Οπενχάϊμερ ριβιού

[hellegennes]

Τελικά ρε μαλακες είναι καλή ταινία ή όχι;
Πούλησα την ψυχη μου στο διάβολο και για να πείσω την γυναίκα να πάμε να την δούμε, συμφώνησα να δούμε την Barbie πρώτα.
Μιλήστε ρε κροπιές

Kατ αρχήν εάν κάποιος δεν ξέρει εκ των προτέρων τα βασικά της ιστορίας της βόμβας (φυσική + πολιτική) είναι ακατανόητη και δεν μπορεί να βγάλει άκρη.Αυτός είναι ο κύριος λόγος των αρνητικών κριτικών.
Όταν λέμε τα βασικά δεν εννοούμε να ξέρει μόνο τον Αινστάιν αλλά και άλλους επιστήμονες (Χάιζεμπεργκ,Μπορ,Σίλαρντ κλπ) αλλά και πολιτικούς της εποχής.Δεν εξηγεί δηλαδή το έργο ποιός είναι ο καθένας που κάνει κάτι,προυποθέτει ότι το ξέρεις.
Το έργο αρχίζει και τελειώνει με την κατάθεση του Οππενχάιμερ σε μια επιτροπή του Κογκρέσσου τη δεκαετία του 50 που εξετάζει εάν θα πρέπει να έχει διαπίστευση ασφαλείας για το πυρηνικό πρόγραμμα καθώς στο παρελθόν είχε σχέσεις με κομμουνιστές.
Σε διάφορα σημεία της κατάθεσης κάνει φλας μπακ και δείχνει τη ζωή του,τα ψυχολογικά,ερωτικά και υπαρξιακά του και φυσικά την ιστορία της κατασκευής της βόμβας.Έτσι όπως κινείται η ιστορία εμπρός και πίσω είναι δύσκολη η κατανόησή της εάν δεν ξέρεις εκ των προτέρων όπως είπα τα γεγονότα.
Αρέσει συνεπώς σε όσους ενδιαφέρθηκαν για αυτά και έχουν ήδη ασχοληθεί,στους άλλους όχι.

Αυτό ακριβώς.

Εμένα κάτι μου λέει ότι θα εκνευριστώ αν το δω και ανήκω στην κατηγορία αυτών που ξέρουν πολύ καλά όλην την ιστορία της φυσικής του 20ού αιώνα.

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

Δες την και πες μας, να ξέρουμε κι εμείς τί να κάνουμε

[foscilis]

Τελικά ρε μαλακες είναι καλή ταινία ή όχι;
Πούλησα την ψυχη μου στο διάβολο και για να πείσω την γυναίκα να πάμε να την δούμε, συμφώνησα να δούμε την Barbie πρώτα.
Μιλήστε ρε κροπιές

Kατ αρχήν εάν κάποιος δεν ξέρει εκ των προτέρων τα βασικά της ιστορίας της βόμβας (φυσική + πολιτική) είναι ακατανόητη και δεν μπορεί να βγάλει άκρη.Αυτός είναι ο κύριος λόγος των αρνητικών κριτικών.
Όταν λέμε τα βασικά δεν εννοούμε να ξέρει μόνο τον Αινστάιν αλλά και άλλους επιστήμονες (Χάιζεμπεργκ,Μπορ,Σίλαρντ κλπ) αλλά και πολιτικούς της εποχής.Δεν εξηγεί δηλαδή το έργο ποιός είναι ο καθένας που κάνει κάτι,προυποθέτει ότι το ξέρεις.
Το έργο αρχίζει και τελειώνει με την κατάθεση του Οππενχάιμερ σε μια επιτροπή του Κογκρέσσου τη δεκαετία του 50 που εξετάζει εάν θα πρέπει να έχει διαπίστευση ασφαλείας για το πυρηνικό πρόγραμμα καθώς στο παρελθόν είχε σχέσεις με κομμουνιστές.
Σε διάφορα σημεία της κατάθεσης κάνει φλας μπακ και δείχνει τη ζωή του,τα ψυχολογικά,ερωτικά και υπαρξιακά του και φυσικά την ιστορία της κατασκευής της βόμβας.Έτσι όπως κινείται η ιστορία εμπρός και πίσω είναι δύσκολη η κατανόησή της εάν δεν ξέρεις εκ των προτέρων όπως είπα τα γεγονότα.
Αρέσει συνεπώς σε όσους ενδιαφέρθηκαν για αυτά και έχουν ήδη ασχοληθεί,στους άλλους όχι.

