Fuck off Bruce Dickinson

[Arisvilla]

To load ήταν δισκάρα. Το reload όχι τόσο είχε και το όνειδος της συνεργασίας με τη γριά τσατσά και τα νανανναα που σου δημιουργούσαν συναισθήματα κλαυσίγελου. Apo maiden μετά το Brave ο μόνος δίσκος που μπόρεσα να ακούσω από την αρχή μέχρι το τέλος ήταν το dance of death. Οι άλλοι ήταν βαρετοί του κερατά, εως άθλιοι. Σε κάποιους άρεσε το A matter of life and death και το book of souls. Δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί. Αντίθετα το firepower των priest, το blood of nations των Accept και όλα τα τελευταία saxon τα έχω λιωσει στο παιξιμο. Αν ειναι να ακούσω τραγούδια στο στυλ Maiden προτιμώ τους Monument.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Όχι και γριά τσατσά η Μαριαν. Έμεινε γυναικάρα ως μεγάλη ηλικία. Αν βάλεις και τις καταχρήσεις... Νταξει πλέον είναι χαλί. Παραμεγαλωσε.

[Sid Vicious]

Ακριβως,νουμερο 1 το Ride the Lightning νουμερο 2 το master of puppets.

Νουμερο 1 Kill them all βεβηλοι

Η αληθεια ειναι οτι seek and destroy δεν εχει ο Ride the Lightning .

Ουτε Motorbreath ουτε Whiplash (στο οποιο ειναι εμφανεστατες οι Discharge επιρροες)

[Arisvilla]

Όχι και γριά τσατσά η Μαριαν. Έμεινε γυναικάρα ως μεγάλη ηλικία. Αν βάλεις και τις καταχρήσεις... Νταξει πλέον είναι χαλί. Παραμεγαλωσε.

Στη συνεργασία με τους Metallica ήταν πενήντα και έμοιαζε με 70. Τώρα είναι 75 και είναι γάμησε τα. Εχει γίνει και τετράπαχη. Αλλά το κομμάτι είναι γτπ πραγματικά. Θυμάμαι οταν είχε βγει το load και είχα ακούσει το until it sleeps είπα οκ μέτριο το κομμάτι και σε άλλο στυλ αλλά ακούγεται. Ο δίσκος όμως ειδικά στην αρχή του είχε πολύ καλά κομμάτια (aint my bitch, 2X4). Mολις είδα το video του the memory remains μιλάμε με επιασαν τα γελια πραγματικά. Ειδικά με τα ναναανα της Μαριαν. Και τα υπόλοιπα κομμάτια του reload ψιλοάθλια. Βέβαια ο πραγματικός πάτος ήρθε το 2003 με το St anger.

[Sid Vicious]

To κομματι των Μεταλικα με Μαριαν ηταν καλο ρε, ανετα το ακους σε μπαρ πινοντας

[Nostalgia]

Νουμερο 1 Kill them all βεβηλοι

Η αληθεια ειναι οτι seek and destroy δεν εχει ο Ride the Lightning .

Ουτε Motorbreath ουτε Whiplash (στο οποιο ειναι εμφανεστατες οι Discharge επιρροες)

Η αληθεια ειναι οτι οι δισκοι των Μεταλλικα απο ποιοτητα πανε ακριβως με την ιδια σειρα που τους εβγαλαν

Καλυτερος Κιλλ, μετα Ραιντ, μετα Μαστερ, μετα Τζαστις, μετα Μπλακ, τελος για μενα.

[Sid Vicious]

Η αληθεια ειναι οτι seek and destroy δεν εχει ο Ride the Lightning .

Ουτε Motorbreath ουτε Whiplash (στο οποιο ειναι εμφανεστατες οι Discharge επιρροες)

Η αληθεια ειναι οτι οι δισκοι των Μεταλλικα απο ποιοτητα πανε ακριβως με την ιδια σειρα που τους εβγαλαν

Καλυτερος Κιλλ, μετα Ραιντ, μετα Μαστερ, μετα Τζαστις, μετα Μπλακ, τελος για μενα.

