Αντρικό ξύρισμα

[Feindflug]

Brozilian

Gozillian.

[hellegennes]

Όλοι είμαστε μπον βιβερ γιατί όλοι κάνουμε πράγματα που νιώθουμε ότι μας ευχαριστούν.

Ναι, αλλά δεν είναι αυτός ο ορισμός του μπον βιβέρ. Γιατί μπον βιβέρ είναι πρώτα απ' όλα οι γύφτοι, κατ' αυτόν τον ορισμό. Μπον βιβέρ είναι αυτός που ψάχνεται για πράγματα που έχουν όχι κατ' αυτόν ποιότητα, αλλά κατά την κοσμοθέασή του έχουν παγκόσμια ποιότητα, δηλαδή με κάποιο αντικειμενικό στάνταρ. Αυτός που ψάχνεται να φάει σε καλά εστιατόρια, να φορέσει ποιοτικά και καλαίσθητα ρούχα και αξεσουάρ, να μένει σε ωραίο χώρο, κτλ.

Για μένα, ο μπον βιβέρ είναι δυστυχής, όχι ευτυχισμένος, γιατί δεν αφήνει τον εαυτό του ελεύθερο να επιλέξει πράγματα που θεωρεί ο ίδιος subpar. Γιατί δίνει άνισα πολλή βάση σε πράγματα υλικά σε σχέση με την ανθρώπινη επαφή. Ας πούμε, προσωπικά δεν θέλω να δαπανήσω τον χρόνο που έχω με τους φίλους μου για να βρω ένα μαγαζί που να ταιριάζει στα στάνταρ μου. Ειδικά αν αυτά τα στάνταρ έχουν περισσότερο να κάνουν με την εμφάνιση (χώρος, κόσμος που πηγαίνει εκεί) παρά με την ουσία (εξυπηρέτηση και υπηρεσίες που προσφέρει ο χώρος).

[hellegennes]

Είναι κακό να είσαι μπον βιβέρ ;

Τι θα πει «κακό»; Δεν κάνεις κακό σε κάποιον. Απλά είναι αστείο να είσαι ποζεράς, χιπστεράς και να κάνεις πράγματα όχι γιατί χαλαρά σου αρέσουν αλλά γιατί έχουν «αξία» και ακόμα πιο αστείο να τα επιδεικνύεις. Κακό δεν είναι, τουναντίον, προσφέρει γέλιο σε όλους εμάς τους υπόλοιπους.

Όχι.

Τι όχι;

[Ερμής]

Όλοι είμαστε μπον βιβερ γιατί όλοι κάνουμε πράγματα που νιώθουμε ότι μας ευχαριστούν.

Ναι, αλλά δεν είναι αυτός ο ορισμός του μπον βιβέρ. Γιατί μπον βιβέρ είναι πρώτα απ' όλα οι γύφτοι, κατ' αυτόν τον ορισμό. Μπον βιβέρ είναι αυτός που ψάχνεται για πράγματα που έχουν όχι κατ' αυτόν ποιότητα, αλλά κατά την κοσμοθέασή του έχουν παγκόσμια ποιότητα, δηλαδή με κάποιο αντικειμενικό στάνταρ. Αυτός που ψάχνεται να φάει σε καλά εστιατόρια, να φορέσει ποιοτικά και καλαίσθητα ρούχα και αξεσουάρ, να μένει σε ωραίο χώρο, κτλ.

Για μένα, ο μπον βιβέρ είναι δυστυχής, όχι ευτυχισμένος, γιατί δεν αφήνει τον εαυτό του ελεύθερο να επιλέξει πράγματα που θεωρεί ο ίδιος subpar. Γιατί δίνει άνισα πολλή βάση σε πράγματα υλικά σε σχέση με την ανθρώπινη επαφή. Ας πούμε, προσωπικά δεν θέλω να δαπανήσω τον χρόνο που έχω με τους φίλους μου για να βρω ένα μαγαζί που να ταιριάζει στα στάνταρ μου. Ειδικά αν αυτά τα στάνταρ έχουν περισσότερο να κάνουν με την εμφάνιση (χώρος, κόσμος που πηγαίνει εκεί) παρά με την ουσία (εξυπηρέτηση και υπηρεσίες που προσφέρει ο χώρος).

