1. Κότζιας (04/03/2019)
- Αν αρχίσεις στις διεθνείς σχέσεις και είσαι μοναχοφάης λέγοντας “όλα δικά μου”, τότε είσαι κι εσύ μέρος του προβλήματος». «Αυτό που πρέπει να κάνεις και που προσπάθησα να κάνω είναι και να εξασφαλίσεις την ασφάλεια – με τις δύο τετραμερείς – και να δώσεις μια προοπτική ότι η Τουρκία, όχι στην κυπριακή ΑΟΖ αλλά στη Μεσόγειο συνολικά, θα συμμετάσχει σε αυτή την οικονομική ανάπτυξη. Πρέπει να βρεις τρόπους οργάνωσης επιχειρηματικούς, τις μπίζνες, της δουλειάς, που να συμμετάσχει σε αυτό που της αντιστοιχεί και της αρμόζει».
«Αν νομίζεις όπως κάνουν μερικοί στην Ελλάδα ότι η Τουρκία με χιλιάδες μίλια δεν έχει ΑΟΖ, δεν έχει τίποτα και όλη η ΑΟΖ είναι ξέρω ‘γω το Καστελόριζο έχει το 100% έχει όλη την περιοχή, δεν είναι έτσι. Τα πράγματα θέλουν προσοχή, φιλική πολιτική, διεθνές δίκαιο και να τον βάζεις και τον άλλο στο παιχνίδι, για να κατευνάζεις».
2. Μάνος Καραγιάννης, καθηγητής Διεθνούς Ασφάλειας στο King's College London (15/05/2019 συνέντευξη Liberal)
- Κοιτάξτε στα θέματα εξωτερικής πολιτικής δεν χωρούν ανεύθυνες και μικροπολιτικές μεθοδεύσεις, όπως έγινε με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Πρέπει η ελληνική πλευρά να καταστήσει σαφές που βάζει τις κόκκινες γραμμές. Η αλβανική κυβέρνηση παραβιάζει με απροκάλυπτο τρόπο τα ανθρώπινα δικαιώματα των ομοεθνών μας, επειδή η αυτοσυγκράτηση της Αθήνας εκλαμβάνεται ως αδυναμία.
Στην πραγματικότητα το ίδιο περίπου συμβαίνει και με την Τουρκία. Η προσήλωση μας στις αρχές και κανόνες τους διεθνούς δικαίου δεν τιθασεύει στο ελάχιστο την τουρκική επιθετικότητα. Καλά κάνουμε και λέμε ότι λέμε, αλλά δεν φτάνει. Πρέπει να υιοθετήσουμε μια νέα αντίληψη στα θέματα άμυνας. Η συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο είναι φυσικά το πρώτο βήμα για αλλαγή συνόρων. Εξάλλου, ο Ερντογάν έχει μιλήσει ανοικτά για αναθεώρηση της Συμφωνίας της Λωζάνης.
3. Kαρατζαφέρης (21/03/2019)
- Πεπεισμένος ότι υπάρχει συμφωνία Τσίπρα – Ερντογάν για συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο, δήλωσε χαρακτηρίζοντας ωστόσο θετική την ενεργειακή συμμαχία Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ στην Ανατολική Μεσόγειο, με τη στήριξη των ΗΠΑ.
4. Δρα Μάριο Πατσουλέ, υποψήφιο ευρωβουλευτή ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ, συντονιστή Εξερεύνησης & Παραγωγής Πετρελαίου & Φυσικού Αερίου (09/04/2019) Τι σημαίνει ο όρος «συνεκμετάλλευση» στη Μεσόγειο, στο Αιγαίο που ακούμε τόσο έντονα τον τελευταίο καιρό.(αξίζει να διαβαστεί ολόκληρο το άρθρο)
- Η λύση έχει δοθεί από πλέον προχωρημένους «παίχτες» του διεθνούς γίγνεσθαι και ονομάζεται –ενιαία εκμετάλλευση ομόρων κοιτασμάτων μετά διακανονισμό για το συμφέρον και των τριών μερών, δηλαδή των δύο κρατών και της Εταιρίας (Οperator), που αναλαμβάνει να διαχειριστεί το κοίτασμα μετά συμφωνία των δύο γειτνιαζόντων κρατών. Ένα εξαιρετικό παράδειγμα για μελέτη και μίμηση –στο παρόν και απώτερο μέλλον- αποτελεί το Statfjord oilfield μεταξύ Αγγλίας και Νορβηγίας, στη Βόρεια Θάλασσα.
