Δυο ενδιαφέροντα άρθρα που αλίευσα σήμερα απ το koutipandoras. Παρουσιάζω
αποσπασματικα τα πιο ενδιαφέροντα
κατ' εμέ σημεία...
Ουσίες και οινοπνεύματα της αριστεράς και της προόδου
https://www.koutipandoras.gr/article/oy ... is-proodoy
Όσο
οι ζηλωτές της αριστεράς και της προόδου μπέρδευαν τις ουσίες με τα οινοπνεύματα, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ κολυμπούσαν μέσα στις μίζες και τη διαφθορά
Αντιρρήσεις είχαν όμως ορισμένοι «
καθαρόαιμοι» της αριστεράς με την ευχετήρια δήλωση του προέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξη Τσίπρα. Ομολογουμένως,
ο Τσίπρας υπήρξε κάπως υπερβολικός στη χρήση των επιθέτων στην ευχή του.
Οι αντιρρήσεις ωστόσο διέθεταν τη ρηχότητα, που χαρακτηρίζει μια ανέμελη παρέα, που «εξετάζει» και «ερευνά» ανώφελα και ακίνδυνα πράγματα. Είναι της ίδιας, εκ του ασφαλούς, νοοτροπίας αριστερισμοί, που στην ουσία τους δεν αφορούν κανέναν ή που
στην περίπτωση του Σύριζα αφορούν τη νοοτροπία του 3%.
Είναι επίσης και της ίδιας
ιδιοτελούς και επαγγελματικής καθαρότητας, που χαρακτηρίζει
αρκετούς «αριστερούς», οι οποίοι πουλούσαν την αριστεροσύνη τους κάθε φορά που «απειλώντας» το σύστημα και το κεφάλαιο ζητούσαν ή εκβίαζαν συνδικαλιστικώς και επαναστατικώς διάφορα προσωπικά χατίρια. Οι αριστεροί αυτοί αρκούνταν στα βολικά και ανέξοδα ποσοστά του 3% και 5%, τα οποία επίσης δεν αφορούν κανέναν εκτός από τους ίδιους διαχρονικούς
καθαρόαιμους αριστεριστές της σειράς και του αντίστοιχου ιδεολογικού παρασιτισμού.
Ας πάμε όμως στην ουσία, κυριολεκτικά, η οποία θεωρώ ότι αφορά όλη την κοινωνία και όχι όσους ικετεύουν και προσεύχονται να έρθει μια καταστροφή ακόμη, για να επαναεπιβεβαιώσουν τους λόγους ύπαρξής τους στη δημόσια σφαίρα και την κοινωνική ζωή.
Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένα δημόσιο πρόσωπο με 32% αναγνωρισμένο θεσμικό ρόλο, γεγονός που φανερώνει κυρίως τις δύο ουσίες που χαρακτηρίζουν τα πρόσωπα, τα οποία εκπροσωπούν κάτι περισσότερο από τον εαυτό τους και μια μικρή ομάδα φίλων και συντρόφων. Με εργαλείο λοιπόν την αριστοτελική λογική θα δούμε, χωρίς ιδιαίτερη εμβάθυνση, αυτές τις δύο ουσίες. Τέτοιες έχει και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με τη διαφορά ότι τη διαχείρισή τους πρώτα κατείχε η δεσποτική οικογένειά του και τώρα ο Θεοδωρικάκος και οι χρηματοδότες του.
Ο Τσίπρας όμως είναι από μόνος του 32%+ και αυτό τον καθιστά αυτόνομο και υπεύθυνο της διαχείρισης των δύο ουσιών του στο δημόσιο βίο.
Το να μιλά επομένως κάποιος στο Σύριζα για «καθαρόαιμη αριστερά» δεν αποτελεί απάντηση στο τι είδους πράγμα είναι αυτό για το οποίο μιλάμε, τι είδους κόμμα είναι και τι έρεισμα έχει στην κοινωνία.
Αυτό φυσικά είναι έκδηλο τον τελευταίο καιρό, καθώς
η αριστεροσύνη και τα αριστερόμετρα αφορούν ορισμένους, που εδώ και μήνες
αδυνατούν να λύσουν τα οργανωτικά τους θέματα, πόσο μάλλον να δώσουν απαντήσεις στα προβλήματα της καθημερινότητας του λαού.
