Τελευταίοι στους μισθούς στην Ευρώπη οι Έλληνες, πρώτοι στην κατάθλιψη.

[micmic]

Η κατάθλιψη όπως αναφέρθηκε, δεν σχετίζεται πάντα με το εισόδημα. Η έλλειψη επαρκούς εισοδήματος θα μπορούσε να πυροδοτήσει την κατάθλιψη αλλά και την ψύχωση. Δεν συμβαίνει συχνά όμως πιστεύω, πρέπει να υπάρχουν μελέτες και άρθρα που συσχετίζουν την κατάθλιψη με την φτώχεια.
Παλαιότερα είχα διαβάσει κάποια άρθρα, όπου συσχετίζονταν η ψύχωση με την φτώχεια και κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι υπάρχει σχέση.
'Όσον αφορά τους μισθούς, φαίνεται ότι στην Ελλάδα είναι το μικρότερο ποσοστό στο εισόδημα αλλιώς δεν μπορώ να εξηγήσω αυτά που βλέπω επί δεκαετίες. Δεν υπάρχει εργασιακή κουλτούρα, κλεπτοκρατική υπάρχει.

Παλιότερα είχε υπάρξει μια πανευρωπαϊκή μελέτη που είχε βρει ότι το εισόδημα είχε άμεση σχέση με την ικανοποίηση από τη ζωή μέχρι του ύψους των 3.500 € μηνιαίως (με τιμές προ 15-20 ετών). Απο κει και πάνω δεν υπήρχε συσχέτιση, δηλαδή όσο και πλουσιότερος να ήσουν, δεν ήσουν και πιο ευτυχισμένος.

[Antares]

Παλιότερα είχε υπάρξει μια πανευρωπαϊκή μελέτη που είχε βρει ότι το εισόδημα είχε άμεση σχέση με την ικανοποίηση από τη ζωή μέχρι του ύψους των 3.500 € μηνιαίως (με τιμές προ 15-20 ετών). Απο κει και πάνω δεν υπήρχε συσχέτιση, δηλαδή όσο και πλουσιότερος να ήσουν, δεν ήσουν και πιο ευτυχισμένος.

Πρέπει να ισχύει, δεν ξέρω. Ο μεγάλος πλούτος δεν μου κάνει καμία εντύπωση, προτιμώ τις κοινωνίες όπου ζουν οι περισσότεροι καλά και ο υπουργός μετακινείται με τις συγκοινωνίες, παρά αυτές που έχουν φαβέλες από την μια μεριά και οχυρωμένες βίλες από την άλλη.

[Polaris3]

41%. Οι Έλληνες θέλουν ξύλο, γουστάρουν bdsm. Θέλουν αφέντη που τους βαράει, θέλουν οι τιμές του σουπερ μάρκετ να είναι επιπέδου Σουηδίας με μισθούς Βουλγαρίας, θέλουν ενοίκιο Λονδίνου, θέλουν καρτελ.

Αν τους πει γιατί ψήφισαν 41%, θα σου πουν ότι δεν έχουν άλλες επιλογές. Ε οκ, κατανοητό σε έναν βαθμό, η κακοποιημένη γυναίκα δύσκολα καταλαβαίνει ότι κακοποιείται.

Μπορείτε και καλύτερα Έλληνες. Άντε, στο νέο έτος να είστε πρώτοι στην κατάθλιψη σε ολόκληρο τον πλανήτη, όχι μόνο στην Ευρώπη.

πάντως το 41% που λέμε συνέχεια δεν αντανακλά το 41% του λαού αλλά το 41% αυτών που πήγανε να ψηφίσουν και δεν έφτυσαν κατάμουτρα σύσσωμο το πολιτικό σύστημα aka πρόκειται για το 41% του 53% των εγγεγραμμένων

Προφανώς στο 41% του εκλογικού σώματος αναφέρομαι, όχι στο σύνολο του πληθυσμού. Το σύνολο του πληθυσμού έχει ευθύνη που δεν αντιδρά, που είναι απαθές, που δεν ενδιαφέρετε, εκτός από μία μικρή μερίδα που αντιδρά (πχ φοιτητές).

