Νάρκωση

[Gherschaagk]

Ένα θα σου πω Ο άνθρωπος με έσωσε. Και ήμουν κοριτσάκι 21 ετών.

Πω ρε συ.

Ο τύπος έβαζε το βοηθό του να κάνει τον υπέρηχο, ούτε καν κοιτούσε και όταν κάποια στιγμή τον ρώτησα, ''γιατρέ το παιδί γιατί δεν έχει πάρει θέση ενώ είμαι ήδη στις μέρες μου.'', μου απάντησε ''άστο και βλέπουμε.''
Ε, την έκανα κι εγώ με ελαφρά για Ριο. Τονε θυμάμαι ακόμη τον ξεφτίλα.

Απαράδεκτος μλκας.

[Cecily Anne]

Ευτυχώς δεν πέρασα καισαρική. Πολύ αίμα λένε. Πάρα πολύ.

Να σου πω την αλήθεια δεν θυμάμαι να έχω πάρα πολύ αίμα, αλλά πονούσα αφόρητα, ιδίως στην πρώτη. Έκανα να σηκωθώ απ'το κρεββάτι 5 μέρες. Μου φώναζαν οι γιατροί.
Στη δεύτερη που είχα πάρει το ''κολάι'', το είδα πιο ψύχραιμα. Σηκώθηκα και περπάτησα το ίδιο βράδυ.

Είναι σφάξιμο, δεν το συζητώ και σε τραβάει για πολύ καιρό μετά δλδ μπορεί να κάνεις και χρόνο για να συνέλθεις. Και μετά είναι μονόδρομος. Δεν μπορείς να επιστρέψεις στον φυσιολογικό τοκετό. Ευτυχώς δεν το έζησα.

Εγώ ακόμα και αν ποναγα, σηκώθηκα 3 ώρες μετά. Με κράταγε ο γιατρός, για να μην μου έρθει ζαλάδα από την αναισθησία και έκανα 3 βόλτες τον όροφο. Και εκεί έληξαν όλα. Όσες δεν σηκώθηκαν μετά δεινοπαθησαν. Επίσης έκανα ενέσεις για τον πόνο τις πρώτες δύο μέρες, μετά προσπάθησα να την παλέψω με ντεπονακια. Δε λέω ότι δεν πονάς, πονάς, αλλά δεν είναι κάτι μη υποφερτό, αρκεί να σηκωθείς άμεσα. επίσης αν δεν σηκωθείς να υπάρξει κινητικότητα να φύγουν τα αέρια, θα κουλαθεις, μαζεύονται ψηλά στο ύψος του ώμου και όχι τιποτ'αλλο αλλά δεν μπορείς να σηκώσεις ένα ποτήρι νερό, πόσο μάλλον το μωρό. Εμένα το ζόρι μου ήταν η τουαλέτα ! Τι μπάνια ζεστά έκανα, τι δημητριακά έτρωγα τίποτα. Την τρίτη μέρα πήγα.

[Gherschaagk]

Να σου πω την αλήθεια δεν θυμάμαι να έχω πάρα πολύ αίμα, αλλά πονούσα αφόρητα, ιδίως στην πρώτη. Έκανα να σηκωθώ απ'το κρεββάτι 5 μέρες. Μου φώναζαν οι γιατροί.
Στη δεύτερη που είχα πάρει το ''κολάι'', το είδα πιο ψύχραιμα. Σηκώθηκα και περπάτησα το ίδιο βράδυ.

Είναι σφάξιμο, δεν το συζητώ και σε τραβάει για πολύ καιρό μετά δλδ μπορεί να κάνεις και χρόνο για να συνέλθεις. Και μετά είναι μονόδρομος. Δεν μπορείς να επιστρέψεις στον φυσιολογικό τοκετό. Ευτυχώς δεν το έζησα.