Συμφωνω.

[Arisvilla]

To κομματι των Μεταλικα με Μαριαν ηταν καλο ρε, ανετα το ακους σε μπαρ πινοντας

Nαι με καμιά δεκαριά μπύρες ακούγεται. Βασικά οταν σκέφτεσαι οτι η μπάντα που έβγαλε το Seek and destroy, to For whom the bell tolls, το master of puppets, to one, το enter sandman κτλ έφτασε μέσα σε λίγα χρονια να βγάζει το the memory remains σε έπιανε απέραντι θλίψη.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Όχι και γριά τσατσά η Μαριαν. Έμεινε γυναικάρα ως μεγάλη ηλικία. Αν βάλεις και τις καταχρήσεις... Νταξει πλέον είναι χαλί. Παραμεγαλωσε.

Στη συνεργασία με τους Metallica ήταν πενήντα και έμοιαζε με 70. Τώρα είναι 75 και είναι γάμησε τα. Εχει γίνει και τετράπαχη. Αλλά το κομμάτι είναι γτπ πραγματικά. Θυμάμαι οταν είχε βγει το load και είχα ακούσει το until it sleeps είπα οκ μέτριο το κομμάτι και σε άλλο στυλ αλλά ακούγεται. Ο δίσκος όμως ειδικά στην αρχή του είχε πολύ καλά κομμάτια (aint my bitch, 2X4). Mολις είδα το video του the memory remains μιλάμε με επιασαν τα γελια πραγματικά. Ειδικά με τα ναναανα της Μαριαν. Και τα υπόλοιπα κομμάτια του reload ψιλοάθλια. Βέβαια ο πραγματικός πάτος ήρθε το 2003 με το St anger.

Καλό είναι το memory. Όσο για την Μαρίαν, την φάγανε οι καταχρήσεις. Τι να κάνουμε. Έχει ενδιαφέρον πάντως τόσο μουσικά όσο βιογραφικά. Όπως και ναχει, τα load reload άφησαν κάποια τραγούδια που σου μένουν.. Των maiden μετά το bnw είναι ένας ηχητικό χυλος. Καλύτερα να έβγαζαν ένα άλμπουμ τα 8 χρόνια, και να υπήρχε κάποιος σοβαρός παραγωγός να κόβει την μαλάκια του Χάρις. Αλλά πλέον είναι βιομηχανία, μπύρες, σώβρακα, κλπ.

[Nostalgia]

Πρεπει να δουμε ποσοι ειμαστε τελικα αυτοι που γουσταρουμε περισσοτερο Ντιανο απο Μπρους.... Δεν υποτιμω Μπρους που αγαπαω ετσι και αλλιως....

[Λεγεών]

