Διακοπές με μωρά

[κουλούρι Θεσσαλονίκης]

Las Vegas

ρε Ντάγιε,δε παίρνεις εσύ τα κορίτσια να πάρω εγώ το μπεμπέ;;
τι μωρό γλυκό είναι ...

[ΓΑΛΗ]

Mετανάστρια (σαν τα χιόνια ) έχεις κοιτάξει καθόλου για Θάσο; Ναι, είναι νησί αλλά έχει τόσο συχνή επικοινωνία με Κεραμωτή και Καβάλα που αποκλείεται να υπάρξει πρόβλημα. Οι ακρογιαλιές της είναι όπως της Χαλκιδικής, (τυρκουάζ νερό και πεύκο στο κύμα) και είναι πολύ εύκολο να τη γυρίσετε πριν αποφασίσετε που θα μείνετε γιατί βολεύει οδικώς. Και είναι οικογενειακό νησί, οπότε σαφώς και θα υπάρχουν ξενοδοχεία ή δωμάτια που να σας καλύπτουν.

Ανατολική Θάσος κατά προτίμηση.

Τότε.


Τώρα.

[κουλούρι Θεσσαλονίκης]

Σαλιάρα μπιτσ!!!

[Athina__P]

@Naida

γιατί δεν παίζει να βρει καλό μέρος αρχές Ιουλίου (read below)

@OP
με την εμπειρία των πρώτων 5 από τα τελευταία 8 χρόνια, αν πας οπουδήποτε με μωρά ή νήπια ξέχνα το ότι θα μπορείς να αράξεις στην παραλία όπως όταν ήσουν 20 χρονών μπαφιόρα "και αυτά θα πλατσουρίζουν εκεί δίπλα". Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα συμβεί κάτι (τσούχτρα γλίστρα σκύλος κύματα γάτα μπάμπουρες, μαλάκες με ρακέτες) ή θα χρειαστούν κάτι (φαγητό νερό τσίσα κακά το άλλο φαγητό που ξέχασες όχι αυτό, ή απλά "ΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΡΓ" που είναι πιο κοντά στον αληθινό τους ήχο από το "ουά"). Το απολύτως μίνιμουμ είναι ότι θα θέλουν αντηλιακό κάθε 5 λεπτά.

Γενικά για να ανταπεξέλθεις σε όλα αυτά που ΘΑ συμβούν αν κάτσεις πάνω από 20-30 λεπτά πρέπει να κουβαλήσεις τόσο πολλά πράγματα που καταντάει εντελώς γελοίο.

Το να είναι μια παραλία ρηχή κι όλες οι άλλες προδιαγραφές που βάζεις σίγουρα κάνει τις συνθήκες πιο εύκολες, με την ίδια έννοια που ο μαραθώνιος με 22 βαθμούς είναι πιο εύκολος από τον μαραθώνιο με 32 βαθμούς.

Σημαίνει αυτό ότι δε θα πας καθόλου στη θάλασσα; ΟΧΙ. Απλώς ξέχνα ότι δε θα εξοντωθείς. Και ξέχνα ότι δε θα θες να πεθάνεις από την κούραση και τη φρίκη αν αυτό αποτελεί τη #1 λύση σου. Θες μέρος με κήπο (σκιά), κούνιες και παιδική πισίνα γιατί ο μόνος τρόπος να την παλέψεις είναι να μη χρειάζεται να απομακρυνθείς πολύ από το δωμάτιο. Αν έχει και έτοιμο φαγητό, όχι τόσο για τα μικρά όσο για εσένα προκειμένου μία τουλάχιστον δουλειά να την κάνεις offload, ακόμα καλύτερα.

Με δυο λόγια υπάρχει λόγος που τα all inclusive σε όλες τις ακτές της Πελοποννήσου είναι τίγκα αυτόν τον καιρό και κανείς δε βγαίνει από κει μέσα παρά μόνο για καμιά απογευματινή βόλτα. Δεν είναι ξενέρωτοι. Απλώς έχουν αποδεχτεί τη μοίρα τους.

Και μη διανοηθείς να συγκρίνεις με το τι κάνανε οι γονείς μας. Οι γονείς μας ήταν 10 χρόνια νεότεροι όταν τα παιδιά τους ήταν στην ίδια ηλικία με τα δικά μας. Και είχαν το δικαίωμα να τα πλακώσουν στο ξύλο.

μην τον ακους. ενα φτυαρακι κι ενα κουβαδακι τους δινεις, και καθονται ήσυχα για οση ωρα θες. δε ζητανε τιποτα. και γρηγορα κουραζονται και πεφτουν για υπνο.

η αληθεις ειναι οτι καθε παιδι ειναι διαφορετικο. μονο ο καθε γονιος μπορει να ξερει πως πραγματικα θα συμπεριφερθει στην παραλια και τι αναγκες εχει.