Και γιατί να είναι δυστυχής κάποιος που κάνει πράγματα τα οποία τον ευχαριστούν;

[hellegennes]

Γιατί α) δεν μπορείς να τα έχεις πάντα όλα αυτά και αν δίνεις τόσο πολύ βάση στις λεπτομέρειες, ενοχλείσαι όταν δεν γίνεται να έχεις αυτά που θες και β) επειδή περιορίζεις τις επιλογές σου στην ζωή και αφήνουν τις λεπτομέρειες να ορίζουν την ζωή σου, πράγμα που συμβαίνει όταν θέτεις ψηλά τον πήχη για τα πάντα. Και δεν μπορείς να έχεις πάντα αυτά που θες και αναλώνεις τον χρόνο σου στις λεπτομέρειες.

Παράδειγμα. Βγήκα πριν λίγο καιρό με έναν φίλο μου που δεν βλέπω συχνά και που είναι ακριβώς έτσι. Γυρίζαμε μια ώρα από το ένα μέρος στο άλλο για να πάμε για καφέ. Το ένα ήταν πολύ σκοτεινό, το άλλο είχε κόσμο από δυτικές συνοικίες*, το παράλλο ήταν άσχημο, το αποκείνο δεν είχε πολύ κόσμο, το αποτούτο ήταν φθηνιάρικο και τελικά φάγαμε κυριολεκτικά μια ώρα για να βρούμε το μέρος που ανταποκρινόταν στις προσδοκίες του. Αφού καθίσαμε, καμμιά ώρα αργότερα σηκώθηκα να φύγω, γιατί είχα δουλειά και ενοχλήθηκε. Μου λέει «έχουμε να τα πούμε 3 μήνες και σηκώνεσαι να φύγεις από τώρα;» κι εγώ του απάντησα ότι είναι μαλάκας, γιατί θα μπορούσαμε να καθίσουμε οπουδήποτε και να μείνουμε περισσότερο. Και πάλι όμως να το κάναμε, θα έκανε το ίδιο ακριβώς πράγμα. Γιατί αφήνει τις λεπτομέρειες να κυριαρχούν επί της ουσίας.


* θα αναφερθώ εκτενέστερα άλλη φορά.

[Ερμής]

Αυτό που γράφεις είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.
Αν ήθελε συγκεκριμένο μαγαζί με συγκεκριμένες προϋποθέσεις θα πηγαίνατε κατευθείαν εκει χωρίς να ψάχνεται ο τυπος σε όλη την πόλη. Πιο πολύ για γεροντοκορισμο μου κάνει αυτό που περιγράφεις.

[Naida]

Γιατί α) δεν μπορείς να τα έχεις πάντα όλα αυτά και αν δίνεις τόσο πολύ βάση στις λεπτομέρειες, ενοχλείσαι όταν δεν γίνεται να έχεις αυτά που θες και β) επειδή περιορίζεις τις επιλογές σου στην ζωή και αφήνουν τις λεπτομέρειες να ορίζουν την ζωή σου, πράγμα που συμβαίνει όταν θέτεις ψηλά τον πήχη για τα πάντα. Και δεν μπορείς να έχεις πάντα αυτά που θες και αναλώνεις τον χρόνο σου στις λεπτομέρειες.

Παράδειγμα. Βγήκα πριν λίγο καιρό με έναν φίλο μου που δεν βλέπω συχνά και που είναι ακριβώς έτσι. Γυρίζαμε μια ώρα από το ένα μέρος στο άλλο για να πάμε για καφέ. Το ένα ήταν πολύ σκοτεινό, το άλλο είχε κόσμο από δυτικές συνοικίες*, το παράλλο ήταν άσχημο, το αποκείνο δεν είχε πολύ κόσμο, το αποτούτο ήταν φθηνιάρικο και τελικά φάγαμε κυριολεκτικά μια ώρα για να βρούμε το μέρος που ανταποκρινόταν στις προσδοκίες του. Αφού καθίσαμε, καμμιά ώρα αργότερα σηκώθηκα να φύγω, γιατί είχα δουλειά και ενοχλήθηκε. Μου λέει «έχουμε να τα πούμε 3 μήνες και σηκώνεσαι να φύγεις από τώρα;» κι εγώ του απάντησα ότι είναι μαλάκας, γιατί θα μπορούσαμε να καθίσουμε οπουδήποτε και να μείνουμε περισσότερο. Και πάλι όμως να το κάναμε, θα έκανε το ίδιο ακριβώς πράγμα. Γιατί αφήνει τις λεπτομέρειες να κυριαρχούν επί της ουσίας.


* θα αναφερθώ εκτενέστερα άλλη φορά.

Σ' αυτούς τους ξινους ένα τους πρέπει. Καφεδάκι στο πλαστικό και σε παγκάκι. Που για μένα είναι μια χαρά και για κανονική παρέα αλλά εγώ δεν είμαι μπον βιβερ είμαι σκέτο βιβερ. Και μπον.

