Πορφύριος Εξαρχίδης έγραψε: 04 Σεπ 2022, 16:16
Bazoomba έγραψε: 03 Σεπ 2022, 22:45
Πορφύριος Εξαρχίδης έγραψε: 03 Σεπ 2022, 22:16
Το τελευταίο λοιπόν τελείωσε με την Γκαλάντριελ στη θάλασσα. Στο 2ο ανακαλύπτουμε πως η γκάλαντριελ αποφασίζει να κολυμπήσει την μάλλον πολύ μεγάλη απόσταση ως το σπίτι της των έλφ. Ανακαλύπτουμε πως η θάλασσα εγκυμονεί κινδύνους και τέρατα. Εκτός δηλαδή ότι πιθανότατα να φαγωθούν όλα τα ελφ σε ένα πιθανό βύθισμα του πλοίου τους κανείς πίσω στο σπίτι δεν θα ήξερε για αυτή τους την τύχη και θα νόμιζαν ότι ζούνε για πάντα μακάριοι. Φυσικά δεν τρώγεται η Γκαλάντριελ και συναντά έναν ωραίο νέο. Αυτός την πληροφορεί για κάτι όρκ. Αυτή συνεχίζει να λέει πόσο ξερω γω της κόστισαν όλα αυτά. Τα ίδια δηλαδή που έλεγε και 15 φορές στο προηγούμενο επεισόδιο. Με έκπληξη όμως ανακαλύπτει από τον ωραίο νέο την ύπαρξη και την τοποθεσία κάποιων ορκ. πως γίνεται να πέρασαν κάτι πολλά πολλά χρόνια η Γκάλαντ να κυνηγά τα ορκ και μόνο τώρα κατά λάθος μαθαίνει και που είναι. Μάλλον είναι το χέρι της μοίρας. Αυτή είναι όλη η ιστορία της γκάλαντ στο 2ο επεισόδιο. Προχωράμε στο ικανό κοριτσάκι χόμπιτ νούμερο 2. Περιθάλπει έναν μυστηριώδη γίγαντα που στους φίλους της σειράς άρεσε η είσοδός του, για να ανακαλύψουμε ότι πρόκειται για ένα ψιλοκαθυστερημένο πράγμα σαν τον ταρζαν και αρκετές κωμικές ντίσνευ σκηνές ακολουθούν. Και αυτή πιστεύει πως είναι ξεχωριστή, το άγγιγμα της μοίρας κ.τ.λ. Το τρίτο δυνατό θηλυκό κάνει την εμφάνισή του που ξερωγω και αυτή είναι γεννημένη ηγέτης ή κάπως έτσι. Όλα αυτά επικοινωνούνται με την αφέλεια ενός παιδιού που ονειροπολεί. Όλα συντελούν στην μεγάλη, τεράστια καθυστέρηση που επιχειρείται αφού η σειρά πέρα από ωραία τοπία απλά ροκανίζει τον χρόνο. Οι εξελίξεις είναι τόσο μηδαμινές που στο βασίλειο των νάνων ο νάνος λέει έχει θυμώσει με το ελφ επειδή δεν πήγε ξερωγω στα βαπτίσια και στον γάμο του. Όλο αυτό παίρνει κάνα μισάωρο για να γίνει γιατί πρέπει πρώτα ο νάνος να κερδίσει σε αγώνα το ελφ.
Τι έχει γίνει μέσα σε μια ακόμα ώρα ρωτάει ο κόσμος. Τίποτα. Μια ακόμα παρέλαση ωραίων εικόνων.
Εν αντιθεσει με το Θωρ το Ραγκναρογκ που βριθει νοηματος...
Δεν λέω καθόλου αυτό. Το Ράγκναροκ ήταν μια καλή κωμωδία βασικά με πολύ καλούς διαλόγους και σενάριο όπως και χαρακτήρες σπαρταριστούς (όπως του Τζεφ γκόλντμπλουμ) που δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από παλιές κωμωδίες. Ήξερε επίσης να ισορροπεί μεταξύ κωμωδίας και τραγικότητας (στο μέτρο που μια μάρβελ ταινία μπορεί να το κάνει). Στη διάρκεια του ξετυλίσσεται μια ενδιαφέρουσα ιστορία με ανατροπές και ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Δεν είναι φυσικά αριστούργημα αλλά δυο ώρες διασκέδασης.
