Κυβερνητικη (και ισως οικονομικη) κριση στη Γαλλια

[Δημοκράτης]

Κοίτα πράγματα
Το να κάνεις κυβέρνηση παίζοντας με τους νόμους, κάνοντας υπόγειες συναλλαγές και έχοντας βγει 3ος σ εψηφους τελικά δεν ήταν και τόσο καλή ιδέα
Ποιος θα το περιμενε;

Ναι αφού ο πρώτος και ο δεύτερος σε στήριξαν μέχρι σήμερα με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο.

Ε και πηγε πολύ καλά όλο αυτό

[Ναύτης]

[Ναύτης]

Για να γυρισουμε στο προκειμενο η προταση μομφης Μελανσον υπερψηφιστηκε με 331 ψηφους.

Τωρα η μπαλα στο γηπεδο Μακρον οπου πρεπει να ορισει νεο Πρωθυπουργο.

Οπως ειπα πιο πανω 3 ειναι οι επικρατεστεροι

Μπερναρ Κουσνερ

Ξαβιε Μπερτραν

Σεμπαστιαν Λεκορνου

Τη Λεπέν, παιδί μου, τη Λεπέν. Να δούμε, να δει εκείνη δηλαδή, πόσα απίδια βάνει ο σάκος.

[George_V]

Για να γυρισουμε στο προκειμενο η προταση μομφης Μελανσον υπερψηφιστηκε με 331 ψηφους.

Τωρα η μπαλα στο γηπεδο Μακρον οπου πρεπει να ορισει νεο Πρωθυπουργο.

Οπως ειπα πιο πανω 3 ειναι οι επικρατεστεροι

Μπερναρ Κουσνερ

Ξαβιε Μπερτραν

Σεμπαστιαν Λεκορνου

Τη Λεπέν, παιδί μου, τη Λεπέν. Να δούμε, να δει εκείνη δηλαδή, πόσα απίδια βάνει ο σάκος.

Μπααα...

Αυτη στοχευει στην Προεδρια για αυτο επιδιωκει την παραιτηση Μακρον

[Ναύτης]

Για να γυρισουμε στο προκειμενο η προταση μομφης Μελανσον υπερψηφιστηκε με 331 ψηφους.

Τωρα η μπαλα στο γηπεδο Μακρον οπου πρεπει να ορισει νεο Πρωθυπουργο.

Οπως ειπα πιο πανω 3 ειναι οι επικρατεστεροι

Μπερναρ Κουσνερ

Ξαβιε Μπερτραν

Σεμπαστιαν Λεκορνου

Τη Λεπέν, παιδί μου, τη Λεπέν. Να δούμε, να δει εκείνη δηλαδή, πόσα απίδια βάνει ο σάκος.

Μπααα...

Αυτη στοχευει στην Προεδρια για αυτο επιδιωκει την παραιτηση Μακρον

Ε ας παραιτηθεί τότε, έτσι κι αλλιώς οι επιλογές της Γαλλίας είναι πλέον η μια χειρότερη απ' την άλλη.
Α, να μην το ξεχάσω.



Macron and Europe’s Centrists Are Out of Good Options Jul 26, 2024 Yanis Varoufakis

(Από τον Ιούλιο παρακαλώ)

Μάγος είσαι;