[The Rebel]

31|12|2024
ΕΛΛΑΔΑ Η ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ – ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2024: ΑΓΟΡΑΣΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΜΙΣΘΟΥ ΣΤΟΝ ΠΑΤΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ, ΕΝΟΙΚΙΑ ΠΟΥ ΣΠΑΝΕ ΡΕΚΟΡ, ΚΑΥΣΙΜΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ, ΒΑΣΙΚΑ ΑΓΑΘΑ ΑΠΛΗΣΙΑΣΤΑ, ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΔΙΑΦΟΡΩΝ ΚΑΙ… ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΩΝ.



Στην τελευταία θέση της ΕΕ, κάτω και από την Βουλγαρία, έχει υποχωρήσει η αγοραστική δύναμη του μέσου ετήσιου προσαρμοσμένου μισθού πλήρους απασχόλησης στην Ελλάδα με την χώρα μας να καταγράφει μια ακόμα αρνητική πρωτιά σε μια περίοδο που ακρίβεια και στεγαστική κρίση χτυπούν δυνατά «καμπανάκια».

Η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία τοποθέτησε και με τη βούλα τη χώρα μας πρώτη από το τέλος, χαμηλότερα από τη Βουλγαρία. Ο δείκτης της Eurostat αφορά τον μέσο ετήσιο «προσαρμοσμένο» μισθό πλήρους απασχόλησης, όπως υπολογίζεται σε Ισοτιμίες Αγοραστικής Δύναμης (Purchasing Power Standards). Aν το κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε Ισοτιμίες Αγοραστικής Δύναμης (PPS) είναι μόλις το 68% του μέρου όρου της ΕΕ, ο μέσος μισθός πλήρους απασχόλησης σε PPS είναι ακόμα χαμηλότερα, στο 54% της ΕΕ.

Ο δείκτης ξεκίνησε να υπολογίζεται από τη Εurostat μετά το 2021, με την υιοθέτηση της οδηγίας για την «Μπλε Κάρτα». Λειτουργεί ως ένα «κατώφλι εισόδου» για να χορηγεί η κάθε χώρα άδειες εργασίας σε υψηλά ειδικευμένους εργαζόμενους τρίτων χωρών και σύμφωνα με τη Εurostat αντιπροσωπεύει «ένα μισθό επαρκή για αξιοπρεπή διαβίωση σε κάθε κράτος μέλος».

O «προσαρμοσμένος» μισθός προκύπτει από συνδυαστικά στοιχεία, για το ύψος των αμοιβών και τις ώρες απασχόλησης σε κάθε χώρα, μετατρέποντας τους μισθούς μερικής απασχόλησης σε «ακαθάριστα ισοδύναμα πλήρους απασχόλησης». Ένας από τους λόγους για το νέο τρόπο υπολογισμού, είναι ότι όσο η μερική απασχόληση κερδίζει έδαφος στην ΕΕ, αναζητείται ένας δείκτης που να είναι πιο αντιπροσωπευτικός από το μέσο όρο των αμοιβών.

Σε ονομαστικό μέσο ετήσιο μισθό.
Όπως ανακοινώθηκε, επίσης από την Eurostat, η Ελλάδα είναι τρίτη από το τέλος σε μέσο ετήσιο προσαρμοσμένο μισθό πλήρους απασχόλησης, με 17.013 ευρώ το χρόνο – σε απόσταση αναπνοής από την Ουγγαρία (16.895). Τελευταία με διαφορά από τους επόμενους είναι η Βουλγαρία, με μέσο ετήσιο προσαρμοσμένο μισθό πλήρους απασχόλησης μόλις 13.503 ευρώ. O μέσος ετήσιος προσαρμοσμένος μισθός πλήρους απασχόλησης στην ΕΕ είναι 37.863 ευρώ.

