Ποιά ήταν η ωραιότερη δεκαετία της ζωής σας;

[Ασέβαστος]

Μακάρι, φίλε. Μην πάθεις καμιά άνοια ή τίποτα και κατουριέσαι πάνω σου, και παρακαλάνε να πεθάνεις. Αν παίζεις πασιέντζες και τάβλι, είσαι βασιλιάς.

κάνω λίγο πλάκα αλλα ναι, συμφωνώ νομίζω.

Να σου πω κάτι; Αν ο Θεός σε φτάσει να είσαι γέρος και να μπορείς να πηγαίνεις ως το καφενείο και να παίζεις χαρτιά και να μαλώνεις, και να βλέπεις μπάλα, και να γυρίζεις σπίτι να τρως, είσαι πασάς. Πασάς. Πρώτον, από πλευράς υγείας, και δεύτερον, από πλευράς οικονομικής.

80αρης πατερας ενος φιλου, ερχεται μαζι μου στο ψαρεμα, αρκετες φορες.

και μαλλον αυτο ειναι συνεπεια του οτι ποτε δεν πηγε στο καφενειο. ολημερις στον καφενε, τσιγαρο πρεφα και καφε, πρωιμος θανατος.

[Ερμής]

αναλογα βρε ερμη, υπαρχουν ανθρωποι που σαν παιδια ηταν το κεντρο του κόσμου και ο κόσμος ήταν παραμυθένιος. Μπορει να εγιναν ρεμαλια μετά, μπορει να παρέμειναν το κεντρο του κοσμου κα ο κόσμος να ηταν μέτριος, πολλα εχουν σημασία.

το ίδιο λέμε.

[enaon]

το ίδιο λέμε.

νομίζω περίπου το ίδιο λέμε, ο κόσμος απο τ αματια του παιδιου νομιζω εχει κατι σπέσιαλ, πιστυεις σε αι βασίλη, οι γονεις σου θα ζουν για παντα, κανεις δεν ειναι κακός αληθεια κλπ, δύσκολο ο κοσμος των μεγαλων να τον κοντράρει, ακομα και μια χαρά να ειναι.

[Ερμής]

το ίδιο λέμε.

νομίζω περίπου το ίδιο λέμε, ο κόσμος απο τ αματια του παιδιου νομιζω εχει κατι σπέσιαλ, πιστυεις σε αι βασίλη, οι γονεις σου θα ζουν για παντα, κανεις δεν ειναι κακός αληθεια κλπ, δύσκολο ο κοσμος των μεγαλων να τον κοντράρει, ακομα και μια χαρά να ειναι.

Τι να σου πω. Προσωπικά μεγάλωσα ίσως πρόωρα. Απο τα 13 μοίραζα τιμολόγια και γυρνούσα τις ράμπες στην Αγορά. Και μάλιστα τότε η Αγορά δούλευε τη Νυχτα.

[ΓΑΛΗ]

3-13 χρονών.
Η παιδική ηλικία.

Μέχρι 13 είχε χούντα, κούρεμα με το ζόρι, Κατηχητικό με το ζόρι και λόγους πατριωτικούς. Πολλούς λόγους.

Μετά τα 17 όλα γίναν μαγικά

Eγώ πάλι μέχρι τα 13, θυμάμαι παιχνίδι-παιχνίδι-παιχνίδι καθημερινά, ματωμένα γόνατα, παιδομάνι που κοιμόταν στρωματσάδα στο δικό μας ή στα φιλικά σπίτια (γι' αυτό δεν μου έλειψαν τ' αδέλφια) παραθαλάσσια και χιονισμένα μέρη κλπ κλπ κλπ
Κατηχητικό είχα πάει κι εγώ αλλά ελάχιστες φορές, μας έδιναν κάτι κόκκινα και μπλε σηματάκια και τα μοιράζαμε όταν παίζαμε για διάκριση ομάδων. Και κάπου έλεος με αυτό το κούρεμα γιατί μου θυμίζει γνωστούς που πήγαιναν στρατό τη δεκαετία του '80 και πάθαιναν κατάθλιψη με το κούρεμα της κώμης. Και είναι οι ίδιοι, που αργότερα τα έκοβαν γουλί για να είναι μονδέρνοι.