(...) Μετά από τέσσερα χρόνια δημοσιονομικής χαλαρότητας που προκλήθηκε από την πανδημία, οι κανόνες της ευρωζώνης επιστρέφουν σε ισχύ, απαιτώντας από το Παρίσι αυστηρή λιτότητα που κανένα πολιτικό κόμμα, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου Emmanuel Macron, δεν μπορεί ή δεν θα ήθελε να εφαρμόσει.
Αυτός είναι ο κύριος λόγος που ο Γάλλος πρόεδρος προκήρυξε βουλευτικές εκλογές, παρότι ήξερε ότι θα τις έχανε.
Το ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με τη σιωπηρή υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, θα επιβάλει επώδυνη λιτότητα στη Γαλλία είναι αδιαμφισβήτητο για έναν απλό λόγο: η Γερμανία κάνει ήδη το ίδιο στον εαυτό της, παρόλο που ο προϋπολογισμός και το χρέος της είναι πολύ μικρότερα από αυτά της Γαλλίας.
Ωθούμενοι από την αυστηρή τήρηση του γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου και το λεγόμενο φρένο χρέους, το οποίο περιορίζει τα ετήσια ελλείμματα στο 0,35% του ΑΕΠ, ο καγκελάριος Olaf Scholz και ο υπουργός Οικονομικών Christian Lindner έχουν θέσει τη Γερμανία σε μια σκληρή τροχιά λιτότητας, που πιθανότατα θα τερματίσει την πολιτική τους σταδιοδρομία.
Το έκαναν για να εξαλείψουν ένα μέτριο έλλειμμα 2,5% του ΑΕΠ, σε μια εποχή που η χώρα τους χρειάζεται απεγνωσμένα σημαντικές επενδύσεις σε υποδομές.
Πώς μπορούν να εξηγήσουν στα δικά τους κόμματα ότι θα ανεχθούν γαλλικό έλλειμμα 5,5% και άνοδο; Δεν μπορούν, άρα δεν θα το κάνουν.
Η δε Γαλλία θα πρέπει να περιμένει μια μορφή πίεσης από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την ΕΚΤ.
Τα αρνητικά σχόλια των Βρυξελλών θα αρχίσουν να ανησυχούν τους κατόχους γαλλικών ομολόγων.
Το επιτόκιο που πρέπει να πληρώσει η Γαλλία για να ξεπεράσει το δημόσιο χρέος της ύψους 3,1 τρισεκατομμυρίων ευρώ (3,4 τρισεκατομμύρια δολάρια) θα αυξηθεί αργά, όπως και οι ανησυχίες για το εάν η ΕΚΤ θα τη βοηθήσει.
Ήδη, σε σχόλιο που δέχθηκε χορωδία καταγγελιών στη Γαλλία, ο Lindner προειδοποίησε την ΕΚΤ να μην κάνει χρήση του προσφάτως ανακοινωθέντος “εργαλείου πρωτοκόλλου μετάδοσης” (TPI) για να διασώσει τους Γάλλους.
Είναι πολύ απίθανο ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών να μην κατάλαβε ότι το σχόλιό του δεν ήταν παρά η αρχή μιας αυτοεκπληρούμενης προφητείας.
Το πρόγραμμα διάσωσης TPI ανακοινώθηκε από την ΕΚΤ για να εξομαλύνει τις οποίες ανησυχίες υπήρχαν μετά την πανδημία.
Έχει σχεδιαστεί για να εφαρμόζεται σε χώρες, όπως η Γαλλία, με υπερβολικά ελλείμματα, αλλά μόνο στην περίπτωση που αποδεχτούν τα μέτρα λιτότητας τα οποία υπαγορεύουν οι Βρυξέλλες.
Σε κάθε περίπτωση, είναι πολιτικά τοξικό το ότι, ακόμη και αν μια νέα κυβέρνηση έθετε σε εφαρμογή μια νέα προσπάθεια λιτότητας, δεν είναι σαφές ότι η δημοσιονομική ισορροπία θα εξασφάλιζε μια ομαλή πορεία επιστροφής, στα όρια που καθορίζονται από την ΕΕ.
Με άλλα λόγια, οποιαδήποτε συμμορφωτική γαλλική κυβέρνηση αντιμετωπίζει μια τρομερή προοπτική: πολιτικό χάος (καθώς η λιτότητα αντιτίθεται σθεναρά από τα δύο τρίτα της Εθνοσυνέλευσης) χωρίς καμία εγγύηση επιστροφής στη δημοσιονομική ευρωστία (καθώς η λιτότητα μειώνει την ανάπτυξη).
Η γραφή ήταν στον τοίχο πολύ πριν από τις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τον Ιούνιο.
Το αποτέλεσμά τους έπεισε τον Macron ότι μόνο δύο πολιτικοί δρόμοι συνάδουν με το τρέχον θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ, το οποίο προηγουμένως προσπάθησε, αλλά απέτυχε, να αλλάξει.
Μια επιλογή θα ήταν να κάνει στη βασική του αντίπαλο, τη Marine Le Pen, αυτό που έγινε στον Αλέξη Τσίπρα, τον πρώην ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, το 2015: να της επιτρέψει να σχηματίσει κυβέρνηση, που θα αναγκαζόταν στη συνέχεια να επιλέξει μεταξύ της σύγκρουσης με την ΕΕ ή συναίνεση – με τον Macron να στρέφει τη Le Pen προς το τελευταίο.
Ο δεύτερος δρόμος ήταν αυτός που επέλεξε το εκλογικό σώμα: Ένα τετραμερές διχασμένο κοινοβούλιο που, κάτω από τις αυξανόμενες δημοσιονομικές πιέσεις, θα αποφέρει τελικά έναν μεγάλο συνασπισμό που θα περιλαμβάνει το κόμμα του Macron, τους Ρεπουμπλικάνους και οποιονδήποτε από το αριστερό Νέο Λαϊκό Μπροστά που είναι πρόθυμο να αποχωριστεί από την ανυπότακτη Γαλλία του Jean-Luc Mélenchon.
(Μια άλλη, χειρότερη επιλογή είναι μια τεχνοκρατική κυβέρνηση της οποίας ο προϋπολογισμός θα επιβαλλόταν με προεδρικά διατάγματα.)
Ακόμα κι αν όλα αυτά λειτουργήσουν για τον Macron, θα κατηγορηθεί για δυσαρέσκεια που προκαλείται από τη λιτότητα.
Η Le Pen θα ισχυριστεί ότι ένας αντιδημοκρατικός πρόεδρος της έκλεψε τη νίκη και η δική της προεδρική εκστρατεία θα αποκτήσει δυναμική.
Η επιτυχία του καλοσχεδιασμένου σχεδίου του Macron μπορεί να μετατρέψει την κληρονομιά του από αυτή ενός λαϊκιστή δολοφόνο σε αυτήν ενός αλαζονικού προέδρου που άνοιξε τον δρόμο για την ακροδεξιά να εισβάλει στα Ηλύσια Πεδία.
Γιατί οι ελίτ της Γαλλίας δεν έχουν τόσο αξιοπρεπείς επιλογές;
Η απάντηση δόθηκε στις 23 Μαρτίου 1964 από τον Kurt Schmücker, υπουργό Οικονομίας της Δυτικής Γερμανίας, στον Valéry Giscard d'Estaing, τον Γάλλο ομόλογό του, όταν ο τελευταίος πρότεινε μια άμεση νομισματική ένωση μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας.
Σοκαρισμένος, ο Schmücker προσπάθησε να προειδοποιήσει τον d'Estaing ότι, άθελά του, πρότεινε στη Γαλλία να χάσει την κυριαρχία της επί του γαλλικού προϋπολογισμού. Είχε δίκιο.
Για ποιον λόγο ο Καναδάς να μοιραζόταν ποτέ ένα νόμισμα με τις Ηνωμένες Πολιτείες – ή η Νέα Ζηλανδία με την Αυστραλία – παρά τη βαθιά οικονομική και πολιτιστική ένωση των δύο χωρών;
Όσο σκληρά προσπαθούν οι ελίτ της Ευρώπης να απορρίψουν αυτήν την πραγματικότητα, δεν μπορούν.
Μια νομισματική ένωση είναι βιώσιμη μόνο μεταξύ οικονομιών με παρόμοια εμπορικά ισοζύγια και παρόμοια επίπεδα κεφαλαίου.
Μια νομισματική ένωση μεταξύ Γερμανίας και Ολλανδίας θα ήταν βιώσιμη –αν και όχι απαραίτητα χρήσιμη– επειδή και οι δύο έχουν μεγάλα εμπορικά πλεονάσματα και οικονομίες όπου η χρήση κεφαλαίου είναι μεγάλη και ομοιόμορφα κατανεμημένη σε όλους τους τομείς. Η Γερμανία και η Γαλλία, όμως, είναι σαν την κιμωλία και το τυρί.
Τον περασμένο Μάιο, έναν τυπικό μήνα, το εμπορικό ισοζύγιο της Γαλλίας παρουσίασε έλλειμμα 8 δισ. ευρώ, ενώ η Γερμανία είχε πλεόνασμα 25 δισ. ευρώ.
Ομοίως, παρότι η Γαλλία έχει ορισμένες εξαιρετικά προηγμένες βιομηχανίες, η οικονομία της παραμένει κατακερματισμένη μεταξύ πόλεων και αγροτικών περιοχών, με τις τελευταίες να χαρακτηρίζονται από υψηλή ένταση εργασίας και χαμηλό κεφάλαιο.
Υπάρχουν τρεις τρόποι με τους οποίους τέτοιες ανόμοιες οικονομίες μπορούν να παραμείνουν σε μια ενιαία αγορά.
Το πρώτο είναι μέσω μιας σωστής ομοσπονδίας που θα βασίζεται σε μια δημοσιονομική ένωση – τον δρόμο που ο Macron κάλεσε τους Γερμανούς να ακολουθήσουν, χωρίς αποτέλεσμα.
Η δεύτερη επιλογή είναι μια σταδιακή υποτίμηση του νομίσματος για τη Γαλλία – μια πορεία που ο Macron και το υπόλοιπο πολιτικό κέντρο έχουν ορκιστεί να μην ακολουθήσουν.
Αυτό αφήνει την τρίτη επιλογή: τη μόνιμη λιτότητα, η οποία είναι η βασική αιτία του σημερινού πολιτικού αδιεξόδου.
Είναι ειρωνεία ότι αρνούμενος να διαπραγματευτεί μια ομοσπονδιακή λύση, χρησιμοποιώντας τη δεύτερη καλύτερη επιλογή της επιστροφής στο φράγκο ως εφεδρικό του σχέδιο, ο Macron ώθησε το πολιτικό κέντρο προς τη χειρότερη επιλογή.

