Γράφων έγραψε: 05 Νοέμ 2024, 21:29
Αρίστος έγραψε: 05 Νοέμ 2024, 19:19
Ο αγ. Γρηγόριος Νύσσης λέει, ότι με τον όρο «ψυχή», μόνο την ανθρώπινη λογική ψυχή μπορούμε να προσδιορίσουμε. Η ζωϊκή ψυχή και πολύ περισσότερο η φυτική ψυχή, που είναι η υποδιαίρεση, όπως τις αναφέρει ο Αριστοτέλης (Περί ψυχής 2, 413b-13), δεν είναι ψυχή με την ακριβή έννοια του όρου (1). Στην περίπτωση αυτή, τα ζώα δεν έχουν πραγματικά ψυχή και καταχρηστικά μιλάμε στην περίπτωση αυτή περί ψυχής.
https://apostoliki-diakonia.gr/gr_main/ ... ile=23.htm
Η ζωικη ψυχη που επισης ενυπαρχει στον ανθρωπο ειναι αυτη που διαλυεται σε 9 μερες ενω η ανθρωπινη λογικη ψυχη ειναι αθανατη και συνεχιζει την πορεια της.
Και τι ειναι η ζωικη ψυχη; Φαντασου την σαν σπινθηρα ζωης, σαν να ειναι η ιδια η ζωη που εμψυχωνει το σωμα.
.
Δεν πάει ακριβώς έτσι... Στην Χριστιανική θεολογία δεν υπάρχει η τριμερής διαίρεση της ψυχής που υπάρχει στην Πλατωνική και Αριστοτελική φιλοσοφία.
Σύμφωνα με τον Άγιο Γρηγόριο Νύσσης, η ψυχή αντιμετωπίζεται ως ενιαία δημιουργία, η οποία με την ελεύθερη βούληση μπορεί να καταστεί όργανο της αρετής ή της κακίας. Ανατρέπει έτσι τον διαχωρισμό του Πλάτωνα σε ανώτερη και κατώτερη ψυχή, διότι τότε θα ήταν σαν να λέγαμε πως ο Δημιουργός είναι αίτιος της κακίας, μια και εκείνος τοποθέτησε τα εμπαθή μέρη της ψυχής[56].
https://el.orthodoxwiki.org/%CE%A8%CF%8 ... F.82.C2.BB
Επίσης, και όσον αφορά την αθανασία της ψυχής, υπάρχουν αρκετές διαφορές... Δεν λέει ο Αριστοτέλης βέβαια ξεκάθαρα ότι η ψυχή είναι θνητή, αλλά με εξαίρεση ένα μέρος του νοός, τον ενεργητικό νου, ο οποίος είναι αθάνατος, δεν φαίνεται να πιστεύει εν γένει στην αθανασία όλων των μερών της ψυχής...
Η ορθόδοξη διδασκαλία περί του ανθρώπου (ψυχή-πνεύμα και σώμα)
2 Αυγούστου 2018
Η ψυχή του ανθρώπου για την ορθόδοξη παράδοση, αποτελεί το άυλο, το νοερό του ανθρώπου το οποίο όμως δεν είναι άκτιστο. Δεν βρίσκεται κάπου συγκεκριμένα αλλά ούτε και παντού. Το λογικό της μέρος αποτελείται από τον νου, το λόγο και το πνεύμα. Το πνεύμα είναι η ζωοποιός ουσία και μαζί με την ψυχή και το σώμα αποτελούν τον άνθρωπο.
Επειδή το πνεύμα ζωοποιεί το σώμα δεν είναι δυνατόν η ψυχή να βρίσκεται σε συγκεκριμένο μέρος του σώματος. Κατακλύζει όλο το σώμα, το περιέχει και το συγκρατεί , «Η μέντοι ψυχή, συνέχουσα το σώμα ω και συνεκτίσθη, πανταχού του σώματός εστιν, ουχ ως εν τόπω, ουδ’ ως περιεχομένη, αλλ’ ως συνέχουσά τε και περιέχουσα το σώμα, κατ’ εικόνα και τούτ’ έχουσα Θεού» (Ομιλία ΙΘ). Η ψυχή έχει φύση ζώσα, απλή, ασώματη και αόρατη, χρησιμοποιεί ως όργανο το σώμα και παρέχει σε αυτό ζωή και αύξηση και αίσθηση και γέννηση, χωρίς να έχει άλλο νου στην περιοχή της. Είναι αυτεξούσια, θελητική και ενεργητική, τρεπτή δηλαδή εθελότρεπτη, γιατί είναι κτιστή, αφού όλα αυτά τα έχει πάρει κατά φύση από τη χάρη του δημιουργού της» (Ματσούκας, 2007).
Η δε ψυχή συνδέεται με όλο το σώμα και όχι με ένα μόνο μέρος του (Ματσούκας, 2007). Το εμψυχωμένο σώμα μοιάζει να ‘ναι σαν το πυρακτωμένο σίδερο που το περιβάλλει η φωτιά (Ματσούκας, 2007). Αυτό οφείλεται στην ασώματη φύση της καθώς αυτή δεν έχει σχήμα για να περιέχεται κάπου αλλά είναι νοητή (Ματσούκας, 2007).
Πρόκειται για ενιαία δημιουργία, η οποία διαθέτει ελεύθερη βούληση και μπορεί μ’ αυτό τον τρόπο να αποτελέσει όργανο της αρετής ή της κακίας .
Σύμφωνα με τη χριστιανική διδασκαλία η ψυχή χωρίζεται σε τρία μέρη, το λογικόν, το επιθυμητικόν και το θυμοειδές. Με αυτά τα τρία μέρη πραγματοποιούνται είτε καλές είτε κακές πράξεις.
Το λογικό μέρος περιλαμβάνει τις αρετές της ευσέβειας και της πίστις καθώς την ικανότητα διαχωρισμού του καλού του κακού. Με τις αρετές αυτές ο πιστός μπορεί να αντιλαμβάνεται από ποιόν μπορεί να αγαπάται και ποιόν πρέπει να αγαπά. Το επιθυμητό μέρος περιλαμβάνει τις αρετές της προσπάθειας για πνευματική βελτίωση και έμπρακτης καλοσύνης. Οι αρετές του θυμικού μέρους είναι η ικανότητα να αποφεύγει ο άνθρωπος την αμαρτία, να καταπολεμά τα πάθη του και να υποστηρίζει την πίστη του δίνοντας ακόμα και το αίμα του (Τατάκης, 1997)
https://www.pemptousia.gr/2018/08/i-ort ... a-ke-soma/
.