«Φωτιά» τα ενοίκια.
Υπό αυτές τις συνθήκες, σε νέα υψηλά θα φτάσουν τα ενοίκια το 2025. Έρευνες από ειδικούς αναλυτές δείχνουν ότι στην Αττική, το μεγαλύτερο μέρος του μισθού πηγαίνει στα ενοίκια. Οι τιμές σήμερα είναι σχεδόν 90% πάνω από ό,τι το 2017, όταν ξεκίνησε η ανάκαμψη της αγοράς.

Το κέντρο της Αθήνας έχει ήδη δει αύξηση 8,6% το 2024 και 8,3% το 2023, ενώ ο Πειραιάς, που από πολλές απόψεις είναι ο πρωταθλητής των αυξήσεων τιμών, έχει καταγραφεί άνοδος των ζητούμενων ενοικίων της τάξης του 11,1% φέτος, 10,2% πέρσι και 8,8% το 2022.

Η Ελλάδα έχει μακράν το υψηλότερο ποσοστό πολιτών που επιβαρύνονται υπερβολικά από το στεγαστικό κόστος. Το κατώφλι της «υπερβολικής επιβάρυνσης» κόστους στέγασης έχει οριστεί από την Εurostat στο 40% του συνολικού διαθέσιμου εισοδήματος.

Τα καύσιμα πλέον έχουν γίνει εφιάλτης για τους Έλληνες και το σούπερ μάρκετ για βασικά αγαθά ξεκινά με 100 ευρώ περνώντας απλώς την πόρτα. Ευχαριστούμε κύριε Μητσοτάκη για την ποιότητα ζωής. Αλλά ξεχάσαμε σε δέκα χρόνια θα είναι έτοιμο το καζίνο στο Ελληνικό…
https://www.makeleio.gr/%ce%b5%ce%be%cf ... %bf%ce%bd/

[Green Dragon]

Σε καταστάσεις πολύ έντονης στεναχώριας, άγχους κλπ, που οδηγεί σε παραίτηση από τη ρουτίνα και κοινωνική απόσυρση, ο παθών μπορεί να προσομοιάσει την κατάθλιψη μόνο όσον αφορά έναν εξωτερικό παρατηρητή.

Δηλαδή αν ο εξωτερικός παρατηρητής δει έναν καταθλιπτικό από τη μία και έναν απογοητευμένο από τη ζωή και τη κοινωνία από την άλλη, ίσως να εντοπίσει ομοιότητες.

Αλλά μόνο σε ότι αφορά έναν εξωτερικό παρατηρητή.

Η διαφορά είναι ότι ο απογοητευμένος από τη ζωή, μπορεί να γαντζωθεί προσωρινά από κάποια λόγια ενθάρρυνσης, ή κάποια κατάσταση που μπορεί να τον κάνει να ξεφύγει από τη στεναχώρια του και για λίγες στιγμές, να νιώσει καλύτερα.

Αντίθετα ο καταθλιπτικός, "πονάει" ακόμη και όταν αναπνέει. Τα εισαγωγικά είναι γιατί ο σωματικός πόνος, είναι μια πολύ καλύτερη αναλογία για την κατάθλιψη από αυτή που χρησιμοποιείται συνήθως, δηλαδή τη στεναχώρια και απογοήτευση.

Ο μη καταθλιπτικός για παράδειγμα, σε περίπτωση που ανεβάσει 41 πυρετό, θα πάρει άδεια από τη δουλειά και θα κουκουλωθεί στο κρεβάτι του για κάνα διήμερο.

Αντίθετα, ο καταθλιπτικός είναι σαν να καλείται να συνεχίσει τη ρουτίνα της καθημερινότητας με 41 πυρετό. Ετσι αισθάνεται. Συνήθως, θα έδινε τα πάντα για να μην αισθάνεται έτσι, αλλά δεν.

Και το πρόβλημα είναι ότι όλη αυτή η ανηδονία, δεν περνάει απότομα, δηλαδή δεν γίνεται να ξυπνήσει ο καταθλιπτικός ένα πρωί και να είναι καλά. Περνάει τόσο αργά και βασανιστικά, που είναι αδύνατον να οριστεί το σημείο βελτίωσης.

