Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους! https://dev.phorum.com.gr/
ST48410 έγραψε: 28 Σεπ 2021, 20:42
Όλο το νήμα αφιέρωμα στον Ξενάκη έχει τέτοια μουσική.
Το φοβόμουν ότι θα το έλεγες αυτό. Οσα έχω ακούσει από Ξενάκη, θα μπορούσαν να θεωρηθούν "σοβαρά" με βάση κάποια παλιά δεδομένα.
Με βάση τα τωρινά, είναι φουλ underground. Μια μίξη άβαν γκαρντ με post-industrial.
Τεσπα... Αλλο παράδειγμα πρόχειρο, υπάρχει;
Δεν ισχύουν αυτοί οι χαρακτηρισμοί και θα το δεις όταν ξεμπερδέψεις λίγο τις βασικές κατηγορίες
Ξεκινάς από αρχή του 20ου για να καταλάβεις λίγο πως εξελίχθηκαν τα πράγματα.
Ακούς Schoenberg, Berg, Webern (τεράστιος).
Παράλληλα Stravinsky, Prokofiev, Debussy, Bartok
Δες πως τα πας με αυτά και μετά να πέσεις στα βαθιά στο β΄μισό του 20ου αιώνα.
ΥΓ. Αυτό που λες ηλεκτρονική μουσική δεν είναι το ίδιο που λένε τα σχετικά βιβλία. Εκεί αναφέρονται στην ηλεκτρονική μουσική της σοβαρής μουσικής. Αλλά άστο αυτό για άλλη κουβέντα
'γω το 'κανα αυτό το ταξίδι χρόνια πριν
και έβγαλα τα ανάλογα συμπεράσματα για το τι μπορεί να ακούσει η γκλάβα μου και τι όχι
οι νεοκλασικιστές, ρομαντικοί και εν γένει όσοι διατηρούν την κλασική τονικότητα, εξακολουθούν να είναι στ' αυτιά μου ασύγκριτα πιο προσιτοί
αντίθετα τις - πάρα πολλές - φορές που είπα να ασχοληθώ σοβαρά με τους νεωτεριστές, να ακούσω Σένμπεργκ, Βέμπερν, Νόνο, μετά Κέιτζ, Μεσιάν, Ιάννη, Στοκχάουζεν, Γκλας, αναγνώρισα το μεγαλείο τους, αλλά, πώς να το πω, πνευματικά δε μπόρεσα να συνδεθώ μαζί τους.
να το πω απλά, αν έχω μια ώρα διαθέσιμη και θέλω να ακούσω ένα μη-εμπορικό συμφωνικό έργο του ύστερου 20ού ή 21ου αιώνα, θα προτιμήσω να ακούσω τον Χ ή Ψ νεορομαντικό που αντιγράφει αναίσχυντα την Ιεροτελεστία της Άνοιξης, ή έναν Μίκη ή Μαρκόπουλο, παρά έναν Ιάννη. Κι ας ξέρω ότι αυτό που ακούω ίσως χρειάστηκε λιγότερο πνευματικό μόχθο για να φτιαχτεί, από ό,τι το αντίστοιχο του Ιάννη.
αλλά θα μου πεις, γούστα είναι αυτά.
Re: ΣΟΒΑΡΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
Δημοσιεύτηκε: 28 Σεπ 2021, 21:43
από ST48410
Jolly Roger έγραψε: 28 Σεπ 2021, 21:27
θα προτιμήσω να ακούσω τον Χ ή Ψ νεορομαντικό που αντιγράφει αναίσχυντα την Ιεροτελεστία της Άνοιξης, ή έναν Μίκη ή Μαρκόπουλο, παρά έναν Ιάννη. Κι ας ξέρω ότι αυτό που ακούω ίσως χρειάστηκε λιγότερο πνευματικό μόχθο για να φτιαχτεί, από ό,τι το αντίστοιχο του Ιάννη.
αλλά θα μου πεις, γούστα είναι αυτά.
Προφανώς είναι γούστα. Δεν φιλοδοξώ να πείσω κανέναν να του αρέσει κάτι άλλο από αυτό που του αρέσει. Αρκεί να ξέρει όμως ότι υπάρχει και κάτι άλλο. Όχι να το απορρίπτει λόγω παρεξηγήσεων (αυτό δεν είναι τέχνη, είναι θόρυβος κλπ).
Jolly Roger έγραψε: 28 Σεπ 2021, 21:27
θα προτιμήσω να ακούσω τον Χ ή Ψ νεορομαντικό που αντιγράφει αναίσχυντα την Ιεροτελεστία της Άνοιξης, ή έναν Μίκη ή Μαρκόπουλο, παρά έναν Ιάννη. Κι ας ξέρω ότι αυτό που ακούω ίσως χρειάστηκε λιγότερο πνευματικό μόχθο για να φτιαχτεί, από ό,τι το αντίστοιχο του Ιάννη.
αλλά θα μου πεις, γούστα είναι αυτά.
Προφανώς είναι γούστα. Δεν φιλοδοξώ να πείσω κανέναν να του αρέσει κάτι άλλο από αυτό που του αρέσει. Αρκεί να ξέρει όμως ότι υπάρχει και κάτι άλλο. Όχι να το απορρίπτει λόγω παρεξηγήσεων (αυτό δεν είναι τέχνη, είναι θόρυβος κλπ).