Εγώ ακόμα και αν ποναγα, σηκώθηκα 3 ώρες μετά. Με κράταγε ο γιατρός, για να μην μου έρθει ζαλάδα από την αναισθησία και έκανα 3 βόλτες τον όροφο. Και εκεί έληξαν όλα. Όσες δεν σηκώθηκαν μετά δεινοπαθησαν. Επίσης έκανα ενέσεις για τον πόνο τις πρώτες δύο μέρες, μετά προσπάθησα να την παλέψω με ντεπονακια. Δε λέω ότι δεν πονάς, πονάς, αλλά δεν είναι κάτι μη υποφερτό, αρκεί να σηκωθείς άμεσα. επίσης αν δεν σηκωθείς να υπάρξει κινητικότητα να φύγουν τα αέρια, θα κουλαθεις, μαζεύονται ψηλά στο ύψος του ώμου και όχι τιποτ'αλλο αλλά δεν μπορείς να σηκώσεις ένα ποτήρι νερό, πόσο μάλλον το μωρό. Εμένα το ζόρι μου ήταν η τουαλέτα ! Τι μπάνια ζεστά έκανα, τι δημητριακά έτρωγα τίποτα. Την τρίτη μέρα πήγα.

Μανούλα κι εσύ πόνεσες. Ενέσεις ηπαρίνης δεν έκανες μετά για 30 μέρες; Πώς είναι τώρα η ουλή;

Με την τουαλέτα δεν είχα πρόβλημα, αν και είχα πολλά ράμματα. Με το αίμα είχα. Πολύ αίμα.

[Cecily Anne]

Είναι σφάξιμο, δεν το συζητώ και σε τραβάει για πολύ καιρό μετά δλδ μπορεί να κάνεις και χρόνο για να συνέλθεις. Και μετά είναι μονόδρομος. Δεν μπορείς να επιστρέψεις στον φυσιολογικό τοκετό. Ευτυχώς δεν το έζησα.

Εγώ ακόμα και αν ποναγα, σηκώθηκα 3 ώρες μετά. Με κράταγε ο γιατρός, για να μην μου έρθει ζαλάδα από την αναισθησία και έκανα 3 βόλτες τον όροφο. Και εκεί έληξαν όλα. Όσες δεν σηκώθηκαν μετά δεινοπαθησαν. Επίσης έκανα ενέσεις για τον πόνο τις πρώτες δύο μέρες, μετά προσπάθησα να την παλέψω με ντεπονακια. Δε λέω ότι δεν πονάς, πονάς, αλλά δεν είναι κάτι μη υποφερτό, αρκεί να σηκωθείς άμεσα. επίσης αν δεν σηκωθείς να υπάρξει κινητικότητα να φύγουν τα αέρια, θα κουλαθεις, μαζεύονται ψηλά στο ύψος του ώμου και όχι τιποτ'αλλο αλλά δεν μπορείς να σηκώσεις ένα ποτήρι νερό, πόσο μάλλον το μωρό. Εμένα το ζόρι μου ήταν η τουαλέτα ! Τι μπάνια ζεστά έκανα, τι δημητριακά έτρωγα τίποτα. Την τρίτη μέρα πήγα.

Μανούλα κι εσύ πόνεσες. Ενέσεις ηπαρίνης δεν έκανες μετά για 30 μέρες; Πώς είναι τώρα η ουλή;

Με την τουαλέτα δεν είχα πρόβλημα, αν και είχα πολλά ράμματα. Με το αίμα είχα. Πολύ αίμα.

Όχι έκανα κάθε μέρα στο νοσοκομείο και μετά άλλες 6 νομίζω στο σύνολο. Δε θυμάμαι ακριβές νούμερο. Ξέρω γω δεν έχω δει πολλές ουλές για να συγκρίνω. Είναι χαμηλά μες στο βρακί και δεν με ενοχλει. Ούτε με πόνεσε ή κάτι τέτοιο.

[Gherschaagk]

Εγώ ακόμα και αν ποναγα, σηκώθηκα 3 ώρες μετά. Με κράταγε ο γιατρός, για να μην μου έρθει ζαλάδα από την αναισθησία και έκανα 3 βόλτες τον όροφο. Και εκεί έληξαν όλα. Όσες δεν σηκώθηκαν μετά δεινοπαθησαν. Επίσης έκανα ενέσεις για τον πόνο τις πρώτες δύο μέρες, μετά προσπάθησα να την παλέψω με ντεπονακια. Δε λέω ότι δεν πονάς, πονάς, αλλά δεν είναι κάτι μη υποφερτό, αρκεί να σηκωθείς άμεσα. επίσης αν δεν σηκωθείς να υπάρξει κινητικότητα να φύγουν τα αέρια, θα κουλαθεις, μαζεύονται ψηλά στο ύψος του ώμου και όχι τιποτ'αλλο αλλά δεν μπορείς να σηκώσεις ένα ποτήρι νερό, πόσο μάλλον το μωρό. Εμένα το ζόρι μου ήταν η τουαλέτα ! Τι μπάνια ζεστά έκανα, τι δημητριακά έτρωγα τίποτα. Την τρίτη μέρα πήγα.

