Υπάρχει Θεός;

[tanipteros]

Πως ξέρουμε ότι ήταν η ψυχή της Μαρίας-Παναγίας ? Πως αποδεικνύεται ?

[Λοξίας]

Τέσπα...αν δεν μπορείς, εσύ ή ο φίλτατος Σταβρομανόρος, να βεβαιώσετε την αληθότητα των πια πάνω "εμπειριών-θαυμάτων"...έχω άλλο ένα.

Spoiler

Γράμμα ἀπὸ τὴ Μόροβα

Ὁ Τάσος Ρηγοπούλας, στρατευμένος στὴν Ἀλβανία τὸ 1940, ἔστειλε ἀπὸ τὸ μέτωπο τὸ παρακάτω γράμμα στὸν ἀδελφό του. «Ἀδελφέ μου Νίκο.

Σοὺ γράφω ἀπὸ μία ἀετοφωλιά, τετρακόσια μέτρα ψηλότερη ἀπὸ τὴν κορυφὴ τῆς Πάρνηθας. Ἡ φύση τριγύρω εἶναι πάλλευκη. Σκοπός μου ὅμως δὲν εἶναι νὰ σοῦ περιγράψω τὰ θέλγητρα μίας χιονισμένης Μόροβας μὲ ὅλο τὸ ἄγριο μεγαλεῖο της. Σκοπός μου εἶναι νὰ σοῦ μεταδώσω αὐτὸ ποὺ ἔζησα, ποὺ τὸ εἶδα μὲ τὰ μάτια μου καὶ ποὺ φοβᾶμαι μήπως, ἀκούγοντας τὸ ἀπὸ ἄλλους, δὲν τὸ πιστέψεις.

Λίγες στιγμὲς πρὶν ὁρμήσουμε γιὰ τὰ ὀχυρὰ τῆς Μόροβας, εἴδαμε σὲ ἀπόσταση καμιὰ δεκαριὰ μέτρων μία ψηλὴ μαυροφόρα νὰ στέκει ἀκίνητη.

- Τὶς εἶ; Μιλιά...

Ὁ σκοπὸς θυμωμένος ξαναφώναξε: -Τὶς εἰ;

Τότε, σὰν νὰ μᾶς πέρασε ὅλους ἠλεκτρικὸ ρεῦμα, ψιθυρίσαμε: Ἡ ΠΑΝΑΓΙΑ!

Ἐκείνη ὅρμησε ἐμπρὸς σὰν νὰ εἶχε φτερὰ ἀετοῦ. Ἐμεῖς ἀπὸ πίσω της. Συνεχῶς τὴν αἰσθανόμασταν νὰ μᾶς μεταγγίζει ἀντρειοσύνη. Ὁλόκληρη ἑβδομάδα παλέψαμε σκληρά, γιὰ νὰ καταλάβουμε τὰ ὀχυρὰ Ἰβάν-Μόροβας.

Ὑπογραμμίζω πὼς ἡ ἐπίθεσή μας πέτυχε τοὺς Ἰταλοὺς στὴν ἀλλαγὴ τῶν μονάδων τους. Τὰ παλιὰ τμήματα εἶχαν τραβηχτεῖ πίσω καὶ τὰ καινούργια... κοιμοῦνταν! Τὸ τί ἔπαθαν δὲν περιγράφεται. Ἐκείνη ὁρμοῦσε πάντα μπροστά. Κι ὅταν πιὰ νικητὲς ροβολούσαμε πρὸς τὴν ἀνυπεράσπιστη Κορυτσά, τότε ἡ Ὑπέρμαχος ἔγινε ἀτμός, νέφος ἁπαλὸ καὶ χάθηκε».

Άλλη μια ευκαιρία να μας πείτε πως και γινόταν η Παναγία να μάχεται υπέρ των Ελλήνων και να "ορμάει πάντα μπροστά" στην μάχη εναντίον των Ιταλών, αλλά εναντίον των Γερμανών ...αποστρατεύτηκε.

Για πέτε...

[Λοξίας]

Πως ξέρουμε ότι ήταν η ψυχή της Μαρίας-Παναγίας ? Πως αποδεικνύεται ?

Μα ...το βεβαιώνουν οι θρησκευτικές εμπειρίες που είχαν αυτοί που τις βίωσαν.
Εδώ σου λέει ο άλλος πως η Παναγία "ορμούσε πάντα μπροστά στις μάχες" και την είδαν όλοι!
...τι; ψέματα λένε;

[tanipteros]

Ωραίο θαύμα. Στην Ωγυγία του Αθανάσιου Σταγειρίτη αναφέρει πως οι αρχαίοι πίστευαν ότι οι Θεοί μεταχειρίζονται τις ψυχές των πεθαμένων για να εκπληρώσουν το έργο τους και τις στέλνουν ως θαύματα ανάμεσα στους ζωντανούς. Τις αγαθές ψυχές ως προστάτες και τις κακούργες ως τιμωρία.