Το σπεκτράλ πως το βρίσκεις;
α, εμένα να λέω "δεν είναι τέχνη είναι θόρυβος" δε θα με ακούσεις ποτέ. Δεν το λέω ούτε - όπως πολλοί πχωρουμίτες εδώ μέσα - για το χιπ-χοπ, γιατί, όσο κι αν σε κάποιους ακουστεί αλλούτερο, από το χιπ-χοπ εν μέρει διεύρυνα τις γνώσεις μου πάνω στην κλασική μουσική*
στο σπεκτράλ, αν εννοείς αυτό, θα πω την αμαρτία μου, δεν έχω εντρυφήσει τόσο ώστε να είμαι σε θέση να εκφράσω σοβαρή γνώμη. Spoiler
*μην το γελάσεις
στα πρώτα μου σοβαρά μουσικά ψαξίματα τέλη 90s-αρχές 00s, ήταν τα samples ξένων χιπ-χοπ τραγουδιών που με οδήγησαν να ανακαλύψω κλασικά κομμάτια
γενικά, αυτού του είδους η μουσική πάντα μου έδινε την αίσθηση ότι ένας μεγάλος μαθηματικός αποφάσισε να καταπιαστεί με τη μουσική, παρά έναν μουσικό που καταπιάστηκε με τα μαθηματικά. Αναγνωρίζω τον πνευματικό μόχθο και τη συνεχή αναζήτηση του δημιουργού για νέους δρόμους, αλλά, όπως προείπα, αν είχα μια ώρα κενή να ακούσω μουσική, θα την αφιέρωνα σε κάτι πιο "παλιομοδίτικο".
Re: ΣΟΒΑΡΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
Δημοσιεύτηκε: 28 Σεπ 2021, 22:24
από AlienWay
Κάτι για να ευθυμήσουμε γιατί και η σάτιρα μέσα στη ζωή είναι.
Ο Moroder είναι υποτιμημένος λόγω ελλειμματικής πληροφόρησης. Ενώ επινόησε τα τέκνο και house πριν καν υπάρξουν (μαζί με τους kraftwerk), δεν του αποδόθηκε η πατρότητά τους, επειδή δεν ήταν επαρκώς underground (απευθυνόταν σε "άλλο" κοινό). Δεν νομίζω ότι τον σνομπάρανε στο Ντητρόιτ, απλώς η φάση που φτιάξανε εκεί θεωρούνταν κάτι διαφορετικό.
Αρα έχουμε την περίπτωση ενός καινοτόμου, πρωτοπόρου, οραματιστή, που αυτό που δημιούργησε ήταν τόσο μπροστά από την εποχή του, ώστε να το αντιλαμβανόμαστε καλύτερα σήμερα.
Εννοείται ότι το πιο μνημειώδες κομμάτι του, ήταν το "εξπρές του μεσονυκτίου".
Ο Moroder είναι υποτιμημένος λόγω ελλειμματικής πληροφόρησης. Ενώ επινόησε τα τέκνο και house πριν καν υπάρξουν (μαζί με τους kraftwerk), δεν του αποδόθηκε η πατρότητά τους, επειδή δεν ήταν επαρκώς underground (απευθυνόταν σε "άλλο" κοινό). Δεν νομίζω ότι τον σνομπάρανε στο Ντητρόιτ, απλώς η φάση που φτιάξανε εκεί θεωρούνταν κάτι διαφορετικό.
Αρα έχουμε την περίπτωση ενός καινοτόμου, πρωτοπόρου, οραματιστή, που αυτό που δημιούργησε ήταν τόσο μπροστά από την εποχή του, ώστε να το αντιλαμβανόμαστε καλύτερα σήμερα.
Εννοείται ότι το πιο μνημειώδες κομμάτι του, ήταν το "εξπρές του μεσονυκτίου".
Σωστότατο σχόλιο.
να προστεθεί ότι ο Eno εκεί πάνω που έφτιαχνε την Τριλογία του Βερολίνου, ακούει το synth riff του I Feel Love, γυρνάει στον Μπάουι και του λέει "αυτό που ακούς είναι η μουσική του μέλλοντος".
o Moroder είναι περίπτωση ανάλογη με του Φιλ Σπέκτορ. Έφτιαξε ήχο ρηξικέλευθο για την εποχή του, που κόπιαραν άπειροι παραγωγοί και καλλιτέχνες - ο Cerrone στο Supernature, ο Chapman στα δυο μεγάλα άλμπουμ των Blondie, ο Faltermeyer (άλλοτε ενορχηστρωτής του Moroder στο Εξπρές), οι ίδιοι οι Kraftwerk στο Model (μπασογραμμή από Chase theme του Εξπρές), ο Dowd στο Baby Jane του Rod Stewart, ο Phil Ramone στο Maniac που ακόμα όλοι νομίζουν ότι είναι του Moroder - αλλά είχε την "ατυχία" (αν μπορεί να θεωρηθεί τέτοια) ο ήχος του να γίνει απίστευτα γρήγορα (1977 ήδη) ο mainstream ήχος στην εμπορική ηλεκτρονική μουσική, οπότε οι νεότεροι καλλιτέχνες να βρεθούν εκ των πραγμάτων αναγκασμένοι να αναζητήσουν την πρωτοπορία ακριβώς στην υπέρβαση-άρνηση του ήχου του Moroder. Ήταν μέσα από αυτή την προσπάθεια άρνησης-υπέρβασης του εμπορικού, που προέκυψε ο μετέπειτα ήχος του Ντιτρόιτ, όπως ανάλογα, ήταν η προσπάθεια άρνησης-υπέρβασης του "ηχότειχου" του Σπέκτορ που γέννησε τον ήχο της Motown.