Η γονέας Α δεν ήξερε τίποτα από όλα αυτά παρά μόνο εξαιρετικά ακροθιγώς (χονδρικά ότι ο Οπενχάιμερ ασχολήθηκε να φτιάξει τη βόμβα η οποία δοκιμάστηκε στην έρημο πριν τη ρίξουν στους Τζαπανέιρος) κι όμως γούσταρε ατελείωτα και δεν είχε και πρόβλημα κατανόησης. Βέβαια δεν είναι και αγράμματη και η ταινία έχει κι άλλα στοιχεία που αν γνωρίζει κάποιος για να μπει σχετικά εύκολα στο κλίμα: μακκαρθισμός, αντισημιτισμός στην ευρώπη του μεσοπολέμου, απαρχές σεξουαλικής επανάστασης, πολιτικά παρασκήνια/δολοπλοκίες στυλ house of cards και φυσικά τις υπαρξιακές ανησυχίες που είναι κοινές σε όλους τους sentient οργανισμούς (δεν τις έχει ξερωγώ η κουραδομηχανή που βλέπει survivor)...

[foscilis]

Μαλάκες τι να λέμε ακόμα σκέφτομαι σκηνές και καυλώνω, από το τελευταίο 10λεπτο του Interstellar είχα να πάθω κάτι τέτοιο.

* καλά εντάξει και από το 1ο του Taylor Rain and Thirteen Guys.

[hellegennes]

Μαλάκες τι να λέμε ακόμα σκέφτομαι σκηνές και καυλώνω, από το τελευταίο 10λεπτο του Interstellar είχα να πάθω κάτι τέτοιο.

Ok, πήρα την απάντησή μου. Δεν υπάρχει περίπτωση να το δω με τίποτα.

[foscilis]

Τέλεια, έτσι θα παραμείνει αμόλυντο.

[hellegennes]

Τέλεια, έτσι θα παραμείνει αμόλυντο.

Μην μου πεις, ο Οπενχάιμερ βρίσκει λύση στο πρόβλημα της κρίσιμης μάζας με την δύναμη της αγάπης.

[Χαοτικός]

Στην κρίσιμη έβαλε ψυχή ο παπαράκος ο Οπεχάιμερ. 50 κιλά και 21 γραμμάρια.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Ένα τζινάκι έβαλα να πιω ρε μλκ, θα με πνίξεις.

άσχετο. ξες που είμαι τώρα; Άμστερνταμ μπέιμπι.

Δεν με περίμενες.
Εν περάζ.
Νεξτ τάημ.
Κάνε τπτ και για μένα και μην ξεχνάς ποτέ να περνάς όσο καλλίτερα γίνεται - μπορείς.

νεξτ τάιμ ολ δε Γουέιν. κι εγώ με την οικογένεια πήγα μη φανταστείς.

υγ. καμία σχέση με τσα δκά μας. Τα δκά μας είναι της οκας.

[Isildur]

Μαλάκες τι να λέμε ακόμα σκέφτομαι σκηνές και καυλώνω, από το τελευταίο 10λεπτο του Interstellar είχα να πάθω κάτι τέτοιο.

Ok, πήρα την απάντησή μου. Δεν υπάρχει περίπτωση να το δω με τίποτα.

Όχι ρε, δες το. Καμμιά σχέση. Είπαμε, λίγο overkill για το θέμα του, αλλά εντάξει. Από την άλλη βέβαια, το θέμα αφορά όβερκιλ...

[hellegennes]

Μαλάκες τι να λέμε ακόμα σκέφτομαι σκηνές και καυλώνω, από το τελευταίο 10λεπτο του Interstellar είχα να πάθω κάτι τέτοιο.

Ok, πήρα την απάντησή μου. Δεν υπάρχει περίπτωση να το δω με τίποτα.

Όχι ρε, δες το. Καμμιά σχέση. Είπαμε, λίγο overkill για το θέμα του, αλλά εντάξει. Από την άλλη βέβαια, το θέμα αφορά όβερκιλ...

Δεν ξέρω, με προβλημάτισε ο παπάρας. Πρώτα απ' όλα, πώς γίνεται άνθρωπος με IQ πάνω από 2 όχι μόνο να μην έπαθε μίνι εγκεφαλικό από την μαλακία του τελευταίου 10λεπτου του Ιντεστέλαρ αλλά να καυλώσει κιόλας.

Για όποιον δεν ξέρει για τι μιλάμε, είναι το σημείο που ο πρωταγωνιστής πέφτει σε μια μαύρη τρύπα 100 εκατομμυρίων ηλιακών μαζών και: α) δεν παθαίνει τίποτα, β) ταξιδεύει μερικές δεκαετίες στο μέλλον αντί στην καλύτερη περίπτωση δισεκατομμύρια χρόνια και στην χειρότερη θα είχε φτάσει το τέλος του σύμπαντος. Ακόμη και από την δική του οπτική θα έπαιρνε χρόνια αυτή η πτώση, δεν θα έπεφτε κατευθείαν μέσα.