[Λοξίας]

Ωραίο θαύμα. Στην Ωγυγία του Αθανάσιου Σταγειρίτη αναφέρει πως οι αρχαίοι πίστευαν ότι οι Θεοί μεταχειρίζονται τις ψυχές των πεθαμένων για να εκπληρώσουν το έργο τους και τις στέλνουν ως θαύματα ανάμεσα στους ζωντανούς. Τις αγαθές ψυχές ως προστάτες και τις κακούργες ως τιμωρία.

Άμα ένας θεός χρειάζεται μεσάζοντες για να εκπληρώσει το έργο του, δεν είναι θεός αλλά υπουργός κάκιστης κυβέρνησης...

[tanipteros]

Ωραίο θαύμα. Στην Ωγυγία του Αθανάσιου Σταγειρίτη αναφέρει πως οι αρχαίοι πίστευαν ότι οι Θεοί μεταχειρίζονται τις ψυχές των πεθαμένων για να εκπληρώσουν το έργο τους και τις στέλνουν ως θαύματα ανάμεσα στους ζωντανούς. Τις αγαθές ψυχές ως προστάτες και τις κακούργες ως τιμωρία.

Άμα ένας θεός χρειάζεται μεσάζοντες για να εκπληρώσει το έργο του, δεν είναι θεός αλλά υπουργός κάκιστης κυβέρνησης...

Οι Θεοί ασκούσαν την Δικαιοσύνη με αυτό τον τρόπο και οι ψυχές επιτελούσαν έργο θείο και αγαθό αφού εφάρμοζαν την δικαιοσύνη κατα την επιταγή των Ανωτέρω Δυναμεων.

[taxalata xalasa]

Τέσπα...αν δεν μπορείς, εσύ ή ο φίλτατος Σταβρομανόρος, να βεβαιώσετε την αληθότητα των πια πάνω "εμπειριών-θαυμάτων"...έχω άλλο ένα.

Spoiler

Γράμμα ἀπὸ τὴ Μόροβα

Ὁ Τάσος Ρηγοπούλας, στρατευμένος στὴν Ἀλβανία τὸ 1940, ἔστειλε ἀπὸ τὸ μέτωπο τὸ παρακάτω γράμμα στὸν ἀδελφό του. «Ἀδελφέ μου Νίκο.

Σοὺ γράφω ἀπὸ μία ἀετοφωλιά, τετρακόσια μέτρα ψηλότερη ἀπὸ τὴν κορυφὴ τῆς Πάρνηθας. Ἡ φύση τριγύρω εἶναι πάλλευκη. Σκοπός μου ὅμως δὲν εἶναι νὰ σοῦ περιγράψω τὰ θέλγητρα μίας χιονισμένης Μόροβας μὲ ὅλο τὸ ἄγριο μεγαλεῖο της. Σκοπός μου εἶναι νὰ σοῦ μεταδώσω αὐτὸ ποὺ ἔζησα, ποὺ τὸ εἶδα μὲ τὰ μάτια μου καὶ ποὺ φοβᾶμαι μήπως, ἀκούγοντας τὸ ἀπὸ ἄλλους, δὲν τὸ πιστέψεις.

Λίγες στιγμὲς πρὶν ὁρμήσουμε γιὰ τὰ ὀχυρὰ τῆς Μόροβας, εἴδαμε σὲ ἀπόσταση καμιὰ δεκαριὰ μέτρων μία ψηλὴ μαυροφόρα νὰ στέκει ἀκίνητη.

- Τὶς εἶ; Μιλιά...

Ὁ σκοπὸς θυμωμένος ξαναφώναξε: -Τὶς εἰ;

Τότε, σὰν νὰ μᾶς πέρασε ὅλους ἠλεκτρικὸ ρεῦμα, ψιθυρίσαμε: Ἡ ΠΑΝΑΓΙΑ!

Ἐκείνη ὅρμησε ἐμπρὸς σὰν νὰ εἶχε φτερὰ ἀετοῦ. Ἐμεῖς ἀπὸ πίσω της. Συνεχῶς τὴν αἰσθανόμασταν νὰ μᾶς μεταγγίζει ἀντρειοσύνη. Ὁλόκληρη ἑβδομάδα παλέψαμε σκληρά, γιὰ νὰ καταλάβουμε τὰ ὀχυρὰ Ἰβάν-Μόροβας.

