Τουρκία, μια παγκόσμια αγροτική υπερδύναμη

[Υδράργυρος]

Όχι άλλα άρθρα για φιστίκια και ξηροκάρπια, έλεος πραγματικά. Είχαμε τον κάθε πικραμένο την προηγούμενη πενταετία να μας ζαλίσει τον γκιώνη να βάλουμε αμυγδαλιές γιατί κάηκαν λέει οι αμυγδαλιές της Καλιφόρνιας και ήταν μεγάλη ευκαιρία, μην αρχίζουμε τις παπαριές με τα φιστίκια τώρα. Βάζουνε και την Τουρκία στη μέση για να μας πιάσει το πατριωτικό και ο φυσικός ανταγωνισμός μαζί τους. Όχι οτι δουλεύουν όλα κομπολόι στον αγροτικό τομέα, προφανώς και πρέπει να γίνουν αλλαγές. Το καλό της υπόθεσης είναι πως στον αγροτικό κλάδο μπαίνουν νέοι που έχουν ένα επίπεδο μόρφωσης καλύτερο από τα μπαρμπάδια που δραστηριοποιούνταν όλα αυτά τα χρόνια και κατά συνέπεια έχουν την διάθεση να επενδύσουν σε σύγχρονες και αποδοτικές μορφές καλλιέργειας. Ακόμα θυμάμαι τον πατέρα μου να διαφωνεί με τον παππού μου για την χορήγηση ορμονών στα γίδια μας για την στοχευμένη αναπαραγωγή, με τον παππού μου να ισχυρίζεται πως πρέπει να ρίξουμε μπούκοβο στους τράγους για να καυλώσουν.

Υγ.: Στον Έβρο που έχω ταξιδέψει και έχω υπηρετήσει, έχω δει τους τούρκους απέναντι να μαζεύουν τον ηλίανθο με τα χέρια, δεν ξέρω γιατί success story μιλάνε οι διάφοροι ινστρούχτορες. Εκτός αν μιλάμε γι αυτό το success story.

Για την ιστορία τα φυστίκια στην Ελλάδα μένουν αμάζευτα λόγω έλλειψης εργατικών χεριών. Απο κει και πέρα δεν αρκεί να μπούνε νέοι. Χρειάζεται αναδασμός, συνεταιριστική οργάνωση των μικρών παραγωγών, και επενδύσεις στις τοπικές κοινωνίες. Είναι οι δράσεις που έγιναν στην Τουρκία και περιγράφονται με τα σημεία:

- «Επενδύσεις σε φυσικά περιουσιακά στοιχεία των γεωργικών εκμεταλλεύσεων»

«Επενδύσεις σε αγροτικές δημόσιες υποδομές»

δυστυχώς στην Ελλάδα κοινοτικοί πόροι σημαίνει μοιρασμα σε κομματικές πελατείες. ΚΑι είμαστε κατηγορούμενοι για αυτό και καλούμαστε να επιστρέψουμε πόρους για την περίοδο 2019-2024
Σχετικά με τους ηλίανθους που μαζεύονται με το χέρι, η Τουρκία είνια μια χώρα που εξελίσεται μέρα με τη μέρα. Προφανώς έχουν αλλάξει πολλά από την εποχή που ήσουν φαντάρος στον Έβρο. Η Ελλάδα δυστυχώς πάει πίσω μέρα με τη μέρα

[Υδράργυρος]