Πέρα όμως από τη διάκριση μεταξύ ουσιών και συμβεβηκότων υπάρχει και η διάκριση μεταξύ των ουσιών. Πάλι
ο Αριστοτέλης 
θα μας πει ότι ο Τσίπρας 
διαθέτει ιδιότητες και χαρακτηριστικά, τα οποία είναι σταθερά και τον κάνουν αυτό που είναι και αποτελούν την ταυτότητά του, ανεξάρτητα αν άλλες ιδιότητες ή συμβεβηκότα μεταβάλλονται. Αυτές οι σταθερές ιδιότητες
τον κάνουν να είναι η ουσία τόσο του Σύριζα όσο και η μόνη σοβαρή εναλλακτική της αστικής δημοκρατίας. Αυτή η ιδιότητα είναι η σταθερή σχέση που έχει με την κοινωνία …
να είναι ένας άνθρωπος απλός, χωρίς να έχει ανάγκη τα επικοινωνιακά φτιασιδώματα των συστημικών και καλοπληρωμένων ΜΜΕ. Με άλλα λόγια, η αναγνώριση του Τσίπρα από την κοινωνία του δίνει τη δυνατότητα να είναι υποψήφιος για την κατηγορία της ουσίας, καθώς έχει μια σταθερή αυτόνομη παρουσία στη δημόσια σφαίρα. Αυτή είναι η δεύτερη ουσία που πρέπει να κατανοήσει ο Σύριζα. Μπορεί
ο Τσίπρας να είναι μια ατομική και αυτόνομη ουσία, υπάρχει ωστόσο και μια απάντηση στο ερώτημα «τι κάνει τον Τσίπρα να είναι η ουσία του Σύριζα;» και αφορά τη σχέση που έχει αναπτύξει σταθερά με την κοινωνία. Αυτή η σχέση, δηλαδή, που εξηγεί τι είναι ο Τσίπρας και γιατί δεν υπάρχει ούτε στον Μητσοτάκη και τους παράσιτούς του αλλά πολύ περισσότερο στους γνωστούς «επαγγελματίες» της αριστεράς. Αυτή είναι και η σχέση που φανερώνει την ουσία των πολιτικών πραγμάτων.
Μετά τις τελευταίες εκλογές έβγαλαν όλοι τα αριστερόμετρα, για να μαστιγώνουν και να αυτομαστιγώνονται, μπαίνοντας εκ νέου σε μια διχαστική περιδίνηση συγχέοντας, μεταβάλλοντας, διαιρώντας και διαχωρίζοντας τις ουσίες και τις ενέργειες του τρόπου άσκησης της πολιτικής. Ακόμη και
οι πρώην υπουργοί, που τώρα «κομμουνιστολογούν», είχαν την ευκαιρία, όταν ήταν στην κυβέρνηση, να καταργήσουν τους νόμους των μνημονίων και του Βενιζέλου, οι οποίοι προσβάλλουν το λαό και τον πολιτικό πολιτισμό μας. Ο λόγος, λοιπόν, της κριτικής στον Τσίπρα δεν είναι επειδή μιλάει αναλογιζόμενος τα αισθήματα και την πίστη της πλειοψηφίας του λαού, αλλά γιατί δεν μίλησε εγκαίρως στους υποκριτές, που επιλέγουν την ακίνδυνη οδό και τη «γενναιότητα» της σιγουριάς.
Όσο
οι ζηλωτές της αριστεράς και της προόδου μπέρδευαν τις ουσίες με τα οινοπνεύματα, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ κολυμπούσαν μέσα στις μίζες και τη διαφθορά, διασπαθίζοντας δημόσιο χρήμα και συντηρώντας ένα διεφθαρμένο κράτος με βαθιές ρίζες, που καταδιώκει, ληστεύει και καταδυναστεύει το λαό. Αυτή η αριστερά αρκείται σε αυτό το καθεστώς, παίρνοντας ως αντίδωρο την πολιτική της επιβίωση με μονοψήφια ποσοστά στη Βουλή, στην τοπική αυτοδιοίκηση και στα εργατικά συνδικάτα, αδιαφορώντας για την κοινωνία. Αυτή
είναι η αριστερά της υποκρισίας, είναι
η αριστερά που έχει δίπλα του ο Μητσοτάκης.
Αν θες Αλέξη, άκου...
https://www.koutipandoras.gr/article/thes-alexi-akoy
Μην ανέχεσαι δίπλα σου ανθρώπους που σε λιγοστεύουν. Μην ανέχεσαι
τρωκτικά για μικροπολιτικούς σκοπούς. Μην βασίζεσαι σε φιλίες. Ή σε Μέσα Μαζικής Παραπληροφόρησης. Χάραξε δική σου πορεία
Θα κάνει άραγε
ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ την ανατροπή αλά Ανδρέα; Θα ξαναβγεί πρωθυπουργός ακολουθώντας την πτώση ενός ακόμη Μητσοτάκη; Αν ναι, με ποια νικητήρια ρητορική; Θα χρειαστεί να αλλάξει τη φυσιογνωμία του κόμματος;
Θα κάνει κατάρρευση τιμών και εκποίηση αξιών ή αναστήλωση εκ βάθρων και ενισχυτικό μπετονάρισμα των υπάρχοντων κομματικών και ιδεολογικών δομών;
Το πολιτικό του κριτήριο, αν και νεότατος για τα ελληνικά πράγματα, έδειξε πως
ως τωρα σάλπαρε δυνατά και σταθερά κόντρα σε γερές φουρτούνες. Οι όποιες αδυναμίες θα συγχωρούνταν αν έλειπαν δυο-τρια χαρακτηριστικά που
ο κόσμος δεν μπορεί να συγχωρήσει. Η
αλλαγή πλεύσης από την κατάργηση του μνημονίου. Η σύμπραξη με τον Καμμένο. Και η
αλαζονεία, επεφρασμένη σε αρκετά περιστατικά, που μαζί με την αποτυχημένη επικοινωνιακή διαχείρηση, έριξαν κοκτείλ βομβών στο ήδη βεβαρυμένο αντιπολιτευτικό και μιντιακό κλίμα, φουντώνοντας το αντισύριζα κρεσέντο.
