Ποιό είναι το μεγαλύτερο ρεζίλι στην πάστα.

[Ελβετός Τραπεζίτης]

Αν βγάλεις το τυρί χρησιμοποιείται για υπόστρωμα σε λαμινάτ

Καλό για δομικό υλικό ή σαν τούβλο μόνωσης σε μεσοτοιχία - άσε, θα εμφανιστεί σε λίγο ο Καλαματιανός Μηχανικός να το εξηγήσει.

[Ελβετός Τραπεζίτης]

Και βέβαια, το ερώτημα, grana o parmiggiano?

Grana padano φυσικά!

[Ελβετός Τραπεζίτης]

Καμία σιελόρροια. Με τρώνε τα χέρια μου να ζυμώσω αλλά επειδή δεν θέλω να κάνω ψωμί και να ξαναπέσω στη λούπα όπως πέρυσι που ζύμωνα κάθε Τρίτη και Παρασκευή και πάλι δεν έφτανε, θα κάνω μια ζύμη με μυρωδικά, και ελιές ίσως, και θα ησυχάσω.

μπέικιν πάουντερ;;

βάλε φέτα και γουστερσίρ μέσα τότε και πέστο λιωτήρι μπρετανίκ.

Τη γουστερσαϊρ θα την ανακατέψω λέω με μουστάρδα και λίγο μέλι. Τι κακό μπορεί να κάνω στην τελική;;

Μονο μην ανάψεις σπίρτο κοντά στο μείγμα.

[Κόκκορας]

παιδια ενταξει τωρα
σιγα το τοπ φαγητο ρε σεις η μακαροναδα που δεν θα του βαλουμε και μια καλη τριμμενη γραβιερα απο πανω

[Chilloutbuddy]

Kατ'αρχάς σιγά μην πάω Ιταλία και φάω μακαρονάδες και πίτσες και τέτοιες μαλακίες. Η Ιταλία είναι ονομαστή για τα τυριά, κρέατα και αλλαντικά της. Από τις μεγαλύτερες καύλες της χώρας αυτής είναι να ταξιδεύεις και να δοκιμάζεις ντόπια τυριοαλλαντικά μαζί με ντόπια κρασιά. Μακαρονάδες τρως οπουδήποτε, και Αιθιοπία να πας μακαρονάδα έχει.

Δεύτερον αυτή τη λογική "μα είναι σωστό να φας ψωμί με μακαρονάδα, αφού τρώς ήδη τόσους υδατάνθρακες" είναι λογικό σφάλμα. Είναι σα να λες "αμα πιεις ένα κουτάκι κοκακόλα, δεν είναι σωστό μετά να πιεις μια γουλιά κοκακόλα, δεν κάνει"

Δηλαδή άμα τα φας τα μακαρόνια και σου τελειώσουν και έχει μείνει στο πιάτο λίγη σαλτσούλα και τη γουστάρεις ρε παιδί μου, σου κλείνει το μάτι, τι επιλογές έχεις; να πάρεις ένα μακαρόνι απ'το ντουλάπι και να την μαχαιρώσεις; Δηλαδή αν την παπαριάσεις με ψωμί χωριάτικο δεν κάνει, τζιζ. Αλλά αν έχεις ξέρω γω μια χιπστερική πιτούλα με ελαιόλαδο και μπαλσάμικο κάνει. Ρε δε γαμιώστε λέω γω

[Daje]

ΠΑΤΕΡ ΑΦΕΣ ΑΥΤΟΙΣ ΟΥ ΓΑΡ ΟΙΔΑΣΙ ΤΙ ΠΟΙΟΥΣΙ

[Naida]

Kατ'αρχάς σιγά μην πάω Ιταλία και φάω μακαρονάδες και πίτσες και τέτοιες μαλακίες. Η Ιταλία είναι ονομαστή για τα τυριά, κρέατα και αλλαντικά της. Από τις μεγαλύτερες καύλες της χώρας αυτής είναι να ταξιδεύεις και να δοκιμάζεις ντόπια τυριοαλλαντικά μαζί με ντόπια κρασιά. Μακαρονάδες τρως οπουδήποτε, και Αιθιοπία να πας μακαρονάδα έχει.

