Πορφύριος Εξαρχίδης έγραψε: 22 Σεπ 2018, 21:01
kameron έγραψε: 22 Σεπ 2018, 20:54
Δεν είναι όλα τα θέματα άσπρο/μαύρο.
Από τη στιγμή που υπάρχει θάνατος, πιθανότατα εξαιτίας δυσανάλογης βίας, θα υπάρξουν και συνέπειες για τους θύτες. Έτσι ισχύει στον ευρωπαϊκό νομικό πολιτισμό, σε χώρες με άλλες αντιλήψεις, ενίοτε ολοκληρωτικές, όπως η Κίνα, η Ρωσία, η τέως ΕΣΣΔ, ή διάφορες Πολιτείες στις ΗΠΑ ισχύουν άλλοι κανόνες. Είναι όμως σαφές ότι η δικαιοσύνη πρέπει να εξετάσει όλες τις παραμέτρους της υπόθεσης και να αποδώσει όσα ελαφρυντικά δικαιούνται οι θύτες και, εν προκειμένω, πράγματι φαίνεται ότι υφίστανται ελαφρυντικά.
Υπάρχει και η πτυχή του θύματος. Ουδείς πρέπει να επιχαίρει για το βίαιο θάνατο ενός ανθρώπου, ακόμα περισσότερο όταν πρόκειται εμφανώς για ένα άτομο με πολλές ιδιαιτερότητες και κατά τη γνώμη μου μη ισορροπημένο ψυχικό κόσμο.
Ωστόσο, όταν επιχειρείς ληστεία και μάλιστα οπλισμένος, κάθε συνέπεια είναι πιθανή. Δυσκολεύομαι λοιπόν πολύ να συμπονέσω το θύμα (άλλο αυτό και άλλο το να επιχαίρω...). Κρατάω τη συμπόνοια μου για τα πολλά εντελώς αθώα θύματα εγκληματικών ενεργειών, μαγαζάτορες και άλλους για τους οποίους οι συνήθως ευαίσθητοι προοδευτικοί ουδέποτε βρίσκουν χρόνο να ασχοληθούν ή να γράψουν μισή αράδα στα φόρα.
Επίσης, διαφωνώ πλήρως με την αντίληψη ότι επιβάλλεται επιείκεια και μη αυστηρές ποινές για τους εγκληματίες, αντιθέτως αυστηροποίηση επιβάλλεται και το κράτος να βρει τον τρόπο να υπάρχουν περισσότερες φυλακές, όχι να αποφυλακίζει με την αιτιολογία ότι δεν υπάρχουν χώροι. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να πάμε στο άλλο άκρο, της αστυνομικής αυθαιρεσίας, της αυτοδικίας, του ενίοτε νομικού παραλογισμού όπως στις ΗΠΑ. Όταν όμως υπάρχει ενοχή, ο πέλεκυς πρέπει να πέφτει σκληρά, κάτι που συμβαίνει στις περισσότερες άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Πρέπει ωστόσο να εξεταστεί η στάση των διαφόρων διάσημων συνοδοιπόρων του άτυχου θύματος που όντας αυτό σε οικονομική δυσχέρεια ή εγκλωβισμένο στα δεσμά των ναρκωτικών ουσιών απέτυχαν παταγωδώς να τον βοηθήσουν εγκαίρως για να χύσουν κατόπιν κροκοδείλια δάκρυα. Υπάρχει μια ηθική διάσταση του θέματος των λαλίστατων διασημοτήτων που μας διαφεύγει.
Οι συνοδοιπόροι είναι για τα πανηγύρια, άτομα δε σαν την Ακρίτα, απλά εμετικοί.
Σκέψου όμως και τους νοικοκυραίους, στο πρεζάκι μόνο του και σε κατάσταση αδυναμίας, το έβγαλαν το άχτι τους εύκολα. Αν ήταν 10 μπαχαλάκηδες που έσπαζαν και κατέστρεφαν, μια χαρά θα είχαν όλοι λουφάξει. Έτσι είναι ο νόμος της ζούγκλας, ο ισχυρότερος τρώει τον πιο αδύναμο. Σκατοκατάσταση, γενικώς. Νομίζω ένας τύπος που σπάμαρε ο Λουγκόζι, τα έγραψε όλα, το ξαναβάζω:
Είσαι ένα καλό ευαίσθητο παιδί. Χαμογελάς, παίζεις, ελπίζεις. Έχεις και, να δεις πως το είπε ο γιατρός, όταν σε πήγε η μάνα σου, με κλάματα και με ελπίδα σε αυτόν "διαταραχή ταυτότητας φύλου". ΠαλιοΑδερφή σε φωνάζουν όμως. Και αυτό είναι το καλύτερο . Σε κοροϊδεύουν σε χτυπάνε. Σε διώχνουν. Θέλεις να ανήκεις και κάπου. Και μπλέκεις. Παίρνεις ναρκωτικά. Πως σκατά έμπλεξα σκέφτεσαι.
