Συνβουλή προς νέους...

[Πασιφάη]

Είχα φιλαράκι που είναι πληροφορικάριος. Πολύ νεώτερος απ' εμένα, φτωχόπαιδο, αγωνιστής (όλα του τα χρόνια δούλευε και σπούδαζε ταυτόχρονα), δουλευταράς, καθ' όλα εξαίρετος. Δούλεψε επί χρόνια σε γνωστή εταιρεία του χώρου. Κάποια στιγμή διορίστηκε καθηγητής στο Μεσολόγγι. Πήγε, ανέπτυξε σχέσεις με την τοπική κοινωνία και, παράλληλα με το σχολείο, δούλευε ελεύθερο επάγγελμα σε καταστήματα και εταιρείες. Αγόρασε σπίτι (χωρίς καμιά βοήθεια από κανέναν) σε κάποιο χωριό κοντά στο Μεσολόγγι, δεν θυμάμαι ακριβώς το όνομά του, παντρεύτηκε και σήμερα ευημερεί.
Τα πάντα είναι θέμα προσωπικής αξίας, εργατικότητας, επιμονής και προσήλωσης. Μια χαρά μπορεί να προκόψει ένας νέος στην Ελλάδα.

Μια χαρά ξηγήθηκε ο φίλος σου. Εννοείται δε, πως δεν πρόκειται να κρίνω την επιλογή του περί σκληρής δουλειάς και προκοπής.
Όμως...Τα νέα παιδιά είναι σαφές πως ψάχνουν να δομήσουν τη ζωή τους διαφορετικά και όχι με πεπαλαιωμένα πρότυπα. Αν τους δίδεται η ευκαιρία να το πράξουν εδώ, αυτό θα γίνει σαφέστατα στον ιδιωτικό τομέα και με μια υψηλόβαθμη θέση, βάσει προσόντων. Αλλιώς κάποια θα μπουν στη διαδικασία του διορισμού και θα φάνε τα νιάτα τους ως αναπληρωτές ανα την Ελλάδα.
Επίτρεψέ μου να σου πω, οτι αυτό δεν λογιέται πρόοδος. Απλά συντηρουμε ένα κατεστημένο και δεν έχουμε βλέψεις παραπέρα.

Let me tell you now a short story. Όταν τα παιδιά μου ήσαν πολύ μικρά είχα ένα interview με μια επιχείρηση ''στα Λονδίνα'', για δουλειά. Ο μισθός ήταν εξαιρετικός για τα τότε δεδομένα, υπήρχε διαμονή μιας και η θειά μου μένει εκεί σε δικό της ''σπιτάκι''. Οπότε δεν αντιμετώπιζα πρόβλημα επιβίωσης. Αυτό που με απέτρεψε και το κλαίω ακόμη είναι, πως και ο συμβίος είχε γαμάτη δουλειά εδώ και ''αναγκάστηκα'' να βρω λύση με την σχολή οδηγών.Να εξελίξω τρόπον τινά το επιχειρηματικό μου δαιμόνιο σε συνεργασία με κάποιον άλλον μουρλο. Σε κάτι που ΔΕΝ είχε καμία σχέση με το αντικείμενο που σπούδασα.
Έχω την αίσθηση πως αν τα παρατούσα όλα και πήγαινα εκεί μόνιμα, θα μιλούσαμε κάτω από άλλη βάση σήμερα. Σε ευρύτερο επίπεδο.

Ενδεχομένως να εκλαιγές για αλλά, έτσι είναι η ανθρώπινη συνθηκη, ποτέ ικανοποιημένη.

Αυτή η συνθήκη ήταν ό,τι καλλίτερο. Θα ήμουν ικανοποιημένη. Τα παιδιά μου θα είχαν τελείως διαφορετικές παροχές στην εκπαίδευσή τους. Κι εδώ όμως, τα κατάφερα περίφημα.