[Ερμής]

Απο τη στιγμη πιυ το γουσταρεις και εσυ μπον βιβερ εισαι.

Btw όταν ανεβαίνω στα βόρεια κάθομαι σχεδόν μόνο στο Apallou Που το έχουν μανιατακια.

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

Γιατί α) δεν μπορείς να τα έχεις πάντα όλα αυτά και αν δίνεις τόσο πολύ βάση στις λεπτομέρειες, ενοχλείσαι όταν δεν γίνεται να έχεις αυτά που θες και β) επειδή περιορίζεις τις επιλογές σου στην ζωή και αφήνουν τις λεπτομέρειες να ορίζουν την ζωή σου, πράγμα που συμβαίνει όταν θέτεις ψηλά τον πήχη για τα πάντα. Και δεν μπορείς να έχεις πάντα αυτά που θες και αναλώνεις τον χρόνο σου στις λεπτομέρειες.

Παράδειγμα. Βγήκα πριν λίγο καιρό με έναν φίλο μου που δεν βλέπω συχνά και που είναι ακριβώς έτσι. Γυρίζαμε μια ώρα από το ένα μέρος στο άλλο για να πάμε για καφέ. Το ένα ήταν πολύ σκοτεινό, το άλλο είχε κόσμο από δυτικές συνοικίες*, το παράλλο ήταν άσχημο, το αποκείνο δεν είχε πολύ κόσμο, το αποτούτο ήταν φθηνιάρικο και τελικά φάγαμε κυριολεκτικά μια ώρα για να βρούμε το μέρος που ανταποκρινόταν στις προσδοκίες του. Αφού καθίσαμε, καμμιά ώρα αργότερα σηκώθηκα να φύγω, γιατί είχα δουλειά και ενοχλήθηκε. Μου λέει «έχουμε να τα πούμε 3 μήνες και σηκώνεσαι να φύγεις από τώρα;» κι εγώ του απάντησα ότι είναι μαλάκας, γιατί θα μπορούσαμε να καθίσουμε οπουδήποτε και να μείνουμε περισσότερο. Και πάλι όμως να το κάναμε, θα έκανε το ίδιο ακριβώς πράγμα. Γιατί αφήνει τις λεπτομέρειες να κυριαρχούν επί της ουσίας.


* θα αναφερθώ εκτενέστερα άλλη φορά.

Σ' αυτούς τους ξινους ένα τους πρέπει. Καφεδάκι στο πλαστικό και σε παγκάκι. Που για μένα είναι μια χαρά και για κανονική παρέα αλλά εγώ δεν είμαι μπον βιβερ είμαι σκέτο βιβερ. Και μπον.

Πάλι πλαστικά ρε κανίβαλοι;

[Naida]

Γιατί α) δεν μπορείς να τα έχεις πάντα όλα αυτά και αν δίνεις τόσο πολύ βάση στις λεπτομέρειες, ενοχλείσαι όταν δεν γίνεται να έχεις αυτά που θες και β) επειδή περιορίζεις τις επιλογές σου στην ζωή και αφήνουν τις λεπτομέρειες να ορίζουν την ζωή σου, πράγμα που συμβαίνει όταν θέτεις ψηλά τον πήχη για τα πάντα. Και δεν μπορείς να έχεις πάντα αυτά που θες και αναλώνεις τον χρόνο σου στις λεπτομέρειες.

Παράδειγμα. Βγήκα πριν λίγο καιρό με έναν φίλο μου που δεν βλέπω συχνά και που είναι ακριβώς έτσι. Γυρίζαμε μια ώρα από το ένα μέρος στο άλλο για να πάμε για καφέ. Το ένα ήταν πολύ σκοτεινό, το άλλο είχε κόσμο από δυτικές συνοικίες*, το παράλλο ήταν άσχημο, το αποκείνο δεν είχε πολύ κόσμο, το αποτούτο ήταν φθηνιάρικο και τελικά φάγαμε κυριολεκτικά μια ώρα για να βρούμε το μέρος που ανταποκρινόταν στις προσδοκίες του. Αφού καθίσαμε, καμμιά ώρα αργότερα σηκώθηκα να φύγω, γιατί είχα δουλειά και ενοχλήθηκε. Μου λέει «έχουμε να τα πούμε 3 μήνες και σηκώνεσαι να φύγεις από τώρα;» κι εγώ του απάντησα ότι είναι μαλάκας, γιατί θα μπορούσαμε να καθίσουμε οπουδήποτε και να μείνουμε περισσότερο. Και πάλι όμως να το κάναμε, θα έκανε το ίδιο ακριβώς πράγμα. Γιατί αφήνει τις λεπτομέρειες να κυριαρχούν επί της ουσίας.


