Re: Ποιo είναι τo πιο παρασιτικό επάγγελμα στην Ελλάδα; (poll)
Δημοσιεύτηκε: 15 Αύγ 2018, 10:15
Οι πιο κόπροι είναι το πολιτικό προσωπικό σε στρατοπεδα.Όποιος υπηρετησε και πέτυχε τέτοιους καταλαβαίνει τι γράφω.
Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους!
https://dev.phorum.com.gr/
Της αεροπορίας.Λευκός Λύκος έγραψε: 15 Αύγ 2018, 10:15 Οι πιο κόπροι είναι το πολιτικό προσωπικό σε στρατοπεδα.Όποιος υπηρετησε και πέτυχε τέτοιους καταλαβαίνει τι γράφω.
Στα χρόνια σου μπορει.Μηχανικός έγραψε: 15 Αύγ 2018, 10:16Της αεροπορίας.Λευκός Λύκος έγραψε: 15 Αύγ 2018, 10:15 Οι πιο κόπροι είναι το πολιτικό προσωπικό σε στρατοπεδα.Όποιος υπηρετησε και πέτυχε τέτοιους καταλαβαίνει τι γράφω.
Στο πεζικό τρέχουν.
Δεν ξέρω γενικά τι ισχύει, να σου πω την προσωπική μου εμπειρία. Υπηρέτησα σε μονάδα που είχε πολιτικό προσωπικό κάπου 40 άτομα, δηλαδή πάνω-κάτω όσοι ήταν κι οι φαντάροι (~25 μόνιμη δύναμη και γύρω στους 15 φαντάρους φρουρά που ερχόταν κάθε βδομάδα από άλλες μονάδες). Στους ~40 υπήρχαν 4-5 που ήταν κανονικά παράσιτα, περίπου άλλοι τόσοι ήταν ψιλο-λουφαδόρους που κρυβόντουσαν όσο μπορούσαν ή που η υπηρεσία τους ευνοούσε τη λούφα (πχ οδηγοί που ουσιαστικά δουλεύανε 2 φορές τη μέρα), αλλά όλοι οι υπόλοιποι βγάζανε δουλειά και μάλιστα μπόλικη και ουσιαστική. Ξαναλέω βέβαια, ότι μιλάω για τη μια μονάδα που γνώρισα και μάλιστα καλά, δεν ξέρω γενικά τι παίζει. Σε ένα φυλάκιο που πέρασα 1,5 μήνα και είχε και εθνοφύλακες, εκείνοι ήταν όλοι (μα όλοι) ο ορισμός των απαράδεκτων τεμπελόσκυλων.Λευκός Λύκος έγραψε: 15 Αύγ 2018, 10:18Στα χρόνια σου μπορει.Μηχανικός έγραψε: 15 Αύγ 2018, 10:16Της αεροπορίας.Λευκός Λύκος έγραψε: 15 Αύγ 2018, 10:15 Οι πιο κόπροι είναι το πολιτικό προσωπικό σε στρατοπεδα.Όποιος υπηρετησε και πέτυχε τέτοιους καταλαβαίνει τι γράφω.
Στο πεζικό τρέχουν.
Στα δικά μου χρόνια,σε όσα στρατοπέδα πήγα ήταν ο ορισμός του κόπρου.
Σε αυτο το μνημειο συμπυκνωνεται ολακερη η φαυλοτητα μιας κοινωνιας.
Την ουσιαστική δουλειά που βγάζανε πως τη μετράς, σε κυβικά μέτρα σκουπισμένων πευκοβελόνων;shrike έγραψε: 15 Αύγ 2018, 11:55Δεν ξέρω γενικά τι ισχύει, να σου πω την προσωπική μου εμπειρία. Υπηρέτησα σε μονάδα που είχε πολιτικό προσωπικό κάπου 40 άτομα, δηλαδή πάνω-κάτω όσοι ήταν κι οι φαντάροι (~25 μόνιμη δύναμη και γύρω στους 15 φαντάρους φρουρά που ερχόταν κάθε βδομάδα από άλλες μονάδες). Στους ~40 υπήρχαν 4-5 που ήταν κανονικά παράσιτα, περίπου άλλοι τόσοι ήταν ψιλο-λουφαδόρους που κρυβόντουσαν όσο μπορούσαν ή που η υπηρεσία τους ευνοούσε τη λούφα (πχ οδηγοί που ουσιαστικά δουλεύανε 2 φορές τη μέρα), αλλά όλοι οι υπόλοιποι βγάζανε δουλειά και μάλιστα μπόλικη και ουσιαστική. Ξαναλέω βέβαια, ότι μιλάω για τη μια μονάδα που γνώρισα και μάλιστα καλά, δεν ξέρω γενικά τι παίζει. Σε ένα φυλάκιο που πέρασα 1,5 μήνα και είχε και εθνοφύλακες, εκείνοι ήταν όλοι (μα όλοι) ο ορισμός των απαράδεκτων τεμπελόσκυλων.Λευκός Λύκος έγραψε: 15 Αύγ 2018, 10:18Στα χρόνια σου μπορει.