[Πασιφάη]

Είχα φιλαράκι που είναι πληροφορικάριος. Πολύ νεώτερος απ' εμένα, φτωχόπαιδο, αγωνιστής (όλα του τα χρόνια δούλευε και σπούδαζε ταυτόχρονα), δουλευταράς, καθ' όλα εξαίρετος. Δούλεψε επί χρόνια σε γνωστή εταιρεία του χώρου. Κάποια στιγμή διορίστηκε καθηγητής στο Μεσολόγγι. Πήγε, ανέπτυξε σχέσεις με την τοπική κοινωνία και, παράλληλα με το σχολείο, δούλευε ελεύθερο επάγγελμα σε καταστήματα και εταιρείες. Αγόρασε σπίτι (χωρίς καμιά βοήθεια από κανέναν) σε κάποιο χωριό κοντά στο Μεσολόγγι, δεν θυμάμαι ακριβώς το όνομά του, παντρεύτηκε και σήμερα ευημερεί.
Τα πάντα είναι θέμα προσωπικής αξίας, εργατικότητας, επιμονής και προσήλωσης. Μια χαρά μπορεί να προκόψει ένας νέος στην Ελλάδα.

Μια χαρά ξηγήθηκε ο φίλος σου. Εννοείται δε, πως δεν πρόκειται να κρίνω την επιλογή του περί σκληρής δουλειάς και προκοπής.
Όμως...Τα νέα παιδιά είναι σαφές πως ψάχνουν να δομήσουν τη ζωή τους διαφορετικά και όχι με πεπαλαιωμένα πρότυπα. Αν τους δίδεται η ευκαιρία να το πράξουν εδώ, αυτό θα γίνει σαφέστατα στον ιδιωτικό τομέα και με μια υψηλόβαθμη θέση, βάσει προσόντων. Αλλιώς κάποια θα μπουν στη διαδικασία του διορισμού και θα φάνε τα νιάτα τους ως αναπληρωτές ανα την Ελλάδα.
Επίτρεψέ μου να σου πω, οτι αυτό δεν λογιέται πρόοδος. Απλά συντηρουμε ένα κατεστημένο και δεν έχουμε βλέψεις παραπέρα.

Let me tell you now a short story. Όταν τα παιδιά μου ήσαν πολύ μικρά είχα ένα interview με μια επιχείρηση ''στα Λονδίνα'', για δουλειά. Ο μισθός ήταν εξαιρετικός για τα τότε δεδομένα, υπήρχε διαμονή μιας και η θειά μου μένει εκεί σε δικό της ''σπιτάκι''. Οπότε δεν αντιμετώπιζα πρόβλημα επιβίωσης. Αυτό που με απέτρεψε και το κλαίω ακόμη είναι, πως και ο συμβίος είχε γαμάτη δουλειά εδώ και ''αναγκάστηκα'' να βρω λύση με την σχολή οδηγών.Να εξελίξω τρόπον τινά το επιχειρηματικό μου δαιμόνιο σε συνεργασία με κάποιον άλλον μουρλο. Σε κάτι που ΔΕΝ είχε καμία σχέση με το αντικείμενο που σπούδασα.
Έχω την αίσθηση πως αν τα παρατούσα όλα και πήγαινα εκεί μόνιμα, θα μιλούσαμε κάτω από άλλη βάση σήμερα. Σε ευρύτερο επίπεδο.

Εγώ πάλι, φιλενάδα, λέω πως όλα στη ζωή αυτή γίνονται για κάποιον λόγο. Μια χαρά γεμάτη απ' τη ζωή σου βλέπω ότι είσαι, οπότε μάλλον την σωστή απόφαση πήρες τότε.

Την πάλεψα πολύ τη ζωή μου για να μου φέρει πίσω την όποια προσπάθειά μου. Ντάξει,δεν παραπονιέμαι. Απλά δεν έκανα αυτό που ήταν για μένα όνειρο. Είμαι μια ονειροπόλα βλαμμένη whatever. Ευαίσθητες χορδές, αλλά τουλάχιστον τα παιδιά μου δε ασχολήθηκαν ποτέ με φροντιστήρια. Είχαν εμένα και τον πατέρα τους.

[paul25]

Μόνο αγγλικά. Στην Ολλανδία ξέρουν όλοι και δεν εχουν κόμπλεξ να τα μιλήσουν όπως πχ στην Γαλλία. Το πιστεύεις δεν το πιστεύεις, σήμερα, μετά από 15 χρόνια εξακολουθεί να μην ξέρει ολλανδικά! Ε μα κι αυτός! Τον κράζει και η γυναικα του που είναι από κει.