[Mitharadir]

Για να γυρισουμε στο προκειμενο η προταση μομφης Μελανσον υπερψηφιστηκε με 331 ψηφους.

Τωρα η μπαλα στο γηπεδο Μακρον οπου πρεπει να ορισει νεο Πρωθυπουργο.

Οπως ειπα πιο πανω 3 ειναι οι επικρατεστεροι

Μπερναρ Κουσνερ

Ξαβιε Μπερτραν

Σεμπαστιαν Λεκορνου

Τη Λεπέν, παιδί μου, τη Λεπέν. Να δούμε, να δει εκείνη δηλαδή, πόσα απίδια βάνει ο σάκος.

Μπααα...

Αυτη στοχευει στην Προεδρια για αυτο επιδιωκει την παραιτηση Μακρον

Για την Πρωθυπουργία δήλωσε ότι ενδιαφέρεται από το κόμμα της Λεπεν ο Μπαρντελα (ήταν ο ίδιος υποψήφιος Πρωθυπουργος του RN στις Γαλλικές πρωωρες βουλευτικές εκλογές πριν λίγους μήνες).Αλλά ο Μπαρντελα είχε δηλώσει ότι θα αναλάβει Πρωθυπουργός μόνο αν το κόμμα του βγάλει κοινοβουλευτική πλειοψηφία έτσι ώστε να μπορεί να κυβερνά ο ίδιος με τους υπουργούς που αυτός θα διαλέξει και να περιορίσει τον Πρόεδρο Μακρόν σε βασικές εθιμοτυπικές (συμβολικές κυρίως) αρμοδιότητες.Οταν στην Εθνοσυνέλευση πλειοψηφία έχει ένα κόμμα διαφορετικό από το κόμμα του Προέδρου τότε έχουμε συγκατοίκηση δηλαδή οι περισσότερες αρμοδιότητες διακυβέρνηση (με εξαίρεση στρατιωτικά θέματα) περνάνε στον Πρωθυπουργό (Οικονομία, Εσωτερική πολιτική, Εξωτερική πολιτική κτλ) και ο Πρόεδρος ξεμένει με συμβολικές κυρίως αρμοδιότητες δηλαδή γίνεται μια ελαφρώς ενισχυμένη Σακελλαροπούλου ενώ ο Πρωθυπουργός της Γαλλίας γίνεται Μητσοτάκης.