Πράγματι, ειναι πολύ σχετικά όλα. Εμείς με το ένα πολύ ζωηρό παιδάκι, περνάγαμε περίφημα από 1,5 ετών, 8 μηνών οι πρώτες διακοπές ζοριστήκαμε για διάφορους λόγους που δεν είναι του παρόντος. Βασικά κάναμε εμείς τη ζωή μας δύσκολη προσπαθώντας να κάνουμε πράγματα που κάναμε παλιά ή που κάνουν όλοι. Όταν το πήραμε αλλιώς, χαλαρώσαμε.

Πρώτον και αρκετά βασικό, πήρα απόφαση ότι δεν θα είχα διαφορετικό σετ ρούχων για εμένα για το βράδυ, έτσι ώστε να γυρίσω σπίτι μόνο και μόνο να ετοιμαστώ για τη βόλτα. Να ετοιμαστώ για ποιον, με παιδιά τσιτωμένα και κουρασμένα σε ένα δωματιάκι; Άστο καλύτερα. Αυτά τα shortcuts τα έκανα ήδη και στην Αθήνα. Αυτά ήταν για μαμάδες με πιο ήρεμα παιδιά. Δεύτερον, με χάλαγε να είμαι σε δωμάτιο με κουζινάκι, οπτικά βρε παιδί μου, τα παιδιά ό,τι ήταν το έπαιρναν απέξω. Συμβιβασμός είναι αυτός να εξαρτάσαι από την ποιότητα του αγοραστού ή να το παίρνεις ελαφρώς ακριβότερο - τσάμπα δεν είναι τίποτα, αλλά η ελευθερία αυτή ήταν ανεκτίμητη. Τρίτον, διαλέγαμε beach bar με καλή σκιά, δεν ήθελα αντιηλιακά, σημαίνει κυρίως δέντρα και φαγητό εκεί ακριβώς. Πού να σηκώνεις μωρά, να τα σκουπίζεις, να τα ντύνεις να τρέχεις σε ταβέρνες και να περιμένουν τα μωρά να παραγγέλνεις; Για ποιο λόγο να το κάνεις αυτό; Νερό καθαρό αν δεν είχε είχαμε μπουκάλια στο αυτοκίνητο, ξεπλενόμασταν ΜΙΑ φορά πριν μπούμε στο αυτοκίνητο, ντύσιμο, βόλτα. Με τον τρόπο αυτό είχαμε ξενοδοχείο μακριά και από την πόλη και την παραλία και δεν μας κούραζε καθόλου, γιατί είχαμε στο ενδιάμεσο κανένα 8ρι - 10ρι ώρες ΞΑΠΛΑΣ στην παραλία! Ο Ορνός δεν με κούραζε με τίποτα, είχε ωραία μουσική, οφθαλμόλουτρα, έμπαινα και στη θάλασσα όσο η δουλειά του συζύγου ήταν να κρατήσει τα παιδιά ζωντανά στην παραλία = να τα κοιτάει προσεκτικά από την ξαπλώστρα του, και έφερνα καβουράκια κλπ και τα βάζαμε σε μια φουσκωτή πισινούλα, έτσι να έχουν κάτι ενδιαφέρον να κάνουν. Εκτός από μερικά παιχνίδια, πισινούλα προαιρετικά, αυτό που κουβαλούσαμε που δεν κουβαλάνε όλοι είναι πιο πολλές πετσέτες, άλλες για το αλάτι και άλλες για το τελικό ξέπλυμα πριν τη βόλτα. Βόλτα στη Χώρα και το βράδυ όταν θα επιστέφαμε μία και μόνη φορά για ύπνο και με τα παιδιά συνήθως ήδη κοιμισμένα στον πρώτο βαθύ ύπνο αγκαλιά κατευθείαν στο κρεβάτι τους, ο επιπλέον κόπος ήταν να απλώσεις κανα-δυο πετσέτες παραπάνω. Σιγά. Παίρναμε πολλές πετσέτες συνολικά στις διακοπές, για να είναι σίγουρα στεγνές αυτές που θα είχαμε μαζί την επόμενη μέρα, οπότε δεν ήταν οι ίδιες πετσέτες κάθε συνεχόμενη μέρα, αν θυμάμαι και καλά. Μόνο από εκεί φοβόμουν μην κολλήσουμε τίποτα, από πετσέτες που δεν στεγνώνουν ποτέ για μέρες.

Ο σύζυγος μάζευε τα πλαστικοτέτοια από την παραλία όσο εγώ έπαιρνα τα παιδιά για παγωτάκι, αν τυχόν του φαίνονταν πολλά αυτά που ήταν να μαζευτούν. Δεν θα ήθελα όμως ένα δωμάτιο κάπου ήσυχα σε παραλία πάνω στη θάλασσα, γιατί δεν θα είχα εγώ κάτι να με κρατήσει ώρες σε τέτοια παραλία και γιατί εννοείται πώς ούτε στο δωμάτιο θα θέλαμε να περνάμε ώρες.