Ὑπογραμμίζω πὼς ἡ ἐπίθεσή μας πέτυχε τοὺς Ἰταλοὺς στὴν ἀλλαγὴ τῶν μονάδων τους. Τὰ παλιὰ τμήματα εἶχαν τραβηχτεῖ πίσω καὶ τὰ καινούργια... κοιμοῦνταν! Τὸ τί ἔπαθαν δὲν περιγράφεται. Ἐκείνη ὁρμοῦσε πάντα μπροστά. Κι ὅταν πιὰ νικητὲς ροβολούσαμε πρὸς τὴν ἀνυπεράσπιστη Κορυτσά, τότε ἡ Ὑπέρμαχος ἔγινε ἀτμός, νέφος ἁπαλὸ καὶ χάθηκε».

Άλλη μια ευκαιρία να μας πείτε πως και γινόταν η Παναγία να μάχεται υπέρ των Ελλήνων και να "ορμάει πάντα μπροστά" στην μάχη εναντίον των Ιταλών, αλλά εναντίον των Γερμανών ...αποστρατεύτηκε.

Για πέτε...

και που σου λεμε, μας εχεις γραμμενους...

ειπαμε, οι ερμανα δαιμονια ειχαν αντιμπαναγιακή τεχνολογία και δεν έπιανε το ίδιο οπως με τους ιταλους που δεν ειχαν αντιμπαναγιακή τεχνολογια.

θα ρωτησεις και τριτη φορα γιατι δεν έγινε το ιδιο με τσι ερμανοι;

[stavmanr]

Που ακριβώς εγώ έγραψα αυτό;

Στο σχόλιό μου περί πλήθους μαρτυριών απάντησες μεταξύ άλλων

"Η ομαδική ψευδαίσθηση είσαι γνωστή στην επιστήμη της ψυχιατρικής εδώ και έναν αιώνα..."

Χαίρω πολύ. Αλλά πώς αυτό συνδέεται με τη Θεολογία; Αυτό σε ρωτώ.

Αν πρόκειται απλά να πετάς φωτοβολίδες δεξιά κι αριστερά, πες το να το ξέρω.

Η φράση μου, από την οποία αρπάχτηκες δίκην σανίδας σωτηρίας, δεν υπονοεί κατ' ουδένα λόγο πως συνδέω την ψυχιατρική αυτή γνώση με την θεολογία! Λέει ξεκάθαρα αυτό που λέει..."οι ομαδικής ψευδαισθήσεις, είναι τεκμηριωμένο γεγονός" και υπάρχουν πολλά παρδείγματα.

Και ποια σχέση έχει αυτό με τη συζήτησή μας που αφορά τη θεολογία και την ύπαρξη του Θεού;

[Λοξίας]

Στο σχόλιό μου περί πλήθους μαρτυριών απάντησες μεταξύ άλλων

"Η ομαδική ψευδαίσθηση είσαι γνωστή στην επιστήμη της ψυχιατρικής εδώ και έναν αιώνα..."

Χαίρω πολύ. Αλλά πώς αυτό συνδέεται με τη Θεολογία; Αυτό σε ρωτώ.

Αν πρόκειται απλά να πετάς φωτοβολίδες δεξιά κι αριστερά, πες το να το ξέρω.

Η φράση μου, από την οποία αρπάχτηκες δίκην σανίδας σωτηρίας, δεν υπονοεί κατ' ουδένα λόγο πως συνδέω την ψυχιατρική αυτή γνώση με την θεολογία! Λέει ξεκάθαρα αυτό που λέει..."οι ομαδικής ψευδαισθήσεις, είναι τεκμηριωμένο γεγονός" και υπάρχουν πολλά παρδείγματα.

Και ποια σχέση έχει αυτό με τη συζήτησή μας που αφορά τη θεολογία και την ύπαρξη του Θεού;

Και τι σχέση έχει αυτό με την αδυναμία σου να απαντήσεις στις ερωτήσεις που αφορούν την αληθότητα των θρησκευτικών "εμπειριών" σας;

[tanipteros]

Αυτοί οι θρύλοι με οπτασιες μαυροφορεμένες, στοιχειά, όντα κτλ μπορεί να είναι οτιδήποτε....ο κάθε πιστός το αποδίδει στην πίστη του...εμένα πχ πιο πολύ πάει να ήταν η Θεά Αθηνά παρά η Παναγιά...

[stavmanr]

Τέσπα...αν δεν μπορείς, εσύ ή ο φίλτατος Σταβρομανόρος, να βεβαιώσετε την αληθότητα των πια πάνω "εμπειριών-θαυμάτων"...έχω άλλο ένα.