Το 1 δεν είναι απαραίτητα κακό. Ένα από τα μεγάλα προβλήματα του αγροτικού κλάδου είναι ο μικρός κλήρος. Στα μέρη μου, ο μέσος όρος έκτασης γης που κατείχε ο κόσμος ήταν 20 στρέμματα. Κατά συνέπεια, η μόνη καλλιέργεια που μπορούσε να τους δώσει μεροκάματο ήταν τα καπνά, τα οποίο τα μάζευαν οικογενειακώς (είχαν τα παιδιά για εργάτες δηλαδή) και μαζί με μερικά ζωντανά (και καμιά επιδότηση) κάπως τα έφερναν βόλτα. Τα παιδιά μεγάλωσαν και έφυγαν και οι λίγοι νέοι που έμειναν, αγόρασαν τα γειτονικά τους χωράφια και ασχολούνται με μαναβική και δενδροκομικές καλλιέργειες, γιατί πλέον διαθέτουν τις εκτάσεις για να κάνουν τέτοιες καλλιέργειες ώστε να έχουν την κατάλληλη κερδοφορία χωρίς να βάζουν και τα παιδιά τους να δουλεύουν.

Ο μικρός κλήρος με συνεταιριστική ή ομαδική οργάνωση παύει να είναι πρόβλημα, και μάλιστα μπορεί να γίνει και πλεονέκτημα.

[Καπετάν Μιχάλης]

Έχουμε την βάση να το κάνουμε όπως η Αγγλία?

Έχουμε βιομηχανίες και μια Κοινοπολιτεία από πίσω?

Αν όχι τότε μια που θα βγούμε μια που θα γίνουμε Σουδάν.

Αλλά θα ήθελα να ακούσω και τη δική σου άποψη.

Ένα αγρότης στην Αγγλία μπορεί να έχει πάνω από πέντε χιλιάδες στρέμματα γης, κάτι που είναι πολύ μακρινό για τα ελληνικά δεδομένα (μιλάω για όλη τη χώρα, όχι για τους δυο-τρεις μεγάλους κάμπους της χώρας), ακόμη και με ανακατανομή γης

Παρεμπιπτόντως, και οι άγγλοι αγρότες έχουν πολλά προβλήματα και με την κλιματική αλλαγή αλλά και με το brexit.

[George_V]

Σιγά μην είχατε το θάρρος, ξεχειλιζετε δειλία. Αλλά δεν φταίτε εσείς που ενώ αναγνωρίζετε τι ζωογονει το πρόβλημα αποδέχεστε την κατάσταση, φταίνε αυτοί που σας έχουν μάθει να είστε δειλοί.

Έχουμε την βάση να το κάνουμε όπως η Αγγλία?

Έχουμε βιομηχανίες και μια Κοινοπολιτεία από πίσω?

Αν όχι τότε μια που θα βγούμε μια που θα γίνουμε Σουδάν.

Αλλά θα ήθελα να ακούσω και τη δική σου άποψη.

Να το να είσαι σε αυτές τις λυκοσυμμαχίες δεν μπορείς να ανάπτυξεις βάση, όπως σου καταστρέφει την αγροτική παραγωγή που διαπίστωσες, ταυτόχρονα σου βάζει φραγμούς στο να αποκτήσεις βάσεις βιομηχανικές (αν και στον ενεργειακό τομέα μια χαρά βιομηχανίες έχεις, λιγνίτη, διυλιστήρια, απε).

Εν κατακλείδι, γιατί βάζεις το ερώτημα πρώτα να αποκτήσουμε βάσεις και δεν ρωτάς αν σπάσουμε τους περιορισμούς που δεν μας επιτρέπουν να θέσουμε βάσεις να μην μπορούμε να δημιουργήσουμε βάσεις;

Γιατί το ίδιο το ερώτημα αυτό είναι ουροβόρος όφις.

[20---]

Εμείς είμαστε κομμάτι υπερδύναμης πλέον. Εχουμε προστασία, δυνατό νόμισμα, επιδοτήσεις αν δούμε τα σκούρα. Ολα αυτά αξίζουν τη μερική απώλεια εθνικής κυριαρχίας.

[Καπετάν Μιχάλης]

Ο μικρός κλήρος με συνεταιριστική ή ομαδική οργάνωση παύει να είναι πρόβλημα, και μάλιστα μπορεί να γίνει και πλεονέκτημα.

