BlastFromThePast έγραψε: 26 Αύγ 2020, 10:49
Νon4me έγραψε: 26 Αύγ 2020, 02:20
Οι μονες πιπες ειναι αυτες στο μυαλο σας και την αρνηση της πραγματικοτητας . Ο σταλιν μεχρι και την τελευταια στιγμη αγνοουσε τους κατασκοπους του , και την επιθετικοτητα των γερμανων την χαρακτηριζε βρετανικο δακτύλιο - προπαγανδα ( λολ ) . Εδινε εντολη στο στρατο του να μην ανοιγουν πυρ κατα των γερμανικων αεροπλανων που λιγο πριν τη μπαρμπαροσα εκαναν ανανγωριστικες πτησεις ( καταπατωντας τα ρωσικα συνορα )
Να ανοίξουν πυρ σε γερμανικά αεροπλάνα, δλδ να ξεκινήσουν τον πόλεμο που προσπαθούσαν να καθυστερήσουν.
Ιδιοφυές.
Έχουν ενδιαφέρον και τα εξής που δείχνουν πως οι σοβιετικοί ήξεραν πάρα πολλά με λεπτομέρειες και προετοιμάζονταν, απλώς ο Στάλιν δεν είχε πειστεί πως ο Χίτλερ θα έκανε την ανοησία να επιτεθεί τόσο άμεσα αλλά εντούτοις υφίστατο κινητοποίηση.
Φοβερό δε και το δίκτυο κατασκοπίας.
Πάμε στο βιβλίο "Ο Άγνωστος Στάλιν":
Μ
έχρι τον
Ιανουάριο του 1941, ο Στάλιν είχε μάθει τις βασικές λεπτομέρειες
του σχεδίου, χάρη στις ακριβείς αναφορές που λάμβανε από τη
σοβιετική υπηρεσία πληροφοριών. Ένα τηλεγράφημα που είχε
στείλει στις 24 Μαρτίου 1941 ένας από τους πιο αξιόπιστους Σοβιετικούς
πράκτορες στη Γερμανία, ο Άρβιντ Χάρνακ (ή «Κορσικανός
»), ο οποίος εργαζόταν στο γερμανικό Υπουργείο Οικονομικών,
εξηγούσε ότι τα μέσα Μαΐου είχαν επιλεγεί επειδή «οι Γερμανοί
υπέθεταν ότι οι υποχωρούσες σοβιετικές δυνάμεις δεν θα είχαν
το χρόνο να κάψουν τα δημητριακά, που δεν θα είχαν ωριμάσει
ακόμα, και έτσι θα μπορούσαν οι ίδιοι να μαζέψουν τη σοδειά
».1 Ο κομισάριος Κρατικής Ασφαλείας, Βσιέβολοντ Μερκσύ-
λοφ, διεμήνυσε αυτή την πληροφορία στους Στάλιν, Μόλοτοφ,
Μπέρια και στον κομισάριο Αμυνας, Σεμιόν Τιμοσένκο. Δεν υπάρχει
λόγος να
σκεφτεί κανείς ότι η σοβιετική ηγεσία αμφισβητούσε
αυτή την ημερομηνία έναρξης του πολέμου, εφόσον μάλιστα
την επιβεβαίωνε άλλος ένας αξιόπιστος πράκτορας, ο Ρίχαρντ
Ζόργκε, ο οποίος επίσης ανέφερε, από το Τόκιο αυτός, ότι σύμφωνα
με πληροφορίες που είχε τόσο από τον ναυτικό ακόλουθο
όσο και από τον Γερμανό πρέσβη (Όιγκεν Οτ) η ημερομηνία της
επίθεσης συσχετιζόταν με «την ολοκλήρωση της σποράς στην ΕΣΣΔ.
Το μήνυμα του Ζόργκε έφτασε
στη Μόσχα στις αρχές Μαίου, όταν η ημερομηνία της εισβολής
στην ε ς ς δ είχε ήδη μετατεθεί για τον Ιούνιο, λόγω των απρόβλεπτων
εξελίξεων στα Βαλκάνια. Οι επιστολές που πήγαιναν
μέσω του απόρρητου διπλωματικού ταχυδρομείου στο Γερμανό
πρέσβη στο Τόκιο χρειάζονταν πλέον πολύ περισσότερο χρόνο
για να φτάσουν, επειδή από τον Απρίλιο του 1941 και μετά το διπλωματικό
ταχυδρομείο με προορισμό την Ιαπωνία δεν αποστελ-
λόταν πια μέσω της ΕΣΣΔ ή του Υπερσιβηρικού Σιδηροδρόμου.
Στην ε ς ς δ , βέβαια,
είχαν παρατηρήσει ότι η Γερμανία είχε σταματήσει
να χρησιμοποιεί τον Υπερσιβηρικό, ακόμα και για την εισαγωγή
του, κρίσιμου από στρατηγική άποψη, καουτσούκ από τη
νοτιοανατολική Ασία.
