Ίσως ο απόλυτος ύμνος της κατηγορίας για εμέ (και ακόμα υπάρχουν τα σημάδια στις παλάμες μου από τα σπασμένα ποτήρια στα πατώματα των τελειωμένων ξενυχτάδικων του 90 να το θυμίζουν...παραγγελιά για ζεμπεκιά...θρούμπα)
Στο καλό Βασίλη και σ ευχαριστώ για όλες τις χαρούμενες αλλά κυρίως τις πονεμένες στιγμές των νεανικών μου χρόνων
Κατεδαφίζεται μου είπαν τ όνειρό μου, και η καρδιά μου στο ξεπούλημα κι αυτή
γιατί μου είπανε δεν ήταν δικό μου και μ έναν άλλονε το είχα μοιραστεί...
Κατεδαφίζεται μου είπαν τ’ όνειρό μου κι από το στήθος μου πετάχτηκε η καρδιά
Ήταν μου είπανε μικρό το μερτικό μου και πως δεν άξιζα εγώ τόση χαρά
Έπεται συνέχεια...τιμής ένεκεν