Η 'στενοχώρια' που λες (να πούμε καλύτερα δυσθυμία που είναι και ο όρος στην ψυχολογία) αν χρονίσει μπορεί άνετα να μεταπέσει σε κατάθλιψη. Από που νομίζεις ότι προκύπτουν οι καταθλιπτικοί; Από τους χαρούμενους που τους την βαράει μιαν ωραία πρωία;

[AlienWay]

Σε καταστάσεις πολύ έντονης στεναχώριας, άγχους κλπ, που οδηγεί σε παραίτηση από τη ρουτίνα και κοινωνική απόσυρση, ο παθών μπορεί να προσομοιάσει την κατάθλιψη μόνο όσον αφορά έναν εξωτερικό παρατηρητή.

Δηλαδή αν ο εξωτερικός παρατηρητής δει έναν καταθλιπτικό από τη μία και έναν απογοητευμένο από τη ζωή και τη κοινωνία από την άλλη, ίσως να εντοπίσει ομοιότητες.

Αλλά μόνο σε ότι αφορά έναν εξωτερικό παρατηρητή.

Η διαφορά είναι ότι ο απογοητευμένος από τη ζωή, μπορεί να γαντζωθεί προσωρινά από κάποια λόγια ενθάρρυνσης, ή κάποια κατάσταση που μπορεί να τον κάνει να ξεφύγει από τη στεναχώρια του και για λίγες στιγμές, να νιώσει καλύτερα.

Αντίθετα ο καταθλιπτικός, "πονάει" ακόμη και όταν αναπνέει. Τα εισαγωγικά είναι γιατί ο σωματικός πόνος, είναι μια πολύ καλύτερη αναλογία για την κατάθλιψη από αυτή που χρησιμοποιείται συνήθως, δηλαδή τη στεναχώρια και απογοήτευση.

Ο μη καταθλιπτικός για παράδειγμα, σε περίπτωση που ανεβάσει 41 πυρετό, θα πάρει άδεια από τη δουλειά και θα κουκουλωθεί στο κρεβάτι του για κάνα διήμερο.

Αντίθετα, ο καταθλιπτικός είναι σαν να καλείται να συνεχίσει τη ρουτίνα της καθημερινότητας με 41 πυρετό. Ετσι αισθάνεται. Συνήθως, θα έδινε τα πάντα για να μην αισθάνεται έτσι, αλλά δεν.

Και το πρόβλημα είναι ότι όλη αυτή η ανηδονία, δεν περνάει απότομα, δηλαδή δεν γίνεται να ξυπνήσει ο καταθλιπτικός ένα πρωί και να είναι καλά. Περνάει τόσο αργά και βασανιστικά, που είναι αδύνατον να οριστεί το σημείο βελτίωσης.

Η 'στενοχώρια' που λες (να πούμε καλύτερα δυσθυμία που είναι και ο όρος στην ψυχολογία) αν χρονίσει μπορεί άνετα να μεταπέσει σε κατάθλιψη. Από που νομίζεις ότι προκύπτουν οι καταθλιπτικοί; Από τους χαρούμενους που τους την βαράει μιαν ωραία πρωία;

Η κατάθλιψη είναι μια πάθηση που ξεκινάει πολύ αργοκίνητα και ύπουλα. Εμφανίζει στάδια όπως π.χ. έντονο στρες και αρνητικές σκέψεις στην αρχή (σου φταίνε όλα και όλοι), βαθιά "στεναχώρια" και απογοήτευση στη συνέχεια (εδώ εστιάζουν οι περισσότεροι), αλλά στα πιο βαθιά στάδια, το άτομο αδυνατεί να σηκωθεί από το κρεβάτι, να κάνει έστω και δύο βήματα, να κάνει μπάνιο, το φαγητό δεν κατεβαίνει με τίποτα κλπ. Αυτά τα πιο βαθιά στάδια, δεν μπορούν να συγκριθούν με κάποιον που είναι στεναχωρημένος γιατί δεν βγάζει τα προς το ζην.

Αρα δεν τους τη βαράει μια ωραία πρωία μεν, αλλά ναι, πλήττει και τους χαρούμενους και τους ευκατάστατους και όσους είναι μια χαρά.