Ίσως γιατί δεν θέλει να ενσωματωθεί, υποθέτω πως δεν νοιώθει την χώρα σπίτι του και έχει και οικογένεια.

Δεν χρειαζεται να μαθει ολες τις γερμανικες διαλεκτους. Τους τα λεει στα αγγλικα και καταλαβαινουν μια χαρα τ ολλανδα!

Αυτό σημαίνει ότι αυτό το παράδειγμα επιτυχίας, είναι το 70% των ανθρώπων που κάθονται έξω χωρίς να το επιθυμούν και όπου ευχαρίστως θα γυρνούσαν πίσω αν είχαν καλές ευκαιρίες και έχουν περάσει 15 χρόνια διαμονης.

[paul25]

Μια χαρά ξηγήθηκε ο φίλος σου. Εννοείται δε, πως δεν πρόκειται να κρίνω την επιλογή του περί σκληρής δουλειάς και προκοπής.
Όμως...Τα νέα παιδιά είναι σαφές πως ψάχνουν να δομήσουν τη ζωή τους διαφορετικά και όχι με πεπαλαιωμένα πρότυπα. Αν τους δίδεται η ευκαιρία να το πράξουν εδώ, αυτό θα γίνει σαφέστατα στον ιδιωτικό τομέα και με μια υψηλόβαθμη θέση, βάσει προσόντων. Αλλιώς κάποια θα μπουν στη διαδικασία του διορισμού και θα φάνε τα νιάτα τους ως αναπληρωτές ανα την Ελλάδα.
Επίτρεψέ μου να σου πω, οτι αυτό δεν λογιέται πρόοδος. Απλά συντηρουμε ένα κατεστημένο και δεν έχουμε βλέψεις παραπέρα.

Let me tell you now a short story. Όταν τα παιδιά μου ήσαν πολύ μικρά είχα ένα interview με μια επιχείρηση ''στα Λονδίνα'', για δουλειά. Ο μισθός ήταν εξαιρετικός για τα τότε δεδομένα, υπήρχε διαμονή μιας και η θειά μου μένει εκεί σε δικό της ''σπιτάκι''. Οπότε δεν αντιμετώπιζα πρόβλημα επιβίωσης. Αυτό που με απέτρεψε και το κλαίω ακόμη είναι, πως και ο συμβίος είχε γαμάτη δουλειά εδώ και ''αναγκάστηκα'' να βρω λύση με την σχολή οδηγών.Να εξελίξω τρόπον τινά το επιχειρηματικό μου δαιμόνιο σε συνεργασία με κάποιον άλλον μουρλο. Σε κάτι που ΔΕΝ είχε καμία σχέση με το αντικείμενο που σπούδασα.
Έχω την αίσθηση πως αν τα παρατούσα όλα και πήγαινα εκεί μόνιμα, θα μιλούσαμε κάτω από άλλη βάση σήμερα. Σε ευρύτερο επίπεδο.

Ενδεχομένως να εκλαιγές για αλλά, έτσι είναι η ανθρώπινη συνθηκη, ποτέ ικανοποιημένη.

Αυτή η συνθήκη ήταν ό,τι καλλίτερο. Θα ήμουν ικανοποιημένη. Τα παιδιά μου θα είχαν τελείως διαφορετικές παροχές στην εκπαίδευσή τους. Κι εδώ όμως, τα κατάφερα περίφημα.

Δεν είναι απαραίτητο αυτό, μπορεί τα παιδιά σου να έπεφταν στο σχολείο σε ανελέητο μπουλινγκ που ήταν αλλοδαποί και να καταντουσαν αλητες. Μη κρίνεις την προκοπή τους με τα δεδομένα που ήδη έζησες.

[Unique]

Νομοτελειακά η Ελλάδα πάει πρός σβήσιμο. Μέχρι το 2050, θα είμαστε κάπου στα 5-6 εκατομμύρια.

[taxalata xalasa]

Ίσως γιατί δεν θέλει να ενσωματωθεί, υποθέτω πως δεν νοιώθει την χώρα σπίτι του και έχει και οικογένεια.

Δεν χρειαζεται να μαθει ολες τις γερμανικες διαλεκτους. Τους τα λεει στα αγγλικα και καταλαβαινουν μια χαρα τ ολλανδα!