Τελευταία φορά που έγινε αυτό ήταν το 1997-2002 που Πρωθυργος ήταν ο Σοσιαλιστής Ζοσπεν που είχε περιορίσει τον Πρόεδρο Σιρακ σε συμβολικές αρμοδιότητες και έβγαινε ο Σιρακ και έλεγε "ποιο το νόημα να είμαι Πρόεδρος αφού ο Ζοσπέν και οι υπουργοί του με έχουν πετάξει εκτός διακυβέρνησης της Γαλλίας;".Τώρα δεν ξέρω αν μπορεί να γίνει γιατί το κόμμα της Λεπέν δεν έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία.Ισως ο Μπαρντελα περιμένει να γίνουν Πρόωρες Βουλευτικές εκλογές το Καλοκαίρι του 2025 για να βγάλει κοινοβουλευτική πλειοψηφία παίζοντας το χαρτί ότι θα φέρει σταθερότητα.

[Αρίστος]

Η μονη περιπτωση να κυβερνηθει η Γαλλια ειναι στις επομενες εκλογες να ψηφισουν οι Γαλλοι μαζικα τη Λεπεν βλεποντας οτι θα εχει στο πλευρο της πλεον και τον Τραμπ ενω η εναλλακτικη θα ειναι ειτε ακυβερνησια μεσω μαριονετων του αποτυχημενου Μακρον, ειτε μια κυβερνηση αντιευρωπαιστων αριστερων οπως ο Μελανσον.

.

[George_V]

Τη Λεπέν, παιδί μου, τη Λεπέν. Να δούμε, να δει εκείνη δηλαδή, πόσα απίδια βάνει ο σάκος.

Μπααα...

Αυτη στοχευει στην Προεδρια για αυτο επιδιωκει την παραιτηση Μακρον

Για την Πρωθυπουργία δήλωσε ότι ενδιαφέρεται από το κόμμα της Λεπεν ο Μπαρντελα (ήταν ο ίδιος υποψήφιος Πρωθυπουργος του RN στις Γαλλικές πρωωρες βουλευτικές εκλογές πριν λίγους μήνες).Αλλά ο Μπαρντελα είχε δηλώσει ότι θα αναλάβει Πρωθυπουργός μόνο αν το κόμμα του βγάλει κοινοβουλευτική πλειοψηφία έτσι ώστε να μπορεί να κυβερνά ο ίδιος με τους υπουργούς που αυτός θα διαλέξει και να περιορίσει τον Πρόεδρο Μακρόν σε βασικές εθιμοτυπικές (συμβολικές κυρίως) αρμοδιότητες.Οταν στην Εθνοσυνέλευση πλειοψηφία έχει ένα κόμμα διαφορετικό από το κόμμα του Προέδρου τότε έχουμε συγκατοίκηση δηλαδή οι περισσότερες αρμοδιότητες διακυβέρνηση (με εξαίρεση στρατιωτικά θέματα) περνάνε στον Πρωθυπουργό (Οικονομία, Εσωτερική πολιτική, Εξωτερική πολιτική κτλ) και ο Πρόεδρος ξεμένει με συμβολικές κυρίως αρμοδιότητες δηλαδή γίνεται μια ελαφρώς ενισχυμένη Σακελλαροπούλου ενώ ο Πρωθυπουργός της Γαλλίας γίνεται Μητσοτάκης.


Τελευταία φορά που έγινε αυτό ήταν το 1997-2002 που Πρωθυργος ήταν ο Σοσιαλιστής Ζοσπεν που είχε περιορίσει τον Πρόεδρο Σιρακ σε συμβολικές αρμοδιότητες και έβγαινε ο Σιρακ και έλεγε "ποιο το νόημα να είμαι Πρόεδρος αφού ο Ζοσπέν και οι υπουργοί του με έχουν πετάξει εκτός διακυβέρνησης της Γαλλίας;".Τώρα δεν ξέρω αν μπορεί να γίνει γιατί το κόμμα της Λεπέν δεν έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία.Ισως ο Μπαρντελα περιμένει να γίνουν Πρόωρες Βουλευτικές εκλογές το Καλοκαίρι του 2025 για να βγάλει κοινοβουλευτική πλειοψηφία παίζοντας το χαρτί ότι θα φέρει σταθερότητα.

Γνωριζω το Γαλλικο Συνταγμα.

Στην περιπτωση της συγκατοικησης οι αρμοδιοτητες ειναι μοιρασμενες καθως ο Πρωθυπουργος ειναι υπευθυνος για οικονομικα και εσωτερικη πολιτικη ενω ο Προεδρος διατηρει υπευθυνοτητα για εξωτερικη πολιτικη και αμυνα.

Ουσιαστικα εχεις μια δυαρχια οπου ο καθενας εχει το χωραφι του και οφειλουν να συνεργαστουν (φυσικα οχι παντοτε αρμονικα) σε αρκετα θεματα.