Αλλά βέβαια όλα σχετικά είναι, είχαμε φίλους που κάναν τα παραδοσιακά προγράμματα και φεύγαν νωρίς από την παραλία, το παιδί τους καθόταν στο δωμάτιο να περιμένει τη μαμά να ετοιμαστεί ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΤΟ ΚΑΝΑΝ ΑΥΤΟ!!!! Ήταν ήσυχο προφανώς και μετά συναντιόμασταν όλοι κάπου το βράδυ στη βόλτα. Ό,τι αγγαρεία είχε να γίνει, πχ να λουστούμε με σαμπουάν, την κάναμε το πρωί που τα παιδιά ήταν ξεκούραστα, τις άλλες ώρες οτιδήποτε ήταν να κάνουμε στο δωματιάκι που δεν ήταν παράρτημα του Τζάμπο όπως το σπίτι μας ήταν ΜΑΡΤΥΡΙΟ. Μα ήταν να ντύσουμε; Να κοιμίσουμε; Τϊποτα δεν γινόταν άνετα και σωστά στο ξενοδοχείο. Οπότε τα κάναμε όλα έξω και το να έχουμε δωμάτιο κοντά στην παραλία δεν είχε ορατό όφελος, για εμάς πάντα. Δεν είχαμε κανένα λόγο να πατήσουμε το πόδι μας στο δωμάτιο.

Α και πριν τα παιδιά ήμουν από εκείνους που βαριούνται να κάθονται με τις ώρες στην παραλία, απλά όταν ήρθαμε στη φάση διακοπές με μικρά παιδιά, ανακάλυψα ότι δεν είχα τίποτα καλύτερο να κάνω για να γεμίσω μπαταρίες από το να καθόμαστε πραγματικά πολλές πολλές ώρες.

Μεγάλη ήττα είχαμε φάει στους 8 μήνες, στις πρώτες διακοπές, στο ένα από τα δύο μέρη που είχαμε πάει τότε, είναι μεγάλη ιστορία, αλλά ένας λόγος ήταν ότι δεν είχαμε τη βοήθεια που είχαμε Αθήνα από γυναίκα! Οπότε ήμασταν λιγότεροι άνθρωποι από όσο κανονικά και παρόλα αυτά περιμέναμε να ξεκουραστούμε! Από τότε, από ανασφάλεια, πριν από τις κανονικές μας Αυγουστιάτικες διακοπές κάναμε δοκιμαστικά ΣΚ ή τριήμερο κάπου με θάλασσα για να τεστάρουμε τις ανάγκες των παιδιών σε κάθε ηλικία. Στην πραγματικότητα από 1,5 ετών έως 8 ετών περίπου έπιανε το πρόγραμμα που καταλήξαμε παραπάνω.

[Athina__P]

Πωπω ένα ένα τα θυμάμαι, αλλά συνολικά έχουμε ωραίες αναμνήσεις. Κάτι άλλο είναι ότι το απογευματάκι που θα έχουν χορτάσει παιχνίδι τα παιδιά, θα σου κάνουν τη χάρη να τα βάλεις στο αμάξι και εφόσον δεν έχει ζέστη να κάνεις εξερεύνηση στο νησί ή στην περιοχή. Αν τα έχεις σε συνεχείς διαδικασίες όλη μέρα, ντύσε ξέντυσε, θα έχουν γκρίνια όλη μέρα, γιατί δεν θα ξέρουν από πού θα τους έρθει = ανά πάσα στιγμή θα τους διακόπτεις το παιχνίδι, για να ντύσεις, να φύγεις, να κοιμήσεις, να πας στην ταβέρνα κτλ. Σε ηλικία που δεν επικοινωνούν καλά λεκτικά, ΑΝ είναι ζωηρά το καταλαβαίνουν ότι τους έδωσες το χρόνο για να χαλαρώσουν και το εκτιμάνε, χωρίς να μπορούν να το καταλάβουν με λόγια. Αλλιώς, αν τους δίνεις λίγο ζόρι συνέχεια θα βρίσκονται σε μια μόνιμη αγανάκτηση και θα φαίνεται. Οπότε το πρώτο απόγευμα κάνουμε μια βόλτα για να δούμε αν το μπιτς μπαρ που είχαμε προεπιλέξει από πληροφορίες πριν φτάσουμε (σκιά, φαγητό, νερό για ξέπλυμα, προσανατολισμός χωρίς κύμα, βραχάκια για εξερεύνηση της μαμάς, νεολαία, μουσική), αν τέλος πάντων υπάρχει καλύτερη επιλογή για στέκι και αν υπάρχει αλλάζουμε, συνήθως δεν χρειάζεται. Πχ στη Χαλκιδική ανακαλύψαμε έτσι την Ποτίδαια, ενώ η πρώτη μας επιλογή πριν πάμε ήταν Σάνη. Στη Σάνη όλα καλά τα είχαμε βρει και είχε και ωραία βόλτα με τα πόδια στο συγκρότημα, αλλά με ενοχλούσε ο ήλιος έτσι όπως έπεφτε και αν είχες πρώτη ξαπλώστρα για να μην εισαι μέσα στο συνωστισμό στην πραγματικότητα δεν σε έπιανε η σκιά της ομπρέλας. Δηλαδή κάτι μπορεί να μη σου βγει, αλλά αν δεν έχεις παιδιά που γκρινιάζουν το διορθώνεις χωρίς άγχος. Μετά που χαλαρώσαμε κανα δυο μέρες, έως και το γύρο των ποδιών με αυτοκίνητο μας άφησαν τα παιδιά να κάνουμε.