Spoiler

Γράμμα ἀπὸ τὴ Μόροβα

Ὁ Τάσος Ρηγοπούλας, στρατευμένος στὴν Ἀλβανία τὸ 1940, ἔστειλε ἀπὸ τὸ μέτωπο τὸ παρακάτω γράμμα στὸν ἀδελφό του. «Ἀδελφέ μου Νίκο.

Σοὺ γράφω ἀπὸ μία ἀετοφωλιά, τετρακόσια μέτρα ψηλότερη ἀπὸ τὴν κορυφὴ τῆς Πάρνηθας. Ἡ φύση τριγύρω εἶναι πάλλευκη. Σκοπός μου ὅμως δὲν εἶναι νὰ σοῦ περιγράψω τὰ θέλγητρα μίας χιονισμένης Μόροβας μὲ ὅλο τὸ ἄγριο μεγαλεῖο της. Σκοπός μου εἶναι νὰ σοῦ μεταδώσω αὐτὸ ποὺ ἔζησα, ποὺ τὸ εἶδα μὲ τὰ μάτια μου καὶ ποὺ φοβᾶμαι μήπως, ἀκούγοντας τὸ ἀπὸ ἄλλους, δὲν τὸ πιστέψεις.

Λίγες στιγμὲς πρὶν ὁρμήσουμε γιὰ τὰ ὀχυρὰ τῆς Μόροβας, εἴδαμε σὲ ἀπόσταση καμιὰ δεκαριὰ μέτρων μία ψηλὴ μαυροφόρα νὰ στέκει ἀκίνητη.

- Τὶς εἶ; Μιλιά...

Ὁ σκοπὸς θυμωμένος ξαναφώναξε: -Τὶς εἰ;

Τότε, σὰν νὰ μᾶς πέρασε ὅλους ἠλεκτρικὸ ρεῦμα, ψιθυρίσαμε: Ἡ ΠΑΝΑΓΙΑ!

Ἐκείνη ὅρμησε ἐμπρὸς σὰν νὰ εἶχε φτερὰ ἀετοῦ. Ἐμεῖς ἀπὸ πίσω της. Συνεχῶς τὴν αἰσθανόμασταν νὰ μᾶς μεταγγίζει ἀντρειοσύνη. Ὁλόκληρη ἑβδομάδα παλέψαμε σκληρά, γιὰ νὰ καταλάβουμε τὰ ὀχυρὰ Ἰβάν-Μόροβας.

Ὑπογραμμίζω πὼς ἡ ἐπίθεσή μας πέτυχε τοὺς Ἰταλοὺς στὴν ἀλλαγὴ τῶν μονάδων τους. Τὰ παλιὰ τμήματα εἶχαν τραβηχτεῖ πίσω καὶ τὰ καινούργια... κοιμοῦνταν! Τὸ τί ἔπαθαν δὲν περιγράφεται. Ἐκείνη ὁρμοῦσε πάντα μπροστά. Κι ὅταν πιὰ νικητὲς ροβολούσαμε πρὸς τὴν ἀνυπεράσπιστη Κορυτσά, τότε ἡ Ὑπέρμαχος ἔγινε ἀτμός, νέφος ἁπαλὸ καὶ χάθηκε».

Άλλη μια ευκαιρία να μας πείτε πως και γινόταν η Παναγία να μάχεται υπέρ των Ελλήνων και να "ορμάει πάντα μπροστά" στην μάχη εναντίον των Ιταλών, αλλά εναντίον των Γερμανών ...αποστρατεύτηκε.

Για πέτε...

Προσωπικά δεν μπερδεύω το Θεό με εθνικιστικές φαμφάρες.
Αν ο Χριστός ήθελε να κερδίζει με τα όπλα δεν θα κάθονταν να σταυρωθεί καρτερικά.

[tanipteros]

Τέσπα...αν δεν μπορείς, εσύ ή ο φίλτατος Σταβρομανόρος, να βεβαιώσετε την αληθότητα των πια πάνω "εμπειριών-θαυμάτων"...έχω άλλο ένα.

Spoiler

Γράμμα ἀπὸ τὴ Μόροβα

Ὁ Τάσος Ρηγοπούλας, στρατευμένος στὴν Ἀλβανία τὸ 1940, ἔστειλε ἀπὸ τὸ μέτωπο τὸ παρακάτω γράμμα στὸν ἀδελφό του. «Ἀδελφέ μου Νίκο.