Μανούλα κι εσύ πόνεσες. Ενέσεις ηπαρίνης δεν έκανες μετά για 30 μέρες; Πώς είναι τώρα η ουλή;

Με την τουαλέτα δεν είχα πρόβλημα, αν και είχα πολλά ράμματα. Με το αίμα είχα. Πολύ αίμα.

Όχι έκανα κάθε μέρα στο νοσοκομείο και μετά άλλες 6 νομίζω στο σύνολο. Δε θυμάμαι ακριβές νούμερο. Ξέρω γω δεν έχω δει πολλές ουλές για να συγκρίνω. Είναι χαμηλά μες στο βρακί και δεν με ενοχλει. Ούτε με πόνεσε ή κάτι τέτοιο.

Ντάξει μια χαρά.

[student]

Spoiler

Δυστυχώς αυτού του είδους οι συζητήσεις καταλήγουν στη γνωστή ατάκα, ναι οκ γίνεται με φ.τ. αλλά για καλό και για κακό, ας κάνουμε καισαρική.

Εγώ τους καταλαβαίνω απόλυτα τους μαιευτήρες να θέλουν να κάνουν καισαρική. Έχουμε πολύ μικρά ποσοστά θανατικού σε μωρά και επίτοκους. Εμένα το δικό μου έβγαινε με το χέρι κολλημένο στο κεφάλι. Υπήρχε ο κίνδυνος να σκαλώσει οπουδήποτε το χέρι του και να μου ξεριζώσει τα σωθικά. Και πάλι είχα άπειρα ράμματα και πέρασαν 7 μήνες μέχρι να πω πως είμαι καλά και πήγα στη γυναικολόγο να με δει μερικές φορές γιατί ήταν κάτι παραπάνω από ενόχληση αλλά ήταν και η αϋπνία που δεν βοηθούσε και η κούραση και όλα.

Παρόλα αυτά, ξέρω τι μανίκι είναι το σφάξιμο της καισαρικής και λέω ευτυχώς. Είναι η πιο δύσκολη στιγμή να γίνεσαι μάνα και να έχεις να διαχειριστείς και ένα χειρουργείο.

Εμένα ο πρώτος ήταν σε ισχιακή προβολή και τυλιγμένος με τον λώρο, οπότε ήταν μονόδρομος το μαχαίρι.
Ο δεύτερος, επίσης ερχόταν με ισχιακή, αλλά η πλάκα είναι πως η μήτρα δεν είχε τον απαιτούμενο χώρο για να γυρίσουν τα μωρά εξ'αρχής. Επειδή άλλαξα γυναικολόγο στο πρώτο τελευταία στιγμή και πήγα εσπευσμένα στο Ριο, δεν ήξερα και δεν μου είχε πει ο μαλάκας τι παιζόταν. Ο γιατρός που με ανέλαβε μετά, μου εξήγησε. Εξαίρετος πάντως σαν επιστήμονας. Και καλός άνθρωπος.

Αυτές οι ισχιακές προβολές έχουν καταστρέψει κόσμο.

Όχι ότι η μλκ με τον λώρο πάει πίσω. Ξέρω για προωράκι που γεννήθηκε με κόμπο στον λώρο και ευτυχώς που δεν είχε σφίξει, θα είχε πεθάνει στη μήτρα.

Οι μαιευτήρες-γυναικολόγοι έτσι πρέπει να είναι. Μπράβο του.

Κι εγώ ξέρω καλά τη μλκία με το λώρο. Αξέχαστα καλά....