Αυτό σημαίνει ότι αυτό το παράδειγμα επιτυχίας, είναι το 70% των ανθρώπων που κάθονται έξω χωρίς να το επιθυμούν και όπου ευχαρίστως θα γυρνούσαν πίσω αν είχαν καλές ευκαιρίες και έχουν περάσει 15 χρόνια διαμονης.

Όλοι θα γυρναγαν πισω αν δεν κυβερνουσαν αυτοι οι αναξιοι που καταφεραν να τους κανουν να φυγουν.

[taxalata xalasa]

Νομοτελειακά η Ελλάδα πάει πρός σβήσιμο. Μέχρι το 2050, θα είμαστε κάπου στα 5-6 εκατομμύρια.

Ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η θρησκεία, ζήτω η Νέα Δημοδουλεία!

[Allah]

Η Ελλάδα ανακάμπτει. Ο νηματοθετης χαίρεται που φεύγουν οι νέοι (που αυτό σχετικά σταματησε) . Κλασσικό σύμπτωμα ανθελληνισμού. Νέοι μην τον ακούτε. Καθίστε εδώ να φτιάξουμε όπως θέλουμε τον τόπο που μας γέννησε. Μην γίνετε ριψασπιδες φεύγοντας.

ΥΓ σιγα νηματοθετα μην φυγαν και 2.000.000 νεοι
ΥΓ2 θα φας Κουλη που σε πονάει για πολλά χρόνια ακόμα. Θα σε κάνει άνθρωπο ο Κουλης.
ΥΓ3 ξύδι

Τι πάει να πει ριψάσπιδες; Να πάνε εκεί που τους συμφέρει, αν η Ελλάδα δεν δίνει ευκαιρίες να πάνε εκεί που τους δίνουν. Δίκιο έχει, μέσα στην υπερβολή του, ο ξάδερφός μου πήγε Ολλανδία και σώθηκε. Δεν λέω ότι εδώ δεν υπάρχουν ευκαιρίες αλλά είναι λιγότερες.

https://www.google.com/search?q=%CE%BA% ... 54nIk7iJU0

Η μόνη απάντηση που αρμόζει στους απανταχού "Καζάκους" είναι κάτι σε στυλ: " ψόφα βλακόγερε που θα σου δώσω και λογαριασμό αν θα φύγω από το τριτοκοσμικό μπουρδέλο που ξεζούμισε η γαμημένη γενιά σου".

[taxalata xalasa]

Τι πάει να πει ριψάσπιδες; Να πάνε εκεί που τους συμφέρει, αν η Ελλάδα δεν δίνει ευκαιρίες να πάνε εκεί που τους δίνουν. Δίκιο έχει, μέσα στην υπερβολή του, ο ξάδερφός μου πήγε Ολλανδία και σώθηκε. Δεν λέω ότι εδώ δεν υπάρχουν ευκαιρίες αλλά είναι λιγότερες.

https://www.google.com/search?q=%CE%BA% ... 54nIk7iJU0

Η μόνη απάντηση που αρμόζει στους απανταχού "Καζάκους" είναι κάτι σε στυλ: " ψόφα βλακόγερε που θα σου δώσω και λογαριασμό αν θα φύγω από το τριτοκοσμικό μπουρδέλο που ξεζούμισε η γαμημένη γενιά σου".

الله على حق

allah ealaa haqin

[Πασιφάη]

Ενδεχομένως να εκλαιγές για αλλά, έτσι είναι η ανθρώπινη συνθηκη, ποτέ ικανοποιημένη.

Αυτή η συνθήκη ήταν ό,τι καλλίτερο. Θα ήμουν ικανοποιημένη. Τα παιδιά μου θα είχαν τελείως διαφορετικές παροχές στην εκπαίδευσή τους. Κι εδώ όμως, τα κατάφερα περίφημα.

Δεν είναι απαραίτητο αυτό, μπορεί τα παιδιά σου να έπεφταν στο σχολείο σε ανελέητο μπουλινγκ που ήταν αλλοδαποί και να καταντουσαν αλητες. Μη κρίνεις την προκοπή τους με τα δεδομένα που ήδη έζησες.