Σοὺ γράφω ἀπὸ μία ἀετοφωλιά, τετρακόσια μέτρα ψηλότερη ἀπὸ τὴν κορυφὴ τῆς Πάρνηθας. Ἡ φύση τριγύρω εἶναι πάλλευκη. Σκοπός μου ὅμως δὲν εἶναι νὰ σοῦ περιγράψω τὰ θέλγητρα μίας χιονισμένης Μόροβας μὲ ὅλο τὸ ἄγριο μεγαλεῖο της. Σκοπός μου εἶναι νὰ σοῦ μεταδώσω αὐτὸ ποὺ ἔζησα, ποὺ τὸ εἶδα μὲ τὰ μάτια μου καὶ ποὺ φοβᾶμαι μήπως, ἀκούγοντας τὸ ἀπὸ ἄλλους, δὲν τὸ πιστέψεις.

Λίγες στιγμὲς πρὶν ὁρμήσουμε γιὰ τὰ ὀχυρὰ τῆς Μόροβας, εἴδαμε σὲ ἀπόσταση καμιὰ δεκαριὰ μέτρων μία ψηλὴ μαυροφόρα νὰ στέκει ἀκίνητη.

- Τὶς εἶ; Μιλιά...

Ὁ σκοπὸς θυμωμένος ξαναφώναξε: -Τὶς εἰ;

Τότε, σὰν νὰ μᾶς πέρασε ὅλους ἠλεκτρικὸ ρεῦμα, ψιθυρίσαμε: Ἡ ΠΑΝΑΓΙΑ!

Ἐκείνη ὅρμησε ἐμπρὸς σὰν νὰ εἶχε φτερὰ ἀετοῦ. Ἐμεῖς ἀπὸ πίσω της. Συνεχῶς τὴν αἰσθανόμασταν νὰ μᾶς μεταγγίζει ἀντρειοσύνη. Ὁλόκληρη ἑβδομάδα παλέψαμε σκληρά, γιὰ νὰ καταλάβουμε τὰ ὀχυρὰ Ἰβάν-Μόροβας.

Ὑπογραμμίζω πὼς ἡ ἐπίθεσή μας πέτυχε τοὺς Ἰταλοὺς στὴν ἀλλαγὴ τῶν μονάδων τους. Τὰ παλιὰ τμήματα εἶχαν τραβηχτεῖ πίσω καὶ τὰ καινούργια... κοιμοῦνταν! Τὸ τί ἔπαθαν δὲν περιγράφεται. Ἐκείνη ὁρμοῦσε πάντα μπροστά. Κι ὅταν πιὰ νικητὲς ροβολούσαμε πρὸς τὴν ἀνυπεράσπιστη Κορυτσά, τότε ἡ Ὑπέρμαχος ἔγινε ἀτμός, νέφος ἁπαλὸ καὶ χάθηκε».

Άλλη μια ευκαιρία να μας πείτε πως και γινόταν η Παναγία να μάχεται υπέρ των Ελλήνων και να "ορμάει πάντα μπροστά" στην μάχη εναντίον των Ιταλών, αλλά εναντίον των Γερμανών ...αποστρατεύτηκε.

Για πέτε...

Προσωπικά δεν μπερδεύω το Θεό με εθνικιστικές φαμφάρες.
Αν ο Χριστός ήθελε να κερδίζει με τα όπλα δεν θα κάθονταν να σταυρωθεί καρτερικά.

Ναι ρε άστο.....ποια Παναγιά και κουραφέξαλα.... η Θεά Αθηνά ήταν...! Που είναι και πολεμική Θεά. Στρατηγός Υπερμάχος.

[Λοξίας]

Τέσπα...αν δεν μπορείς, εσύ ή ο φίλτατος Σταβρομανόρος, να βεβαιώσετε την αληθότητα των πια πάνω "εμπειριών-θαυμάτων"...έχω άλλο ένα.

Spoiler

Γράμμα ἀπὸ τὴ Μόροβα

Ὁ Τάσος Ρηγοπούλας, στρατευμένος στὴν Ἀλβανία τὸ 1940, ἔστειλε ἀπὸ τὸ μέτωπο τὸ παρακάτω γράμμα στὸν ἀδελφό του. «Ἀδελφέ μου Νίκο.

Σοὺ γράφω ἀπὸ μία ἀετοφωλιά, τετρακόσια μέτρα ψηλότερη ἀπὸ τὴν κορυφὴ τῆς Πάρνηθας. Ἡ φύση τριγύρω εἶναι πάλλευκη. Σκοπός μου ὅμως δὲν εἶναι νὰ σοῦ περιγράψω τὰ θέλγητρα μίας χιονισμένης Μόροβας μὲ ὅλο τὸ ἄγριο μεγαλεῖο της. Σκοπός μου εἶναι νὰ σοῦ μεταδώσω αὐτὸ ποὺ ἔζησα, ποὺ τὸ εἶδα μὲ τὰ μάτια μου καὶ ποὺ φοβᾶμαι μήπως, ἀκούγοντας τὸ ἀπὸ ἄλλους, δὲν τὸ πιστέψεις.