* θα αναφερθώ εκτενέστερα άλλη φορά.

Σ' αυτούς τους ξινους ένα τους πρέπει. Καφεδάκι στο πλαστικό και σε παγκάκι. Που για μένα είναι μια χαρά και για κανονική παρέα αλλά εγώ δεν είμαι μπον βιβερ είμαι σκέτο βιβερ. Και μπον.

Πάλι πλαστικά ρε κανίβαλοι;

Στη χούφτα μωρέ και εσύ. Πω πω.

[Αγις]

Όλοι είμαστε μπον βιβερ γιατί όλοι κάνουμε πράγματα που νιώθουμε ότι μας ευχαριστούν.

Ναι, αλλά δεν είναι αυτός ο ορισμός του μπον βιβέρ. Γιατί μπον βιβέρ είναι πρώτα απ' όλα οι γύφτοι, κατ' αυτόν τον ορισμό. Μπον βιβέρ είναι αυτός που ψάχνεται για πράγματα που έχουν όχι κατ' αυτόν ποιότητα, αλλά κατά την κοσμοθέασή του έχουν παγκόσμια ποιότητα, δηλαδή με κάποιο αντικειμενικό στάνταρ. Αυτός που ψάχνεται να φάει σε καλά εστιατόρια, να φορέσει ποιοτικά και καλαίσθητα ρούχα και αξεσουάρ, να μένει σε ωραίο χώρο, κτλ.

Για μένα, ο μπον βιβέρ είναι δυστυχής, όχι ευτυχισμένος, γιατί δεν αφήνει τον εαυτό του ελεύθερο να επιλέξει πράγματα που θεωρεί ο ίδιος subpar. Γιατί δίνει άνισα πολλή βάση σε πράγματα υλικά σε σχέση με την ανθρώπινη επαφή. Ας πούμε, προσωπικά δεν θέλω να δαπανήσω τον χρόνο που έχω με τους φίλους μου για να βρω ένα μαγαζί που να ταιριάζει στα στάνταρ μου. Ειδικά αν αυτά τα στάνταρ έχουν περισσότερο να κάνουν με την εμφάνιση (χώρος, κόσμος που πηγαίνει εκεί) παρά με την ουσία (εξυπηρέτηση και υπηρεσίες που προσφέρει ο χώρος).

Και γιατί να είναι δυστυχής κάποιος που κάνει πράγματα τα οποία τον ευχαριστούν;

Δεν ειναι - βασικη αρχη της Επικουρειας φιλοσοφίας .
Ακομα και στην ενασχόληση με την κομματικη πολιτικη που προτείνεται η ολικη αποφυγη της - συνισταται να ασχοληθεις αν αυτο σε ευχαριστει περισσότερο απο οτι σου δημιουργει δυσφορια - προβληματα η αποχη .

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

Σ' αυτούς τους ξινους ένα τους πρέπει. Καφεδάκι στο πλαστικό και σε παγκάκι. Που για μένα είναι μια χαρά και για κανονική παρέα αλλά εγώ δεν είμαι μπον βιβερ είμαι σκέτο βιβερ. Και μπον.

Πάλι πλαστικά ρε κανίβαλοι;

Στη χούφτα μωρέ και εσύ. Πω πω.

Να πάρεις πολλαπλών χρήσεων, σαν άνθρωπος

[Naida]

Απο τη στιγμη πιυ το γουσταρεις και εσυ μπον βιβερ εισαι.

Btw όταν ανεβαίνω στα βόρεια κάθομαι σχεδόν μόνο στο Apallou Που το έχουν μανιατακια.

Τα έχεις λίγο μπερδεμένα στο μυαλό σου όπως με το γκουρμε. Αλλά εντάξει. Δεν είναι τυχαίο.

[Naida]

Πάλι πλαστικά ρε κανίβαλοι;

Στη χούφτα μωρέ και εσύ. Πω πω.

Να πάρεις πολλαπλών χρήσεων, σαν άνθρωπος

Φραπέ από το σπίτι. Ικανοποιημένος;

[hellegennes]

Πάλι πλαστικά ρε κανίβαλοι;

Το πλαστικό ανακυκλώνεται. Το αηδιαστικό ποτήρι που κουβαλάς μαζί σου συντελεί μόνο στο να ανακυκλώνονται οι μικροοργανισμοί που κουβαλάς. Όχι πίσω στην εποχή που ο κόσμος πέθαινε από ιούς και μολύνσεις.

Πολιτισμική καθυστέρηση.