Ναι οκ οι πατέρες του Μέταλ είναι οι Σαμπαθ, κάποιοι λένε πως είναι και ζεπελιν. Αν ακούσετε το heartbreaker των ζεπελιν θα νομίζετε πως ακούτε σάμπαθ. Παρθενογένεση στη μουσική δεν υπάρχει. Και αυτοί επηρεάστηκαν από παλαιότερα σχήματα.
Οι ίδιοι οι μεηντεν λένε πως κύρια επιρροή τους ήταν οι τζεθρο ταλ. Όμως παρατηρήστε κάτι. Ξεκινούν ως μια χεβι μέταλ μπάντα που πιο πολύ παταει στο πανκ ισως λόγω της φωνής και της ιδιοσυγκρασίας του Ντιαννο ο οποίος έχει πολλά κοινά με τον βισιους ακόμη και στην εμφάνιση. Μετά τους δύο πρώτους δίσκους μπαίνουν στην εποχή του πραγματικού μέταλ που από το the number of the beast Και του piece of mind. Μετά με το powerslave ο ήχος αλλάζει λίγο στο πιο ροκ, έρχεται το somewhere in time με πιο σύγχρονα στοιχεία και ύστερα το seventh son που βάζουν μέσα τα συνθεσάιζερς, μη ξεχνάμε πως εκείνες τις εποχές κρίθηκαν και μάλιστα σκληρά από τους παραδοσιακούς ότι γίνονται πιο mainstream. Έρχεται η μετριότητα του no prayer και ύστερα οι επιστροφή στις ρίζες με το μυθικό fear of the dark που όμως μέσα παίζουν δύο φοβερά μπαλαντοειδη. Την εποχή Μπεϊλι τη θεωρώ ως μη γενόμενη όχι λόγω φυγής του Βρασίδα τόσο, όσο στο ότι το ροκ είχε γενικότερα μια κάθετη πτώση, ενώ ο Χάρις γράφει κάποια πολύ δυνατά κομμάτια, έρχεται το 99 και επιστροφή Βρασίδα, βγάζουν το καταπληκτικό κατά την άποψή μου BNW το οποίο πάλι διαφέρει από το fear of the dark. Έχουμε φτάσει 20 και κάτι χρόνια μετά τον πρώτο δίσκο και κανείς δίσκος δεν έχει σχέση με τον προηγούμενο, πράγμα που δείχνει πως δεν επαναπαυονται. Σε όλη αυτή τη διάρκεια γεμίζουν το ένα στάδιο μετά το άλλο, κάνουν τόσες φορές headliners στο Donington ενώ παίζουν μπροστά σε εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου σε όλη την υφήλιο ΧΩΡΙΣ να έχουν φύγει στιγμή από το χεβι μέταλ και τις ρίζες, ΧΩΡΙΣ να έχουν κάνει άνοιγμα σε κόσμο εκτός του χώρου όπως έκαναν η μεταλικα πράγμα που τους έχει στοιχίσει στο να προβάλλονται αντίστοιχα. Αν τα βάλεις όλα αυτά κάτω αποδικνυουν γιατί είναι οι θεοί του μέταλ. Αυτό που έχουν καταφέρει δε το έχει καταφέρει κανείς έως τώρα και μάλιστα με κοντά στα 45 χρόνια συνεχούς παρουσίας στη μουσική αν βάλουμε και τα πρωιμα χρόνια πριν το 80. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που οποίο οπαδό της σκηνής ρωτήσεις θα σου πει χωρίς δεύτερη σκέψη πως οι βασιλιάδες είναι αυτοί. Θες η μουσική και η στιχουργική ιδιοφυΐα του Χαρις; θες στο ότι ο Βρασίδας είναι ο μεγαλύτερος φροντμαν που έχει περάσει ποτέ από το χώρο(Και ίσως μαζί με 4 5 ακόμη από τους μεγαλύτερους γενικά της μουσικής) που μέχρι το είδωλο για πολλούς Αξλ τον κοπιαρε στα παντα; θες στο ότι ο Μάρεϊ και Σμιθ(και μετέπειτα ο υποτιμημένος Gers) έφτιαξαν εκπληκτικό ντουέτο χωρίς να είναι ποτέ οι διαφημισμενες φίρμες τύπου Σαμπορα(μη χεσω) ή του απόλυτα υπερεκτιμημενου Σλας; όλα αυτά και άλλα πολλά δημιούργησαν αυτό το μυθικο σχήμα που ποτέ δεν ήταν στα πρωτοσέλιδα αλλά γέμιζαν στάδια και χώρους που δεν έχουν δει στον ύπνο τους ακόμη και οι απόλυτα προβεβλημένοι και σπρωγμένοι από τα ΜΜΕ. Απλά εδώ στην Ελλάδα είμαστε κακομαθημένοι/καλομαθημενοι(διαλέξτε οποίο θέλετε) ως οπαδοί, πιστεύουμε πως όλοι μας αγαπάνε επειδή είμαστε Έλληνες. Κανείς δε θα τολμούσε να ζητήσει και να απαιτήσει αντίστοιχα τέτοια πράγματα από τους Στοουνς, τους Μπιτλς ή ακόμη ακόμη και από τους τσιλι πεππερς(έλεος στον κυβο) αλλά τα απαιτούμε από τους Μεηντεν και τον Βρασίδα επειδή να μωρέ το μέταλ πρέπει να είναι χύμα γιατί αλλιώς δεν έχει νοστιμαδα.
Σοβαρευτείτε, κρατήστε πως ένα τέτοιο μυθικό σχήμα και ο θρυλικός frontman τους έδωσαν τη συναυλία της χρόνιας, συναυλία που άλλες χώρες στο μέγεθος της Ελλάδος ακόμη ονειρεύονται και αφήστε τα μπαρμπαδιστικα του τύπου "πλέον δε τα φτιάχνουν τόσο καλά".

