Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους! https://dev.phorum.com.gr/
nostromos έγραψε: 30 Σεπ 2022, 22:49
ατοφιος Αθηναιος παλιος αστος ...αλλα και γενναιος ...το να φυγεις στα 17 να πας να πολεμησεις τους ναζι ειναι κατι που δειχνει χαρακτηρα ...ειναι αστειο να εισαι αυστηρος κριτης με καποιον που εχει ζησει αλλες καταστασεις ...αυτος προλαβε την Αθηνα με 400χιλ. κοσμο και στη Μυκονο βοσκανε γιδια ...εκανε 5 γαμους και ζουσε σε ξενες πολεις οταν στην Ελλαδα δεν ειχαμε ρευμα ... τι να του πει καποιος εδω μεσα απο τη ζωη του ...?
Και αν τα έχει ζήσει αυτά ο κάθε Χατζηφωτίου τι σημαίνει? Πως δεν πρέπει να κρίνεται αυστηρά? Δηλαδή αν είχε περάσει το
μεγαλύτερο μέρος της ζωής του δουλεύοντας σαν εργάτης στον Πειραιά ή σαν αγρότης στην Καρδίτσα, κάνοντας ένα γάμο
και δύο ταξίδια το πολύ, πολεμώντας και στην Πίνδο σαν επιστρατευμένος θα έπρεπε να τον ξεπατώσουμε στην κριτική?
γραφω οτι ειναι αστειο να κριτικαρεις ατομο με το οποιο δεν εχεις κοινα βιωματα ... αλλα αφου το θετεις ετσι ξεκινα και κανε κριτικη στον Χατζηφωτιου που πεθανε σημερα στα 99 του ... αντε να δουμε
Και πάλι δεν καταλαβαίνω τη λογική σου? Ωραία ο μακαρίτης πέθανε στα 99 και αυτό είναι κάτι που σίγουρα του έπετρεψε να φύγει με
πολλές εμπειρίες. Από εκεί και πέρα, η αποτίμηση της πορείας ενός ανθρώπου είναι μέρος της ζωής και του θάνατου, και εμείς που είμαστε
ζώντανοι κρινόμαστε και στα 30 μας και στα 40 μας και στα 50 μας πολλές φορές από ανθρώπους που δεν έχουν κοινά βιώματα από εμάς.
Ένας υποψήφιος εργαζόμενος ας πούμε κρίνεται από υπευθυνους πρόσληψης με εκείνον? Ένας διδακτορικός φοιτήτης ή ένας αθλητής από
ποιούς κρίνονται και πως? Η απάντηση είναι πως για όλους μεγάλους και μικρούς, ζωντανούς και πεθαμένους υπάρχουν κάποια facts που
κρίνουν την πορεία τους όπως αυτό που έγραψες εσύ για το Χατζηφωτίου και αφορά την εθελοντική του στράτευση.
Και αν τα έχει ζήσει αυτά ο κάθε Χατζηφωτίου τι σημαίνει? Πως δεν πρέπει να κρίνεται αυστηρά? Δηλαδή αν είχε περάσει το
μεγαλύτερο μέρος της ζωής του δουλεύοντας σαν εργάτης στον Πειραιά ή σαν αγρότης στην Καρδίτσα, κάνοντας ένα γάμο
και δύο ταξίδια το πολύ, πολεμώντας και στην Πίνδο σαν επιστρατευμένος θα έπρεπε να τον ξεπατώσουμε στην κριτική?
γραφω οτι ειναι αστειο να κριτικαρεις ατομο με το οποιο δεν εχεις κοινα βιωματα ... αλλα αφου το θετεις ετσι ξεκινα και κανε κριτικη στον Χατζηφωτιου που πεθανε σημερα στα 99 του ... αντε να δουμε
Και πάλι δεν καταλαβαίνω τη λογική σου? Ωραία ο μακαρίτης πέθανε στα 99 και αυτό είναι κάτι που σίγουρα του έπετρεψε να φύγει με
πολλές εμπειρίες. Από εκεί και πέρα, η αποτίμηση της πορείας ενός ανθρώπου είναι μέρος της ζωής και του θάνατου, και εμείς που είμαστε
ζώντανοι κρινόμαστε και στα 30 μας και στα 40 μας και στα 50 μας πολλές φορές από ανθρώπους που δεν έχουν κοινά βιώματα από εμάς.