Από την άλλη σε αυτή την υδροκέφαλη παραγωγή οι όροι έχουν αντιστραφεί σε βάρος της πλοκής, σε βάρος της ιστορίας. Ακολουθεί ωλέπεις η σειρά ένα περίεργο παράλληλο μοντάζ που έκανε θαύματα για Λούκας και Κόπολα απλούστατα επειδη εκεί, οι παράλληλες πλοκές που διαδραματίζονταν εκεί είχαν άμεση σχέση με τα πεπραγμένα. Θυμίζω την τελευταία σκηνή του Νονού. Εδώ ακόμα και οι (ομολογουμένως καλά σκηνοθετημένες σε σχέση με τα σημερινά δεδομένα) παράλληλες ιστορίες όχι μόνο δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους μα αναλώνονται η καθεμία με τον δικό της οπερετικό τρόπο σε αδιάκοπο ροκάνισμα χρόνου. Κάτι που παρουσιάζεται σαν κοσμογονικό αμέσως μετά μικραίνει βολικά. Πάρε τον μάγο που έπεσε με τον μετεωρίτη. Στο δεύτερο μετατρέπεται σε κάτι αστείο και σχεδόν αβοήθητο. Χαρακτήρες δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα παρά εκφράσεις. Δηλαδή πεποιθήσεις. Ο καθένας από αυτούς είναι αντιπροσωπευτικός ενός και μόνου πράγματος. Καμία εξέλιξη χαρακτήρα δεν παρακολουθήσαμε μέσα σε δυο ώρες παρά την έλλειψη δράσης στο 2ο επεισόδιο. Αυτό που είδαμε είναι, προβλέψιμα, επικός προλογος να καταλήγει σε σκηνές όπως η Γκάλαντ να κολυμπάει αποφασιστικά προς μια απροσδιόριστη κατεύθυνση, να συναντά έναν τύπο αφού ξεφύγει ένα θαλάσσιο τέρας που όπως προείπα σε ένα πιθανό ναυάγιο στο δρόμο για μακάριους νήσους να είχαν φαγωθεί όλα τα ελφ από κανένα θαλάσσιο τέρας και τα υπόλοιπα νηφάλια ελφ να νόμιζαν πως οι σύντροφοι τους θα τους περιμένουν ξερωγω στη Βαλχάλα. Στη Βαλχάλα θα περιφέρονταν ματαίως ρωτώντας μην είδατε την Γκαλάντριελ, μην είδατε τον Μήτσο. Αστεία πράματα αγαπητέ μπαζούμπα. Πως να επενδύσεις σε μια τέτοια σειρά; Η άλλη λέει πήγε για ψυχοθεραπεία ένεκα των σκηνών βίας. Είδες εσύ μέχρι τώρα καμιά σκηνή βίας έξω από cgi; Δηλαδή θέλω να πω. Το παραμύθι το πουλάνε μα το κάνουν έξω από τη σειρά καθαυτή. Κι εκεί όμως ακόμα είναι ένα παραμύθι μελοδραματικό. Όταν τα έλεγα εγώ ότι δε θα δούμε καμία βία ούτε στο δεύτερο επεισόδιο παρά σε μορφή στιγμιότυπου κάποιοι χλευάζανε. Τώρα όμως στο δεύτερο είναι ακριβώς όπως τα είπα. Η τεράστια Γκαλάντριελ δεν επιχειρεί να σκοτώσει το θαλάσσιο τέρας. Τρέχει για τη ζωή της. Μετά την πτώση του μετεωρίτη που είχε μέσα έναν μάγο ρε μαλάκες, τίποτα άξιο λόγου γίνεται προς εκείνη την κατέυθυνση εκτός από ένα κοριτσάκι που μάλλον είναι κι αυτό κάπως μεσσιανικό, βοηθά έναν παππού να ζήσει. Αν ο μετεωρίτης έφερε κάποιον τρομερό αυτό θα γίνει σε βάθος χρόνου. Μακριά πολύ μακριά μέσα στις ατελείωτες ώρες της σειράς. Μια συνεχή αναβλητικότητα που όμως εικάζω και στο τέλος δεν θα έχει κάτι αξιόλογο να παρουσιάσει. Απλούστατα επειδή πλέον δεν υπάρχει. Εικάζω λοιπόν πως ο Σάουρον θα παρουσιαστεί μα θα το κάνει αργά όπως τρέχει το μέλι, και χωρίς βία.
Θυμίσου τι έλεγα στην αρχή. Όλα στη σειρά θα αναλλώνονται μέσα σε μικρές πράξεις, μικρές πληροφοριες, μικρές περιπέτειες. Τίποτα το κοσμογονικό δε θα γίνει. Μπορεί να σου αρέσει. Είναι όμως μια σαπουνόπερα σε μορφή βιντεοπαιχνιδιού.
Και η σειρα για διασκεδαση προοριζεται.
Μαζικο φαινομενο ειναι, που αγεται απο ατομα με μεγαλυτερη ευαισθησια (λογω ενασχολησης).
Τι χωραει σε αυτο το μαζικο φαινομενο; Θεματα, δηλαδη οπτικες αντιθεσεις. Δεν θα σου περιγραψει το νοημα, οπως θα περιμενες απο μια ταινια οπως ο Ταριφας ή η καινουρια της Μπλανσετ αλλα θα στο πεταξει στην μουρη. Οχι γιατι πρεπει, ισα ισα το νοημα υπαρχει αυτουσιο στο πρωτοτυπο εργο, και η Αμαζον εχει την ατυχή υποχρεωση να το σερνει μαζι της.
Εχοντας πει αυτα, δεν μπορω να μπω σε κουβεντα για τους χαρακτηρες, για την κατευθυνση της σειρας για τους ιδιους τους ηθοποιους. Με ενοχλουν οι γενικευσεις που επιχειρεις και μου θυμιζουν παιδικες αντιδρασεις νηπιων που δεν παιρνουν αυτο που θελουν στην ωρα τους.
Ελεγες στην αρχη μαλακιες για τα γραφικα και την κινηματογραφια, πριν δεις την σειρα. Απο ντροπη δεν ξαναμιλησες. Διοτι ειναι κατι που υπαρχει ή δεν υπαρχει. Κατι που βλεπεις ή οχι. Δεν ειχε νοημα.
Μισοειδες 2 επεισοδια και εχεις αποψη για την βια, αναμασας κατι κωλοαρθρα του σωρου με τιτλους σαν να βγηκαν απο ελληνικο μεσο, σχολιαζεις το character arc φιγουρων που μετα βιας γνωρισαμε. Νομιζω οτι βιαζεσαι. Την τελικη ανασκοπηση θα την κανουμε τον Οκτωβρη.
Σπαρταριστη κωμωδια με καλους διαλογους μλκ μου! Με προσεγμενο χιουμορ μλκ μου!
Αυτα τα δυο οντως τα εγραψες