Μάλλον απίθανο στο σχολείο που θα πήγαιναν.

[paul25]

Δεν χρειαζεται να μαθει ολες τις γερμανικες διαλεκτους. Τους τα λεει στα αγγλικα και καταλαβαινουν μια χαρα τ ολλανδα!

Αυτό σημαίνει ότι αυτό το παράδειγμα επιτυχίας, είναι το 70% των ανθρώπων που κάθονται έξω χωρίς να το επιθυμούν και όπου ευχαρίστως θα γυρνούσαν πίσω αν είχαν καλές ευκαιρίες και έχουν περάσει 15 χρόνια διαμονης.

Όλοι θα γυρναγαν πισω αν δεν κυβερνουσαν αυτοι οι αναξιοι που καταφεραν να τους κανουν να φυγουν.

Επομένως ούτε έξω είναι χαρούμενοι, όπου και να είμαστε οι Έλληνες καταδίκη.

[paul25]

Αυτή η συνθήκη ήταν ό,τι καλλίτερο. Θα ήμουν ικανοποιημένη. Τα παιδιά μου θα είχαν τελείως διαφορετικές παροχές στην εκπαίδευσή τους. Κι εδώ όμως, τα κατάφερα περίφημα.

Δεν είναι απαραίτητο αυτό, μπορεί τα παιδιά σου να έπεφταν στο σχολείο σε ανελέητο μπουλινγκ που ήταν αλλοδαποί και να καταντουσαν αλητες. Μη κρίνεις την προκοπή τους με τα δεδομένα που ήδη έζησες.

Μάλλον απίθανο στο σχολείο που θα πήγαιναν.

Ένα παράδειγμα έδωσα, υπάρχουν άλλα τόσα μυριάδες που μπορούν να πάνε στραβά. Δεν είναι μόνο τα καλά.

[taxalata xalasa]

Αυτό σημαίνει ότι αυτό το παράδειγμα επιτυχίας, είναι το 70% των ανθρώπων που κάθονται έξω χωρίς να το επιθυμούν και όπου ευχαρίστως θα γυρνούσαν πίσω αν είχαν καλές ευκαιρίες και έχουν περάσει 15 χρόνια διαμονης.

Όλοι θα γυρναγαν πισω αν δεν κυβερνουσαν αυτοι οι αναξιοι που καταφεραν να τους κανουν να φυγουν.

Επομένως ούτε έξω είναι χαρούμενοι, όπου και να είμαστε οι Έλληνες καταδίκη.

Είναι γνωστό πως η Ελλάδα είναι, αν όχι η πιο, από τις ομορφότερες γεωγραφικά χώρες του πλανήτη.

Οι νεοέλληνες είναι το πρόβλημα. Όχι ο τόπος.

[Σέλευκας]

Όχι μη μη φεύγεις όχι όχι

αν φύγουν όλοι οι ξένοι θα είναι κίνηση win to win

[Eθνικοκοινωνιστης]

Δεν υπάρχει δυσκολότερο πράγμα από το να ξενιτευτεί κάποιος. Ναι, υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες για έναν νέο σε κάποιες δυτικές χώρες, αλλά το να ξενιτευτεί πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να είναι η τελευταία του επιλογή.

Ε μη το γενικεύεις.
Ο γιος του κολλητού μου μένει μόνιμα πια στο Long Island.
Είναι καθηγητής σε κάποιο πανεπιστήμιο, συζεί με μια Κινέζα, κάνανε και παιδί πρόσφατα.
Τα καλοκαίρια έρχεται για 15-20 μέρες στην Ελλάδα, αλλά δεν τρελαίνεται κιόλας.

Δεν το γενικεύω, λέω να προσπαθήσουν (κι εδώ εννοώ να επενδύσουν σοβαρά στον εαυτό τους) πρώτα οι νέοι στον τόπο μας, κοντά στην οικογένειά τους και τους οικείους τους. Είναι σκληρό πράγμα να ξεριζώνεται μόνιμα κάποιος από τον τόπο του, ακόμα κι όταν το κάνει υπό τις καλύτερες συνθήκες. Επίσης, δεν είναι όλα τόσο ρόδινα στην Εσπερία, ειδικά στην αρχή.

μπουμερ?