neon imposter έγραψε: 24 Φεβ 2023, 14:00
Dr Socrates να ρωτήσω κάτι άσχετο, μια και είσαι πρόχειρος;
Επειδή βλέπω παραθέτεις Άρδην. Κάποτε μία αριστερή είχε πει
Α, ο Καραμπελιάς... ήταν σε καλές εποχές και είχα κτλβει ότι εννοεί πως είναι λίγο κωλοτούμπας ο τύπος... μου είχε κάνει εντύπωση.
Θυμάμαι επίσης κάτι παρουσιάσεις της Αυτοκρατορίας των Νέγκρι κ ; (δεν θυμάμαι τον άλλο) στο Άρδην, που στεκόταν κριτικά απέναντι στο πόνημα.
Τεσπά, επειδή εσύ δεν είσαι εκπρόσωπός του... απλώς μία ερώτηση
Πλέον την υποστηρίζει την Αυτοκρατορία;
ο αλλος ειναι ο M.Χαρτ.Σωστα θυμασαι.
Αυτα τα δυο αρθρα γραφτηκαν το 2003.Τα ιδια υποστηριζει και τωρα.Και σημερα κανει κριτικη στον Α.Νεγκρι.
Αποδομώνας την “Αυτοκρατορία”
από Άρδην - Ρήξη 30 Ιουλίου 2003
Η έκπληξη όσων αναγνωστών κατόρθωσαν να το ολοκληρώσουν (παρά ορισμένα μεταφραστικά προβλήματα) ήταν όντως μεγάλη. Η Αυτοκρατορία των Νέγκρι και Χαρτ δεν αποτελεί μία κριτική της υπαρκτής Αυτοκρατορικής Νέας Τάξης που με επίκεντρο τις ΗΠΑ εγκαθιδρύεται στον Πλανήτη, αλλά μια “Εισαγωγή στην Παγκοσμιοποίηση”, η οποία προσπαθεί να μας πείσει πως ζούμε στον τελειότερο δυνατό κόσμο και πως οποιαδήποτε έξοδος από την “Αυτοκρατορία” και η αναφορά σε ιδιαίτερες ταυτότητες, έθνη, θρησκείες, πολιτισμούς, είναι μία φενάκη. Μέσα στην “Αυτοκρατορία” θα πρέπει να ζήσουμε και “να παλέψουμε”.
Ένα τέτοιο “μανιφέστο” της παγκοσμιοποίησης έγινε ασμένως δεκτό από εκείνες τις δυνάμεις που προσπαθούν να μας πείσουν πως δεν υπάρχει καμία διέξοδος από αυτήν. Είτε πρόκειται για τον Στέλιο Ράμφο, ο οποίος μοιάζει να έχει ως άμεση πηγή έμπνευσής του το βιβλίο των Νέγκρι και Χαρτ, είτε –κυρίως– αυτό το τμήμα της Αριστεράς που θέλει να μεταβάλει το αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα σε μια ανώδυνη συνηγορία υπέρ της “καλής” παγκοσμιοποίησης. Ήδη ο Νέγκρι αποτέλεσε έναν από τους κεντρικούς ομιλητές στις εκδηλώσεις που οργάνωσε το “Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ” στη Θεσσαλονίκη στις 19-21 Ιουνίου, όπου και πάλι υποστήριξε μια αντίληψη υπέρ της παγκοσμιοποίησης. στον Βόλο οργανώθηκε από το τμήμα Ιστορίας του Πανεπιστημίου, στις 27-29 Ιουνίου, συνέδριο με τον τίτλο “Παλαιές και νέες Αυτοκρατορίες”, –με χορηγούς, μεταξύ άλλων, το ίδρυμα Κόκκαλη, την Ευρωπαϊκή Ένωση κλπ– με άμεση αναφορά και στην “αυτοκρατορική αντίληψη” των Νέγκρι και Χαρτ. Ο Τόνι Νέγκρι ο οποίος, στο παρελθόν, με τον “εργατισμό” του και την εξεγερσιακή του αντίληψη, αποτελούσε βδέλυγμα για την τακτοποιημένη και παγκοσμιοποιητική Αριστερά και τα βιβλία του (που είχαν εκδοθεί στη δεκαετία του 1980, από τις “Εναλλακτικές Εκδόσεις” και τον Γ. Καραμπελιά), θάβονταν συστηματικά, σήμερα εκθειάζεται ως “μεγάλος θεωρητικός” και προβάλλεται στα κυριακάτικα ένθετα και “μαγκαζίνο” του Βήματος, της Ελευθεροτυπίας, κλπ.