Συμφωνώ σ' αυτό, για την ακρίβεια σε πολλές περιοχές της χώρας αναδύονται αρκετοί συνεταιρισμοί (κάτι που οφείλεται στους νέους, γιατί τα μπαρμπάδια ήξεραν μόνο να τους φαλιρίζουν). Μάλιστα, ειδικά στον κτηνοτροφικό κλάδο (που κι εκεί υπήρχε μικρό ζωικό κεφάλαιο ανά κτηνοτρόφο), όπου τα καρτέλ των τυροκόμων γονάτιζαν τους παραγωγούς, κατάφεραν με τους συνεταιρισμούς να τους πάνε γαμιώντας. Και το θετικό είναι πως γίνονται και συνεργασίες μεταξύ τους, δηλαδή βλέπεις συνεταιρισμό που ασχολείται με ζωωτροφές να συνεργάζεται με κτηνοτροφικό συνεταιρισμό.

Βέβαια, οι συνεταιρισμοί μπορεί να βοηθούν απίστευτα τους ιδιοκτήτες μικρών κλήρων, ειδικά και εφόσον τους απαλλάσσει από τα deals που πρέπει να κάνουν με την αγορά για την προώθηση των προϊόντων τους, ο μικρός κλήρος συνεχίζει να είναι πρόβλημα γιατί δεν είναι κερδοφόρος. Και δεν μιλάμε για κερδοφορία του τύπου να μπορείς να αγοράσεις λαμποργκίνι, αλλά κερδοφορία στο βαθμό που σου επιτρέπει να τα βγάλεις πέρα χωρίς να χρωστάς και να μπορείς να κάνεις αποταμίευση.

[Chupacabra]

Το κεφαλαιο ευημερει και ο λαος πειναει
Οταν ευημερουν οι αριθμοι οι ανθρωποι δυστυχουν

Aυτη ειναι η ακριβης περιγραφη της τρεχουσας καταστασης που επικρατει στην Ελλαδα.

[Chupacabra]

Σιγά μην είχατε το θάρρος, ξεχειλιζετε δειλία. Αλλά δεν φταίτε εσείς που ενώ αναγνωρίζετε τι ζωογονει το πρόβλημα αποδέχεστε την κατάσταση, φταίνε αυτοί που σας έχουν μάθει να είστε δειλοί.

Έχουμε την βάση να το κάνουμε όπως η Αγγλία?

Έχουμε βιομηχανίες και μια Κοινοπολιτεία από πίσω?

Αν όχι τότε μια που θα βγούμε μια που θα γίνουμε Σουδάν.

Αλλά θα ήθελα να ακούσω και τη δική σου άποψη.

Να το να είσαι σε αυτές τις λυκοσυμμαχίες δεν μπορείς να ανάπτυξεις βάση, όπως σου καταστρέφει την αγροτική παραγωγή που διαπίστωσες, ταυτόχρονα σου βάζει φραγμούς στο να αποκτήσεις βάσεις βιομηχανικές (αν και στον ενεργειακό τομέα μια χαρά βιομηχανίες έχεις, λιγνίτη, διυλιστήρια, απε).

Εν κατακλείδι, γιατί βάζεις το ερώτημα πρώτα να αποκτήσουμε βάσεις και δεν ρωτάς αν σπάσουμε τους περιορισμούς που δεν μας επιτρέπουν να θέσουμε βάσεις να μην μπορούμε να δημιουργήσουμε βάσεις;

Oποτεδηποτε παρουσιαστηκε σοβαρος κινδυνος εξοδου της Ελλαδας απ' την ευρωζωνη το ΚΚΕ νουθετουσε τον κοσμο
λεγοντας οτι η θα ερθει η καταστροφη οποτε καλα θα κανεις να το βουλωσεις κνιτομπαλο.