Ο Στάλιν και η στρατιωτική ηγεσία ε
ίχαν επίσης επίγνωση της
συγκέντρωσης γερμανικών δυνάμεων κατά μήκος ολόκληρης της
δυτικής περιμέτρου της Σοβιετικής Ένωσης. Στα τέλη Μαρτίου
του 1941, περισσότερες από εκατό μεραρχίες της Βέρμαχτ στάθμευαν
στο έδαφος της Πολωνίας, της Ρουμανίας και της Φιλανδίας,
συγκεντρωμένες στα σύνορα με την ΕΣΣΔ
Τον Απρίλιο και το Μάιο του 1941 ο Στάλιν δεχόταν σχεδόν
καθημερινά επισκέψεις στο Κρεμλίνο από τον Τιμοσένκο (κομισάριο
Αμυνας), τον Ζούκοφ (επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου),
τον Ζιγκαρέφ (αρχηγό της Αεροπορίας) και τον Κουζνετσόφ (αρχηγό
του Ναυτικού), καθώς και από τους κομισάριους Στρατιωτικής
Βιομηχανίας, Κρατικής Ασφαλείας, και άλλους αξιωματού-
χσυς της κυβέρνησης και του στρατού που είχαν κρίσιμο ρόλο
στην άμυνα της χώρας. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το ζήτημα
που κυριαρχούσε σε όλες αυτές τις συναντήσεις αλλά και σε όλες
τις συνεδριάσεις του Πολιτμπιρό ήταν η άμυνα.
Χάρη στη δουλειά
των σοβιετικών μυστικών πρακτόρων στη Γερμανία, η σοβιετική
κυβέρνηση γνώριζε καλά τα επιχειρησιακά σχέδια του
γερμανικού Γενικού Επιτελείου, ήξερε τι συζητιόταν στις συναντήσεις
του Γκέρινγκ, είχε πρόσβαση ακόμα και στα ακριβή σχέδια
βομβαρδισμών που είχαν προγραμματιστεί για τις πρώτες η
Η παραμονή του Ματσουό-
κα στη Μόσχα διήρκεσε περισσότερο από μία εβδομάδα και πε-
ριελάμβανε μακρά συνομιλία με τον Στάλιν, στην ντάτσα του
Κούντσεβο, στις 12 Απριλίου του 1941, την οποία ακολούθησε
την επόμενη μέρα η συνομολόγηση ενός συμφώνου ουδετερότητας
μεταξύ Ιαπωνίας και εγελ - γεγονός που αιφνιδίασε τη Γερμανία.
Στη συνομιλία του με τον Στάλιν, ο Ματσσυόκα αποκάλε-
σε το σύμφωνο «διπλωματικό μπλίτσχριγκ [αστραπιαίο πόλεμο]».
Προσπάθησε να πείσει τον Στάλιν να πουλήσει στην Ιαπωνία το
βόρειο τμήμα της Σαχαλίνης, σε αντάλλαγμα με την ιαπωνική ουδετερότητα
σε οποιαδήποτε σύγκρουση με τη Γερμανία. Πρόσφε-
ρε επίσης τη μεταβίβαση στη Σοβιετική Ένωση του λιμανιού του
Καράτσι σε κάποια μελλοντική ημερομηνία. Ο Στάλιν, περιττό να
το πούμε, δεν ενδιαφερόταν για μια τέτοια ανταλλαγή.7
«σαράντα επτά γερμανικές μεραρχίες, μεταξύ των οποίων είκοσι
οκτώ μεραρχίες τεθωρακισμένων και μηχανοκίνητες, μεταφέρθηκαν
πλησιέστερα στα σοβιετικά σύνορα από τις 25 Μαΐου μέχρι
τα μέσα Ιουνίου».18 Ο Στάλιν, όμως, δεν είχε πειστεί ακόμα ότι ο
πόλεμος ήταν αναπόφευκτος.
Στις 15 Ιουνίου 1941, όταν ο Τιμοσένκο και ο Ζούκοφ επέμεναν
για την επείγουσα ανάγκη να μεταφερθούν περισσότερες μονάδες
στα σύνορα της ρ ς ς λ , υποστηρίζοντας πειστικά ότι με δεδομένο
τον υπάρχοντα συσχετισμό δυνάμεων «ασφαλώς και δεν
θα είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε ή να απωθήσουμε με πει-
θαρχημένο τρόπο την επίθεση του γερμανικού στρατού», ο Στάλιν
εξακολουθούσε ακόμα να προσπαθεί να τους πείσει ότι οι φόβοι
τους ήταν αστήρικτοι. «
Ο Χίτλερ δεν είναι τόσο ανόητος που να
μην καταλαβαίνει ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ Σοβιετικής Ένωσης
και Πολωνίας ή Γαλλίας ή ακόμα και της Αγγλίας ή, ακόμα
ακόμα, και όλων αυτών μαζί».19 Εντούτοις, ο Στάλιν όντως συ-
ναίνεσε στην υπόδειξη του Υπουργείου Αμυνας και του Γενικού
Επιτελείου να ενισχύσει τις σοβιετικές δυνάμεις στο δυτικό μέτωπο.
Στη διάρκεια του Απριλίου και του Μαΐου, δεκάδες μεραρχίες
πεζικού και μηχανοκίνητες μεταφέρθηκαν μυστικά προς τα δυτικά
από στρατιωτικές περιοχές της ενδοχώρας.