Όλο αυτο το στήσιμο αφορά οικογένεια που έχει τουλάχιστον ένα ζωηρό παιδί, αυτοί που δεν έχουν ζωηρά παιδιά πιθανότατα δεν καταλαβαίνουν για τι πράγμα μιλάμε, αφήνουν τη μαμά και τον καφέ της να πιει στο ξενοδοχείο - αντί να προτιμάει πρωϊνό στην παραλία για να έχουν κάτι να κάνουν τα παιδιά - και να φτιάξει μαλλί και να διαλέξει ήρεμη τι ρούχα θα βάλει το βράδυ και να παραγγείλει ήρεμη στην ταβέρνα και να αράξει ήρεμη στο καράβι αντί να πιάσει εξερεύνηση του πλοίου, τάισμα γλάρων και σπικάζ για να απασχολήσει μωρά κλπ κλπ.

Το πλοίο μου αρέσει εμένα και με χαλαρώνει, εκτός αν είναι αυτό με τις αεροπορικές θέσεις που και πάλι το προτιμώ ελαφρώς σε σχέση με τις ίδιες ώρες σε αυτοκίνητο. Οπότε αν τα μωρά βλέπουν τη μαμά χαρούμενη, συνήθως θα είναι καλά και αυτά. Βέβαια το πλοίο έχει κόστος, αυτό ναι. Το πλοίο καλοκαίρι πάντως με χαλαρώνει ΠΟΛΥ περισσότερο σε σχέση με μια απλή καθημερινή μέρα με μωρά, δρομολόγια στον παιδικό, γραφείο, βόλτα στις ίδιες και στις ίδιες παιδικές χαρές για χρόνια... Είναι μια ευκαιρία να βρεθούμε όλοι μαζί και να προσπαθήσουμε να βρούμε κάτι ενδιαφέρον για να περάσει η ώρα, δεν ξέρω, το έβρισκα απόλαυση και έβγαζα και μερικές ωραίες φωτό.

Μέχρι 4 ετών περίπου καταφέρναμε να κρατάμε τα παιδιά όλη μέρα στη σκιά στην παραλία, με παιχνιδάκια και βγαίναν κατά τις 16.00, μετά που μεγάλωσαν και έβλεπαν όλα τα άλλα έξω και δεν καταλάβαιναν ή δεν ήθελαν να καταλάβουν ότι τα άλλα δεν ήταν όλη μέρα έξω, τότε έπαιζε αντιηλιακό, καπέλο, μπλούζα πιθανόν, αλλά στο φινάλε λέγαμε ότι με 2-3 βδομάδες έτσι δεν θα πάθαιναν τίποτα κακό, εμείς ήμασταν ολόκληρα καλοκαίρια στην εποχή μας έξω στον ήλιο. Φαίνεται και από το χρώμα που προλαβαίνουν να πάρουν τα παιδιά. Παιδιά που κάνουν το καλοκαίρι με τη γιαγιά στο χωριό πιο σύντομο καθημερινό μπάνιο όλο το καλοκαίρι έχουν πολύ πιο τροπικό μαύρισμα από αυτό που καταφέρνουν τα δικά μου κάθε χρόνο.

Βέβαια όλο αυτό εξαρτάται από τις προτιμήσεις μεγάλων και μικρών. Υπάρχουν παιδιά που δεν τους αρέσει ΚΑΘΟΛΟΥ η άμμος, τα δικά μου δεν βαριόντουσαν ποτέ στην παραλία. Αν μπορούσαν να κάτσουν και το βράδυ, θα καθόντουσαν.

[Athina__P]

Που περπατάνε αλλά είναι ακόμα μωρά και όχι νήπια.

Θέλουν: Ρηχή θάλασσα με άμμο (για να παίζουν με τα κουβαδάκια τους), ξενοδοχείο όπου τα δωμάτια να διαθέτουν κουζινίτσα (για να ζεσταίνουμε τα γάλατα νύχτα/πρωί), γεωγραφία σχετικά επίπεδη (για να μην γκρεμοτσακίζονται κάθε τρια βήματα) και μια σχετική ποικιλία επιλογών φαγητού (γιατί δεν τρώνε σουβλάκια τα σκασμένα).

Επίσης να είναι ηπειρωτική Ελλάδα γιατί δεν είμαστε για περιπέτειες με καράβια.

Πείτε όσοι ξέρετε.