30.05.2011
Αλ. Παπαρήγα: η λύση έξω από το ευρώ στις παρούσες συνθήκες είναι καταστροφική


25.07.2015
Κουτσουμπας: Επιζήμια η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ αυτή τη στιγμή

[Ληστοσυμμορίτης]

Ο μικρός κλήρος με συνεταιριστική ή ομαδική οργάνωση παύει να είναι πρόβλημα, και μάλιστα μπορεί να γίνει και πλεονέκτημα.

Συμφωνώ σ' αυτό, για την ακρίβεια σε πολλές περιοχές της χώρας αναδύονται αρκετοί συνεταιρισμοί (κάτι που οφείλεται στους νέους, γιατί τα μπαρμπάδια ήξεραν μόνο να τους φαλιρίζουν). Μάλιστα, ειδικά στον κτηνοτροφικό κλάδο (που κι εκεί υπήρχε μικρό ζωικό κεφάλαιο ανά κτηνοτρόφο), όπου τα καρτέλ των τυροκόμων γονάτιζαν τους παραγωγούς, κατάφεραν με τους συνεταιρισμούς να τους πάνε γαμιώντας. Και το θετικό είναι πως γίνονται και συνεργασίες μεταξύ τους, δηλαδή βλέπεις συνεταιρισμό που ασχολείται με ζωωτροφές να συνεργάζεται με κτηνοτροφικό συνεταιρισμό.

Βέβαια, οι συνεταιρισμοί μπορεί να βοηθούν απίστευτα τους ιδιοκτήτες μικρών κλήρων, ειδικά και εφόσον τους απαλλάσσει από τα deals που πρέπει να κάνουν με την αγορά για την προώθηση των προϊόντων τους, ο μικρός κλήρος συνεχίζει να είναι πρόβλημα γιατί δεν είναι κερδοφόρος. Και δεν μιλάμε για κερδοφορία του τύπου να μπορείς να αγοράσεις λαμποργκίνι, αλλά κερδοφορία στο βαθμό που σου επιτρέπει να τα βγάλεις πέρα χωρίς να χρωστάς και να μπορείς να κάνεις αποταμίευση.

Ναι ας ξαναγυρισουμε έναν αιώνα πίσω με τσιφλικαδες που ολόκληροι κάμποι και φάση να έχουν 10-20 μεγαλοτσιφλικαδες

[Ληστοσυμμορίτης]

*δαση

[Οργισμένος]

Akoma υπαρχουν διποδα που εκθειαζουν την αγροτικη παραγωγη σε μια οικονομια. Πρωτα βγαινει η ψυχη και μετα τοπ χουι.
ΒΟΔΙΑ

[Καπετάν Μιχάλης]

Ναι ας ξαναγυρισουμε έναν αιώνα πίσω με τσιφλικαδες που ολόκληροι κάμποι και φάση να έχουν 10-20 μεγαλοτσιφλικαδες

Με την μηχανοποιημένη αγροτική παραγωγή, δεν υφίσταται αυτό που έχεις στο μυαλό σου. Το οτι οι κάμποι θα έχουν 10-20 τσιφλικάδες δεν συνεπάγεται δρεπάνια, τσουγκράνες και κασμάδες με εκατοντάδες κολίγους στα χωράφια με επιστάτες και μαστίγια. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν ιδιοκτήτες γης στον κάμπο της Λάρισας που μπορεί να έχουν πάνω από χίλια στρέμματα τα οποία τα δουλεύουν με τρεις ανθρώπους (ένας στο τρακτέρ, ένας στην θεριζοαλωνιστική και ένας στο φορτηγό). Ένας από τους λόγους που κόσμος έφυγε από την επαρχία και από τις αγροτικές εργασίες, είναι ο αυτοματισμός. Αυτοματισμός που συμφέρει μόνο αν έχεις μεγάλο κλήρο, που συνεπάγεται οτι έχεις ανταγωνιστικές ποσότητες για να πουλήσεις στην αγορά. Υπάρχει κόσμος που ακόμη και σήμερα αρμέγει πρόβατα και γίδια με τα χέρια, έχοντας φυσικά μικρό κλήρο, γιατί δεν συμφέρει να έχεις αρμεκτήριο με λίγα ζώα. Αυτοί οι κτηνοτρόφοι εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να παράξουν πάνω από 40 τόνους τον χρόνο. Ένα μεγάλο τυροκομείο μπορεί να διαχειρίζεται 50 τόνους γάλα την ημέρα. Όπως γράψαμε και παραπάνω, αυτός ο κτηνοτρόφος σώζεται μόνο αν μπει σε συνεταιρισμό, αλλά και πάλι οι αριθμοί είναι αδυσώπητοι.