Η σύνδεση με τα οικονομικά, μπορεί να γίνεται στα πρώτα στάδια, όταν ο καταθλιπτικός αναζητά λογικοφανή αίτια για να εξηγήσει το γεγονός ότι τα βλέπει όλα μαύρα. Σε εκείνη τη φάση του φταίνε όλα, επομένως τα οικονομικά είναι η πιο πιθανή εξήγηση που μπορεί να δώσει για τα συναισθήματά του.

Ο λόγος που έχω αυτές τις παρατηρήσεις σχετικά με τις έρευνες είναι γιατί αν εξετάζεται το αμιγώς παθολογικό σκέλος της ασθένειας, είναι πολύ πιθανό να έχει να κάνει με συνδυασμούς γονιδίων όπως αυτούς που προκαλούν διπολική διαταραχή (γιατι πρόσφατα ανακαλύφθηκε ότι προκαλείται από κάποιους ύποπτους συνδυασμούς). Τα περί "περιβαλλοντικών" παραγόντων, δεν θα πρέπει να συγχέονται με τα βιώματα και τα τραύματα. Περιβαλλοντικοί είναι και οι παράγοντες που επιδρούν στο έμβρυο όταν βρίσκεται στη μήτρα, λόγω των ορμονών της μητέρας. Δεν είναι απαραίτητα οι κοινωνικοί δηλαδή.

[Chilloutbuddy]

Παλιότερα είχε υπάρξει μια πανευρωπαϊκή μελέτη που είχε βρει ότι το εισόδημα είχε άμεση σχέση με την ικανοποίηση από τη ζωή μέχρι του ύψους των 3.500 € μηνιαίως (με τιμές προ 15-20 ετών). Απο κει και πάνω δεν υπήρχε συσχέτιση, δηλαδή όσο και πλουσιότερος να ήσουν, δεν ήσουν και πιο ευτυχισμένος.

Πρέπει να ισχύει, δεν ξέρω. Ο μεγάλος πλούτος δεν μου κάνει καμία εντύπωση, προτιμώ τις κοινωνίες όπου ζουν οι περισσότεροι καλά και ο υπουργός μετακινείται με τις συγκοινωνίες, παρά αυτές που έχουν φαβέλες από την μια μεριά και οχυρωμένες βίλες από την άλλη.

Yπάρχει μια πολύ γνωστή μελέτη του Χάρβαρντ που δεν είναι για ικανοποίηση από τη ζωή γενικά, αλλά συγκεκριμένα το τι μας παρακινεί να δουλέψουμε πιό σκληρά. Και βρήκε ότι από ένα ύψος μισθού και πάνω (κάπου εκεί στα 60 το χρόνο) οι εργαζόμενοι σταματάν να προσπαθούν περισσότερο όσα χρήματα και να τους δώσεις. Και από κει και πάνω κοιτάνε περισσότερο τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της εργασίας τους, αν έχουν έχουν αυτονομία, ποιός είναι ο απώτερος στόχος της δουλειάς κλπ. Ίσως μιλάει γι'αυτήν.

[Green Dragon]

Σε καταστάσεις πολύ έντονης στεναχώριας, άγχους κλπ, που οδηγεί σε παραίτηση από τη ρουτίνα και κοινωνική απόσυρση, ο παθών μπορεί να προσομοιάσει την κατάθλιψη μόνο όσον αφορά έναν εξωτερικό παρατηρητή.

Δηλαδή αν ο εξωτερικός παρατηρητής δει έναν καταθλιπτικό από τη μία και έναν απογοητευμένο από τη ζωή και τη κοινωνία από την άλλη, ίσως να εντοπίσει ομοιότητες.

Αλλά μόνο σε ότι αφορά έναν εξωτερικό παρατηρητή.

Η διαφορά είναι ότι ο απογοητευμένος από τη ζωή, μπορεί να γαντζωθεί προσωρινά από κάποια λόγια ενθάρρυνσης, ή κάποια κατάσταση που μπορεί να τον κάνει να ξεφύγει από τη στεναχώρια του και για λίγες στιγμές, να νιώσει καλύτερα.