Και τωρα μπορεις να εχεις Πρωθυπουργο απο αλλο κομμα αρκει να εχει τα νουμερα στη Βουλη.

Απο την αλλη ο Μακρον ειναι εγκλωβισμενος οποτε αν θελουν να το χοντρυνουν ο Μελανσον και η Λεπεν το μονο που εχουν να κανουν ειναι να καταψηφιζουν οποιον Πρωθυπουργο στελνει στη Βουλη ο Μακρον.

Αυτο θα παραλυσει την κεντρικη κυβερνηση (με οτι συνεπαγεται αυτο) και οι επιλογές του Προεδρου συνταγματικα ειναι οι κατωθι μονο για να λυσει το αδιεξοδο.

1. Παραιτηση. Αναλαμβανει προσωρινος Προεδρος ο Προεδρος της Γερουσιας και γινονται εκλογες σε 40 μερες (οκ δεν το γραφει αυτο στο Συνταγμα αλλα ειναι εθιμικο οπως και στην Ελλάδα υπαρχει η απειλη της παραιτησης του Προεδρου βλ. Παυλοπουλος 2015 αν και πλεον εχει αποδυναμωθει στην Ελλαδα αυτη η απειλη ετσι οπως το κανανε το Συνταγμα)

2. Παρέμβαση του Συνταγματικου Συμβουλιου. Επειδη το Συνταγμα θα εχει γινει μπαλακι μεταξυ Βουλης και Προεδρου στην κοντρα τους μπορει το Συνταγματικο Συμβουλιο να παρεμβει και να επιβαλλει μια λυση στο αδιεξοδο.

3. Δημοψηφισμα. Αν το αδιεξοδο ειναι τοσο δραματικο η τελευταια λεξη θα ειπωθει απο τον λαο (υποψιν ειναι συμβουλευτικο οχι δεσμευτικο).

4. Εκλογες αλλα μονο μετα τον Ιουλιο του 25. Αν το χοντρυνει η Λεπεν με τον Μελανσον δεν μπορει να αντεξει ο Μακρον 7 μηνες ετσι χωρις να γινει κατι απο τα 3 παραπανω.

[Ναύτης]

Αναμένεται επανέκδοση. Προβλέπω ότι θα γίνει ανάρπαστο.

[Ναύτης]

Καλά ήταν 72 χρόνια ειρήνης, συνεργασίας και ευημερίας στην Ευρώπη. Ο μόνος δρόμος ήταν η πολιτική ολοκλήρωση. Αφού δεν μάθαμε, θα ξαναπάθουμε.

[Mitharadir]

Μπααα...

Αυτη στοχευει στην Προεδρια για αυτο επιδιωκει την παραιτηση Μακρον

Για την Πρωθυπουργία δήλωσε ότι ενδιαφέρεται από το κόμμα της Λεπεν ο Μπαρντελα (ήταν ο ίδιος υποψήφιος Πρωθυπουργος του RN στις Γαλλικές πρωωρες βουλευτικές εκλογές πριν λίγους μήνες).Αλλά ο Μπαρντελα είχε δηλώσει ότι θα αναλάβει Πρωθυπουργός μόνο αν το κόμμα του βγάλει κοινοβουλευτική πλειοψηφία έτσι ώστε να μπορεί να κυβερνά ο ίδιος με τους υπουργούς που αυτός θα διαλέξει και να περιορίσει τον Πρόεδρο Μακρόν σε βασικές εθιμοτυπικές (συμβολικές κυρίως) αρμοδιότητες.Οταν στην Εθνοσυνέλευση πλειοψηφία έχει ένα κόμμα διαφορετικό από το κόμμα του Προέδρου τότε έχουμε συγκατοίκηση δηλαδή οι περισσότερες αρμοδιότητες διακυβέρνηση (με εξαίρεση στρατιωτικά θέματα) περνάνε στον Πρωθυπουργό (Οικονομία, Εσωτερική πολιτική, Εξωτερική πολιτική κτλ) και ο Πρόεδρος ξεμένει με συμβολικές κυρίως αρμοδιότητες δηλαδή γίνεται μια ελαφρώς ενισχυμένη Σακελλαροπούλου ενώ ο Πρωθυπουργός της Γαλλίας γίνεται Μητσοτάκης.


Τελευταία φορά που έγινε αυτό ήταν το 1997-2002 που Πρωθυργος ήταν ο Σοσιαλιστής Ζοσπεν που είχε περιορίσει τον Πρόεδρο Σιρακ σε συμβολικές αρμοδιότητες και έβγαινε ο Σιρακ και έλεγε "ποιο το νόημα να είμαι Πρόεδρος αφού ο Ζοσπέν και οι υπουργοί του με έχουν πετάξει εκτός διακυβέρνησης της Γαλλίας;".Τώρα δεν ξέρω αν μπορεί να γίνει γιατί το κόμμα της Λεπέν δεν έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία.Ισως ο Μπαρντελα περιμένει να γίνουν Πρόωρες Βουλευτικές εκλογές το Καλοκαίρι του 2025 για να βγάλει κοινοβουλευτική πλειοψηφία παίζοντας το χαρτί ότι θα φέρει σταθερότητα.

Γνωριζω το Γαλλικο Συνταγμα.

Στην περιπτωση της συγκατοικησης οι αρμοδιοτητες ειναι μοιρασμενες καθως ο Πρωθυπουργος ειναι υπευθυνος για οικονομικα και εσωτερικη πολιτικη ενω ο Προεδρος διατηρει υπευθυνοτητα για εξωτερικη πολιτικη και αμυνα.

