Έχει πένα - ανεξάρτητα από τα οπαδικά - ο Καρπετόπουλος 
https://www.karpetshow.gr/blog/o-tsitsi ... y-stefanoy
..............ο Ναδάλ δεν ήταν απλά καλύτερος – ήταν κυρίαρχος. Τα δυο του πρώτα σετ ήταν μαθήματα επιβολής. Ο Ναδάλ σερβίροντας καταπληκτικά και καταθέτοντας ένταση που θύμιζε 25χρονο για περισσότερο από μια ώρα παρέδιδε μαθήματα τένις, όχι στον Τσιτσιπά, αλλά σε όποιον αγαπά το σπορ. Αναρωτιόσουν που διάβολο αυτό το αγρίμι από τη Μαγιόρκα βρίσκει όλη αυτή την ενέργεια.
Κερδίζει τα δυο πρώτα σετ χωρίς ποτέ να έχει αφήσει στον Τσιτσιπά το περιθώριο να σκεφτεί ότι μπορεί να του σπάσει το σερβίς, ενώ εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία που έχει για να σπάσει το καλό σερβίς του Ελληνα. Είναι μεθοδικός, ασταμάτητος, εκρηκτικός και γεμάτος αυτοπεποίθηση: είναι με άλλα λόγια ο Ράφα Ναδάλ. Φτάνει στο 2-0 σε σαράντα λεπτά! Τρομάζει όλη την οικουμένη, αλλά όχι τον αντίπαλό του. Ισως γιατί ο αντίπαλος του Τσιτσιπά, δεν είναι ο Ισπανός, αλλά ο εαυτός του.
Στο τένις μπορείς να κερδίσεις κι αν απλά κρατάς το σερβίς σου – αν δηλαδή κάνεις άριστα το κομμάτι σου. Κι αυτό έκανε. Για να γυρίσει το ματς ο Τσιτσιπάς έπρεπε να μη σκέφτεται τίποτα άλλο παρά το δικό του παιγνίδι: πρώτα από όλα το πως θα κρατήσει το σερβίς του. Αυτό κάνει. Κερδίζει το τρίτο σετ στο τάι μπρέικ χωρίς να έχει βρει καμία πιθανότητα να σπάσει το σερβίς του Ναδάλ στο διάβα του. Το κερδισμένο σετ μόνο με κερδισμένα γκέιμ στο σερβίς του, τον οπλίζει με βεβαιότητες. Εχει πια ένα μπούσουλα: βρίσκει στρατηγική. Πρέπει απλά να κρατά το σερβίς του και σπάσει το σερβίς του Ναδάλ χωρίς μάλιστα να είναι βέβαιο πως θα ηττηθεί, αν δεν το κάνει.
Κι έτσι ρισκάροντας κάτι παραπάνω, όταν ο Ισπανός σερβίρει, αρχίζει να τον πιέζει χωρίς να χτυπά δυνατά τις μπάλες, όπως στα πρώτα σετ, αλλά βάζοντας πολύ φαλτσάκι. Τρέχει και να τον τρέχει. Τον αναγκάζει τον Ισπανό να λυγίζει, να σκύβει, να ξεκολλάει τη μπάλα από το παρκέ κι όχι να τη βρίσκει ωραία και γεμάτα στο ριμπάουντ. Το κάνει ο Τσιτσιπάς όχι διαρκώς, αλλά κάθε φορά που μπορεί.
Ο Ναδάλ στο πέμπτο σετ σερβίρει καλύτερα από ότι στο τρίτο και στο τέταρτο, αλλά βιάζεται γιατί νιώθει ότι η ενέργειά του τελειώνει. Στο μπρέικ που του κάνει ο Τσιτσιπάς στο ενδέκατο γκέιμ σχεδόν τρικλίζει. Στο τέλος χάνει σαν πυγμάχος. Ο Τσιτσιπάς τον έχει εξουθενώσει κι έχει αντέξει στα δικά του χτυπήματα – τον κερδίζει στα σημεία. Ο Ναδάλ αρνείται να παραδοθεί, γλυτώνοντας δυο σετ πόιντ στο δωδέκατο γκέιμ του πέμπτου σετ, αλλά για να κερδίσει πρέπει να ρίξει τον Τσιτσιπά στο καναβάτσο.
Ολοι πια έχουν καταλάβει ότι ο Ελληνας θα βγει από το γήπεδο νικητής. Είναι πιο ανθεκτικός, πιο σκληρός: χρειάζεται απλά να μην τρομάξει στη θέα του αγριμιού που ορμάει. Στο 0-30 βρίσκει δυο εξαιρετικά σερβίς. Οταν ο Ναδάλ γλυτώνει τα δυο σετ πόιντ απαντά με ψυχραιμία. Στο τελευταίο γκέιμ του ματς δείχνει ωριμότητα. Και τον «σκοτώνει» τον Ράφα. Αργά και βασανιστικά. Στο τέλος το ουρλιαχτό του Ναδάλ γίνεται ψίθυρος.
...........Να τον αγαπάτε τον Τσιτσιπά και να μην τον μπερδεύεται με ένα σωρό άλλους αθλητές που αγαπήσατε: είναι ό,τι πιο σπάνιο. Προέκυψε από μια χώρα χωρίς παράδοση στο σπορ και για αυτό δεν είναι σπεσιαλίστας σε καμία επιφάνεια: αγαπάει το χώμα, λόγω του Μουράτογλου, αλλά έχει κορμί και παιγνίδι για γρήγορες επιφάνειες, όπως λέει πάντα ο Τζον Μάκενροου. Πέτυχε τα πάντα μόνος, δεν χρωστά τίποτα σε κανένα, είναι 22χρονών και είναι αστέρι. Δεν είναι το παιδί της διπλανής πόρτας και δεν θα είναι ποτέ ταπεινός, ούτε ένας από μας: στη ζωή υπάρχουν και σταρ – δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
Τώρα έχει μπροστά του τον πιο φορμαρισμένο παίκτη του κόσμου: με τον Δανιήλ Μεντβέντεφ το προγνωστικό είναι σε βάρος του – ο Ρώσσος έχει να χάσει πέντε μήνες και είναι έτοιμος να κερδίσει όχι τον Τσιτσιπά, αλλά το τουρνουά. Ο Ελληνας θα χρειαστεί να κάνει πολλά περισσότερα. Αλλά όπως και να χει από τη Μελβούρνη θα φύγει φέτος με τον τίτλο του παίκτη που έδειξε στον Ναδάλ ότι η εποχή του τελείωσε. Η ήττα του Ισπανού με 3-2 από 0-2 είναι η αρχή ενός επιλόγου. Και η ιστορία θα γράψει πως είναι έργο ενός σπάνιου τενίστα. Του Ελληνα πολίτη του κόσμου Στέφανου Τσιτσιπά. Που έχει πάντα τον πιο δύσκολο αντίπαλο: τον εαυτό του.