Δεύτερον αυτή τη λογική "μα είναι σωστό να φας ψωμί με μακαρονάδα, αφού τρώς ήδη τόσους υδατάνθρακες" είναι λογικό σφάλμα. Είναι σα να λες "αμα πιεις ένα κουτάκι κοκακόλα, δεν είναι σωστό μετά να πιεις μια γουλιά κοκακόλα, δεν κάνει"

Δηλαδή άμα τα φας τα μακαρόνια και σου τελειώσουν και έχει μείνει στο πιάτο λίγη σαλτσούλα και τη γουστάρεις ρε παιδί μου, σου κλείνει το μάτι, τι επιλογές έχεις; να πάρεις ένα μακαρόνι απ'το ντουλάπι και να την μαχαιρώσεις; Δηλαδή αν την παπαριάσεις με ψωμί χωριάτικο δεν κάνει, τζιζ. Αλλά αν έχεις ξέρω γω μια χιπστερική πιτούλα με ελαιόλαδο και μπαλσάμικο κάνει. Ρε δε γαμιώστε λέω γω

Ορίστε κάνατε μέχρι και τον Τσιλ να εξανίσταται. Ντροπή

[Gherschaagk]

βάλε φέτα και γουστερσίρ μέσα τότε και πέστο λιωτήρι μπρετανίκ.

Τη γουστερσαϊρ θα την ανακατέψω λέω με μουστάρδα και λίγο μέλι. Τι κακό μπορεί να κάνω στην τελική;;

Μονο μην ανάψεις σπίρτο κοντά στο μείγμα.

Ζω επικίνδυνα.

[Βινόσαυρος]

Υπάρχει σύστημα στον εγκέφαλο ανταπόδοσης για όσα λαμβάνουμε. Είτε ερεθίσματα, είτε τροφή, είτε οτιδήποτε. Απλά το θέμα είναι ότι σε ό,τι έχει να κάνει με τροφή δεν υπάρχει κάτι αντικειμενικό, γιατί είναι διαφορετικές οι ανάγκες κάθε οργανισμού. Αυτό βλέπω εγώ. Και η μεγαλύτερη λιχουδιά σε κάποιον αρέσει, σε άλλον όχι και καμία φιλοσοφική προσέγγιση δεν μπορεί να το εξηγήσει.

Δεν κατάλαβες τι σου έγραψα: Το μου αρέσει, είναι θέμα συνειρμών και αισθητήριας-συναισθηματικής μνήμης. Δεν είναι αναίτιο. Ούτε τυχαίο. Και στην Αισθητική δεν υπάρχει αντικειμενική αξία, αλλά πλούτος δυνατοτήτων παραγωγής συνειρμών. Μελετώνται οι μηχανισμοί, όχι κάποια αξιακή κλίμακα. Μιλάμε για ένα πιάτο που αγγίζει τόσους διαφορετικούς ανθρώπους διαφορετικής καταγωγής, με διαφορετικά βιώματα και μυρωδιές και γεύσεις στη μνήμη τους. Δεν υπάρχει αντικειμενική κλίμακα, αλλά σχέση ερεθίσματος-αποδέκτη, κι αυτό δεν είναι μόνο πείνα, αλλά και συνειρμοί. Όσο πιο πλούσια μνήμη έχεις, τόσο πιο πολύπλοκο γούστο αποκτάς. Πείνα έχουμε όλοι, αλλά γούστο διαφορετικό.

Εντάξει τότε, το ίδιο λέμε περίπου. Αυτή η σχέση που λες ερεθίσματος-αποδέκτη, η συναισθηματική μνήμη, οι συνειρμοί είναι καθαρά βιολογικό και έχει προκύψει από την θετική ανταπόδοση σε χημείες στον εγκέφαλο. Δεν διαφωνούμε.

Με πιο χυδαίο υλισμό πεθαίνεις.

[Mole]

Ρε άνθρωποι ήμαρτον, μακαρόνια τρώτε. Ένα άχρηστο φθηνό φαγητό. Σιγα μην βάλουμε και κανόνες για αυτή την μαλακία. Πόσο πρόλογο πουλάει ο άτιμος ο Καραμπαμπας;

Ειναι η διαλεκτική της μαζικής κοινωνιας: το ταπεινό θα εκπολιτιστει/εξευγενιστει και θα γίνει αντικείμενο πολλων λεπτών διαφορων-σημείων παιδείας και αναγνώρισης.

ΥΓ. Οι χειρότεροι του middle-brow πάντως είναι οι «αυθεντοκρατες», οι φαν του Σπηλμπεργκ και οι αναγνώστες του New Yorker.

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

Αμέσως ένα κλικ πιο κάτω είναι οι γκούντες, τα ένταμ και όλα τα διατροφικά σκουπιδοποιημένα βούτυρα που οι Ευρωπαίοι τολμάνε να ονομάζουν τυριά.