Αντίθετα ο καταθλιπτικός, "πονάει" ακόμη και όταν αναπνέει. Τα εισαγωγικά είναι γιατί ο σωματικός πόνος, είναι μια πολύ καλύτερη αναλογία για την κατάθλιψη από αυτή που χρησιμοποιείται συνήθως, δηλαδή τη στεναχώρια και απογοήτευση.

Ο μη καταθλιπτικός για παράδειγμα, σε περίπτωση που ανεβάσει 41 πυρετό, θα πάρει άδεια από τη δουλειά και θα κουκουλωθεί στο κρεβάτι του για κάνα διήμερο.

Αντίθετα, ο καταθλιπτικός είναι σαν να καλείται να συνεχίσει τη ρουτίνα της καθημερινότητας με 41 πυρετό. Ετσι αισθάνεται. Συνήθως, θα έδινε τα πάντα για να μην αισθάνεται έτσι, αλλά δεν.

Και το πρόβλημα είναι ότι όλη αυτή η ανηδονία, δεν περνάει απότομα, δηλαδή δεν γίνεται να ξυπνήσει ο καταθλιπτικός ένα πρωί και να είναι καλά. Περνάει τόσο αργά και βασανιστικά, που είναι αδύνατον να οριστεί το σημείο βελτίωσης.

Η 'στενοχώρια' που λες (να πούμε καλύτερα δυσθυμία που είναι και ο όρος στην ψυχολογία) αν χρονίσει μπορεί άνετα να μεταπέσει σε κατάθλιψη. Από που νομίζεις ότι προκύπτουν οι καταθλιπτικοί; Από τους χαρούμενους που τους την βαράει μιαν ωραία πρωία;

Η κατάθλιψη είναι μια πάθηση που ξεκινάει πολύ αργοκίνητα και ύπουλα. Εμφανίζει στάδια όπως π.χ. έντονο στρες και αρνητικές σκέψεις στην αρχή (σου φταίνε όλα και όλοι), βαθιά "στεναχώρια" και απογοήτευση στη συνέχεια (εδώ εστιάζουν οι περισσότεροι), αλλά στα πιο βαθιά στάδια, το άτομο αδυνατεί να σηκωθεί από το κρεβάτι, να κάνει έστω και δύο βήματα, να κάνει μπάνιο, το φαγητό δεν κατεβαίνει με τίποτα κλπ. Αυτά τα πιο βαθιά στάδια, δεν μπορούν να συγκριθούν με κάποιον που είναι στεναχωρημένος γιατί δεν βγάζει τα προς το ζην.

Αρα δεν τους τη βαράει μια ωραία πρωία μεν, αλλά ναι, πλήττει και τους χαρούμενους και τους ευκατάστατους και όσους είναι μια χαρά.

Η σύνδεση με τα οικονομικά, μπορεί να γίνεται στα πρώτα στάδια, όταν ο καταθλιπτικός αναζητά λογικοφανή αίτια για να εξηγήσει το γεγονός ότι τα βλέπει όλα μαύρα. Σε εκείνη τη φάση του φταίνε όλα, επομένως τα οικονομικά είναι η πιο πιθανή εξήγηση που μπορεί να δώσει για τα συναισθήματά του.

Ο λόγος που έχω αυτές τις παρατηρήσεις σχετικά με τις έρευνες είναι γιατί αν εξετάζεται το αμιγώς παθολογικό σκέλος της ασθένειας, είναι πολύ πιθανό να έχει να κάνει με συνδυασμούς γονιδίων όπως αυτούς που προκαλούν διπολική διαταραχή (γιατι πρόσφατα ανακαλύφθηκε ότι προκαλείται από κάποιους ύποπτους συνδυασμούς). Τα περί "περιβαλλοντικών" παραγόντων, δεν θα πρέπει να συγχέονται με τα βιώματα και τα τραύματα. Περιβαλλοντικοί είναι και οι παράγοντες που επιδρούν στο έμβρυο όταν βρίσκεται στη μήτρα, λόγω των ορμονών της μητέρας. Δεν είναι απαραίτητα οι κοινωνικοί δηλαδή.