Ελπίζω να μιλάμε για τον Οκτώβριο ή για του χρόνου το καλοκαίρι αλλιώς αυτή η συζήτηση δεν έχει νόημα.

Γιατί;

Το Βορειοανατολικό Αιγαίο, για τους γνωστούς λόγους, έχει καλές τιμές ακόμα και διαθεσιμότητες βέβαια αν και δεν θα είναι στις προτιμήσεις της OP, έτσι γενικά το γράφω, για γενική χρήση. Γενικά αν σκαλίσεις καλά καλά, κάτι μπορείς να βρεις. Αν και φέτος ξεκινώντας από τη Μύκονο που είναι εντελώς άπιαστη και με πρωτοφανείς τιμές αστρονομικές, εξαπλώθηκαν σιγά σιγά υψηλές τιμές και κρατήσεις σε ένα σωρό μέρη ανά την επικράτεια. Εκτός από τα προαναφερόμενα νησιά...

Ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο είναι να βάλεις ημερομηνίες στο booking και να δεις πάνω στο χάρτη τι σου βγάζει. Σε προβολή δορυφόρου, να βλέπεις τη θέση του ξενοδοχείου σε σχέση με βλάστηση, δόμηση, προσανατολισμό παραλίας, μέρη για βραδυνή βόλτα, αν έχει αμμουδιές κλπ. Μπορείς βάσει χάρτη να βρεις μέρη που δεν σου περνάνε από το μυαλό θεωρητικά. Στην Περίσσα μόνο πετύχαμε να είναι μούφα η θέση του ξενοδοχείου και να τη δείχνουν πάνω στην παραλία ενώ ήταν πιο μέσα, νομίζω σπάνια γίνεται αυτό. Το κατάλαβα βέβαια αμέσως γιατί το ξενοδοχείο είχε πισίνα και από το σχήμα της που φαινόταν στις φωτογραφίες έβλεπες αμέσως από το δορυφόρο που ήταν στην πραγματικότητα!

[Ασέβαστος]

ναι, τελικα δεν ειναι μονο αναλογα το μωρο και ποσο υσηχο ειναι, αλλα και τον γονιο.

προ παιδιων, οι διακοπες μου ηταν με μοτοσικλετα η με βαρκα. δεν εκατσα ποτε αραχτος στην παραλια, δεν πηγαινα ποτε σε μερος που εχει μπιτσομπαρο και ξαπλωστρες. ουτε ενδιαφερθηκα ποτε για τη νυχτερινη ζωη.
η μεταβαση σε αυτοκινητο και κουβαλημα παρελκομενων ομως, ηταν πολυ ομαλη. πηγα με ζωηρα παιδια, και βρεθηκα ολη μερα στην αμμο να φτιαχνω καστρα και να παιζω. η ξαπλωστρα ηταν για τις γυναικες, και τους μπαρμπαδες με την αθλητικη εφημεριδα. εγω, αν και μπαρμπας ηλικιακα, σκυλοβαριεμαι του θανατα να καθομαι. αυτα τωρα μεγαλωσαν, τους δινεις ενα ταμπλετ και μπορεις να εισαι σιγουρος οτι θα τα βρεις πακτωμενα στο ιδιο σημειο ακομη κι αν περασουν μερες

ο δικος μου ειναι ήσυχος. σαν βρεφος, του εβαζες μια πετσετα, και δεν εβγαινε ποτε απο πανω της, σιχαινοταν την αμμο και τα βοτσαλα, τα σκουπιζε ετσι και κατα τυχη επεφταν πανω στην πετσετα η τα παιχνιδια του, και ποτε δεν εβαλε κατι στο στομα. τωρα που ειναι 6, παλι ειναι πολυ καλοβολος. δε θελει ξαπλωστρα, οπως κι εγω. προτιμα τραπεζακι με καρεκλες, εναλλαξ βουτια στη θαλασσα, και σκακι η ταβλι στο τραπεζι.

περσι εκανα οργανωμενο καμπινκ, επισης για πρωτη φορα, μεχρι τωρα εκανα μονο ελευθερο η ναυτικο. δεν ηταν κι ασχημα, κατι σαν all inclusive, μπορουσες να μην μετακινησεις το αυτοκινητο για ολη τη βδομαδα, αν ηθελες. για καποιο λογο υπαρχει ενα πολυ παρειστικο κλιμα εκει, πολυ διαφορετικο απο οτι στα ξενοδοχεια. γνωριστηκαμε αμεσα με ολους τους γειτονες, τα πιτσιρικια μας επαιζαν αριστα μαζι, παρολο που πρακτικα δεν μπορουσαν να συννενοηθουν με τα λιγα αγγλικα που μπορουσαν να μιλησουν (ηταν γαλλοι, ελβετοι, κλπ) η παραλια ηταν μερος των εγκαταστασεων, δεν χρειαζοταν να περασεις δρομο η οτι, υπηρχε ακομη και πισινα, entertainers, και βεβαια δωματια. εμεις ειχαμε παρει ολο τον εξοπλισμο, και μειναμε σε δωματιο τις πρωτες 2 μερες, αλλα ο πιτσιρικας ηθελε να μενει σε σκηνη οπως τα νεα του πολυπολιτισμικα φιλαρακια, και του καναμε τη χαρη, χωρις πραγματικα να ενοχληθουμε κι εμεις σε κατι (η γυναικα μου δηλαδη, εγω δεν ειχα θεμα). με το παιδι πρακτικα δεν χρειαζοταν να ασχοληθουμε, σχεδον σαν να μην το ειχαμε μαζι. αλλα ουτε κι εγω βαρεθηκα. ειχα το χρονο να ψαρεψω, να κανουμε μπαρμπεκιου, και να ανταλλαξουμε ατελειωτες ταξιδιωτικες και αλλες ιστοριες με τους ξενους.
φετος κανονισαμε παλι στο ιδιο.