Η αγροτική παραγωγή δεν είναι απλά ένα μεροκάματο. Είναι μια πολύ δύσκολη και πολύπλοκη επιχειρηματική δραστηριότητα με εξαιρετικά μεγάλο ρίσκο και κόστος. Στο παραπάνω παράδειγμα των κτηνοτρόφων που δουλεύουν με τα χέρια, ένα κοπάδι 200 προβάτων που μπορεί να σου αποδώσει 30 τόννους γάλα τον χρόνο. Αυτό συνεπάγεται με περίπου 36k τον χρόνο (με τις τρέχουσες τιμές). Το κόστος των ζωοτροφών παίζει να είναι πάνω απ' το μισό. Αν βάλεις καύσιμα, φάρμακα, κτηνιάτρους, ρεύμα (ένας τέτοιος κτηνοτρόφος μπορεί να μην έχει αρμεκτήριο, αλλά και πάλι χρειάζεται παγολεκάνη για να συντηρήσει το γάλα μέχρι να το παραδώσει), λιπάσματα, σπόρους και νερό (οι περισσότεροι αν όχι όλοι οι κτηνοτρόφοι καλλιεργούν χορτολιβαδικές εκτάσεις για βοσκή), ασφάλειες παίζει να του μένουν 7 χιλιάρικα τον χρόνο. Το ποσό εξισορροπείται με τις επιδοτήσεις και με το κρέας από τα αρνιά στα 15 χιλιάρικα. Μιλάμε για χειρωνακτική δουλειά δύο ανθρώπων για 365 μέρες τον χρόνο, γιατί πολύ απλά δεν μπορούν ούτε να αυτοματοποιήσουν την παραγωγή τους, ούτε να προσλάβουν ανθρώπους. Και δεν μπορούν, γιατί δεν έχουν την κατάλληλη κλίμακα παραγωγής.

Καταλαβαίνω πως έχετε μια συγκεκριμένη πολιτική άποψη σε ζητήματα αγροτικής παραγωγής, αλλά κάντε μια βόλτα και στην επαρχία και ρωτήστε τους ανθρώπους που ζούνε εκεί για να έχει και μια πρακτική διάσταση του ζητήματος. Δεν υπάρχει μόνο η Αθήνα.

[πήζον bot]

εχουν σουργελα στην τουρκια να λενε ψεμματα 24/7 365?
υπουργους που τ αρπαζουν απο 50 μεριες και τους αθωωνουν, εχουν?
ααα γι αυτο


και η κοπρια στα λαχανα

[Ληστοσυμμορίτης]

Ναι ας ξαναγυρισουμε έναν αιώνα πίσω με τσιφλικαδες που ολόκληροι κάμποι και φάση να έχουν 10-20 μεγαλοτσιφλικαδες

