλεντάρι του 2008, από καθολική εκκλησία, με γαμάτα κείμενα, και είπα να της το φάω, αλλά τη λυπήθηκα, γιατί ξέρω πως δε μου χαλά χατήρι, και το ήθελε όμως το ημερολόγιο.

αυτό μου το είχε τονίσει και η μάνα μου στο μάθημα (don't ask). Το αρχαίο θέατρο, τουλάχιστον αυτό των Αθηναίων ήταν πρωτίστως λαϊκό πανηγύρι και ριάλιτι, πηγαίναν όλοι και όλες[*] με τα κεφτεδάκια τους και περνούσαν κάμποσες μέρες σε απόλυτο πανζουρλισμό να βλέπουν τραβέλια με τρομακτικές μάσκες να υποκρίνονται διάφορα μυθικά πρόσωπα, ψηφίζοντας στο τέλος την καλύτερη παράσταση (ή, σε κάποιες περιπτώσεις, φεύγοντας ο τύπος από την πίσω πόρτα για να μην τον λυντσάρουν). Και όλα αυτά με έντονο στοιχείο δεισιδαιμονίας/υπερφυσικού.

Δεν υπάρχει κάτι αληθινά τόσο trash στη σύγχρονη εποχή.

[*] αυτό και μόνο, δηλαδή ότι ήταν ευπρόσδεκτες οι γυναίκες τα λέει όλα, πιο πάτος δεν έπαιζε στην αθηναϊκή κοινωνία από τις γυναίκες.

Σκέψου μόνο πως πετούσαν μέχρι και πέτρες στους ηθοποιούς. Κανονικό πανηγύρι (κυριολεκτικά, στον άη Διόνυσο). Λέγεται πως ο Αριστοφάνης έπαιξε ο ίδιος τον Παφλαγόνα στους Ιππής (ναι, με ήτα) επειδή όλοι οι ηθοποιοί αγαπούσαν τη ζωούλα τους και δε θέλαν λιντσάρισμα. Η αρχαία κλασική Ελλάδα μοιάζει περισσότερο με συνεδρίαση της βρετανικής βουλής παρά με πίνακα ρομαντικού φιλέλληνα.