Λίγες στιγμὲς πρὶν ὁρμήσουμε γιὰ τὰ ὀχυρὰ τῆς Μόροβας, εἴδαμε σὲ ἀπόσταση καμιὰ δεκαριὰ μέτρων μία ψηλὴ μαυροφόρα νὰ στέκει ἀκίνητη.

- Τὶς εἶ; Μιλιά...

Ὁ σκοπὸς θυμωμένος ξαναφώναξε: -Τὶς εἰ;

Τότε, σὰν νὰ μᾶς πέρασε ὅλους ἠλεκτρικὸ ρεῦμα, ψιθυρίσαμε: Ἡ ΠΑΝΑΓΙΑ!

Ἐκείνη ὅρμησε ἐμπρὸς σὰν νὰ εἶχε φτερὰ ἀετοῦ. Ἐμεῖς ἀπὸ πίσω της. Συνεχῶς τὴν αἰσθανόμασταν νὰ μᾶς μεταγγίζει ἀντρειοσύνη. Ὁλόκληρη ἑβδομάδα παλέψαμε σκληρά, γιὰ νὰ καταλάβουμε τὰ ὀχυρὰ Ἰβάν-Μόροβας.

Ὑπογραμμίζω πὼς ἡ ἐπίθεσή μας πέτυχε τοὺς Ἰταλοὺς στὴν ἀλλαγὴ τῶν μονάδων τους. Τὰ παλιὰ τμήματα εἶχαν τραβηχτεῖ πίσω καὶ τὰ καινούργια... κοιμοῦνταν! Τὸ τί ἔπαθαν δὲν περιγράφεται. Ἐκείνη ὁρμοῦσε πάντα μπροστά. Κι ὅταν πιὰ νικητὲς ροβολούσαμε πρὸς τὴν ἀνυπεράσπιστη Κορυτσά, τότε ἡ Ὑπέρμαχος ἔγινε ἀτμός, νέφος ἁπαλὸ καὶ χάθηκε».

Άλλη μια ευκαιρία να μας πείτε πως και γινόταν η Παναγία να μάχεται υπέρ των Ελλήνων και να "ορμάει πάντα μπροστά" στην μάχη εναντίον των Ιταλών, αλλά εναντίον των Γερμανών ...αποστρατεύτηκε.

Για πέτε...

Προσωπικά δεν μπερδεύω το Θεό με εθνικιστικές φαμφάρες.
Αν ο Χριστός ήθελε να κερδίζει με τα όπλα δεν θα κάθονταν να σταυρωθεί καρτερικά.

Α ναι ε;
Και όλες αυτές οι, για αιώνες ολόκληρους, Βυζαντινές φανφάρες προς την υπέρμαχο στρατηγό που την δοξολογούσαν σε κάθε νίκη, διότι αυτή τους έδινε την νίκη, τι ήταν; Τσιρκολάνικες φιέστες από την εκκλησία για τον λαουτζίκο;
Δεν το πιστεύω...έκανε τέτοια πράγματα η Αγία Εκκλησία Α.Ε.;

[stavmanr]

Τέσπα...αν δεν μπορείς, εσύ ή ο φίλτατος Σταβρομανόρος, να βεβαιώσετε την αληθότητα των πια πάνω "εμπειριών-θαυμάτων"...έχω άλλο ένα.

Spoiler

Γράμμα ἀπὸ τὴ Μόροβα

Ὁ Τάσος Ρηγοπούλας, στρατευμένος στὴν Ἀλβανία τὸ 1940, ἔστειλε ἀπὸ τὸ μέτωπο τὸ παρακάτω γράμμα στὸν ἀδελφό του. «Ἀδελφέ μου Νίκο.

Σοὺ γράφω ἀπὸ μία ἀετοφωλιά, τετρακόσια μέτρα ψηλότερη ἀπὸ τὴν κορυφὴ τῆς Πάρνηθας. Ἡ φύση τριγύρω εἶναι πάλλευκη. Σκοπός μου ὅμως δὲν εἶναι νὰ σοῦ περιγράψω τὰ θέλγητρα μίας χιονισμένης Μόροβας μὲ ὅλο τὸ ἄγριο μεγαλεῖο της. Σκοπός μου εἶναι νὰ σοῦ μεταδώσω αὐτὸ ποὺ ἔζησα, ποὺ τὸ εἶδα μὲ τὰ μάτια μου καὶ ποὺ φοβᾶμαι μήπως, ἀκούγοντας τὸ ἀπὸ ἄλλους, δὲν τὸ πιστέψεις.