Ουσιαστικα εχεις μια δυαρχια οπου ο καθενας εχει το χωραφι του και οφειλουν να συνεργαστουν (φυσικα οχι παντοτε αρμονικα) σε αρκετα θεματα.

Και τωρα μπορεις να εχεις Πρωθυπουργο απο αλλο κομμα αρκει να εχει τα νουμερα στη Βουλη.

Απο την αλλη ο Μακρον ειναι εγκλωβισμενος οποτε αν θελουν να το χοντρυνουν ο Μελανσον και η Λεπεν το μονο που εχουν να κανουν ειναι να καταψηφιζουν οποιον Πρωθυπουργο στελνει στη Βουλη ο Μακρον.

Αυτο θα παραλυσει την κεντρικη κυβερνηση (με οτι συνεπαγεται αυτο) και οι επιλογές του Προεδρου συνταγματικα ειναι οι κατωθι μονο για να λυσει το αδιεξοδο.

1. Παραιτηση. Αναλαμβανει προσωρινος Προεδρος ο Προεδρος της Γερουσιας και γινονται εκλογες σε 40 μερες (οκ δεν το γραφει αυτο στο Συνταγμα αλλα ειναι εθιμικο οπως και στην Ελλάδα υπαρχει η απειλη της παραιτησης του Προεδρου βλ. Παυλοπουλος 2015 αν και πλεον εχει αποδυναμωθει στην Ελλαδα αυτη η απειλη ετσι οπως το κανανε το Συνταγμα)

2. Παρέμβαση του Συνταγματικου Συμβουλιου. Επειδη το Συνταγμα θα εχει γινει μπαλακι μεταξυ Βουλης και Προεδρου στην κοντρα τους μπορει το Συνταγματικο Συμβουλιο να παρεμβει και να επιβαλλει μια λυση στο αδιεξοδο.

3. Δημοψηφισμα. Αν το αδιεξοδο ειναι τοσο δραματικο η τελευταια λεξη θα ειπωθει απο τον λαο (υποψιν ειναι συμβουλευτικο οχι δεσμευτικο).

4. Εκλογες αλλα μονο μετα τον Ιουλιο του 25. Αν το χοντρυνει η Λεπεν με τον Μελανσον δεν μπορει να αντεξει ο Μακρον 7 μηνες ετσι χωρις να γινει κατι απο τα 3 παραπανω.

Σε περίπτωση συγκατοίκησης ΚΑΙ σε θέματα εξωτερικής πολιτικής τον πρώτο λόγο τον έχει ο Πρωθυπουργός διότι αυτός ελέγχει τους υπουργούς και την κυβέρνηση, όχι ο Πρόεδρος.Το 1997-2002 στην τελευταία συγκατοίκηση ο Υπουργός Εξωτερικών ήταν το δεξί χέρι του Ζοσπέν και έδινε σε αυτόν λογαριασμό,τον Σιράκ τον είχαν εθιμοτυπικά απλά για να διορίζει πρεσβευτές αυτους που του επέβαλε η κυβέρνηση των Σοσιαλιστών υπό τον Ζοσπεν.Ο Ζοσπέν ως Πρωθυπουργός είχε επιβληθεί de facto ως αυτός που καθόριζε την εξωτερική πολιτική της χώρας το διάστημα 1997-2002 και ως αυτός με τον οποίο κυρίως συνομιλούσαν οι ξένοι ηγέτες (και ο δικός μας ο Σημίτης): https://www.kathimerini.gr/politics/116 ... spen/.Στον Σιράκ άφηνε να συνεννοείται με κανέναν βασιλιά της Αγγλίας και κανέναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Ιταλίας δηλαδή συμβολικούς ηγέτες μόνο.Του είχε πει μια φορά μόνο ο Σιράκ: ρε συ Ζοσπεν έλα να τα μοιρασουμε εγώ ως Πρόεδρος θα συννεοουμε με τους ξένους ηγέτες που κυβερνάνε Πρόεδροι (Αμερική πχ) και εσύ θα συννενοεισαι με τους ηγέτες ξένων χωρών που κυβερνάνε Πρωθυπουργοι (Ελλάδα, Ιταλία,ΗΒ κτλ).


Κουμάντο κάνει αυτός που ελέγχει την Εθνοσυνέλευση.Αν την ελέγχει ο Πρωθυπουργός ο Πρόεδρος γίνεται σκιά του εαυτού του.Εκτιμω ότι η Λεπέν και ο Μπαρντελα θα "παρενοχλούν" τον Μακρόν σταθερά μέχρι τον Ιούλιο και θα ενισχύσουν την κρίση αβεβαιότητας έστω ώστε τον Ιούλιο να πάνε σε εκλογές και να θέσουν στους Γάλλους το διλλημα: στον δεύτερο γύρο των Βουλευτικών εκλογών προσέξτε τι θα ψηφίσετε αυτή τη φορά εκτός κι αν θέλετε η αβεβαιότητα να παραταθεί και άλλο ένα χρόνο και να σας τσακίσει με ευθύνη του Μακρόν.Εγω αν ήμουν Λεπέν ή Μπαρντελα αυτό θα έκανα.


