Phorum.com.gr

Να και η απόδειξη σε πραγματικό χρόνο από πάνω, για να μην λες δηλαδή.
Παρατήρησε πόσο φυσικό ειναι το αγοράκι και οι άλλοι, τεσπα, μην στα λέω εγώ, θα σου τα πει η ζωή και η μητέρα της


Ποιοι άλλοι καστομ, ποιοί; ε;,ε;, δύο δεν είμαστε;

enaon έγραψε: 14 Μάιος 2018, 09:20 Να θυμάσαι ότι αν χαθεί η επικοινωνία ανάμεσα σε ένα ζευγάρι, φταίνε πάντα και οι δύο, και εκείνη και η μητέρα της.

Βινόσαυρος έγραψε: 14 Μάιος 2018, 09:29 Πες μας custom_F εφόσον τα παιδιά υιοθετούν τις συμπεριφορές των γονιών δεν είναι ορθή η τακτική που προείπα;

Δεν το συζητώ! Πάντα κοιτάμε πεθερά πριν προχωρήσουμε σε κάτι σοβαρό. Αλλά πρόλαβε κ απάντησε το παλικάρι κ σχολίασα εκείνον.

άρα έχει δίκιο, τα δίνουμε κατευθείαν στην πεθερά και γλιτώνουμε ένα σετ προβλημάτων; Οι μητέρες βασικά φταίνε που ανακατεύονται με τα παιδιά τους και τα κάνουν μπάχαλο, οι γιαγιάδες καλές ειναι, ξέρουν, το έχουν ξανακάνει.

ευτυχώς δεν κάναμε εχθές αυτή την κουβέντα

Κ οι γιαγιάδες, μάνες ήταν. Δεν ξέρω αυτό το δίνουμε κατευθείαν. Δεν είχα την τύχη ή ατυχία, παρά ελάχιστες φορές.

Την πεθερά την κοιτάμε γιατί λένε έτσι καταλήγει να γίνει η κόρη.

Εξαρτάται πάντα τον άνθρωπο κ οι γενικεύσεις είναι ανόητες σαφώς.

Custom_F έγραψε: 14 Μάιος 2018, 09:45 Εξαρτάται πάντα τον άνθρωπο κ οι γενικεύσεις είναι ανόητες σαφώς.

κάθε πρωί ξυπνάω, πάω στο μπαλκόνι και ετοιμάζομαι να πετάξω. Γενικά δεν συμβαίνει να πετάει ο κόσμος, αλλά εγώ για λίγα δευτερόλεπτα το σκέφτομαι, μετά πέρνω τα κλειδιά και πάω στο αμάξι. Με την Πεθερά κάνει πιο πολύ ώρα να πέσεις, αυτό του λέω μόνο, αλλιώς ναι, εχθές θα είχες δίκιο

νομίζω λέμε και για άλλες πεθερές. Δεν λέω εκείνη που κάνει το παιχνίδι ένας να τον βαράνε 2, λέω εκείνη που δύο βαράνε έναν. Την δεύτερη γυναίκα σου κλπ, τρίτη αν σε αφήσουν να κρατήσεις την μαμά σου.


Θέλει δικό του νήμα όμως, γιατί εδώ θα μοιάζει οτι μιλάμε σοβαρά

Δεν υιοθετουμε όλοι προβληματικες συμπεριφορές. Κ αν υιοθετουμε κάποιοι, δεν είναι όλες το ίδιο σοβαρές. Επίσης μπορούμε ναμαστε οι χειρότεροι ακόμη κ αν οι γονείς μας ήταν υπέροχοι.

Το να κοιτάς το περιβάλλον στο οποίο πας να μπεις, είναι σωστό.

Custom_F έγραψε: 14 Μάιος 2018, 10:00 Το να κοιτάς το περιβάλλον στο οποίο πας να μπεις, είναι σωστό.

Δεν ειμαι σίγουρος. Μπορεί μετά να πρέπει να απαντήσεις στο:

Πώς την πάτησα σαν μαλάκας, αφού κοίταξα;

γενικά, έχουμε πολλούς δοκιμασμένους δρόμους επιτυχημένης αποτυχίας να διαλέξουμε.