Λίγες στιγμὲς πρὶν ὁρμήσουμε γιὰ τὰ ὀχυρὰ τῆς Μόροβας, εἴδαμε σὲ ἀπόσταση καμιὰ δεκαριὰ μέτρων μία ψηλὴ μαυροφόρα νὰ στέκει ἀκίνητη.

- Τὶς εἶ; Μιλιά...

Ὁ σκοπὸς θυμωμένος ξαναφώναξε: -Τὶς εἰ;

Τότε, σὰν νὰ μᾶς πέρασε ὅλους ἠλεκτρικὸ ρεῦμα, ψιθυρίσαμε: Ἡ ΠΑΝΑΓΙΑ!

Ἐκείνη ὅρμησε ἐμπρὸς σὰν νὰ εἶχε φτερὰ ἀετοῦ. Ἐμεῖς ἀπὸ πίσω της. Συνεχῶς τὴν αἰσθανόμασταν νὰ μᾶς μεταγγίζει ἀντρειοσύνη. Ὁλόκληρη ἑβδομάδα παλέψαμε σκληρά, γιὰ νὰ καταλάβουμε τὰ ὀχυρὰ Ἰβάν-Μόροβας.

Ὑπογραμμίζω πὼς ἡ ἐπίθεσή μας πέτυχε τοὺς Ἰταλοὺς στὴν ἀλλαγὴ τῶν μονάδων τους. Τὰ παλιὰ τμήματα εἶχαν τραβηχτεῖ πίσω καὶ τὰ καινούργια... κοιμοῦνταν! Τὸ τί ἔπαθαν δὲν περιγράφεται. Ἐκείνη ὁρμοῦσε πάντα μπροστά. Κι ὅταν πιὰ νικητὲς ροβολούσαμε πρὸς τὴν ἀνυπεράσπιστη Κορυτσά, τότε ἡ Ὑπέρμαχος ἔγινε ἀτμός, νέφος ἁπαλὸ καὶ χάθηκε».

Άλλη μια ευκαιρία να μας πείτε πως και γινόταν η Παναγία να μάχεται υπέρ των Ελλήνων και να "ορμάει πάντα μπροστά" στην μάχη εναντίον των Ιταλών, αλλά εναντίον των Γερμανών ...αποστρατεύτηκε.

Για πέτε...

Προσωπικά δεν μπερδεύω το Θεό με εθνικιστικές φαμφάρες.
Αν ο Χριστός ήθελε να κερδίζει με τα όπλα δεν θα κάθονταν να σταυρωθεί καρτερικά.

Α ναι ε;
Και όλες αυτές οι, για αιώνες ολόκληρους, Βυζαντινές φανφάρες προς την υπέρμαχο στρατηγό που την δοξολογούσαν σε κάθε νίκη, διότι αυτή τους έδινε την νίκη, τι ήταν; Τσιρκολάνικες φιέστες από την εκκλησία για τον λαουτζίκο;
Δεν το πιστεύω...έκανε τέτοια πράγματα η Αγία Εκκλησία Α.Ε.;

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι ο ελληνισμός προσπαθούσε με νύχια και με δόντια να διατηρήσει μία ταυτότητα. Τα έμπλεξε όλα σε τέτοιο βαθμό που να μη βγάζουν καν νόημα. Αλλά ήταν αναγκαίο για τη δύσκολη εκείνη εποχή στην οποία προσπαθούσε να επιβιώσει.

Σε γενικές γραμμές
Από το "ο Θεός με βοήθησε να βάλω το γκολ" μέχρι τη θεολογία υπάρχει ένα τεράστιο κενό.

[tanipteros]

https://www.impantokratoros.gr/orxomeno ... ma.el.aspx

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΟΝ ΟΡΧΟΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ



Στις 8 Σεπτεμβρίου του 1943, ανήμερα των Γενεθλίων της Παναγίας μας οι Ιταλοί συνθηκολογούν. Μία ομάδα από κατοίκους του Ορχομενού Βοιωτίας πλησιάζουν στον σιδηροδρομικό σταθμό της Λειβαδιάς και ζητούν από την εκεί Ιταλική φρουρά να παραδώσει τον οπλισμό της. Διαφορετικά, τους απειλούν πως θα δεχθούν επίθεση από τους αντάρτες που βρίσκονται στην περιοχή του Τζαμαλιού (Διονύσου).