Στις εκλογές του 2024 πολλοί ψήφισαν χαλαρά στον δεύτερο γύρο χωρίς να σκεφτούν να δώσουν ψήφο για να βγάλει ένα κόμμα καθαρά κοινοβουλευτική πλειοψηφία.Ο Μακρόν από μεριάς του εκτιμώ θα προσπαθήσει να φορτώσει την κατάσταση στην αντιπολίτευση.Να δούμε ποιού θα του βγεί.

[Garcia]

Τα γαλλικά και γερμανικά απολειφαδια γεύονται αυτό που έσπειραν,θα πληρώσουν με σκληρή λιτότητα και μνημόνια και κοινωνικές περικοπές.

[George_V]

Για την Πρωθυπουργία δήλωσε ότι ενδιαφέρεται από το κόμμα της Λεπεν ο Μπαρντελα (ήταν ο ίδιος υποψήφιος Πρωθυπουργος του RN στις Γαλλικές πρωωρες βουλευτικές εκλογές πριν λίγους μήνες).Αλλά ο Μπαρντελα είχε δηλώσει ότι θα αναλάβει Πρωθυπουργός μόνο αν το κόμμα του βγάλει κοινοβουλευτική πλειοψηφία έτσι ώστε να μπορεί να κυβερνά ο ίδιος με τους υπουργούς που αυτός θα διαλέξει και να περιορίσει τον Πρόεδρο Μακρόν σε βασικές εθιμοτυπικές (συμβολικές κυρίως) αρμοδιότητες.Οταν στην Εθνοσυνέλευση πλειοψηφία έχει ένα κόμμα διαφορετικό από το κόμμα του Προέδρου τότε έχουμε συγκατοίκηση δηλαδή οι περισσότερες αρμοδιότητες διακυβέρνηση (με εξαίρεση στρατιωτικά θέματα) περνάνε στον Πρωθυπουργό (Οικονομία, Εσωτερική πολιτική, Εξωτερική πολιτική κτλ) και ο Πρόεδρος ξεμένει με συμβολικές κυρίως αρμοδιότητες δηλαδή γίνεται μια ελαφρώς ενισχυμένη Σακελλαροπούλου ενώ ο Πρωθυπουργός της Γαλλίας γίνεται Μητσοτάκης.


Τελευταία φορά που έγινε αυτό ήταν το 1997-2002 που Πρωθυργος ήταν ο Σοσιαλιστής Ζοσπεν που είχε περιορίσει τον Πρόεδρο Σιρακ σε συμβολικές αρμοδιότητες και έβγαινε ο Σιρακ και έλεγε "ποιο το νόημα να είμαι Πρόεδρος αφού ο Ζοσπέν και οι υπουργοί του με έχουν πετάξει εκτός διακυβέρνησης της Γαλλίας;".Τώρα δεν ξέρω αν μπορεί να γίνει γιατί το κόμμα της Λεπέν δεν έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία.Ισως ο Μπαρντελα περιμένει να γίνουν Πρόωρες Βουλευτικές εκλογές το Καλοκαίρι του 2025 για να βγάλει κοινοβουλευτική πλειοψηφία παίζοντας το χαρτί ότι θα φέρει σταθερότητα.

Γνωριζω το Γαλλικο Συνταγμα.

Στην περιπτωση της συγκατοικησης οι αρμοδιοτητες ειναι μοιρασμενες καθως ο Πρωθυπουργος ειναι υπευθυνος για οικονομικα και εσωτερικη πολιτικη ενω ο Προεδρος διατηρει υπευθυνοτητα για εξωτερικη πολιτικη και αμυνα.

Ουσιαστικα εχεις μια δυαρχια οπου ο καθενας εχει το χωραφι του και οφειλουν να συνεργαστουν (φυσικα οχι παντοτε αρμονικα) σε αρκετα θεματα.

Και τωρα μπορεις να εχεις Πρωθυπουργο απο αλλο κομμα αρκει να εχει τα νουμερα στη Βουλη.

Απο την αλλη ο Μακρον ειναι εγκλωβισμενος οποτε αν θελουν να το χοντρυνουν ο Μελανσον και η Λεπεν το μονο που εχουν να κανουν ειναι να καταψηφιζουν οποιον Πρωθυπουργο στελνει στη Βουλη ο Μακρον.

Αυτο θα παραλυσει την κεντρικη κυβερνηση (με οτι συνεπαγεται αυτο) και οι επιλογές του Προεδρου συνταγματικα ειναι οι κατωθι μονο για να λυσει το αδιεξοδο.

1. Παραιτηση. Αναλαμβανει προσωρινος Προεδρος ο Προεδρος της Γερουσιας και γινονται εκλογες σε 40 μερες (οκ δεν το γραφει αυτο στο Συνταγμα αλλα ειναι εθιμικο οπως και στην Ελλάδα υπαρχει η απειλη της παραιτησης του Προεδρου βλ. Παυλοπουλος 2015 αν και πλεον εχει αποδυναμωθει στην Ελλαδα αυτη η απειλη ετσι οπως το κανανε το Συνταγμα)

2. Παρέμβαση του Συνταγματικου Συμβουλιου. Επειδη το Συνταγμα θα εχει γινει μπαλακι μεταξυ Βουλης και Προεδρου στην κοντρα τους μπορει το Συνταγματικο Συμβουλιο να παρεμβει και να επιβαλλει μια λυση στο αδιεξοδο.