ωραία ευχάριστη πρωινή κουβεντούλα πιάσαμε πάντως.


δεν λένε και τίποτα για ναζί και στάλιν τα παιδιά να πούμε κάτι ανάλαφρο.

enaon έγραψε: 14 Μάιος 2018, 10:02 Δεν ειμαι σίγουρος. Μπορεί μετά να πρέπει να απαντήσεις στο:

Πώς την πάτησα σαν μαλάκας, αφού κοίταξα;

γενικά, έχουμε πολλούς δοκιμασμένους δρόμους επιτυχημένης αποτυχίας να διαλέξουμε.

Βέβαια. Μπορεί να το πεις. Θα ξέρεις όμως ότι κοίταξες, οπότε βγάζεις κ απαυτο συμπεράσματα.

Custom_F έγραψε: 14 Μάιος 2018, 10:09 Βέβαια. Μπορεί να το πεις. Θα ξέρεις όμως ότι κοίταξες, οπότε βγάζεις κ απαυτο συμπεράσματα.

θα είναι λάθος το συμπέρασμα γιατί θα νιώσουμε μαλάκες, καλύτερα να μην φέρνουμε τον εαυτό μας σε παράδοξη θέση. Αφού εμάς μας κοιτάξαμε πρώτους, δεν ειμαστε μαλάκες, θα το ξέραμε.


η αιώνια μάχη, με το που ξεχωρίζεις μία γυναίκα, προσπαθεί να σε πείσει ότι έκανες λάθος, μαλάκας είσαι. Χάνουμε στο τέλος.

enaon έγραψε: 14 Μάιος 2018, 10:12 θα είναι λάθος το συμπέρασμα γιατί θα νιώσουμε μαλάκες, καλύτερα να μην φέρνουμε τον εαυτό μας σε παράδοξη θέση. Αφού εμάς μας κοιτάξαμε πρώτους, δεν ειμαστε μαλάκες, θα το ξέραμε.


η αιώνια μάχη, με το που ξεχωρίζεις μία γυναίκα, προσπαθεί να σε πείσει ότι έκανες λάθος, μαλάκας είσαι. Χάνουμε στο τέλος.

Ωχου... Λέμε υπάρχουν ΚΑΙ αυτές οι περιπτώσεις. Κ ναι, κάποιες φορές πρέπει να λέμε... Μήπως κάνω κάτι λάθος εγώ; άντρες, γυναίκες.

Δεν προσπαθω να πείσω, λέω πως σκέφτομαι εγώ. Καλό ή κακό, θαλλαξω άποψη όταν ακούσω κάτι που θα μου κάνει καλύτερα στη λογική μου, οποία κ αν είναι αυτή.

Γιατί πολύ απλά, μάθαμε να αντιδράμε στα γεγονότα και τα συναίσθηματα όπως μας έδειξαν οι γονείς μας, όχι όπως μας είπαν. Γιατί στη τρυφερή ηλικία που έμαθες να διαχειρίζεσαι καταστάσεις και συναισθήματα απ τους γονείς σου, εντυπώθηκε αυτή η συμπεριφορά.

Πιστεύω ότι ακριβώς επειδή αγαπάς τους γονείς σου, δεν έχεις αποδώσει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Δικαιολογείς, αντί απλά να εξηγείς. Δεν είναι κακό να δεχτείς ότι σε κάποια πράγματα οι γονείς σου/μου/τού ήταν κακοί γονείς. Μπορεί ποτέ να μη σε χτύπησαν ή ποτέ να μη σου έλειψε κάτι υλικό, αλλά οι συναισθηματικά απόντες γονείς, δεν είναι καλοί γονείς. Κι ακομα κι αν εκλογικεύεις τώρα τα πως και τα γιατί, δεν παύει η έλλειψη της συναισθηματικής σύνδεσης με τους γονείς να είναι σαρωτική στη ψυχοσύνθεση ενός παιδιού και στη δημιουργία του χαρακτήρα του. Δείχνεις μεγάλη κατανόηση στα δικά τους λάθη, ενώ είσαι πιο αυστηρή με τον παιδικό εαυτό σου.