Εγκζίμπιτ έι

[Ασέβαστος]

Ρε άνθρωποι ήμαρτον, μακαρόνια τρώτε. Ένα άχρηστο φθηνό φαγητό. Σιγα μην βάλουμε και κανόνες για αυτή την μαλακία. Πόσο πρόλογο πουλάει ο άτιμος ο Καραμπαμπας;

τα ξαναειπαμε.

το μακαρονι ειναι ξεφτιλα τροφη, η σαλτσα του μπορει να λεει κατι. αλλα βαλτε την οποια μακαρονοσαλτσα πανω σε κανονικο φαγι, με πρωτεινη, και γινατε ανθρωποι.

[Cavaliere]

Ντάξει, και ο γύρος ένα κωλοσνάκ είναι, και το βρίσκεις και στην Αιθιοπία πραγματικά αλλά πρέπει να ξέρεις πώς θες να το φας. Εγώ, ας πούμε μόλις πάω Ελλάδα, πάω κάπου να φάω σουβλάκι που ξέρω πώς θα το φάω. Επιφανειακά όλα είναι μακαρονάδες, αλλά μακαρονάδα από μακαρονάδα διαφέρει. Όπως και η πίτσα. Κι επειδή ειπώθηκε για αλλαντοτυριά και κρασί, το ίδιο ισχύει και για τη Γαλλία, την Ισπανία, και την Πορτογαλία, δεν αποκλείει το ένα το άλλο. Τα μακαρόνια ως πρώτο θα τας φας, δε θα πας στην οινοθήκη να πιεις κρασί και στα crostini θα ζητήσεις σπαγγέτι επάνω.Είναι άλλες διαδικασίες, σε άλλες ώρες. Όποιος έχει πάει Ιταλία, ξέρει πως δεν θα αποφύγει να φάει πάστα, εκτός αν πηγαίνει στα McDonald´s. Αν τρώει με τον κανονικό κόσμο, το μενού θα έχει πάντα ως πρώτο μια πάστα ή ένα ριζότο, συνήθως. Ούτε κάθε μέρα θα τρως fiorentina του ενός κιλού. Αλλά το νήμα ανοίχτηκε για τα μακαρόνια, σε καμία λέξη δεν αναφέρεται η Ιταλία. Λέει, για τη μακαροναδίτσα που κάνουμε σπιτάκι μας. Πώς την τρώμε ή δεν την τρώμε. Δεν έχει να κάνει ούτε με γκουρμεδιές, ούτε με σαβουάρ βιβρ, αλλά με το πώς ΔΕΝ τρώμε. Είναι σα να λες, ότι είναι μαλακία να βάζεις μαρούλι στο πιτόγυρο, έγκλημα. Ή να τρως πίτσα με γύρο επάνω. Αν βλέπεις στο νήμα κάτι άλλο, είναι πρόβλημα δικό σου.

[Ασέβαστος]

Απορώ πως δεν είδα αυτο το νημα νωρίτερα....

Η συντομη απάντηση ειναι οτι όλα τα παραπανω ειναι προσβολή για την ανθρωπότητα και τιμωρουνται με υποβιβασμό σε επίπεδο μπαμπουινου.

Πταισμα ειναι μονο η χρήση κουταλιου, τα υπόλοιπα ειναι εγκλήματα.

Το κουτάλι είναι έγκλημα... Και εξήγησα το λόγο το γιατι.

εφοσον στο εστιατοριο δινουν κουταλι, ειναι αποδεκτος τροπος να φας το φαι.

αν ο απεναντι νομιζει οτι το κανεις απο καποιο ψωνιο, εχει προβλημα ο απεναντι. ειδικα αν ετσι τρως ακομη και μονος στο σπιτι σου.

[Ερμής]

οτι δηλαδή βολεύει κάπου το κουτάλι ας πούμε.

Πλέον είναι γνωστό πως το κουτάλι είναι μια βλαχοχωριατιά, παλιά όμως είχα ακούσει απο αρκετούς κατσίβελους να νομίζουν οτι είναι καθωσπρέπει χρησιμοποιώντας το. Είχε πλάκα η κουβέντα μαζί τους και πως άλλαζε ο τρόπος που συζητούσαν οταν τους έλεγες 2-3 πράματα.

οι υπόλοιπες επιλογές είναι θέμα καθαρά γούστου, που όσο και να μη συμφωνώ είναι καθαρά υποκειμενικό διοτι δε γίνεται(η δε ξεκίνησε τουλάχιστον) με το κίνητρο του καικαλαειμαιευγενης