Μετά ο πρωταγωνιστής γυρνάει και βρίσκει την γριά κόρη του σε ένα τεράστιο διαστημόπλοιο, όπου με κάποιον μυστήριο τρόπο λύθηκε το πρόβλημα που είχαν με τα φυτά που πέθαιναν, οπότε για ποιον γαμημένο λόγο έφευγαν από την Γη δεν ξέρω.

[Isildur]

Ok, πήρα την απάντησή μου. Δεν υπάρχει περίπτωση να το δω με τίποτα.

Όχι ρε, δες το. Καμμιά σχέση. Είπαμε, λίγο overkill για το θέμα του, αλλά εντάξει. Από την άλλη βέβαια, το θέμα αφορά όβερκιλ...

Δεν ξέρω, με προβλημάτισε ο παπάρας. Πρώτα απ' όλα, πώς γίνεται άνθρωπος με IQ πάνω από 2 όχι μόνο να μην έπαθε μίνι εγκεφαλικό από την μαλακία του τελευταίου 10λεπτου του Ιντεστέλαρ αλλά να καυλώσει κιόλας.

Για όποιον δεν ξέρει για τι μιλάμε, είναι το σημείο που ο πρωταγωνιστής πέφτει σε μια μαύρη τρύπα 100 εκατομμυρίων ηλιακών μαζών και: α) δεν παθαίνει τίποτα, β) ταξιδεύει μερικές δεκαετίες στο μέλλον αντί στην καλύτερη περίπτωση δισεκατομμύρια χρόνια και στην χειρότερη θα είχε φτάσει το τέλος του σύμπαντος. Ακόμη και από την δική του οπτική θα έπαιρνε χρόνια αυτή η πτώση, δεν θα έπεφτε κατευθείαν μέσα.

Μετά ο πρωταγωνιστής γυρνάει και βρίσκει την γριά κόρη του σε ένα τεράστιο διαστημόπλοιο, όπου με κάποιον μυστήριο τρόπο λύθηκε το πρόβλημα που είχαν με τα φυτά που πέθαιναν, οπότε για ποιον γαμημένο λόγο έφευγαν από την Γη δεν ξέρω.

Μιλάς για μια ταινία που διέγραψα απ' το μυαλό μου κυρίως από το φινάλε της, οπότε...

Σου είπα, μην δίνεις σημασία. Δες το και σχημάτισε δική σου άποψη. Την δική μου (έστω, μέρος της) την είπα εδώ σε 2-3 ποστς, σπαστά. Σε γενικές γραμμές είναι ότι δεν κατάλαβα γιατί είναι το αριστούργημα που λένε κάποιοι, αλλά δεν είναι και κακή.

[Chilloutbuddy]

Στα σινεμά στην Ελλάδα τουλάχιστον καταλαβαίνετε τι λένε λόγω υποτίτλων.

[AlienWay]

Σχετικά με τις μαύρες τρύπες, γνωρίζουμε ότι οτιδήποτε εισέρχεται εντός τους, καταλήγει να συμπιεστεί σε ένα μοναδικό σημείο με απειροελάχιστο μέγεθος, αλλά πελώρια, ασύλληπτη μάζα.

Τουτέστιν, αν εισέλθει άνθρωπος με διαστημόπλοιο μέσα, αποκλείεται να ζήσει, δεδομένου ότι τα υλικά που συγκροτούν το διαστημόπλοιο, καθώς επίσης και οι ιστοί που συνθέτουν το ανθρώπινο σώμα, δεν έχουν την ίδια μάζα, άρα η συμπίεσή τους θα λάβει χώρα σε διαφορετικό χρόνο και αυτό σημαίνει διάλυση.

Αλλά ακόμη και αν δεν υπήρχε διάλυση, ένας άνθρωπος συμπιεσμένος σε ένα μοναδικό σημείο (singularity) με τεράστια μάζα, αποκλείεται να είναι ζωντανός άνθρωπος.

Αυτό όμως, ο γραβατάκιας ο Νόλαν, δεν το ήξερε. "Η δύναμη της αγάπης", λέει. Οχαχαχα!

Ο Νόλαν και το έργο του μου θυμίζουν τα ανθρωπάκια του Γαίτη.

[mao mao]

Στα σινεμά στην Ελλάδα τουλάχιστον καταλαβαίνετε τι λένε λόγω υποτίτλων.

και γω έχασα πολλά λόγω μη ύπαρξης υποτίτλων. Νόμιζα οτι έφταιγα εγώ.