Η μάμα μου δούλευε απ το πρωί ως το βράδυ, ο πατέρας μου δούλευε εκτός πόλης όλη τη βδομάδα κι ερχόταν το σκ, κι εγώ έμενα με τη γιαγιά και τον παππού, ακολουθώντας αυστηρό πρόγραμμα πρωταθλητισμού. Όσο κι αν εκλογίκευα την κατάσταση ακομα και τότε ως παιδί, πως οι γονείς μου λείπουν γιατί πρέπει να δουλέψουν για να μπορούμε να ζήσουμε, δεν έπαυαν να μου λείπουν. Δεν έπαυα σα παιδί να αναζητάω την παρουσία τους και να με πονάει η απουσία τους. Είναι ένα γεγονός που δεν μπορούσα να αποφύγω, έτσι κι εσύ. Άκομα κι αν εκλογικεύεις την κατάσταση ακομα κι αν δικαιολογείς στο μυαλό σου ότι οκ, έτσι έμαθε ο άνθρωπος, κι αυτός έτσι μεγάλωσε, ακομα κι αν ξέρεις ότι σ αγαπάει, ο τρόπος που επέλεξε να συνδεθεί ή μάλλον να μην συνδεθεί μαζί σου, ήταν λάθος και σου στοίχισε πολύ. Γεγονός.


Η παιδοψυχολογία, απ τα λίγα που διάβασα λέει πως δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως πολλή αγάπη. Δεν υπάρχει περίπτωση να κακομάθει το παιδι΄αν το αγκαλιάζεις, το φιλάς και του λες πως τ αγαπάς. Αυτό που χαλάει ένα παιδί είναι η έλλειψη ορίων και πειθαρχίας κι όχι η αγάπη. Το να μην δείχνεις αγάπη στο παιδί σου κάνει το ίδιο να αμφιβάλλει αν είναι άξιο να αγαπηθεί. Δημιουργούνται άλλου είδους θέματα μετά έλλειψη αυτοπεποίθησης, συνεχή ανάγκη επιβεβαίωσης κλπ.


Έχεις ενα πλεονέκτημα όμως που δε το έχουν όλοι. Εϊναι ακομα ζωντανός. Στη θέση σου θα μάζευα κάθε κόκκο γενναιότητας, θα του έλεγα πως τον αγαπάω συχνά, θα τον αγκάλιαζα ακομα κι αν αισθανόταν αμήχανα. Στην τελική πίσω απ όλο αυτό το βαρύ κι ασήκωτο, υπάρχει και στη θέση του πατέρα σου ένα παιδί που δεν αγαπήθηκε όσο του άξιζε. Δεν ήξερε πως...δείξτου. Ακούγονται πολύ γλυκατζούρα τα παραπάνω αλλά έτσι είναι. Και που ξέρεις μπορεί να λυθεί κι αυτός, όπως λύνεται σιγά σιγά με την εγγονή και να αποκτήσετε μέρα με τη μέρα μια διαφορετική σχέση που θα γιατρεύει και πληγές του παρελθόντος, όσο αυτό είναι δυνατό.

Ίφιδα έγραψε: 14 Μάιος 2018, 17:03

Σ ευχαριστω πολυ...

Η πολιτική τοποθέτηση παίζει ρόλο βασικά - όπως και άλλα βέβαια.
Αν ο μπαμπάς είναι κουμούνι, θα πει στο παιδί "να παιδί μου, βαράμε μία κουτουλιά στον τοίχο και βγαίνει φρατζόλα".
Έτσι και το παιδί σιγά-σιγά θα την ψωνίσει, δεν αποφεύγεται.

Αλλά τα πονηρά κουμούνια δεν το κάνουν αυτό. Μαθαίνουν τα παιδιά τους χρηματιστήριο.