Phorum.com.gr

Spiros252 έγραψε: 22 Αύγ 2018, 12:35 Το ότι αυθυπάρχει.
Ουσιαστικά η ανάγκη του ανθρώπου για Θεότητες πηγάζει από την διαισθητική του αντίληψη της αυθύπαρξης. Μην μπορώντας να την αποδώσει αλλού καταφεύγει στη θεϊκή αυθυπαρξία.

Spiros252 έγραψε: 23 Αύγ 2018, 20:51 Σημαίνει ότι δεν δημιουργήθηκε, δεν έχει αρχή, δεν έχει τέλος, υπάρχει εξ ορισμού.

(Απάντησα στα πλαίσια της εξέλιξης της συζήτησης φίλε mrx)

mrx0 έγραψε: 22 Αύγ 2018, 12:22 Ποιο είναι το νόημα της ύπαρξης για τον θεό;

ΟΥΤΙΣ έγραψε: 22 Αύγ 2018, 10:19

Spiros252 έγραψε: 21 Αύγ 2018, 21:15 Σοβαρά τώρα, είναι δύσκολο να το εξηγήσω χωρίς παράδειγμα. Είμαι πεπεισμένος όμως πως το μυστήριο κρύβεται εκεί, στο μετασχηματισμό της απόλυτης τυχαιότητας σε νομοτέλεια.

Να προσπαθήσω με ένα άλλο παράδειγμα.
Ο νόμος της εντροπίας (η διάλυση των πάντων, η φθορά, όπως το λέμε) είναι μεν νόμος αλλά προκύπτει μόνο από πιθανότητες. Επειδή είναι ασύγκριτα πιο πιθανό να διαλυθεί η ζάχαρη μέσα στην κούπα του καφέ παρά να βρεθεί συγκεντρωμένη στον πάτο της κούπας, σε τυχαίες διακυμάνσεις.

Ξέρω ότι ο αντίλογος θα είναι με βάση το παραπάνω παράδειγμα μου: Μα πώς γίνεται το αντίθετο; Η ζωή είναι το αντίθετο ας πούμε της εντροπίας, της διάλυσης κ.λπ.
Κι όμως γίνεται.

Μου φαίνεται ότι απλώς κλοτσάμε το μπαλάκι παραπέρα. Όλα αυτά που γράφεις είναι, από μια άποψη, σωστά, αλλά το πρόβλημα παραμένει. Η τυχαιότητα ισούται με ανυπαρξία νοήματος-σκοπού από όποια πλευρά κι αν το προσεγγίσεις ή όσο κι αν μεταθέσεις την αρχή της τυχαιότητας παραπίσω, δηλαδή όσο κι αν προσπαθήσεις να την εκλογικεύσεις.

Βινόσαυρος έγραψε: 24 Αύγ 2018, 03:20

ΟΥΤΙΣ έγραψε: 22 Αύγ 2018, 10:19

Spiros252 έγραψε: 21 Αύγ 2018, 21:15 Σοβαρά τώρα, είναι δύσκολο να το εξηγήσω χωρίς παράδειγμα. Είμαι πεπεισμένος όμως πως το μυστήριο κρύβεται εκεί, στο μετασχηματισμό της απόλυτης τυχαιότητας σε νομοτέλεια.

Να προσπαθήσω με ένα άλλο παράδειγμα.
Ο νόμος της εντροπίας (η διάλυση των πάντων, η φθορά, όπως το λέμε) είναι μεν νόμος αλλά προκύπτει μόνο από πιθανότητες. Επειδή είναι ασύγκριτα πιο πιθανό να διαλυθεί η ζάχαρη μέσα στην κούπα του καφέ παρά να βρεθεί συγκεντρωμένη στον πάτο της κούπας, σε τυχαίες διακυμάνσεις.

Ξέρω ότι ο αντίλογος θα είναι με βάση το παραπάνω παράδειγμα μου: Μα πώς γίνεται το αντίθετο; Η ζωή είναι το αντίθετο ας πούμε της εντροπίας, της διάλυσης κ.λπ.
Κι όμως γίνεται.