Όλα κυλούσαν τόσο ομαλά και χαλαρά... μέχρι που άρχισε να εξαφανίζεται ξαφνικά συνεχώς ο καρδιακός παλμός από το μόνιτορ στην αίθουσα τοκετού και η νοσοκόμα να νομίζει ότι χάλασε το μηχάνημα...
Λίγο μετά βρίσκομαι να σπρώχνω ένα φορείο προς το χειρουργείο (δεν υπήρχε προσωπικό βλέπεις, Μεγάλη Παρασκευή λίγο μετά τα μεσάνυχτα...)

και μια φωνή ενός γιατρού που έτρεχε δίπλα, (δεν νομίζω να ξεχαστεί ποτέ όσο ζω) να λέει συνεχώς "σπρώξε αγόρι μου, σπρώξε να σώσουμε το παιδί σου"...

Μεγάλη ιστορία...ζωής θα την έλεγα. Πόσα πολλά και σχεδόν απίστευτα έγιναν εκείνο το βράδυ για να τελειώσουν όλα καλά κι ευλογημένα...μόνο ο Κύριος και η ψυχή μας το ξέρει. Εμείς πάντως Τον ευχαριστούμε για το δώρο που μας έκανε και το καμαρώνουμε πλέον αντράκι ολόκληρο. Δύο στα δύο

[Πασιφάη]

Πω ρε συ.

Ο τύπος έβαζε το βοηθό του να κάνει τον υπέρηχο, ούτε καν κοιτούσε και όταν κάποια στιγμή τον ρώτησα, ''γιατρέ το παιδί γιατί δεν έχει πάρει θέση ενώ είμαι ήδη στις μέρες μου.'', μου απάντησε ''άστο και βλέπουμε.''
Ε, την έκανα κι εγώ με ελαφρά για Ριο. Τονε θυμάμαι ακόμη τον ξεφτίλα.

Απαράδεκτος μλκας.

Βασικά ήταν επικίνδυνος μαλάκας. Θα μπορούσα να είχα πεθάνει κι εγώ και το μωρό, αν δεν μας έκοβε να φύγουμε σούμπιτοι για το Πανεπιστημιακό.

[Kauldron]

Προσπαθώ να διαβάσω κάτι του Κάπα, και διαβάζω φρικαλεότητες. Έχω ανατριχιάσει ολάκερος. Μπρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ.

[Gherschaagk]

Spoiler

Εμένα ο πρώτος ήταν σε ισχιακή προβολή και τυλιγμένος με τον λώρο, οπότε ήταν μονόδρομος το μαχαίρι.
Ο δεύτερος, επίσης ερχόταν με ισχιακή, αλλά η πλάκα είναι πως η μήτρα δεν είχε τον απαιτούμενο χώρο για να γυρίσουν τα μωρά εξ'αρχής. Επειδή άλλαξα γυναικολόγο στο πρώτο τελευταία στιγμή και πήγα εσπευσμένα στο Ριο, δεν ήξερα και δεν μου είχε πει ο μαλάκας τι παιζόταν. Ο γιατρός που με ανέλαβε μετά, μου εξήγησε. Εξαίρετος πάντως σαν επιστήμονας. Και καλός άνθρωπος.

Αυτές οι ισχιακές προβολές έχουν καταστρέψει κόσμο.

Όχι ότι η μλκ με τον λώρο πάει πίσω. Ξέρω για προωράκι που γεννήθηκε με κόμπο στον λώρο και ευτυχώς που δεν είχε σφίξει, θα είχε πεθάνει στη μήτρα.

Οι μαιευτήρες-γυναικολόγοι έτσι πρέπει να είναι. Μπράβο του.

Κι εγώ ξέρω καλά τη μλκία με το λώρο. Αξέχαστα καλά....

Όλα κυλούσαν τόσο ομαλά και χαλαρά... μέχρι που άρχισε να εξαφανίζεται ξαφνικά συνεχώς ο καρδιακός παλμός από το μόνιτορ στην αίθουσα τοκετού και η νοσοκόμα να νομίζει ότι χάλασε το μηχάνημα...
Λίγο μετά βρίσκομαι να σπρώχνω ένα φορείο προς το χειρουργείο (δεν υπήρχε προσωπικό βλέπεις, Μεγάλη Παρασκευή λίγο μετά τα μεσάνυχτα...)

και μια φωνή ενός γιατρού που έτρεχε δίπλα, (δεν νομίζω να ξεχαστεί ποτέ όσο ζω) να λέει συνεχώς "σπρώξε αγόρι μου, σπρώξε να σώσουμε το παιδί σου"...