Με την μηχανοποιημένη αγροτική παραγωγή, δεν υφίσταται αυτό που έχεις στο μυαλό σου. Το οτι οι κάμποι θα έχουν 10-20 τσιφλικάδες δεν συνεπάγεται δρεπάνια, τσουγκράνες και κασμάδες με εκατοντάδες κολίγους στα χωράφια με επιστάτες και μαστίγια. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν ιδιοκτήτες γης στον κάμπο της Λάρισας που μπορεί να έχουν πάνω από χίλια στρέμματα τα οποία τα δουλεύουν με τρεις ανθρώπους (ένας στο τρακτέρ, ένας στην θεριζοαλωνιστική και ένας στο φορτηγό). Ένας από τους λόγους που κόσμος έφυγε από την επαρχία και από τις αγροτικές εργασίες, είναι ο αυτοματισμός. Αυτοματισμός που συμφέρει μόνο αν έχεις μεγάλο κλήρο, που συνεπάγεται οτι έχεις ανταγωνιστικές ποσότητες για να πουλήσεις στην αγορά. Υπάρχει κόσμος που ακόμη και σήμερα αρμέγει πρόβατα και γίδια με τα χέρια, έχοντας φυσικά μικρό κλήρο, γιατί δεν συμφέρει να έχεις αρμεκτήριο με λίγα ζώα. Αυτοί οι κτηνοτρόφοι εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να παράξουν πάνω από 40 τόνους τον χρόνο. Ένα μεγάλο τυροκομείο μπορεί να διαχειρίζεται 50 τόνους γάλα την ημέρα. Όπως γράψαμε και παραπάνω, αυτός ο κτηνοτρόφος σώζεται μόνο αν μπει σε συνεταιρισμό, αλλά και πάλι οι αριθμοί είναι αδυσώπητοι.

Η αγροτική παραγωγή δεν είναι απλά ένα μεροκάματο. Είναι μια πολύ δύσκολη και πολύπλοκη επιχειρηματική δραστηριότητα με εξαιρετικά μεγάλο ρίσκο και κόστος. Στο παραπάνω παράδειγμα των κτηνοτρόφων που δουλεύουν με τα χέρια, ένα κοπάδι 200 προβάτων που μπορεί να σου αποδώσει 30 τόννους γάλα τον χρόνο. Αυτό συνεπάγεται με περίπου 36k τον χρόνο (με τις τρέχουσες τιμές). Το κόστος των ζωοτροφών παίζει να είναι πάνω απ' το μισό. Αν βάλεις καύσιμα, φάρμακα, κτηνιάτρους, ρεύμα (ένας τέτοιος κτηνοτρόφος μπορεί να μην έχει αρμεκτήριο, αλλά και πάλι χρειάζεται παγολεκάνη για να συντηρήσει το γάλα μέχρι να το παραδώσει), λιπάσματα, σπόρους και νερό (οι περισσότεροι αν όχι όλοι οι κτηνοτρόφοι καλλιεργούν χορτολιβαδικές εκτάσεις για βοσκή), ασφάλειες παίζει να του μένουν 7 χιλιάρικα τον χρόνο. Το ποσό εξισορροπείται με τις επιδοτήσεις και με το κρέας από τα αρνιά στα 15 χιλιάρικα. Μιλάμε για χειρωνακτική δουλειά δύο ανθρώπων για 365 μέρες τον χρόνο, γιατί πολύ απλά δεν μπορούν ούτε να αυτοματοποιήσουν την παραγωγή τους, ούτε να προσλάβουν ανθρώπους. Και δεν μπορούν, γιατί δεν έχουν την κατάλληλη κλίμακα παραγωγής.

Καταλαβαίνω πως έχετε μια συγκεκριμένη πολιτική άποψη σε ζητήματα αγροτικής παραγωγής, αλλά κάντε μια βόλτα και στην επαρχία και ρωτήστε τους ανθρώπους που ζούνε εκεί για να έχει και μια πρακτική διάσταση του ζητήματος. Δεν υπάρχει μόνο η Αθήνα.

Έχω περάσει από την κτηνιατρική υπηρεσία περιφέρειας για παραγωγικά ζω οπότε ξέρω τι λέω. Αυτό που έγινε διαμοιρασμός τον προηγούμενο αιώνα ξαναμαζευτηκε σε λίγα χέρια με συγκεντρωποιηση κεφαλαίου. Το λέμε και στο άλλο νήμα για την πίστη, η ελεύθερη αγορά οδηγείται από αναγκαιότητα στο μονοπώλιο.