Το Μάτι, η Δούρου, ο Πολάκης, η Καισαριανή, οι επιστολές κατά της Ελληνοφρένειας, ο Βαρουφάκης, η Κωνσταντοπούλου, ο Παππάς, η εκκλησία, ο Ομπάμα και η Γιάννα. Αυτή η
αμφιταλάντευση ανάμεσα στον Τσε και τον Τραμπ ανακάτεψε πολύ τον κόσμο , σε σημείο που ξέχασαν γιατί είχαν ψηφίσει αριστερά, την πρώτη φορά.
Η μετατόπιση προς το κέντρο μπορεί να γίνει η λύτρωση του Αλέξη ή το βατερλώ του. Η απόφαση είναι δική του. Άλλος στο κόμμα, αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει που να μπορεί να διεκδικήσει τέτοια πολιτικά μεγέθη. Αυτός αποφασίζει, αν θα συνεχίσει με τον ΣΥΡΙΖΑ με τον οποίον ξεκίνησε, με τον οποίο κέρδισε απανωτές εκλογές και
έκανε τους Ευρωπαίους προς στιγμή να αγχωθούν, ή αν θα προχωρήσει με ένα ΣΥΡΙΖΑ ανανεωμένο, ελαφρύτερο, πιο ευέλικτο αλλά και πιο ασταθή. Και το ΠΑΣΟΚ επανήλθε, μετά το 89, και έπειτα ξαναεπανήλθε με το επιτελικό κρατος του εκσυγχρονιστή Σημίτη. Αλλά έχασε την καρδιά του, την ψυχή του και εντέλει την εκλογική του ισχύ. Θα εκπληρώσει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ όλα τα βήματα του ΠΑΣΟΚ ως αυτοεκπληρούμενες προφητείες ή θα χαράξει δική του πορεία, παράλληλη αλλά αυθεντικότερη; Θα τους βάλει τα γυαλιά ή θα του φορέσει η ιστορία φέσι;
Το αριστερό αίμα που ρέει σε μεγάλο κομμάτι του ελληνικού σώματος εκφράστηκε δύο φορές στη νεότερη ιστορία της αστικής μας δημοκρατίας. Μία με τον σοσιαλιστή Ανδρέα και μία με τον αριστερό Αλέξη. ...
Τα στραβά τα γνωρίζουμε όλοι. Τα γνωρίζει, ελπίζω, και ο Αλέξης. Θα τα αποφύγει;
Αλαζονεία υπάρχει, ανέκαθεν και παντού στο πολιτικό γίγνεσθαι, όπως υπάρχει νερό στις θάλασσες και λίμνες. Κολύμπι ήξερε καλό και ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ. Αλλά
το ΠΑΣΟΚ βούλιαξε γιατί, παρά τα σχετικά συνθήματα, δεν άλλαξε. Εσύ τί θα κάνεις και
πόσο θα αλλάξεις ώσπου να ξαναβγεί ο ΣΥΡΙΖΑ;
οπότε είναι του βυθίσατε το Χόρα.Το ίδιο συμβαίνει με πολλούς τέως πασόκους που προσχώρησαν στον ΣΥΡΙΖΑ του κλίματος Τσοχατζόπουλου "πατριωτικού ΠΑΣΟΚ".Εκεί όμως βρήκαν πάλι άλλους προσχωρήσαντες του σημιτικού μπλοκ (Μπίστης κλπ) που είχαν συγκρουσθεί μαζί τους και επί ΠΑΣΟΚ και είναι εκσυγχρονιστές.Αυτοί οι τελευταία στα εθνικά έχουν μαζί τους τους 53 του Τσακαλώτου του commonality της "αντιεθνικιστικής αριστεράς" που επίσης θέλουν διάλογο και συμβιβασμό.Αλλά δεν συμφωνούν με τους κεντροαριστερούς αντιεθνικιστές σε εσωτερικά θέματα ούτε σε εσωκομματικά ενώ οι τελευταίοι συμφωνούν με τους πατριωτικοπασόκους στην ανάρρηση του Τσίπρα σε πρόεδρο τύπου Ανδρέα.
Πατρίδα δεν νοείται χωρίς δημοκρατία και δημοκρατία είναι οι προοδευτικές δυνάμεις)