[enaon]

Τι να σου πω. Προσωπικά μεγάλωσα ίσως πρόωρα. Απο τα 13 μοίραζα τιμολόγια και γυρνούσα τις ράμπες στην Αγορά. Και μάλιστα τότε η Αγορά δούλευε τη Νυχτα.

ναι, και μπράβο σου, δεν είναι καθόλου σίγουρο τι ειναι το καλυτερο νομίζω, θα έπρεπε καποιος να ζήσει δύο ζωές για να βγαλει ακρη και αν.

[Exodus]

κάνω λίγο πλάκα αλλα ναι, συμφωνώ νομίζω.

Να σου πω κάτι; Αν ο Θεός σε φτάσει να είσαι γέρος και να μπορείς να πηγαίνεις ως το καφενείο και να παίζεις χαρτιά και να μαλώνεις, και να βλέπεις μπάλα, και να γυρίζεις σπίτι να τρως, είσαι πασάς. Πασάς. Πρώτον, από πλευράς υγείας, και δεύτερον, από πλευράς οικονομικής.

80αρης πατερας ενος φιλου, ερχεται μαζι μου στο ψαρεμα, αρκετες φορες.

και μαλλον αυτο ειναι συνεπεια του οτι ποτε δεν πηγε στο καφενειο. ολημερις στον καφενε, τσιγαρο πρεφα και καφε, πρωιμος θανατος.

Ντάξει, αν μπορείς να πας και για ψάρεμα, καλύτερα, αλλά το σώμα, οι αρρώστιες, πολλά. Αν πηγαίνεις ως το καφενείο είσαι, καλά, άκου που λέω, έχω δει άσχημα πράματα.

[Beria]

3-13 χρονών.
Η παιδική ηλικία.

Μέχρι 13 είχε χούντα, κούρεμα με το ζόρι, Κατηχητικό με το ζόρι και λόγους πατριωτικούς. Πολλούς λόγους.

Μετά τα 17 όλα γίναν μαγικά

Eγώ πάλι μέχρι τα 13, θυμάμαι παιχνίδι-παιχνίδι-παιχνίδι καθημερινά, ματωμένα γόνατα, παιδομάνι που κοιμόταν στρωματσάδα στο δικό μας ή στα φιλικά σπίτια (γι' αυτό δεν μου έλειψαν τ' αδέλφια) παραθαλάσσια και χιονισμένα μέρη κλπ κλπ κλπ
Κατηχητικό είχα πάει κι εγώ αλλά ελάχιστες φορές, μας έδιναν κάτι κόκκινα και μπλε σηματάκια και τα μοιράζαμε όταν παίζαμε για διάκριση ομάδων. Και κάπου έλεος με αυτό το κούρεμα γιατί μου θυμίζει γνωστούς που πήγαιναν στρατό τη δεκαετία του '80 και πάθαιναν κατάθλιψη με το κούρεμα της κώμης. Και είναι οι ίδιοι, που αργότερα τα έκοβαν γουλί για να είναι μονδέρνοι.

Κι εγώ από το 82 τα έκοψα καρφιά, αλλά το πρόβλημα δεν είναι στο μαλλί. Το πρόβλημα είναι ότι κάποιοι είχαν λόγο στο μαλλί μας
Και αυτό δεν είναι αστείο

[enaon]

Το πρόβλημα είναι ότι κάποιοι είχαν λόγο στο μαλλί μας
Και αυτό δεν είναι αστείο

Το SMS πρέπει να είναι της μορφής:
X «κενό» ονοματεπώνυμο και διεύθυνση κατοικίας
όπου Χ το στυλ κόμμωσης με τον αριθμό 1, 2, 3 που αντιστοιχεί στις παρακάτω επιλογές:
1. καρφάκια
2. καρέ
3. φράτζα

[ΓΑΛΗ]

Μέχρι 13 είχε χούντα, κούρεμα με το ζόρι, Κατηχητικό με το ζόρι και λόγους πατριωτικούς. Πολλούς λόγους.