Αλλά σου λείπουν, τρέμεις. Το στομάχι σου κόμπος. Ξερνας συνέχεια. Θέλω δόση γαμωτο. Πεθαίνω. Βλέπεις το κοσμηματοπωλειο. Είναι ένας γέρος μέσα. Τρέμεις. Παραπατας. Δύο ρολόγια θα πάρω. Να την βγάλουμε σήμερα. Αύριο βλέπουμε. Που είναι οι φίλοι ;. Μόνος. Μόνος. Θα μου βγάλουν όμορφο επικήδειο σκέφτεσαι. Τρέμεις. Ξερνας. Θολώνεις. Δόση. Μόνο δόση.
Είσαι κοσμηματοπωλης. Σαράντα χρόνια δουλειάς. Πέρασαν οι καλές εποχές. Η Αθήνα σε κρίση. Η γειτονιά όλο πρεζόνια. Την μάνα σου την γριά την εσειραν κάτι αλήτες με μηχανάκι τριάντα μέτρα για μια τσάντα που είχε μέσα 20 ευρώ. 20 ευρώ γαμωτο. Και αυτά για φάρμακα. Το σπίτι σου το έχουν μαγαρισει τρεις φορές. Κάνε τους μήνυση σου είπαν. Το μαγαζί σου το έχουν σπάσει πέντε φορές. Κάνε τους μήνυση σου είπαν.
Τον βλέπει. Μπαίνει μέσα, το ματι του θολό.
-Σπάει την βιτρίνα το κωλόπαιδο. Αρπάζει τα ρολόγια. Κρατάει στα χέρια του τζάμι. Στάζει αίμα. Πιάνει τον πυροσβεστήρα. Θα μου τον σκάσει στο κεφάλι;; Θα με φάει γαμωτο. Και το μαγαζί. Πάλι θα το πληρώνω και θα μου πουν κάνε του μήνυση.. Καρδιά γοργη. Αδρεναλίνη.
-Πεθαινω γαμωτο. Δύο ρολόγια θα πάρω. Δύο και θα φύγω. Παραπαταω. Θέλω να ξεράσω. Θέλω δόση. Καρδιά βραδυκαρδη. Ηρωινη.
-Τοχω το κωλόπαιδο. Αυτός θα πληρώσει για όλα. Θα τον κλωτσήσω. Θα πληρώσει για όλα τα σκατά που έχω φάει τόσα χρόνια. Για την μάνα μου για την γειτόνισσα, για το σπίτι που μου μαγαρισαν.
-Μην βαράς ρε παππού. Πεθαινω. Θολωνω. Αλήθεια σου λέω δύο ρολόγια. Μια δόση. Δύο μέρες ζωής ακόμα.
-Παρτα κωλόπαιδο. Μας έχετε κάνει τις ζωές κόλαση. Δεν μπορούμε να περπατήσουμε πουθενά. Η Ομόνοια από κέντρο της χώρας έχει γίνει ένα απέραντο ξερατο ναρκωμανων και κακοποιών. Παρτα.
-Μην βαράς ρε γέρο. Πέφτω. Τρέμω.
-Τι σκατά με κοιτάει έτσι το κωλόπαιδο. Με κλέβει. Το βιος μου. Ο κόπος μου. Η γειτονιά μου. Το σπίτι μου. Δεν θα μου πει κανείς πια κάνε του μήνυση. Θα πληρώσει αυτός.
-Μην βαράς γέρο. Πέφτω. Ματώνω.
-Πέφτει. Ματώνει.
Homo hominis lupus. Αλλά ξέχασα. Καταργησαμε τα λατινικά.
Ο άνθρωπος για τον άνθρωπο λύκος είναι.
Όταν καταργεις τον νόμο. Και εγκαθιστάς την ανομία
Μην βαράς γέρο
Πέφτουμε. Ματωνουμε.
