Athina__P έγραψε: 31 Ιαν 2019, 21:25
https://www.theabsolute.net/misogyny/onwomen.html
Κουλ, στον 21ο αιώνα ξαναγυρνάνε τέτοιες απόψεις; Ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να συντηρήσουν τον εαυτό τους (αδύνατον) και κρέμονται από τα τέτοια του άντρα;
One need only look at a woman’s shape to discover that she is not intended for either too much mental or too much physical work
H περίπτωση του ανθρώπου αυτού είναι ενδιαφέρουσα, γιατί του παίρνουν τις ατάκες και τις βγάζουν από το context. Ο άνθρωπος όταν έβλεπε πολυγαμία θεωρούσε οτι θα ήταν κάτι σαν τους Μορμόνους, που ήταν μια κουλτούρα που δοκιμάστηκε στη διάρκεια του χρόνου. Επίσης το όλο θέμα το έβλεπε από τη σκοπιά του άντρα που θα στήριζε οικονομικά τις γυναίκες.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήταν ευφυέστατος και ικανός, άλλωστε...
Heinrich Schopenhauer left the family with a significant inheritance that was split in three among Johanna and the children. Arthur Schopenhauer was entitled to control of his part when he reached the age of majority. He invested it conservatively in government bonds and earned annual interest that was more than double the salary of a university professor.
Ωστόσο, υπάρχουν ενδείξεις ότι ήταν incel και όταν έφτασε να είναι γέρων και σεβάσμιος σκέψου να περίμεναν λόγω σεβασμού την εποχή εκείνη οι νέοι να τους διδάξει πώς να βλέπουν το όλο θέμα γυναίκες.
but Schopenhauer seemed aware that women usually didn't find him very charming or physically attractive, and his desires often remained unfulfilled
Ωστόσο η πολυγαμία του Σοπενχάουερ, που την έβλεπε γύρω από το οικονομικό θέμα του πράγματος και όχι τόσο το ερωτικό, είναι να αναρωτιέται κάποιος πόσο κολλάει στη σημερινή εποχή και ηθική. Εξάλλου εκείνος την κράταγε μόνο ως δικαίωμα του ενός φύλου. Προσπαθώ να φανταστώ τον εαυτό μου ως Μορμόνα και δεν μπορώ.
Ή με άλλα λόγια, όταν κάποιος στην εποχή μας προσπαθεί να σκεφτεί αν το θέμα μονογαμία ή όχι είναι θέμα βιολογικό, είναι δύσκολο να εντοπίσει κανείς όλους τους κοινωνικούς παράγοντες που παίζουν ρόλο και να βγάλει "μία και μοναδική" αλήθεια για το τι είμαστε προορισμένοι να κάνουμε. Στην εποχή ετούτη που ζούμε, σε γενικές γραμμές πάντα, υπάρχουν άνθρωποι που είναι περισσότερο μονογαμικοί από τη φύση και τις συνθήκες και άλλοι που είναι λιγότερο. Σε κάθε περίπτωση είναι δύσκολο να πεις ότι έχεις καλή σχέση όταν έστω και ένας από τους δύο δεν είναι ακριβώς εκεί αλλά και κάπου αλλού. Αλλά τέλος πάντων όλοι πορεύονται κάπως, ενήλικες είμαστε.
Επίσης, ποιος έχει χρόνο να κουμαντάρει δύο άλλους ανθρώπους ταυτόχρονα, χαχα;
Η εποχή μας έχει αλλάξει λίγο σε σχέση με λίγα χρόνια πριν και δεν ξέρω, ό,τι και να πει κανείς ρισκάρει. Θεωρητικά υπάρχουν λιγότερα ταμπού. Οι σχέσεις των ανθρώπων και αν θα γίνουν μόνιμες επηρεάζονται και από ένα σωρό παράγοντες που δεν είναι καθαρά της σχέσης. Όπως θέματα επαγγελματικά κυρίως. Εξαρτάται και για τι ηλικίες μιλάμε. Όταν βρεις τον άνθρωπό σου, το ξέρεις και το ξέρει, πάνω κάτω μιλώντας. Παρόλα αυτά έχω φίλες για τις οποίες οι άλλες λέμε ότι από τη φύση τους δεν είναι μονογαμικές. Και τελικά όποιος σχετιστεί μαζί τους, ανεξαρτήτως φύλου, ξέρει πού μπλέκει. Το καλό είναι ότι στην εποχή μας υπάρχουν ένα σωρό δρόμοι αν τέλος πάντων κάτι δεν πάει όπως το περιμένεις.
Με λίγα λόγια, στις αμέσως προηγούμενες γενιές, υφίσταται η μονογαμία, ειδικά από γυναίκες που γνωρίζω και ειδικά στις αμέσως προηγούμενες γενιές που μπορούσες να περάσεις από ένα σωρό φίλτρα έναν άνθρωπο και να ξέρεις ότι δεν ψάχνεις κάτι άλλο σε οποιονδήποτε τομέα. Τώρα πια δεν ξέρω, ειλικρινά, ακούω διάφορα για τους σημερινούς εφήβους. Πιστεύω σε γενικές γραμμές ότι όπως είναι το σήμερα, μπορεί να μη βρεις τον άνθρωπό σου με την πρώτη, αν εννοούμε αυτό. Ωστόσο και βλέποντας τα πράγματα από τη γυναικεία φύση, ναι, υπάρχουν γυναίκες που δεν έχουν τόσο πολύ στη φύση τους την μονογαμία. Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να έχω κάτι πολύ καλό σε ένα κρεβάτι και να ασχοληθώ με τη φασαρία να λέω ψέματα, ή και ψέματα να μη χρειάζονται σε ένα "ανοιχτό και μοντέρνο" είδος σχέσης, δεν μπορώ να νιώσω τόσο καλά με το σπαστό ωράριο σε σχέση με το να ασχολούμαι ολοκληρωτικά με έναν άνθρωπο και να βλέπω ότι είναι και αυτός εκεί το ίδιο και όχι λίγο εκεί και λίγο παραπέρα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει σύγκριση, αλλά και πάλι, υπάρχουν γυναίκες που το βλέπουν αλλιώς αυτό.