Καλά όλα αυτά, διαφωνώ σε πολλά, αλλά η ερώτηση μου είναι άλλη: Κάποια άλλη μέταλ μπάντα ακούς τώρα πια; Άκουσες συνειδητά μέταλ μετά το 2000; Θεωρείς τον εαυτό σου μεταλλά; Σύγχρονους δίσκους ακούς ή πιστεύεις ότι το μέταλ παρέμεινε ένα ξερό χωράφι μετά τους Μέηντεν και πως αν έχεις ακούσει Μέηντεν και μερικές άλλες μπάντες των 70s, έχεις ακούσει τα πάντα; Πιστεύεις ότι η ποιότητα μίας μπάντας είναι πάντα ευθέως ανάλογη με την επιτυχία της; Ακόμα περισσότερο, πιστεύεις ότι αν μία μπάντα γεμίζει στάδια, αποκτά αυτομάτως ιστορικό/μυθικό στάτους;

Κατανοείς πιστεύω ότι με βάση τις παραπάνω ερωτήσεις μου (και πολλές ακόμα, που δεν έχει νόημα να τις γράψω), το κατεβατό που έγραψες μπορεί να θεωρηθεί από φανμποιδίστικο love letter, μέχρι παρωπιδίστικη άγνοια περί της μεταλλικής σκηνής.

ΟΚ, ιστορική μπάντα, καλοί και επιδραστικοί πρώτοι δίσκοι, καλό γενικό επίπεδο εδώ και 45 χρόνια και μπράβο τους για όλα αυτά, αλλά από ένα σημείο και μετά καλό είναι να μην το παρακάνουμε με την υπερβολή διότι έτσι τροφοδοτούνται οι παπαριές του Μπρους. Έχουν ξεφύγει πολύ λίγο από τον γενικό ήχο τους ανά τα χρόνια, δεν έχουν πειραματιστεί και τόσο δα πολύ (τα πλήκτρα και οι μεγάλες συνθέσεις στα 80s είναι τα μόνα που τους δίνω), δεν ανακάλυψαν ούτε έφτιαξαν νέα είδη μέταλ όπως πολλοί άλλοι, δεν άλλαξαν τρόπο παιξίματος της μουσικής τους, οι συνθέσεις τους επαναλαμβάνονται αρκετά. Δεν τους μειώνουν όλα αυτά, και σίγουρα είναι μία από τις πρώτες καλές μπάντες που μπορεί να ακούσει κανείς, έχουν επηρεάσει πολύ κόσμο, αλλά πλέον υπάρχουν και πιο ενδιαφέροντα σχήματα εκεί έξω που κάνουν νέα πράγματα, βγάζουν καλούς δίσκους, και αξίζουν την στήριξη του κόσμου. Οι Maiden θα συνεχίσουν να κάνουν αυτό που κάνουν καλά, θα μαζέψουν αρχαιομέταλλους και φασέους στις συναυλίες τους που θέλουν να τους δουν μία τελευταία/πρώτη φορά, και τίποτα δεν θα αλλάξει.