Μου φαίνεται ότι απλώς κλοτσάμε το μπαλάκι παραπέρα. Όλα αυτά που γράφεις είναι, από μια άποψη, σωστά, αλλά το πρόβλημα παραμένει. Η τυχαιότητα ισούται με ανυπαρξία νοήματος-σκοπού από όποια πλευρά κι αν το προσεγγίσεις ή όσο κι αν μεταθέσεις την αρχή της τυχαιότητας παραπίσω, δηλαδή όσο κι αν προσπαθήσεις να την εκλογικεύσεις.

Εδώ έχουμε μια ταυτιση η οποία είναι αυθαίρετη, και είναι η "νόημα=σκοπός/τέλος"
πως χώθηκε κατι τέτοιο μεσα χωρις να το πάρουμε χαμπάρι;

νόημα το [nóima] Ο49 : I1.ό,τι εκφράζει μία λέξη ή ένα σύνολο λέξεων, προτάσεων κτλ.· έννοια12: Tο ~ μιας λέξης, σημασία. Tο ~ των λόγων του είναι διφορούμενο. Φράσεις χωρίς ~. Tο ~ ενός διηγήματος / ενός ποιήματος, η γενική ιδέα που εκφράζεται σ΄ αυτό. Οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους, για λόγια επιπόλαια, χωρίς βαθύτερο περιεχόμενο ή ψεύτικα και παραπλανητικά. ΦΡ (δε) βγάζω ~, (δεν) το καταλαβαίνω: Δε βγάζω ~ από αυτό το ποίημα. Tι ~ έβγαλες από τα λόγια του / από τη στάση του; μπαίνω στο ~, καταλαβαίνω κτ. σε βάθος: Aκόμη δεν μπήκε στο ~ των μαθηματικών / της δουλειάς. || (φιλοσ.): Tα υψηλά νοήματα της αρχαίας τραγωδίας, ιδέες. || ό,τι εκφράζει ο άνθρωπος με οποιοδήποτε άλλο μέσο: Tο ~ ενός έργου τέχνης. (έκφρ.) με ~, εκφράζοντας κτ.: Mε κοίταξε / κούνησε το κεφάλι με ~. ΣYN έκφρ. με σημασία. 2. ο τελικός σκοπός, η σημασία και η αξία μιας ενέργειας, μιας διαδικασίας, ενός φαινομένου: Δεν έχει ~ να αγωνίζεται για μια υπόθεση χαμένη. Tι ~ έχει ο διάλογος, όταν δεν υπάρχει η θέληση για αμοιβαίες υποχωρήσεις; Ο άνθρωπος προσπαθεί να δώσει ένα ~ στη ζωή του. II. κίνηση του κεφαλιού, των χεριών ή και των ματιών, συνήθ. τυποποιημένη, με την οποία μπορούν να συνεννοηθούν οι άνθρωποι μεταξύ τους, χωρίς να μιλούν: Tου έκανα ~ να φύγουμε. Έκανα ~ στο αυτοκίνητο να σταματήσει. Οι κωφάλαλοι συνεννοούνται με νοήματα.

Spiros252 έγραψε: 22 Αύγ 2018, 12:35 Το ότι αυθυπάρχει.
Ουσιαστικά η ανάγκη του ανθρώπου για Θεότητες πηγάζει από την διαισθητική του αντίληψη της αυθύπαρξης. Μην μπορώντας να την αποδώσει αλλού καταφεύγει στη θεϊκή αυθυπαρξία.

ΟΥΤΙΣ έγραψε: 22 Αύγ 2018, 10:19

Spiros252 έγραψε: 21 Αύγ 2018, 21:15 Σοβαρά τώρα, είναι δύσκολο να το εξηγήσω χωρίς παράδειγμα. Είμαι πεπεισμένος όμως πως το μυστήριο κρύβεται εκεί, στο μετασχηματισμό της απόλυτης τυχαιότητας σε νομοτέλεια.

Να προσπαθήσω με ένα άλλο παράδειγμα.
Ο νόμος της εντροπίας (η διάλυση των πάντων, η φθορά, όπως το λέμε) είναι μεν νόμος αλλά προκύπτει μόνο από πιθανότητες. Επειδή είναι ασύγκριτα πιο πιθανό να διαλυθεί η ζάχαρη μέσα στην κούπα του καφέ παρά να βρεθεί συγκεντρωμένη στον πάτο της κούπας, σε τυχαίες διακυμάνσεις.