Κάνεις λάθος. Ξαναλέω ότι η γενετική συσχέτιση είναι περιορισμένη και η βασική αιτία θεωρείται το περιβάλλον και όχι με την έννοια που ανέφερες. Παρατεταμένη στενοχώρια οδηγεί σε κατάθλιψη. Έχω περάσει και εγώ στα 20 μου και οι αιτίες ήταν πολύ συγκεκριμένες. Έλυσα τις αιτίες και μαζί με ψυχολόγο + ελαφρύ φάρμακο το ξεπέρασα και δεν επανήλθε ποτέ.

Η διπολική διαταραχή είναι άλλο πράγμα, μην τα μπερδεύεις.

[Antares]

Yπάρχει μια πολύ γνωστή μελέτη του Χάρβαρντ που δεν είναι για ικανοποίηση από τη ζωή γενικά, αλλά συγκεκριμένα το τι μας παρακινεί να δουλέψουμε πιό σκληρά. Και βρήκε ότι από ένα ύψος μισθού και πάνω (κάπου εκεί στα 60 το χρόνο) οι εργαζόμενοι σταματάν να προσπαθούν περισσότερο όσα χρήματα και να τους δώσεις. Και από κει και πάνω κοιτάνε περισσότερο τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της εργασίας τους, αν έχουν έχουν αυτονομία, ποιός είναι ο απώτερος στόχος της δουλειάς κλπ. Ίσως μιλάει γι'αυτήν.

Kαλή χρονιά να έχεις ένα τυχερό και χαρούμενο 2025!
Στα 60 χιλιάδες δολάρια; Μου φαίνεται μικρό το ποσό για τις ΗΠΑ αλλά και για την Ευρώπη, Καναδά, Αυστραλία.
Οι άνθρωποι στον χώρο εργασίας αλλά και το μη ενδιαφέρον που μπορεί να έχει κανείς γι' αυτή, να είναι εργασία επιβίωσης, προκαλούν ένα είδος μεγάλης στενοχώριας, ίσως όχι κατάθλιψη αλλά κάτι παρεμφερές. Αν η ζημία είναι μεγαλύτερη από τα οφέλη του μισθού αξίζει να αλλαχθεί η εργασία ή και η χώρα, αλλά για εμάς αυτά (για τους περισσότερους στην Ελλάδα πιστεύω) είναι όνειρα όπως και τα 60 χιλιάδες δολάρια τον χρόνο.
Χρησιμοποίησα μια γερμανική εφαρμογή για τον υπολογισμό της σύνταξης και δεν πήγαινε κάτω από τα 25.000 ευρώ μεικτά τον χρόνο.

[Frappezitis]

41% οι δεξιοι μίζεροι 15% οι κεντρωοι
Άτομα που λένε ότι ένιωσαν πολύ άγχος την προηγούμενη μέρα.

The Spectator Index@spectatorindex
People who say they felt stress for a lot of the previous day.

Greece: 56%
Italy: 46%
Norway: 42%
Belgium: 42%
Germany: 41%
Ireland: 41%
UK: 40%
France: 37%
Spain: 36%
Austria: 35%
Poland: 30%
Netherlands: 30%
Denmark: 20%

[foscilis]

Επίσης κάπου έχω χάσει το πότε ακριβώς η Ελλάδα είχε υψηλότερο βιοτικό επίπεδο από τις σκανδιναβικές χώρες.

Το 1995 η Ελλάδα είχε ελάχιστα χαμηλότερο ΑΕΠ από την Νορβηγία και μεγαλύτερο από την Φινλανδία. Για την ακρίβεια είχε μεγαλύτερο ΑΕΠ από την Φινλανδία μέχρι το 2011, έκτοτε τρώμε την σκόνη τους άγρια.

Ξεχασες να διαιρεσεις με τους πληθυσμους.

...φυσικα.