Οι Ιταλοί αρνούνται να παραδοθούν και ενημερώνουν τους Γερμανούς, οι οποίοι αφού κύκλωσαν και αφόπλισαν τους Ιταλούς έστειλαν εναντίον των Ορχομένιων την άλλη μέρα, 9 του Σεπτέμβρη, απόσπασμα με τεθωρακισμένα. Οι Ορχόμενιοι, που είχαν φθάσει στο μεταξύ στο σταυροδρόμι του Αγίου Ανδρέα, ανέτοιμοι και ανοργάνωτοι καθώς ήταν, σκόρπισαν στη γύρω περιοχή με κατεύθυνση οι περισσότεροι τον απόμερο Διόνυσο. Οι Γερμανοί όμως συνέχισαν την καταδίωξη με σκοπό να επιβάλλουν αντίποινα στον Ορχομενό, όπως ήταν η συνηθισμένη τακτική τους.

Το βράδυ της 9ης Σεπτεμβρίου μπαίνουν οι Γερμανοί στον Ορχομενό και συλλαμβάνουν εξακόσιους ομήρους. Ένα τμήμα μένει στην πόλη, ενώ ένα άλλο με τρία τανκς προχωρεί προς τον Διόνυσο.

Λίγο έξω από τον Ορχομενό είναι χτισμένη η πιο αρχαία Εκκλησία της Βοιωτίας (874 μ.Χ.), αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου - παλιό Μοναστήρι της Σκριπούς.

Είναι ακόμη μεσάνυχτα. Η φάλαγγα έχει προσπεράσει πεντακόσια πενήντα μέτρα τον Ναό, όταν ξαφνικά το πρώτο τανκ ακινητοποιείται στη μέση του δρόμου. Μπροστά τους οι Γερμανοί βλέπουν μια μεγαλόπρεπη γυναίκα με το χέρι υψωμένο σε απαγορευτική στάση. Το δεύτερο τανκ προσπαθεί να προσπεράσει το πρώτο, αλλά πέφτει σε ένα χαντάκι, ενώ το τρίτο τανκ ακινητοποιείται σε ένα χωράφι, μέσα από το οποίο προσπαθούσε να περάσει. Ξημέρωσε η 10η Σεπτεμβρίου. Ο Γερμανός διοικητής Χόφμαν ζήτησε από τους κατοίκους ένα τρακτέρ για να τραβήξει τα τανκς. Τότε συνέβη και κάτι άλλο Θαυμαστό: Τα βαριά αυτά άρματα μετακινήθηκαν από το τρακτέρ σαν άδεια σπιρτόκουτα!

-Θαύμα, Θαύμα! φώναξε ο διοικητής και ζήτησε από τους κατοίκους να πάει στην Εκκλησία. Εκείνοι τον οδήγησαν πράγματι στον Ναό. Ο Γερμανός στη Θεομητορική Εικόνα του τέμπλου αναγνώρισε τη γυναίκα που εμπόδισε τη φάλαγγα να προχωρήσει! Έπεσε αμέσως στα γόνατα και φώναξε με Θαυμασμό: -Αυτή η γυναίκα σας έσωσε! Να την τιμάτε και να τη δοξάζετε.

Ο Ορχομενός σώθηκε. Ο Χόφμαν διατάζει να ελευθερωθούν οι εξακόσιοι μελλοθάνατοι και υπόσχεται πως μέχρι το τέλος του πολέμου η πόλη δεν θα πάθει κανένα κακό. Οι κάτοικοι ευχαριστούν και δοξολογούν την Προστάτιδα Θεοτόκο για την ανέλπιστη σωτηρία τους.

Ο ήλιος γέρνει στη δύση. Τα τανκς φεύγουν με τα πυροβόλα κατεβασμένα, γιατί νικήθηκαν από την Υπέρμαχο Στρατηγό του Ορχομενού.

Για το λόγο αυτό η Παναγία της Σκριπούς, εκτός των άλλων ημερομηνιών, Γιορτάζει και στις 10 Σεπτεμβρίου με Λιτανεία και μεταφορά της Εικόνας, στον τόπο που ακινητοποιήθηκαν τα τανκς. Όσο ζούσε ο Χόφμαν, παρευρισκόταν κι αυτός σχεδόν κάθε χρόνο στις 10 Σεπτεμβρίου, για να ανάψει ένα κερί και να τιμήσει την Παναγία μας. Της αφιέρωσε μάλιστα ένα μεγάλο καντήλι και χρηματοδότησε την πρώτη Εικόνα με την απεικόνιση του Θαύματος.

Από το βιβλίο «Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας»
Ιερά Μονή Παρακλήτου