Θέματα υγείας και ευεξίας, ιατρικά νέα και εξελίξεις.
Κανόνες Δ. Συζήτησης
Οι πληροφορίες, οι συμβουλές και γενικότερα το υλικό που δημοσιεύεται σε αυτή την ενότητα έχουν αποκλειστικά ενημερωτικό χαρακτήρα και εκφράζουν τις προσωπικές απόψεις των αρχικών συγγραφέων στα πλαίσια της δημόσιας συζήτησης. Σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν επιστημονική ιατρική πληροφόρηση. Το Phorum.com.gr δεν παρέχει ιατρικές συμβουλές, ούτε φέρει ευθύνη για το υλικό που δημοσιεύεται εδώ ή σε άλλη ενότητα της κοινότητας, ή μεταφέρεται ως πληροφορία με τη χρήση προσωπικών μηνυμάτων, e-mail και άλλων τρόπων. Δεν φέρουμε καμία απολύτως ευθύνη για οποιαδήποτε τυχόν σωματική / ψυχική βλάβη λόγω εσφαλμένης πληροφόρησης.Συστήνουμε πάντοτε να συμβουλεύεστε γιατρό για θέματα υγείας.
Η ανάγνωση ή/και η συμμετοχή σας στην παρούσα ενότητα συνεπάγεται ότι συμφωνείτε και αποδέχεστε ανεπιφύλακτα τους παραπάνω όρους.
Ρε φίλε μας δουλεύεις;
Τη μια μας περιγράφεις σκηνικά με μαϊμούδες και γκρεμούς την άλλη με καλάσνικωφ που σε σημαδεύαν και όλα αυτά τα αποδίδεις σε κρίσεις πανικού;
Εμείς για έναν καφέ καθίσαμε και νομίζαμε ότι θα πεθάνουμε κι εσύ κινδύνευε όντως η ζωή σου και το παρουσιάζεις κρίση πανικού;
Οχι με τους σκοπιανους δεν επαθα καμια κριση πανικου.Απολυτα ηρεμος ημουνα.
Συηθισμενοι απο την Βουλγαρια που στα καλα ξενοδοχεια ειχε και γκαρνταρομπα για τα καλασνικοφ.
Μια ενοχληση ενιωσα μονο που με καθυστερουσαν γιατι πεινουσα και ηθελα να παω σπιτι.
Εγω ειχα μεγαλα θέματα με το βερτιγκο. Δεν ξερω τις κρίσεις πανικού, αλλά ξερω τις χαμένες μερες της ζωής μου μεχρι να ανακαλύψω τα βομεξ.
Και καλα να το πάθεις σπιτι. Εγω το έπαθα στη δουλεια και έλεγα στο μανατζερ «μη μου μιλας άνθρωπε μου δεν αντεχω ηχους, κλείσε το φως και φέρε κάποιον να με παρει». Τα είδε ολα ο άνθρωπος χοχοχο
Η δε επιστροφή σπιτι, τοσα χλμ στο αμαξι με ίλιγγο μου εμεινε αξέχαστη. Το θυμαμαι και ιδρώνω.
Ευτυχώς εχει να με πιάσει 2 χρονια. Μη γρουσουζεύω.
ΥΓ. Και ημουν τυχερή που ειχα τον αντρα Αθήνα. Διότι αν ημουν μοναχή, θα έβγαζα τη μέρα στις τουαλέτες της δουλειάς μεχρι να συνέλθω.
“I ought to of shot that dog myself, George. I shouldn't ought to of let no stranger shoot my dog.”