Ένας υποψήφιος εργαζόμενος ας πούμε κρίνεται από υπευθυνους πρόσληψης με εκείνον? Ένας διδακτορικός φοιτήτης ή ένας αθλητής από
ποιούς κρίνονται και πως? Η απάντηση είναι πως για όλους μεγάλους και μικρούς, ζωντανούς και πεθαμένους υπάρχουν κάποια facts που
κρίνουν την πορεία τους όπως αυτό που έγραψες εσύ για το Χατζηφωτίου και αφορά την εθελοντική του στράτευση.
βρε καλα τα λες ... αλλα τον Χατζηφωτιου για ποιο ακριβως γεγονος τον κριτικαρεις ...? για τα γυαλια του ...? για το οτι εκραζε την νεοΕλληνικη κακη νοοτροπια ...? τι ακριβως σε ενοχλησε ...?
Μα ο τύπος περιέγραψε στα βιβλία του αυτά που έζησε. Και ήταν από τους πρώτους που διέγραψαν την Μύκονο όταν έγινε η χαρά του παρταόλα.
Το να τον κρίνουν ως αυτοαναφορικό νάρκισσο, τύποι που έζησαν στους ίδιους χώρους και είχαν αντίστοιχες εμπειρίες, το καταλαβαίνω.
Το να τον κρίνουν έτσι, τύποι που δεν έχουν προσωπική γνώση ή αντίστοιχες εμπειρίες την ίδια χρονική περίοδο (γιατί και αυτό είναι σημαντικό) επίσης το καταλαβαίνω.
Αν είσαι αυτοαναφορικός νάρκισσος κρίνεσαι από όλους που καταλαβαίνουν ότι την έχεις ψωνίσει, δεν χρειάζεται να λύσει κάποιος διαφορικές
εξισώσεις για να καταλάβει ότι κάποιος την έχει ψωνίσει. Τον μακαρίτη δεν το είχα προσέξει ιδιαίτερα, το αν έζησε πολλά στη ζωή του ή λίγα
το ήξερε ο ίδιος στα τελευταία του αλλά γενικά το να πάει κάποιος στη Μύκονο του 1960 και να κάνει διακοπές δεν ήταν τίποτα περισσότερο και
τίποτα λιγότερο από ότι είναι τώρα. Μπορεί οι τουρίστες τότε να ήταν λιγότεροι αριθμητικά αλλά και πάλι ακριβά κρασιά πίνανε τότε ακριβά πίνουν
και τώρα, το να τα πίνεις δίπλα στη Λίζα Τέιλορ δε σε κάνει πιο εστέτ από ότι να τα πίνεις δίπλα στην Τζένιφερ Άνιστον.
Ναι ρε συ, τι Λωζάνη τι Κοζάνη.
Σε κάθε περίπτωση, καταλαβαίνω απολύτως ότι για τις νεώτερες γενιές ο Χατζηφωτίου μπορεί να είναι μια αδιάφορη/παλαιολιθική/γραφική/ναρκισσιστική φιγούρα μπροστά στη λάμψη των σύγχρονων σελέμπριτις αλλά εγώ ανήκω σε παλιότερη γενιά και έχω άλλες αξιολογήσεις.
Όσο για τον προσδιορισμό "εστέτ" αν ρώταγε ο οποιοσδήποτε τον Χατζηφωτίου αν θεωρεί τον εαυτό του "εστέτ" θα του έλεγε ότι είναι βλαξ. Ο Χατζηφωτίου μονίμως έκραζε υπογείως ή μη την νεοελληνική ανάγκη για εστετισμό, είτε ως Ίακχος είτε ως Ζάχος.
