Ότι και να βάλεις την δαπίτικη παρακμή δεν την φτάνεις. Πάλι καλά που τελικά φιλτράρεται αρκετά πριν καταλήξει στο κυρίως κόμμα αλλιώς θα είχαμε κυβερνήσεις που να βγάζουν αφίσσες με βυζιά για πάρτυ.
Το να κρίνεις έναν άνθρωπο αρνητικα από τη φάτσα του είναι μπουλινγκ, δεν είναι αποδεκτές τέτοιες πρακτικές στα προοδευτικά κινήματα. Ότι φάτσα κι αν έχουν, η συμμετοχή τους στη δαπ, φτάνει μόνο για να κατανοήσουμε τον αντικοινωνικο αντιδραστικό τους ρόλο.
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας μπαχαλος που τον μποδίζουν να βαδίζει,
είναι ένας μπαχαλος που τον αλυσοδένουνε.