3. Δημοψηφισμα. Αν το αδιεξοδο ειναι τοσο δραματικο η τελευταια λεξη θα ειπωθει απο τον λαο (υποψιν ειναι συμβουλευτικο οχι δεσμευτικο).

4. Εκλογες αλλα μονο μετα τον Ιουλιο του 25. Αν το χοντρυνει η Λεπεν με τον Μελανσον δεν μπορει να αντεξει ο Μακρον 7 μηνες ετσι χωρις να γινει κατι απο τα 3 παραπανω.

Σε περίπτωση συγκατοίκησης ΚΑΙ σε θέματα εξωτερικής πολιτικής τον πρώτο λόγο τον έχει ο Πρωθυπουργός διότι αυτός ελέγχει τους υπουργούς και την κυβέρνηση, όχι ο Πρόεδρος.Το 1997-2002 στην τελευταία συγκατοίκηση ο Υπουργός Εξωτερικών ήταν το δεξί χέρι του Ζοσπέν και έδινε σε αυτόν λογαριασμό,τον Σιράκ τον είχαν εθιμοτυπικά απλά για να διορίζει πρεσβευτές αυτους που του επέβαλε η κυβέρνηση των Σοσιαλιστών υπό τον Ζοσπεν.Ο Ζοσπέν ως Πρωθυπουργός είχε επιβληθεί de facto ως αυτός που καθόριζε την εξωτερική πολιτική της χώρας το διάστημα 1997-2002 και ως αυτός με τον οποίο κυρίως συνομιλούσαν οι ξένοι ηγέτες (και ο δικός μας ο Σημίτης): https://www.kathimerini.gr/politics/116 ... spen/.Στον Σιράκ άφηνε να συνεννοείται με κανέναν βασιλιά της Αγγλίας και κανέναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Ιταλίας δηλαδή συμβολικούς ηγέτες μόνο.Του είχε πει μια φορά μόνο ο Σιράκ: ρε συ Ζοσπεν έλα να τα μοιρασουμε εγώ ως Πρόεδρος θα συννεοουμε με τους ξένους ηγέτες που κυβερνάνε Πρόεδροι (Αμερική πχ) και εσύ θα συννενοεισαι με τους ηγέτες ξένων χωρών που κυβερνάνε Πρωθυπουργοι (Ελλάδα, Ιταλία,ΗΒ κτλ).


Κουμάντο κάνει αυτός που ελέγχει την Εθνοσυνέλευση.Αν την ελέγχει ο Πρωθυπουργός ο Πρόεδρος γίνεται σκιά του εαυτού του.Εκτιμω ότι η Λεπέν και ο Μπαρντελα θα "παρενοχλούν" τον Μακρόν σταθερά μέχρι τον Ιούλιο και θα ενισχύσουν την κρίση αβεβαιότητας έστω ώστε τον Ιούλιο να πάνε σε εκλογές και να θέσουν στους Γάλλους το διλλημα: στον δεύτερο γύρο των Βουλευτικών εκλογών προσέξτε τι θα ψηφίσετε αυτή τη φορά εκτός κι αν θέλετε η αβεβαιότητα να παραταθεί και άλλο ένα χρόνο και να σας τσακίσει με ευθύνη του Μακρόν.Εγω αν ήμουν Λεπέν ή Μπαρντελα αυτό θα έκανα.


Στις εκλογές του 2024 πολλοί ψήφισαν χαλαρά στον δεύτερο γύρο χωρίς να σκεφτούν να δώσουν ψήφο για να βγάλει ένα κόμμα καθαρά κοινοβουλευτική πλειοψηφία.Ο Μακρόν από μεριάς του εκτιμώ θα προσπαθήσει να φορτώσει την κατάσταση στην αντιπολίτευση.Να δούμε ποιού θα του βγεί.

Στην συγκατοικηση Μιτεραν-Μπαλαντυρ ειχαν χωρισμενες αρμοδιοτητες οπως ανεφερα παραπανω.

Η συγκατοικηση Σιρακ-Ζοσπεν ηταν προβληματικη με τον Ζοσπεν να εισερχεται σε τομεις ευθυνης του Προεδρου. Π.χ. ειχε συμφωνηθει εξαρχης ο ελεγχος του Προεδρου στα πυρηνικα της Γαλλιας και ο ελεγχος του Πρωθυπουργου στην εξωτερικη πολιτικη. Αλλα ηταν προβληματικη λογω συγκρουσεων των 2 ανδρων.

Το Συνταγμα οριζει το βασικο πλαισιο διαχωρισμου των ευθυνων του καθενος αλλα το τελικο αποτελεσμα ειναι κυριως βασει συμφωνιας πανω στα αρθρα 5,9,13,15,20,21,49,52,53


Συνηθω

[Καραμελίτσα]

Εδώ ταιριάζει η κακογουστιά του Σαρλί Εμπντο.

[βοθρατζης]

Τα γαλλικά και γερμανικά απολειφαδια γεύονται αυτό που έσπειραν,θα πληρώσουν με σκληρή λιτότητα και μνημόνια και κοινωνικές περικοπές.

δεν γίνεται
άρχισαν να κλαίγονται και να ζητούν το χαλάρωμα των μέτρων σκληρής λιτότητας για να μπορέσουν να δανειστούν χωρίς να χρεοκοπήσουν
κάτι έμαθαν από εμάς που μας τσάκισαν
έξυπνοι οι γερμανοί