Κρίση πανικού δόξα τω Θεώ δεν, κρίσεις λόγω στρες αρκετές, (ξεράσματα συνήθως ) με αποκορύφωμα Οκτωβριο 2017 που κλείδωσε ο λαιμός μου σαν λυκόπιασμα ένα πράγμα, ούτε δεξιά ούτε αριστερά, το οποίο πέρασε μόλις έφυγα από το γραφείο και γυρισα σπίτι, έκανα ένα ντουζ και είπα μέσα μου δυνατά όμως να παν να μαθηθούν
argouen έγραψε: 20 Μάιος 2018, 00:06
Κρίση πανικού δόξα τω Θεώ δεν, κρίσεις λόγω στρες αρκετές, (ξεράσματα συνήθως ) με αποκορύφωμα Οκτωβριο 2017 που κλείδωσε ο λαιμός μου σαν λυκόπιασμα ένα πράγμα, ούτε δεξιά ούτε αριστερά, το οποίο πέρασε μόλις έφυγα από το γραφείο και γυρισα σπίτι, έκανα ένα ντουζ και είπα μέσα μου δυνατά όμως να παν να μαθηθούν
Αν ελεγες απ την αρχη το να παν να γαμηθουν θα ειχες γλιτωσει απο τα ενδιαμεσα σταδια. Μην τα κρατας μεσα σου
Χαχα πάλι με έπιασε μια ζάλη κάπως. Σαν να χάνω την όραση. Μια χαρά!
Το χειρότερο ήταν το 2007, που ένιωθα ότι μου κρατούσαν το βλέμμα, δεν μπορούσα να εστιάσω κτλ. Σαν να θες να κοιτάξεις αριστερά π.χ. και κάτι να μην σε αφήνει.
bizeli έγραψε: 19 Μάιος 2018, 23:04
Όταν ήμουν φοιτήτρια τα είχα με έναν τύπο που μονίμως δεν αισθανόταν καλά. Όλο νόμιζε ότι θα πεθάνει, ότι έχει δύσπνοια, ότι θα πάθει έμφραγμα και τέτοια.
Δεν έχω βρεθεί ποτέ κοντά σε γκρεμό, ούτε έχω περάσει από μονοπάτι μισό μέτρο από γκρεμό. Ούτε πρόκειται να το κάνω. Να μου λείπει.
Έχω πέσει σε προαύλιο νοσοκομείου και βρέθηκα την άλλη μέρα να με πετάνε κάπου στην Αθήνα με το που βρήκα τις αισθήσεις μου. Λόγω κάποιας σύγχυσης κατανάλωσα μεγάλη ποσότητα χαπιών. Αν το είχα κάνει στο σπίτι μου και δεν είχα ταυτόχρονα αναζητήσει νοσοκομείο θα είχα πεθάνει. Αλλά ποιο νοσοκομείο σε πετάει στο δρόμο; Πως και γιατί; Είναι μεγάλο νοσοκομείο, ζήτησα αργότερα να μου πουν αν νοσηλεύτηκα εκεί (είχα τσάντα με ταυτότητα και όλα μέσα) και μου απάντησαν ποτέ. Έ όχι, έστω και σε σύγχυση ξέρω τι μου γίνεται.
Antares έγραψε: 20 Μάιος 2018, 10:05
Δεν έχω βρεθεί ποτέ κοντά σε γκρεμό, ούτε έχω περάσει από μονοπάτι μισό μέτρο από γκρεμό. Ούτε πρόκειται να το κάνω. Να μου λείπει.
Έχω πέσει σε προαύλιο νοσοκομείου και βρέθηκα την άλλη μέρα να με πετάνε κάπου στην Αθήνα με το που βρήκα τις αισθήσεις μου. Λόγω κάποιας σύγχυσης κατανάλωσα μεγάλη ποσότητα χαπιών. Αν το είχα κάνει στο σπίτι μου και δεν είχα ταυτόχρονα αναζητήσει νοσοκομείο θα είχα πεθάνει. Αλλά ποιο νοσοκομείο σε πετάει στο δρόμο; Πως και γιατί; Είναι μεγάλο νοσοκομείο, ζήτησα αργότερα να μου πουν αν νοσηλεύτηκα εκεί (είχα τσάντα με ταυτότητα και όλα μέσα) και μου απάντησαν ποτέ. Έ όχι, έστω και σε σύγχυση ξέρω τι μου γίνεται.
Γιατί να στο αποκρύψει ένα μεγάλο νοσοκομείο ότι νοσηλεύτηκες;
) με αποκορύφωμα Οκτωβριο 2017 που κλείδωσε ο λαιμός μου σαν λυκόπιασμα ένα πράγμα, ούτε δεξιά ούτε αριστερά, το οποίο πέρασε μόλις έφυγα από το γραφείο και γυρισα σπίτι, έκανα ένα ντουζ και είπα μέσα μου δυνατά όμως να παν να μαθηθούν 