Μεγάλη ιστορία...ζωής θα την έλεγα. Πόσα πολλά και σχεδόν απίστευτα έγιναν εκείνο το βράδυ για να τελειώσουν όλα καλά κι ευλογημένα...μόνο ο Κύριος και η ψυχή μας το ξέρει. Εμείς πάντως Τον ευχαριστούμε για το δώρο που μας έκανε και το καμαρώνουμε πλέον αντράκι ολόκληρο. Δύο στα δύο

Σοκ.

Καλέ μου student, ευτυχώς.

[Gherschaagk]

Προσπαθώ να διαβάσω κάτι του Κάπα, και διαβάζω φρικαλεότητες. Έχω ανατριχιάσει ολάκερος. Μπρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ.

Τον Άη Χάσου τον ξέρεις; Μεγάλη η χάρη του.

[Gherschaagk]

Ο τύπος έβαζε το βοηθό του να κάνει τον υπέρηχο, ούτε καν κοιτούσε και όταν κάποια στιγμή τον ρώτησα, ''γιατρέ το παιδί γιατί δεν έχει πάρει θέση ενώ είμαι ήδη στις μέρες μου.'', μου απάντησε ''άστο και βλέπουμε.''
Ε, την έκανα κι εγώ με ελαφρά για Ριο. Τονε θυμάμαι ακόμη τον ξεφτίλα.

Απαράδεκτος μλκας.

Βασικά ήταν επικίνδυνος μαλάκας. Θα μπορούσα να είχα πεθάνει κι εγώ και το μωρό, αν δεν μας έκοβε να φύγουμε σούμπιτοι για το Πανεπιστημιακό.

Ναι ρε συ.

Εμένα η άλλη η ηλίθια έβλεπε τη σάλπιγγα πρησμένη από το μωρό, 6 εβδομάδων εξωμήτρια κύηση, και 2 εβδομάδων παλίνδρομη και μου έλεγε πως είχα σαλπιγγγίτιδα.

Ήθελε ο άντρας μου να της κάνει μήνυση και του είπε ο μπαμπάς μου να μην ασχοληθεί και να το αφήσει να πάει για να ξεχαστεί κιόλας.

[Πασιφάη]

Spoiler

Εμένα ο πρώτος ήταν σε ισχιακή προβολή και τυλιγμένος με τον λώρο, οπότε ήταν μονόδρομος το μαχαίρι.
Ο δεύτερος, επίσης ερχόταν με ισχιακή, αλλά η πλάκα είναι πως η μήτρα δεν είχε τον απαιτούμενο χώρο για να γυρίσουν τα μωρά εξ'αρχής. Επειδή άλλαξα γυναικολόγο στο πρώτο τελευταία στιγμή και πήγα εσπευσμένα στο Ριο, δεν ήξερα και δεν μου είχε πει ο μαλάκας τι παιζόταν. Ο γιατρός που με ανέλαβε μετά, μου εξήγησε. Εξαίρετος πάντως σαν επιστήμονας. Και καλός άνθρωπος.

Αυτές οι ισχιακές προβολές έχουν καταστρέψει κόσμο.

Όχι ότι η μλκ με τον λώρο πάει πίσω. Ξέρω για προωράκι που γεννήθηκε με κόμπο στον λώρο και ευτυχώς που δεν είχε σφίξει, θα είχε πεθάνει στη μήτρα.

Οι μαιευτήρες-γυναικολόγοι έτσι πρέπει να είναι. Μπράβο του.

Κι εγώ ξέρω καλά τη μλκία με το λώρο. Αξέχαστα καλά....

Όλα κυλούσαν τόσο ομαλά και χαλαρά... μέχρι που άρχισε να εξαφανίζεται ξαφνικά συνεχώς ο καρδιακός παλμός από το μόνιτορ στην αίθουσα τοκετού και η νοσοκόμα να νομίζει ότι χάλασε το μηχάνημα...
Λίγο μετά βρίσκομαι να σπρώχνω ένα φορείο προς το χειρουργείο (δεν υπήρχε προσωπικό βλέπεις, Μεγάλη Παρασκευή λίγο μετά τα μεσάνυχτα...)