Μετά τα 17 όλα γίναν μαγικά

Eγώ πάλι μέχρι τα 13, θυμάμαι παιχνίδι-παιχνίδι-παιχνίδι καθημερινά, ματωμένα γόνατα, παιδομάνι που κοιμόταν στρωματσάδα στο δικό μας ή στα φιλικά σπίτια (γι' αυτό δεν μου έλειψαν τ' αδέλφια) παραθαλάσσια και χιονισμένα μέρη κλπ κλπ κλπ
Κατηχητικό είχα πάει κι εγώ αλλά ελάχιστες φορές, μας έδιναν κάτι κόκκινα και μπλε σηματάκια και τα μοιράζαμε όταν παίζαμε για διάκριση ομάδων. Και κάπου έλεος με αυτό το κούρεμα γιατί μου θυμίζει γνωστούς που πήγαιναν στρατό τη δεκαετία του '80 και πάθαιναν κατάθλιψη με το κούρεμα της κώμης. Και είναι οι ίδιοι, που αργότερα τα έκοβαν γουλί για να είναι μονδέρνοι.

Κι εγώ από το 82 τα έκοψα καρφιά, αλλά το πρόβλημα δεν είναι στο μαλλί. Το πρόβλημα είναι ότι κάποιοι είχαν λόγο στο μαλλί μας
Και αυτό δεν είναι αστείο

Και όταν ήσουν παιδί, ένοιωθες βαθειά προβληματισμένος γι' αυτό;

[Beria]

Eγώ πάλι μέχρι τα 13, θυμάμαι παιχνίδι-παιχνίδι-παιχνίδι καθημερινά, ματωμένα γόνατα, παιδομάνι που κοιμόταν στρωματσάδα στο δικό μας ή στα φιλικά σπίτια (γι' αυτό δεν μου έλειψαν τ' αδέλφια) παραθαλάσσια και χιονισμένα μέρη κλπ κλπ κλπ
Κατηχητικό είχα πάει κι εγώ αλλά ελάχιστες φορές, μας έδιναν κάτι κόκκινα και μπλε σηματάκια και τα μοιράζαμε όταν παίζαμε για διάκριση ομάδων. Και κάπου έλεος με αυτό το κούρεμα γιατί μου θυμίζει γνωστούς που πήγαιναν στρατό τη δεκαετία του '80 και πάθαιναν κατάθλιψη με το κούρεμα της κώμης. Και είναι οι ίδιοι, που αργότερα τα έκοβαν γουλί για να είναι μονδέρνοι.

Κι εγώ από το 82 τα έκοψα καρφιά, αλλά το πρόβλημα δεν είναι στο μαλλί. Το πρόβλημα είναι ότι κάποιοι είχαν λόγο στο μαλλί μας
Και αυτό δεν είναι αστείο

Και όταν ήσουν παιδί, ένοιωθες βαθειά προβληματισμένος γι' αυτό;

Σου φαίνεται λόγος για προβληματισμό να σου ζητούν υποχρεωτικά χαρτί από Κατηχητικό για να μπορέσεις να δώσεις εξετάσεις για το Γυμνάσιο; (Καλλιθέα 1973)
Ή να περιφέρεται ο επιθεωρητής / χαφιές του Σπουδαστικού με τη μεζούρα και να μετράει το μήκος των μαλλιών των μαθητών στο προαύλιο του Γυμνασίου; (Γυμνάσιο Ν. Σμύρνης, ίδιο έτος)

[ΓΑΛΗ]

Κι εγώ από το 82 τα έκοψα καρφιά, αλλά το πρόβλημα δεν είναι στο μαλλί. Το πρόβλημα είναι ότι κάποιοι είχαν λόγο στο μαλλί μας
Και αυτό δεν είναι αστείο

Και όταν ήσουν παιδί, ένοιωθες βαθειά προβληματισμένος γι' αυτό;

Σου φαίνεται λόγος για προβληματισμό να σου ζητούν υποχρεωτικά χαρτί από Κατηχητικό για να μπορέσεις να δώσεις εξετάσεις για το Γυμνάσιο; (Καλλιθέα 1973)
Ή να περιφέρεται ο επιθεωρητής / χαφιές του Σπουδαστικού με τη μεζούρα και να μετράει το μήκος των μαλλιών των μαθητών στο προαύλιο του Γυμνασίου; (Γυμνάσιο Ν. Σμύρνης, ίδιο έτος)

Ειλικρινά, τέτοιο πράγμα δεν μου έχει τύχει. Μου έχει τύχει η ποδιά και δεν με χάλασε ποτέ, ώστε να τη θεωρήσω αιτία δυστυχίας ή έστω καταπίεσης για την παιδική μου ηλικία.