[Athina__P]

. αυτα τωρα μεγαλωσαν, τους δινεις ενα ταμπλετ και μπορεις να εισαι σιγουρος οτι θα τα βρεις πακτωμενα στο ιδιο σημειο ακομη κι αν περασουν μερες

Ναι ρε γμτ Τα δικά μου τώρα δεν πολυθέλουν παραλία κιόλας, μας κάνουν τη χάρη ακόμα. Γιατί στο σπίτι έχουν περισσότερες δυνατότητες για παιχνίδια σε οθόνες

Αυτό με το κάμπινγκ ακούγεται πολύ καλό, δεν το έχω τολμήσει... Αλλά το κάνουν φίλοι μας και σκεφτόμαστε έστω ένα ΣΚ με ήδη γνωστή παρέα. Καταλήξαμε να κάνουμε διακοπές σε ένα μέρος κάθε χρόνο που δεν έρχονται φίλοι αλλά μας αρέσει ή θέλουμε να ανακαλύψουμε (πχ Μύκονος, Σαντορίνη, γωνιές της Κρήτης που δεν θέλουν να ξέρουν οι Κρητικοί!) και βρε παιδί μου στο φινάλε θέλουμε να είμαστε και μόνοι μας να κάνουμε μποντινγκ και τις άλλες εβδομάδες θέλουμε τις παρέες μας που δεν έτυχε να είναι του κάμπινγκ και αυτοί, η βασική παρέα δηλαδή.

Για μια εντελώς σε άλλη φάση διακοπές με παιδιά υπάρχει ένας τεράστιος χώρος με κάμπινγκ και πισίνες - νεροτσουλήθρες έξω από τη Βενετία, πολύ υπερπαραγωγή! Φαντάζομαι δεν αξίζει να κουβαληθείς μέχρι εκεί, αλλά το βλέπω από μακριά και μου φαίνεται κάπως ενδιαφέρον...

Τα παιδιά όσο μεγαλώνουν προτιμάνε γνωστές παρέες με φίλους τους και το έχουμε αυτό σε κάποιο βαθμό αν και φέτος λόγω άσχετων θεμάτων η γνωστή παρέα ευκολάκι δεν είναι πολύ διαθέσιμη και φαγωθήκαμε και καθυστερήσαμε αρκετά να κλείσουμε κάτι. Με το ανάλογο κόστος για την καθυστέρηση βέβαια. Πάντως κλείσαμε πολύ πρόσφατα και βρήκαμε κάτι. Τα δικά μου τελειώνουν το δημοτικό. Μέχρι πριν κανα δυο χρόνια ήταν όλα γενικά πιο απροβλημάτιστα όσον αφορά διακοπές και παραλία. Από πέρυσι αρχίσαμε να χάνουμε για τα καλά τα γνωστά μας ευκολάκια.

[Gherschaagk]

πέρυσι έπαθα ηλίαση. καταμεσής στη θάλασσα πάνω σ' ένα καγιάκ προσπαθούσα να εξηγήσω για ώρα γιατί πρέπει να έχω εγώ το κουπί, ήμασταν τρικάβαλο, κι όχι εκείνος. μου έγδαρε τα πόδια, με το κουπί, αλλά επέμεινε να συνεχίσει να κάνει, χωρίς βέβαια να μετακινούμαστε ιδιαίτερα. εκεί που θα πηγαίναμε μια ωραία γύρα, άκουγες ένα μουρμουρητό μέσα στην γκρίνια γιατί όλοι (ποιοι όλοι;) κάνουν καγιάκ εκτός απ' αυτόν. όταν πατήσαμε άμμο έκαιγε το πρόσωπό μου. μια μικρή βόλτα ξεκινήσαμε να πάμε, πού να ξέρω πως θα γινόμουν ερυθρόδερμη; ο ίδιος δεν κάηκε βέβαια γιατί τον είχα με πετσέτα βρεγμένη τυλιγμένο (στερνή μου γνώση) και καπέλο. και δεν είναι μόνο οι διακοπές, είναι το σούπερ-μάρκετ, είναι η βόλτα, είναι οι συναναστροφές, η κυρία του που την έλουσε (ω ναι) με τις φακές τις διπλανής, αλλά η διπλανή δεν πολυπεινούσε για αυτό της έκανε χάρη. είναι οι 2-3 μπλούζες που πρέπει να έχω μαζί. είναι που πρέπει να φυτρώσω μάτια και στην πλάτη. το χλοοκοπτικό του παππού που το έβαλε χέρι με κατσαβίδια, πένσες, σφυριά, τανάλιες για να το διαλύσει. η καινούργια μάσκα που την δοκίμασε στην μπανιέρα και κόντεψε να σκάσει. στη μπανιέρα.... and the list goes on and on.