Στα δικά μου χρόνια,σε όσα στρατοπέδα πήγα ήταν ο ορισμός του κόπρου.
Φοιτητές Νομικής -> Πτυχιούχοι Νομικής.elchav έγραψε: 12 Αύγ 2018, 17:34 Δικηγόροι: Βγαίνουν από την ολ-αράουντ σχολή της Νομικής ως διπλωμάτες, δημοσιογράφοι, δικηγόροι, δικαστικοί και ίσως αστροναύτες.
Αποθηκάριοι σε αποθήκες πυρομαχικών ήταν οι περισσότεροι, κάποιοι είχαν τεχνικά επαγγέλματα (σιδεράς, ξυλουργός, υδραυλικός), έναν χημικό είχαμε κλπ. Καμιά σχέση μ' αυτό που λες μόνο, οι αποθήκες λόγω περιεχομένου είχαν πολλές απαιτήσεις, αερισμούς, μεταφορές (βάλε-βγάλε), αποψιλώσεις και πολλές άλλες δουλειές που αφορούσαν και τα live ammo αλλά και κάλυκες κλπ.Dwarven Blacksmith έγραψε: 15 Αύγ 2018, 13:16Την ουσιαστική δουλειά που βγάζανε πως τη μετράς, σε κυβικά μέτρα σκουπισμένων πευκοβελόνων;shrike έγραψε: 15 Αύγ 2018, 11:55Δεν ξέρω γενικά τι ισχύει, να σου πω την προσωπική μου εμπειρία. Υπηρέτησα σε μονάδα που είχε πολιτικό προσωπικό κάπου 40 άτομα, δηλαδή πάνω-κάτω όσοι ήταν κι οι φαντάροι (~25 μόνιμη δύναμη και γύρω στους 15 φαντάρους φρουρά που ερχόταν κάθε βδομάδα από άλλες μονάδες). Στους ~40 υπήρχαν 4-5 που ήταν κανονικά παράσιτα, περίπου άλλοι τόσοι ήταν ψιλο-λουφαδόρους που κρυβόντουσαν όσο μπορούσαν ή που η υπηρεσία τους ευνοούσε τη λούφα (πχ οδηγοί που ουσιαστικά δουλεύανε 2 φορές τη μέρα), αλλά όλοι οι υπόλοιποι βγάζανε δουλειά και μάλιστα μπόλικη και ουσιαστική. Ξαναλέω βέβαια, ότι μιλάω για τη μια μονάδα που γνώρισα και μάλιστα καλά, δεν ξέρω γενικά τι παίζει. Σε ένα φυλάκιο που πέρασα 1,5 μήνα και είχε και εθνοφύλακες, εκείνοι ήταν όλοι (μα όλοι) ο ορισμός των απαράδεκτων τεμπελόσκυλων.Λευκός Λύκος έγραψε: 15 Αύγ 2018, 10:18
Στα χρόνια σου μπορει.
Στα δικά μου χρόνια,σε όσα στρατοπέδα πήγα ήταν ο ορισμός του κόπρου.
https://en.wikipedia.org/wiki/Bullshit_JobsIn Bullshit Jobs, American anthropologist David Graeber posits that the productivity benefits of automation have not led to a 15-hour workweek, as predicted by economist John Maynard Keynes in 1930, because of "bullshit jobs": workers who pretend that their role isn't as pointless or harmful as they know it to be. Graeber contends that more than half of societal work is pointless, both large parts of some jobs and, as he describes, five types of entirely pointless jobs:
flunkies, who serve to make others feel important, e.g., receptionists, administrative assistants, door attendants
goons, who act aggressively on behalf of their employers, e.g., lobbyists, corporate lawyers, telemarketers, public relations
duct tapers, who fix problems that shouldn't exist, e.g., programmers repairing shoddy code
box tickers, e.g., performance managers, in-house magazine journalists, leisure coordinators
taskmasters, e.g., middle management, leadership professionals[1]
Graeber argues that these jobs are largely in the private sector despite the idea that market competition would root out such inefficiencies. In companies, he credits "managerial feudalism" as employers need underlings to feel important. In society, he credits the Puritan-capitalist work ethic for making the labor of capitalism into religious duty: that workers did not reap advances in productivity as a reduced workday because, as a societal norm, they believe that work determines their self-worth, even as they find that work pointless. Graeber describes this cycle as "profound psychological violence".[1]
Graeber holds that work as a source of virtue is a recent idea, that work was disdained by the aristocracy in classical times, but inverted as virtuous through radical philosophers like John Locke. The Puritan idea of virtue through suffering justified the toil of the working classes as noble.[1]
As a potential solution, Graeber suggests universal basic income, a livable benefit paid to all without qualification, which would let people work at their leisure.[1]