ακόμη και τον Ερντογάν, ο οποίος πολύ κακώς αναφέρεται σε μια στη κυριολεξία ‘ξεχειλωμένη και αόριστη’ έννοια της συνεκμετάλλευσης ομόρων κοιτασμάτων, εκφράζοντάς την άλλοτε με το win – win και άλλοτε με το Καζάν – Καζάν, δίνοντας την εντύπωση του όλα στη μέση, ή όπως μας συμφέρει εκάστοτε.
Για να υπάρχουν όμως όμορα κοιτάσματα και ν’ αποκτά ο όρος ουσιαστική και πρακτική σημασία, πρέπει απαραίτητα να υπάρχουν συγκεκριμένα σύνορα. Υπάρχουν? Ναι, και είναι καθορισμένα με τη Συνθήκη του Modego Bay του 1982. Παρατηρούμε λοιπόν και σε ολόκληρη την Μεσογειακή Λεκάνη να υπάρχουν διαχωριστικά σύνορα που καθορίζουν τις ΑΟΖ των Κρατών, που έχουν γίνει αποδεκτά τόσο από ΟΗΕ, όσο κι από Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πιστεύω ακράδαντα ότι, όταν και οι δυο πλευρές γνωρίζουν τι σημαίνει το σωστό αλλά και τόσο πολύπλοκο και χρονοβόρο και κοστοβόρο επακόλουθο μιας νόμιμης οριοθέτησης, θα κατανοήσουν και θα συνηγορήσουν στην επιτάχυνση λήψης αποφάσεων, γιατί διαφορετικά, ή θα τα 'φάνε' άλλοι, ή μεγάλα μέρη των κοιτασμάτων θα εγκλωβιστούν για πάντα στο υπέδαφος, χωρίς δυνατότητα σύμφορης απόληψης.
5. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛAΚΑΣ, ΠΟΝΤΙΚΙ (29/03/2019)
- 1. Το παγκόσμιο ενεργειακό λόμπι πιέζει για πολιτικές διευθετήσεις προκειμένου να συνεχιστούν απρόσκοπτα και με ασφάλεια τα πρότζεκτ που βρίσκονται σε εξέλιξη στην ανατολική Μεσόγειο.
2. Ελληνικές κυβερνήσεις του παρελθόντος (Σημίτης - Παπανδρέου) έχουν ολοκληρώσει με κάθε λεπτομέρεια τις συζητήσεις οι οποίες περιγράφουν επακριβώς τους όρους του συμβιβασμού που οδηγεί στη συνεκμετάλλευση.
3. Η λογική της συνεκμετάλλευσης συνάδει έτσι κι αλλιώς με την κατάσταση που οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ έχουν δημιουργήσει στην περιοχή, αντιμετωπίζοντας Ελλάδα και Τουρκία ως ενιαίο χώρο και αδιαφορώντας για... λεπτομέρειες όπως είναι τα σύνορα, τα οποία από το 1996 και την κρίση των Ιμίων είναι – ας μην το ξεχνάμε – γκρίζα.
4. Η παρούσα κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός απέδειξαν στον συμβιβασμό με τα Σκόπια ότι είναι σε θέση να αγνοήσουν το βάρος τέτοιων «ιστορικά φορτισμένων» υποθέσεων και να ρισκάρουν αναλαμβάνοντας το πολιτικό κόστος.
ο Τούρκος διπλωμάτης Ντενίζ Μπουλούκμπασι, ο οποίος πήρε μέρος στις διερευνητικές επαφές Ελλάδας - Τουρκίας από το 2002 μέχρι το 2007.
υποστηρίζει ότι η ελληνική κυβέρνηση, την περίοδο 2002 - 2003, με πρωθυπουργό τον Κ. Σημίτη και ΥΠΕΞ τον Γ. Παπανδρέου, είχε δεχτεί να μπει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων η τουρκική αξίωση να δεσμευτεί η Ελλάδα ότι σε ορισμένες περιοχές του Αιγαίου δεν θα ασκήσει το δικαίωμά της να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια.
Σε κάθε περίπτωση, παρά τις εσωτερικές πολιτικές δυσκολίες,
η επόμενη ελληνική κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να επανέλθει στο τραπέζι μιας ελληνοτουρκικής διαπραγμάτευσης η οποία θα γίνει με «σημαδεμένα χαρτιά» καθώς οι βασικές ελληνικές υποχωρήσεις έχουν ήδη καταγραφεί στο παρελθόν.
Τι λέτε;
Πόσο απέχουν τα παραπάνω από την πραγματικότητα και την πολιτική που εφαρμόζεται ή και επιβάλλεται στην περιοχή μας;