[Naida]

ναι, τελικα δεν ειναι μονο αναλογα το μωρο και ποσο υσηχο ειναι, αλλα και τον γονιο.

προ παιδιων, οι διακοπες μου ηταν με μοτοσικλετα η με βαρκα. δεν εκατσα ποτε αραχτος στην παραλια, δεν πηγαινα ποτε σε μερος που εχει μπιτσομπαρο και ξαπλωστρες. ουτε ενδιαφερθηκα ποτε για τη νυχτερινη ζωη.
η μεταβαση σε αυτοκινητο και κουβαλημα παρελκομενων ομως, ηταν πολυ ομαλη. πηγα με ζωηρα παιδια, και βρεθηκα ολη μερα στην αμμο να φτιαχνω καστρα και να παιζω. η ξαπλωστρα ηταν για τις γυναικες, και τους μπαρμπαδες με την αθλητικη εφημεριδα. εγω, αν και μπαρμπας ηλικιακα, σκυλοβαριεμαι του θανατα να καθομαι. αυτα τωρα μεγαλωσαν, τους δινεις ενα ταμπλετ και μπορεις να εισαι σιγουρος οτι θα τα βρεις πακτωμενα στο ιδιο σημειο ακομη κι αν περασουν μερες

ο δικος μου ειναι ήσυχος. σαν βρεφος, του εβαζες μια πετσετα, και δεν εβγαινε ποτε απο πανω της, σιχαινοταν την αμμο και τα βοτσαλα, τα σκουπιζε ετσι και κατα τυχη επεφταν πανω στην πετσετα η τα παιχνιδια του, και ποτε δεν εβαλε κατι στο στομα. τωρα που ειναι 6, παλι ειναι πολυ καλοβολος. δε θελει ξαπλωστρα, οπως κι εγω. προτιμα τραπεζακι με καρεκλες, εναλλαξ βουτια στη θαλασσα, και σκακι η ταβλι στο τραπεζι.

περσι εκανα οργανωμενο καμπινκ, επισης για πρωτη φορα, μεχρι τωρα εκανα μονο ελευθερο η ναυτικο. δεν ηταν κι ασχημα, κατι σαν all inclusive, μπορουσες να μην μετακινησεις το αυτοκινητο για ολη τη βδομαδα, αν ηθελες. για καποιο λογο υπαρχει ενα πολυ παρειστικο κλιμα εκει, πολυ διαφορετικο απο οτι στα ξενοδοχεια. γνωριστηκαμε αμεσα με ολους τους γειτονες, τα πιτσιρικια μας επαιζαν αριστα μαζι, παρολο που πρακτικα δεν μπορουσαν να συννενοηθουν με τα λιγα αγγλικα που μπορουσαν να μιλησουν (ηταν γαλλοι, ελβετοι, κλπ) η παραλια ηταν μερος των εγκαταστασεων, δεν χρειαζοταν να περασεις δρομο η οτι, υπηρχε ακομη και πισινα, entertainers, και βεβαια δωματια. εμεις ειχαμε παρει ολο τον εξοπλισμο, και μειναμε σε δωματιο τις πρωτες 2 μερες, αλλα ο πιτσιρικας ηθελε να μενει σε σκηνη οπως τα νεα του πολυπολιτισμικα φιλαρακια, και του καναμε τη χαρη, χωρις πραγματικα να ενοχληθουμε κι εμεις σε κατι (η γυναικα μου δηλαδη, εγω δεν ειχα θεμα). με το παιδι πρακτικα δεν χρειαζοταν να ασχοληθουμε, σχεδον σαν να μην το ειχαμε μαζι. αλλα ουτε κι εγω βαρεθηκα. ειχα το χρονο να ψαρεψω, να κανουμε μπαρμπεκιου, και να ανταλλαξουμε ατελειωτες ταξιδιωτικες και αλλες ιστοριες με τους ξενους.
φετος κανονισαμε παλι στο ιδιο.