και μια φωνή ενός γιατρού που έτρεχε δίπλα, (δεν νομίζω να ξεχαστεί ποτέ όσο ζω) να λέει συνεχώς "σπρώξε αγόρι μου, σπρώξε να σώσουμε το παιδί σου"...

Μεγάλη ιστορία...ζωής θα την έλεγα. Πόσα πολλά και σχεδόν απίστευτα έγιναν εκείνο το βράδυ για να τελειώσουν όλα καλά κι ευλογημένα...μόνο ο Κύριος και η ψυχή μας το ξέρει. Εμείς πάντως Τον ευχαριστούμε για το δώρο που μας έκανε και το καμαρώνουμε πλέον αντράκι ολόκληρο. Δύο στα δύο

Να τον χαίρεστε το λεβεντάκο σας.

[Πασιφάη]

Απαράδεκτος μλκας.

Βασικά ήταν επικίνδυνος μαλάκας. Θα μπορούσα να είχα πεθάνει κι εγώ και το μωρό, αν δεν μας έκοβε να φύγουμε σούμπιτοι για το Πανεπιστημιακό.

Ναι ρε συ.

Εμένα η άλλη η ηλίθια έβλεπε τη σάλπιγγα πρησμένη από το μωρό, 6 εβδομάδων εξωμήτρια κύηση, και 2 εβδομάδων παλίνδρομη και μου έλεγε πως είχα σαλπιγγγίτιδα.

Ήθελε ο άντρας μου να της κάνει μήνυση και του είπε ο μπαμπάς μου να μην ασχοληθεί και να το αφήσει να πάει για να ξεχαστεί κιόλας.

Σ'αυτές τις περιπτώσεις, τους σκίζεις τα βάρδουλα η αλήθεια είναι. Εμείς ήμασταν πολύ νέοι και άπειροι. Ευτυχώς τουλάχιστον που είχαμε ανθρώπους να συνδράμουν στην όλη κατάσταση. Με το σημερινό μυαλό θα τον τελείωνα απο γιατρό. Θα έτρωγε αγωγές που θα έβαζε και στα κιτάπια του.

[Gherschaagk]

Βασικά ήταν επικίνδυνος μαλάκας. Θα μπορούσα να είχα πεθάνει κι εγώ και το μωρό, αν δεν μας έκοβε να φύγουμε σούμπιτοι για το Πανεπιστημιακό.

Ναι ρε συ.

Εμένα η άλλη η ηλίθια έβλεπε τη σάλπιγγα πρησμένη από το μωρό, 6 εβδομάδων εξωμήτρια κύηση, και 2 εβδομάδων παλίνδρομη και μου έλεγε πως είχα σαλπιγγγίτιδα.

Ήθελε ο άντρας μου να της κάνει μήνυση και του είπε ο μπαμπάς μου να μην ασχοληθεί και να το αφήσει να πάει για να ξεχαστεί κιόλας.

Σ'αυτές τις περιπτώσεις, τους σκίζεις τα βάρδουλα η αλήθεια είναι. Εμείς ήμασταν πολύ νέοι και άπειροι. Ευτυχώς τουλάχιστον που είχαμε ανθρώπους να συνδράμουν στην όλη κατάσταση. Με το σημερινό μυαλό θα τον τελείωνα απο γιατρό. Θα έτρωγε αγωγές που θα έβαζε και στα κιτάπια του.

Μπα δεν ήθελα να ασχοληθούμε περαιτέρω. Με πρόλαβαν, μου πήραν το μωρό, έκανα τις εξετάσεις ήταν όλα καλά. Το πιο άσχημο απ'όλα ήταν που μου αφαίρεσαν τη σάλπιγγα. Εν τω μεταξύ, μέχρι να κάνω το χειρουργείο, είχα ένα εξόγκωμα εκεί που ήταν το μωρό και δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί, δεν πήγαινε το μυαλό μου.

[Kauldron]

Προσπαθώ να διαβάσω κάτι του Κάπα, και διαβάζω φρικαλεότητες. Έχω ανατριχιάσει ολάκερος. Μπρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ.

Τον Άη Χάσου τον ξέρεις; Μεγάλη η χάρη του.

Γιατί αρπάχτηκες εσύ?