[Nostalgia]

Συνοψιζω την γνωμη μου:

Iron Maiden μεχρι Fear of the Dark.
Metallica μεχρι Black Album
OZZY μεχρι No more tears
Black Sabbath μεχρι Never say Die (αντε να βαλω Heaven and Hell για τον μεγαλο Dio)

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

ΟΚ, ιστορική μπάντα, καλοί και επιδραστικοί πρώτοι δίσκοι, καλό γενικό επίπεδο εδώ και 45 χρόνια και μπράβο τους για όλα αυτά, αλλά από ένα σημείο και μετά καλό είναι να μην το παρακάνουμε με την υπερβολή διότι έτσι τροφοδοτούνται οι παπαριές του Μπρους. Έχουν ξεφύγει πολύ λίγο από τον γενικό ήχο τους ανά τα χρόνια, δεν έχουν πειραματιστεί και τόσο δα πολύ (τα πλήκτρα και οι μεγάλες συνθέσεις στα 80s είναι τα μόνα που τους δίνω), δεν ανακάλυψαν ούτε έφτιαξαν νέα είδη μέταλ όπως πολλοί άλλοι, δεν άλλαξαν τρόπο παιξίματος της μουσικής τους, οι συνθέσεις τους επαναλαμβάνονται αρκετά. Δεν τους μειώνουν όλα αυτά, και σίγουρα είναι μία από τις πρώτες καλές μπάντες που μπορεί να ακούσει κανείς, έχουν επηρεάσει πολύ κόσμο, αλλά πλέον υπάρχουν και πιο ενδιαφέροντα σχήματα εκεί έξω που κάνουν νέα πράγματα, βγάζουν καλούς δίσκους, και αξίζουν την στήριξη του κόσμου. Οι Maiden θα συνεχίσουν να κάνουν αυτό που κάνουν καλά, θα μαζέψουν αρχαιομέταλλους και φασέους στις συναυλίες τους που θέλουν να τους δουν μία τελευταία/πρώτη φορά, και τίποτα δεν θα αλλάξει.

είναι σαν να μας λες ότι εντάξει, καλός ο Ντοστογέφσκι έγραψε καλά βιβλία αλλά υπάρχουν σήμερα σύγχρονοι συγγραφείς που γράφουν εξίσου καλά
κανείς δεν νομίζω να το αρνήθηκε αυτό. αλλά δεν θα πάψουμε να θεωρούμε τον Ντοστογέφσκι κλασικό συγγραφέα επειδή έχει παλιώσει, ούτε και θα σταματήσουμε να τον διαβάζουμε

[Λεγεών]

ΟΚ, ιστορική μπάντα, καλοί και επιδραστικοί πρώτοι δίσκοι, καλό γενικό επίπεδο εδώ και 45 χρόνια και μπράβο τους για όλα αυτά, αλλά από ένα σημείο και μετά καλό είναι να μην το παρακάνουμε με την υπερβολή διότι έτσι τροφοδοτούνται οι παπαριές του Μπρους. Έχουν ξεφύγει πολύ λίγο από τον γενικό ήχο τους ανά τα χρόνια, δεν έχουν πειραματιστεί και τόσο δα πολύ (τα πλήκτρα και οι μεγάλες συνθέσεις στα 80s είναι τα μόνα που τους δίνω), δεν ανακάλυψαν ούτε έφτιαξαν νέα είδη μέταλ όπως πολλοί άλλοι, δεν άλλαξαν τρόπο παιξίματος της μουσικής τους, οι συνθέσεις τους επαναλαμβάνονται αρκετά. Δεν τους μειώνουν όλα αυτά, και σίγουρα είναι μία από τις πρώτες καλές μπάντες που μπορεί να ακούσει κανείς, έχουν επηρεάσει πολύ κόσμο, αλλά πλέον υπάρχουν και πιο ενδιαφέροντα σχήματα εκεί έξω που κάνουν νέα πράγματα, βγάζουν καλούς δίσκους, και αξίζουν την στήριξη του κόσμου. Οι Maiden θα συνεχίσουν να κάνουν αυτό που κάνουν καλά, θα μαζέψουν αρχαιομέταλλους και φασέους στις συναυλίες τους που θέλουν να τους δουν μία τελευταία/πρώτη φορά, και τίποτα δεν θα αλλάξει.