Ξέρω ότι ο αντίλογος θα είναι με βάση το παραπάνω παράδειγμα μου: Μα πώς γίνεται το αντίθετο; Η ζωή είναι το αντίθετο ας πούμε της εντροπίας, της διάλυσης κ.λπ.
Κι όμως γίνεται.

Μου φαίνεται ότι απλώς κλοτσάμε το μπαλάκι παραπέρα. Όλα αυτά που γράφεις είναι, από μια άποψη, σωστά, αλλά το πρόβλημα παραμένει. Η τυχαιότητα ισούται με ανυπαρξία νοήματος-σκοπού από όποια πλευρά κι αν το προσεγγίσεις ή όσο κι αν μεταθέσεις την αρχή της τυχαιότητας παραπίσω, δηλαδή όσο κι αν προσπαθήσεις να την εκλογικεύσεις.

ritzeri έγραψε: 24 Αύγ 2018, 12:34

ΟΥΤΙΣ έγραψε: 22 Αύγ 2018, 10:19

Spiros252 έγραψε: 21 Αύγ 2018, 21:15 Σοβαρά τώρα, είναι δύσκολο να το εξηγήσω χωρίς παράδειγμα. Είμαι πεπεισμένος όμως πως το μυστήριο κρύβεται εκεί, στο μετασχηματισμό της απόλυτης τυχαιότητας σε νομοτέλεια.

Να προσπαθήσω με ένα άλλο παράδειγμα.
Ο νόμος της εντροπίας (η διάλυση των πάντων, η φθορά, όπως το λέμε) είναι μεν νόμος αλλά προκύπτει μόνο από πιθανότητες. Επειδή είναι ασύγκριτα πιο πιθανό να διαλυθεί η ζάχαρη μέσα στην κούπα του καφέ παρά να βρεθεί συγκεντρωμένη στον πάτο της κούπας, σε τυχαίες διακυμάνσεις.

Ξέρω ότι ο αντίλογος θα είναι με βάση το παραπάνω παράδειγμα μου: Μα πώς γίνεται το αντίθετο; Η ζωή είναι το αντίθετο ας πούμε της εντροπίας, της διάλυσης κ.λπ.
Κι όμως γίνεται.

Μου φαίνεται ότι απλώς κλοτσάμε το μπαλάκι παραπέρα. Όλα αυτά που γράφεις είναι, από μια άποψη, σωστά, αλλά το πρόβλημα παραμένει. Η τυχαιότητα ισούται με ανυπαρξία νοήματος-σκοπού από όποια πλευρά κι αν το προσεγγίσεις ή όσο κι αν μεταθέσεις την αρχή της τυχαιότητας παραπίσω, δηλαδή όσο κι αν προσπαθήσεις να την εκλογικεύσεις.

Έστω ότι είσαι οπαδός εγκληματικής οργάνωσης.
Σε βλέπω και θέλω να σε σκοτώσω.
Παίρνω το όπλο και σημαδεύω.

Το αν η τρύπα που θα σου ανοίξω είναι στην καρδυα ή σε κάποια αρτηρία ή στο κεφάλι κλπ κλπ είναι όντως τυχαίο γιατί δεν είμαι ο ιδανικός σκοπευτής. Πέθανες από μια τυχαιότητα.
Η τυχαιότητα όμως δεν σημαίνει και έλλειψη νοηματος-σκοπου

sharp έγραψε: 24 Αύγ 2018, 12:03

Spiros252 έγραψε: 22 Αύγ 2018, 12:35 Το ότι αυθυπάρχει.
Ουσιαστικά η ανάγκη του ανθρώπου για Θεότητες πηγάζει από την διαισθητική του αντίληψη της αυθύπαρξης. Μην μπορώντας να την αποδώσει αλλού καταφεύγει στη θεϊκή αυθυπαρξία.

Πηγάζει από την αγωνία του θανάτου. Αν δεν υπήρχε ο θάνατος, τότε αυτό που λες θα ήταν απλά μια πολυτέλεια, μια περιέργεια για την αναζήτηση που θα αφορούσε μόνο κάποιους, λίγους και ειδικευμένους.