Πάρα πολύ ωραία επιλογή έτσι όπως την περιγράφεις. Που είναι αυτό το κάμπινγκ;

[Ερμής]

. αυτα τωρα μεγαλωσαν, τους δινεις ενα ταμπλετ και μπορεις να εισαι σιγουρος οτι θα τα βρεις πακτωμενα στο ιδιο σημειο ακομη κι αν περασουν μερες

Ναι ρε γμτ Τα δικά μου τώρα δεν πολυθέλουν παραλία κιόλας, μας κάνουν τη χάρη ακόμα. Γιατί στο σπίτι έχουν περισσότερες δυνατότητες για παιχνίδια σε οθόνες

Αυτό με το κάμπινγκ ακούγεται πολύ καλό, δεν το έχω τολμήσει... Αλλά το κάνουν φίλοι μας και σκεφτόμαστε έστω ένα ΣΚ με ήδη γνωστή παρέα.

Δε νομίζω οτι θα σου αρέσει το κάμπινγκ. Ειδικά αν είχες μια έντονη και κουραστική χρονιά.

Αυτο με το πόσο δύσκολα ή εύκολα είναι τα παιδιά στις διακοπές, νομίζω είναι και θέμα κατα πόσο θές να κάνεις διακοπές με το παιδί. Αν τα θες μαζί, υπάρχει τρόπος να αντέξουν και 10 ώρες στο αεροπλάνο, απλά πρέπει να βρίσκεις κάτι να τα απασχολείς.

[Ασέβαστος]

Πάρα πολύ ωραία επιλογή έτσι όπως την περιγράφεις. Που είναι αυτό το κάμπινγκ;

http://www.fourniabeach.gr/en/

αλλα υπαρχουν παρα πολλα παρομοια, τα περισσοτερα εχουν και αξιοπρεπη δωματια,στον ιδιο χωρο, για οποιον δε θελει καμπινκ

[Naida]

Πάρα πολύ ωραία επιλογή έτσι όπως την περιγράφεις. Που είναι αυτό το κάμπινγκ;

http://www.fourniabeach.gr/en/

αλλα υπαρχουν παρα πολλα παρομοια, τα περισσοτερα εχουν και αξιοπρεπη δωματια,στον ιδιο χωρο, για οποιον δε θελει καμπινκ

Τι λες τώρα!

Ευχαριστώ

[Ασέβαστος]

Τι λες τώρα!

Ευχαριστώ

μια καλη περιπτωση ειναι κι αυτο

http://camping.ionion-beach.gr

αληθεια, πολυς κοσμος δεν το ξερει, αλλα τα περισσοτερα καμπινκ εχουν και ενοικιαζομενα δωματια, bungalows, τροχοσπιτα και ετοιμες σκηνες ακομη.

στο αποπανω εχω μεινει στα δωματια του, και ειναι μια χαρα.

[Gherschaagk]

. αυτα τωρα μεγαλωσαν, τους δινεις ενα ταμπλετ και μπορεις να εισαι σιγουρος οτι θα τα βρεις πακτωμενα στο ιδιο σημειο ακομη κι αν περασουν μερες

Ναι ρε γμτ Τα δικά μου τώρα δεν πολυθέλουν παραλία κιόλας, μας κάνουν τη χάρη ακόμα. Γιατί στο σπίτι έχουν περισσότερες δυνατότητες για παιχνίδια σε οθόνες

Αυτό με το κάμπινγκ ακούγεται πολύ καλό, δεν το έχω τολμήσει... Αλλά το κάνουν φίλοι μας και σκεφτόμαστε έστω ένα ΣΚ με ήδη γνωστή παρέα.

Δε νομίζω οτι θα σου αρέσει το κάμπινγκ. Ειδικά αν είχες μια έντονη και κουραστική χρονιά.

Αυτο με το πόσο δύσκολα ή εύκολα είναι τα παιδιά στις διακοπές, νομίζω είναι και θέμα κατα πόσο θές να κάνεις διακοπές με το παιδί. Αν τα θες μαζί, υπάρχει τρόπος να αντέξουν και 10 ώρες στο αεροπλάνο, απλά πρέπει να βρίσκεις κάτι να τα απασχολείς.

εμείς πάλι έχουμε περάσει στην αντίπερα όχθη. στην τελευταία ενημέρωση μου είπανε πως η μαμά πρέπει να βάζει τα όρια της. πρέπει να λέει πχ. πως θα παίξουμε 1 ώρα μαζί και πως μετά θα κάνει κάποια δουλειά που μπορεί να έχει ή ότι άλλο επιθυμεί η ίδια. επίσης το βραδινό διάβασμα πρέπει να κρατάει το πολύ ένα δεκάλεπτο-τέταρτο και πως είναι κακή πρακτική να διαβάζεις για 50 συνεχόμενα λεπτά (σώπα, για το παιδί είναι κακό για τον λαιμό μου που δεν έβγαινε φωνή δεν ήταν κακό), και πως θα έρθει η ώρα που η μαμά θα κουραστεί. και δεν θα μπορεί να κάνει κάτι σαν κι αυτό:



για να παίζουμε τον Οδυσσέα για ένα 2ωρό πχ. μέσα στην μπανιέρα.