είναι σαν να μας λες ότι εντάξει, καλός ο Ντοστογέφσκι έγραψε καλά βιβλία αλλά υπάρχουν σήμερα σύγχρονοι συγγραφείς που γράφουν εξίσου καλά
κανείς δεν νομίζω να το αρνήθηκε αυτό. αλλά δεν θα πάψουμε να θεωρούμε τον Ντοστογέφσκι κλασικό συγγραφέα επειδή έχει παλιώσει, ούτε και θα σταματήσουμε να τον διαβάζουμε

Μπορείς να διαβάζεις και να ακούς ό,τι θέλεις, εμένα η λογική μου είναι η εξής:

Ακούς και αγαπάς το είδος της μουσικής ή ακούς και αγαπάς μία μόνο μπάντα του είδους και τέλος;

Αν ακούς το είδος της μουσικής, και σου αρέσουν οι Iron Maiden και ο ήχος τους, τότε δεν θα έχεις πρόβλημα να ακούσεις και τους Eternal Champion, τους Doomsword και τους Sabbaton, που είναι ηχητικά πολύ κοντά και παρόμοιας θεματολογίας, και και να τους στηρίξεις αγοράζοντας δίσκο τους, στρημάροντας και πηγαίνοντας σε συναυλίες τους, και ενδεχομένως να κάνεις μερικά ακόμα βήματα προς το epic, το doom, το power, και να ανακαλύψεις και άλλες μπάντες, μεγάλες και μικρές, με τις οποίες να μπορέσεις να ταυτιστείς περισσότερο, και άλλα είδη που θα μιλήσουν περισσότερο στην καρδιά, στο μυαλό και στην ψυχοσύνθεση σου. Στην πορεία θα έχεις απομυθοποιήσει πολλά, αλλά θα έχεις αποκτήσει και πιο ολοκληρωμένη άποψη.

Αν ακούς μία μπάντα και τέλος, και δεν ψάχνεσαι, και έχεις κολλήσει στην τεράστια γνώμη που είχες στο παρελθόν, ΟΚ, μαγκιά σου, αλλά τα όσα λες δεν έχουν ιδιαίτερο μέτρο σύγκρισης και έτσι οι ατάκες περί "μυθικής μπάντας που μας έκανε την χάρη να έρθει", κλπ. είναι τουλάχιστον αστείες.

Αν πρόσεξες, οι περισσότεροι που έχουν γράψει στο τόπικ αυτό είναι είτε άσχετοι (Πόρφυ, Στύγιος, ταχάλατας, κλπ. τρολοκωθώνια), είτε τα ακούσματα τους τερματίζουν την δεκαετία του 80 και του 90 και μιλάνε ακόμα για Load/Reload. Αυτοί που ακούνε πολλά και διάφορα είμαστε μειοψηφία. Και σίγουρα μπορούμε να βρούμε μία μπάντα που μας έχει επηρεάσει περισσότερο από τους Maiden.

[zteo]

Οι Maiden ήταν δημιουργικοί στα 80 από το BNW και μετά βγάζουν αξιοπρεπείς δίσκους αλλά άνισους.Απο εκεί και πέρα απαιτώ να πάνε το μέταλ μπροστά τα νέα συγκροτήματα όχι οι Maiden που θεωρώ ότι κανανε το χρέος τους προς το μέταλ.