Αυτή λοιπόν η καταπληκτική συναίνεση “Δεξιάς” και “Αριστεράς” μας υποχρεώνει σε μια εκτεταμένη ενασχόληση με αυτό το βιβλίο. η αποδόμηση της νεγκρικής “Αυτοκρατορίας” συνιστά μια αυθεντική και συστηματική κριτική της υπαρκτής αυτοκρατορίας και όλων των σχετικών απόψεων που κυκλοφορούν και στην Ελλάδα. Γι’ αυτό και το αφιέρωμα που ακολουθεί δεν πρέπει να θεωρηθεί ως μια εκτεταμένη βιβλιοκριτική, αλλά ως μία μαχητική πολεμική κατά της παγκοσμιοποίησης και της υπαρκτής “Αυτοκρατορίας ”. Το αφιέρωμα περιλαμβάνει τρία εκτεταμένα κείμενα που γράφτηκαν για το αφιέρωμα, –του Γιώργου Ρακκά, Μερικές σκέψεις επάνω στην “Αυτοκρατορία”, του Θεόδωρου Ντρίνια, Μια αναγκαία πλην νεφελώδης αυτοκρατορία, του Γιώργου Καραμπελιά, Αμφισβητώντας την “Αυτοκρατορία” –το οποίο δημοσιεύεται σε δύο μέρη, Α΄ Μια αντιρομαντική ουτοπία, και Β΄ Η μοιραία έλξη του Αμερικανισμού– και δύο αποσπάσματα κειμένων του Ιταλού θεωρητικού Κονστάντζο Πρέβε και του Αμερικανού Τζων Μπέλαμυ Φόστερ.
Πηγη
https://ardin-rixi.gr/archives/223572
Ωστόσο, σε κραυγαλέα αντίφαση με αυτή την άσαρκη εκδοχή μιας αυτοκρατορίας χωρίς κέντρο, ολόκληρο το θεωρητικό σχήμα των Νέγκρι και Χαρτ θεμελιώνεται ακριβώς στην ιδιαιτερότητα της Αμερικής. Πρόκειται για μια χώρα που συγκροτήθηκε εξ αρχής ως «ανοικτή» κοινωνία, και σε «αυτοκρατορικά» μεταεθνικά πλαίσια, η οποία διευρύνει διαρκώς τα σύνορά της – και εξ αυτού ακριβώς αποτέλεσε τον θεμέλιο τόπο της «νεγκριανής» αυτοκρατορίας. Οι Νέγκρι και Χαρτ, όταν θέλουν να περιγράψουν συγκεκριμένα τη γένεση της αυτοκρατορίας, αναφέρονται δια μακρών στην αμερικανική εμπειρία και συνεχίζοντας στην κατεύθυνση του Τοκβίλ, όχι απλώς βλέπουν στις ΗΠΑ την αυθεντική κοιτίδα της δημοκρατίας, αλλά με κάποια «μικρή» προέκταση (sic) ίσως και μιας εναλλακτικής κοινωνικής πρότασης. Θα προσπαθήσουμε λοιπόν μέσα από τα ίδια τα κείμενα των συγγραφέων να δείξουμε πως και οι ίδιοι αναφέρονται εν τέλει στην ίδια Αυτοκρατορία στην οποία αναφερόμαστε και οι υπόλοιποι, την αμερικανική, μόνο που την επιφορτίζουν με μια παγκόσμια αποστολή και λειτουργία. Όχι απλώς, λοιπόν, η «Αυτοκρατορία» έχει ως επίκεντρο τις ΗΠΑ αλλά η ίδια η ιστορία της ανάπτυξής της είναι η ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών...
Πηγη
https://ardin-rixi.gr/archives/223644