Θα συμφωνήσω μόνο στο ότι προσωπικά γνώρισα τον Χατζηφωτίου μέσα από τις συνεντεύξεις που έδωσε στο τέλος της ζωής του και από
εκεί μπορώ να πω πως διαμόρφωσα θετική εικόνα για το άτομο του, ως έναν παππού που μου έλεγε ιστορίες του παρελθόντος τον κρίνω
θετικά και όχι ως παλαιολιθικό. Αλλά η πρότερη παρουσία του, όπως έχει καταγραφεί από τα ρεπορτάζ αλλά και από το αρχειακό υλικό
δείχνει έναν άνθρωπο που άνηκε σε αυτό που σήμερα μάλλον περιφρονητικά θα περιγράφαμε ως κόσμο του lifestyle. Το ότι για κάποιους
το lifestyle του '60 μπορεί να μοιάζει μύθος γιατί η Καρέζη και η Βουγιουκλάκη ως πρόσωπα έχουν μπει στο μουσείο της ελληνικής ηθοποίιας ενώ η Βλαντή ή η Παπαχαραλάμπους είναι ενεργές ηθοποιοί δε σημαίνει πως το παρελθόν είναι πιο ηρωικό από το παρόν. Όταν ο Χατζηφωτίου πήρε
συνέντευξη από την Βουγιουκλάκη και τον Παπαμιχαήλ δεν έκανε κάτι διαφορετικό από αυτό που έχουν κάνει ο Λιάγκας, ο Αρναούτογλου και
ο Κωστόπουλος τα τελευταία χρόνια στις εκπομπές τους.
γραφω οτι ειναι αστειο να κριτικαρεις ατομο με το οποιο δεν εχεις κοινα βιωματα ... αλλα αφου το θετεις ετσι ξεκινα και κανε κριτικη στον Χατζηφωτιου που πεθανε σημερα στα 99 του ... αντε να δουμε
Και πάλι δεν καταλαβαίνω τη λογική σου? Ωραία ο μακαρίτης πέθανε στα 99 και αυτό είναι κάτι που σίγουρα του έπετρεψε να φύγει με
πολλές εμπειρίες. Από εκεί και πέρα, η αποτίμηση της πορείας ενός ανθρώπου είναι μέρος της ζωής και του θάνατου, και εμείς που είμαστε
ζώντανοι κρινόμαστε και στα 30 μας και στα 40 μας και στα 50 μας πολλές φορές από ανθρώπους που δεν έχουν κοινά βιώματα από εμάς.
Ένας υποψήφιος εργαζόμενος ας πούμε κρίνεται από υπευθυνους πρόσληψης με εκείνον? Ένας διδακτορικός φοιτήτης ή ένας αθλητής από
ποιούς κρίνονται και πως? Η απάντηση είναι πως για όλους μεγάλους και μικρούς, ζωντανούς και πεθαμένους υπάρχουν κάποια facts που
κρίνουν την πορεία τους όπως αυτό που έγραψες εσύ για το Χατζηφωτίου και αφορά την εθελοντική του στράτευση.
βρε καλα τα λες ... αλλα τον Χατζηφωτιου για ποιο ακριβως γεγονος τον κριτικαρεις ...? για τα γυαλια του ...? για το οτι εκραζε την νεοΕλληνικη κακη νοοτροπια ...? τι ακριβως σε ενοχλησε ...?
Εσύ κατάλαβες ότι με ενόχλησε ο Χατζηφωτίου? Οκ.
Re: Πέθανε ο Ζάχος Χατζηφωτίου
Δημοσιεύτηκε: 01 Οκτ 2022, 01:00
από nostromos
nostromos έγραψε: ↑
Χθες, 22:49
ατοφιος Αθηναιος παλιος αστος ...αλλα και γενναιος ...το να φυγεις στα 17 να πας να πολεμησεις τους ναζι ειναι κατι που δειχνει χαρακτηρα ...ειναι αστειο να εισαι αυστηρος κριτης με καποιον που εχει ζησει αλλες καταστασεις ...αυτος προλαβε την Αθηνα με 400χιλ. κοσμο και στη Μυκονο βοσκανε γιδια ...εκανε 5 γαμους και ζουσε σε ξενες πολεις οταν στην Ελλαδα δεν ειχαμε ρευμα ... τι να του πει καποιος εδω μεσα απο τη ζωη του ...?
εγω εγραψα αυτο ακριβως ... δεν μπορει να εισαι αυστηρος κριτης σε βιωματα που δεν μπορεις να αντιληφθεις ... αυστηρος κριτης ... οχι να μην κρινεις τελειως καποιον
Re: Πέθανε ο Ζάχος Χατζηφωτίου
Δημοσιεύτηκε: 01 Οκτ 2022, 01:00
από sharp
Το θυμάμαι το πεντάλεπτο, αλλά ήμουν μικρός τότε και δεν καταλάβαινα πολλά, η αντίδραση μου ήταν παρόμοια με του Νάνου.