[Frappezitis]

Μας φυλαξε ο Θεός, όπως λέει κι ο Στουρνάρας, που μείναμε στο ευρώ και δεν γίναμε Συρία. Τελικά ψηφίσαμε Δεξια και Κυριάκο και τώρα αγκομαχαμε για να καταφέρουμε να γίνουμε Βουλγαρία.

[hellegennes]

Επίσης κάπου έχω χάσει το πότε ακριβώς η Ελλάδα είχε υψηλότερο βιοτικό επίπεδο από τις σκανδιναβικές χώρες.

Το 1995 η Ελλάδα είχε ελάχιστα χαμηλότερο ΑΕΠ από την Νορβηγία και μεγαλύτερο από την Φινλανδία. Για την ακρίβεια είχε μεγαλύτερο ΑΕΠ από την Φινλανδία μέχρι το 2011, έκτοτε τρώμε την σκόνη τους άγρια.

Ξεχασες να διαιρεσεις με τους πληθυσμους.

...φυσικα.

Γιατί να διαιρέσω, έξυπνε; Σύγκριση μεταξύ διαφορετικών ετών κάνω στις ίδιες χώρες.

Έτσι κι αλλιώς, αν ήθελα να δείξω ότι είχε παρόμοιο βιοτικό επίπεδο θα πήγαινα σε μέσους μισθούς, όχι σε κατά κεφαλήν ΑΕΠ το οποίο είναι κακός δείκτης για βιοτικό επίπεδο. Ε, το 1995 η Φινλανδία είχε 70% υψηλότερους μισθούς και ελαφρώς μικρότερους σε PPP ενώ τώρα έχει 180% υψηλότερους μισθούς και 60% υψηλότερους σε PPP.

[Chilloutbuddy]

Το τραγικό είναι ότι η Eλλάδα (κατά τη γνώμη μου) δε χρειάζεται και πολύ μεγάλα ποσά για να έχει υψηλή ποιότητα ζωής, γιατί έχει δύο πλεονεκτήματα που δεν έχουν οι βόρειες/δυτικές χώρες. To πρώτο είναι η τάση των γονιών να μοιράζονται τις περιουσίες τους με τα παιδιά τους αντί να τις τρώνε μέχρι δίφραγκου για να χρηματοδοτήσουν τη συνταξιοδότησή τους όπως κάνουν πολλοί (οι περισσότεροι) στη Δύση. Αυτό είχε τη λογική ότι εφόσον υπάρχουν ευκαιρίες και μισθοί τα παιδιά μπορούν να βρούν μόνα τους το δρόμο τους. Λέω "είχε" γιατί τώρα τους έχει σκάσει λίγο στη μούρη κι αυτωνών, γι'αυτό σκούζουνε. Στην Ελλάδα τα παιδιά ποτέ δε μπορούσαν να βρουν μόνα τους το δρόμο τους έτσι κι αλλιώς, οπότε η κληρονομιά (και το ισόβιο ταψί με μουσακά και σιδερωμένο πουκάμισο απ'τη μαμά) είναι παράδοση. Εκ των ουκ άνευ.

Το δεύτερο είναι τα γνωστά, το κλίμα σε συνδιασμό με τη διάθεση των ελλήνων να βρίσκουν ή να δημιουργούν χρόνο ο ένας για τον άλλον. Φιλίες, κωλοβάρεμα, βόλτα. Φτηνά ή δωρέαν αλλά υπερπολύτιμα πράγματα. Είναι δύσκολο να εξηγήσεις σε έναν Έλληνα πόσο δύσκολα, σχεδόν αδύνατα, είναι αυτά τα πράγματα σε δυτική χώρα σε σχέση με πόσο αυτονόητα και εύκολα είναι στην Ελλάδα. Πρέπει να το ζήσεις για να δεις τη διαφορά, αλλά όχι σαν φοιτητής ή τουρίστας, σαν εργαζόμενος.

Η Ελλάδα χρειάζεται να είναι στα λεφτα καλύτερα από ότι είναι τώρα, αλλά όχι και πολύ καλύτερα. Λίγο αρκεί.

[Garcia]