Άνδρες προς γυναίκες απολογούμενοι

[nyxtovios]

Γιατί;

Γιατί δε νομίζω πως έχεις βιώσει κάποια πατριαρχία για να κάνεις τέτοιους συσχετισμούς.
Εκτός και αν είσαι πχ 40-50 οριακά.

Τα νομίσματα είναι κάλπικα.

Ε για πες μου μερικές περιπτώσεις πατριαρχίας που βίωσες εσύ προσωπικά.

[Ασέβαστος]

Γιατί άλλο είναι να επιλέγεις το όνομα της απόχρωσης και άλλο να ξέρεις πως μπορείς να τη φτιάξεις στον κουβά.

μωρ ετοιμη θα την παρεις, αλλα μολις την απλωσεις στον τοιχο, η σπιτονοικοκυρα θα τη δει και θα της φανει οτι "ειχαμε πει ενα τονο πιο σκουρο, και λιγο να μπουρδοροδοκοκκινιζει προς το πρασινομπλε." και θα καταληξουν να πιαστουν μαλλι με μαλλι,

[Λίνο Βεντούρα]

Ποιος μαλακας είναι αυτός πάλι;

Πολύ καλός κωμικός είναι.

Δεν λεω, ήταν αρκετά αστείο το κείμενό του, αλλά ας περιμένουμε να τον δούμε και σε άλλες δουλειές.

[Λίνο Βεντούρα]

Ξέρουμε αν γνωρίζονταν; Ξέρουμε τι συνέβη; Ξέρουμε αν όντως συνέβη;

Προφανώς και έγινε κάτι. Για να δούμε τι.

Δηλαδη δεν ειναι αποπειρα ανδροκτονιας ;

Επιβατικτονία μυρίζομαι

[Naida]

Γιατί δε νομίζω πως έχεις βιώσει κάποια πατριαρχία για να κάνεις τέτοιους συσχετισμούς.
Εκτός και αν είσαι πχ 40-50 οριακά.

Τα νομίσματα είναι κάλπικα.

Ε για πες μου μερικές περιπτώσεις πατριαρχίας που βίωσες εσύ προσωπικά.

Αναρίθμητες.

[gassim]

Φυσικά. Τι είδους άχρηστος πρέπει να 'σαι για να βγάζει η γυναίκα σου περισσότερα;

μια κομμωτρια παιζει να κονομαει περισσοτερα απο καρδιοχειρουργο, ας πουμε. αχρηστος;

Νομίζω ότι κάνει πλάκα ο hellegennes. Τα πάνω κάτω ήρθαν την τελευταία δεκαετία σε ένα σωρό εργαζόμενους. Για πλάκα μια γυναίκα μπορεί να αμείβεται καλύτερα σήμερα αν πχ εργάζεται χρόνια σε μεγάλη εταιρεία σε κλάδο που δεν χτυπήθηκε από την κρίση.

Και είναι ωραία τα περί πατριαρχίας και φεμινισμού αλλά και στις 2 περιπτώσεις που έχω στον κύκλο μου και συνέβη το παραπάνω διαλύθηκε ο γάμος. Η μία μου είπε ξεκάθαρα ότι δεν μπορεί να έχει τον άντρα της σε εκτίμηση όταν αυτός κερδίζει λιγότερα λεφτά. Δεν υπήρχε θέμα επιβίωσης αλλά έπεφτε χαμηλά στα μάτια της.

Γλιτωσε ο ανθρωπος.

Δεν ξερω αν κανει πλακα ο χελης αλλα τετοια περιστατικα υπαρχουν απειρα.

[ΓΑΛΗ]

Γιατί άλλο είναι να επιλέγεις το όνομα της απόχρωσης και άλλο να ξέρεις πως μπορείς να τη φτιάξεις στον κουβά.

μωρ ετοιμη θα την παρεις, αλλα μολις την απλωσεις στον τοιχο, η σπιτονοικοκυρα θα τη δει και θα της φανει οτι "ειχαμε πει ενα τονο πιο σκουρο, και λιγο να μπουρδοροδοκοκκινιζει προς το πρασινομπλε." και θα καταληξουν να πιαστουν μαλλι με μαλλι,

Σιγά μην πληρώσω τα διπλά για να την πάρω έτοιμη.

Με άσπρο και μικρές συσκευασίες βασικών φτιάχνω ό,τι χρώμα θέλω.

[stella]

Έχω τρου στόρυ στη Λευκάδα από σκατόβλαχο μπάτσο που βρωμάει ακριβώς όπως τα λέει ο Ρούμπος.

Ο τύπος μιλάμε για τον άχρηστο. Κάπου ήταν σε κάποια υπηρεσία και εργαζόταν πρωινά. Ερχόταν σπίτι κατά τις 2, έτρωγε, έπινε, ξεραινόταν για κάνα δίωρο, ξυπνούσε και άραζε στο πλατύσκαλο όπως όλοι στη γειτονιά. Όταν σηκωνόταν ήθελε τον καφέ έτοιμο για να καπνίσει. Αν δεν του άρεσε η φραπεδιά, την πετούσε στον απέναντι τοίχο και έμπαινε μέσα να χτυπήσει τη γυναίκα του. ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ. Οι γείτονες όλοι το έβλεπαν, δεν έλεγαν κουβέντα. Μια φορά τον έβρισα (παίζει να μην πήγαινα σχολείο καν και τον είπα μαλάκα που σπάει και φωνάζει) και πήγε να με χτυπήσει. Μόνο εκεί λίγο ευαισθητοποιήθηκαν οι καραγκιόζηδες οι γείτονες, αλλά και πάλι δεν έγινε τίποτα.

Βέβαια η γιαγιά μου μου είχε πει ότι είχαν κάνει καταγγελία αλλά όντας μπάτσος προφανώς δεν υπήρχε κάποιος αντίκτυπος. Η γυναίκα δε μιλούσε καν, τα υπέμενε όλα παθητικά. Ήταν καθαρίστρια, έπλενε σκάλες παντού στην περιοχή και έκανε και αγγαροδουλειές και μεγάλωνε 3 αγόρια με φτωχικά μέσα. Θυμάμαι ακόμη ότι τα έκανε μπάνιο στην αυλή, την είχε προσαρμόσει κατάλληλα να μη φαίνονται και ζέσταινε νερό σε κατσαρόλες. Γμσ τα. Κι ο άλλος ο άχρηστος εκείιιιιι...ή μάλλον εκεί, στο καφενείο, για ψάρεμα.

Μεγαλώνοντας τα παιδιά τους τον πήραν πρέφα ευτυχώς. Αν και μεγάλωσαν σε ένα τόσο τοξικό περιβάλλον, από νωρίς κατάλαβαν ότι έπρεπε να αλλάξει κάτι. Μικρότερα απλά έκλαιγαν και φώναζαν, αλλά ο ΑΝΔΡΑΣ χαμπάρι. Στα 14 του ο μεγάλος (που ήδη δούλευε σα σερβιτόρος, λάντζα, ΠΑΝΤΟΥ) τον άρπαξε και του γύρισε το χέρι και του είπε ότι θα τον ψάχνουν αν το ξανακάνει στη μάνα τους. Ε μόνο αυτό χρειάστηκε, ξέρω ότι αυτός ο σκατόμπατσος δεν ξαναάπλωσε χέρι πάνω της και μάλιστα όταν αρρώστησε εκείνη (ΣΚΠ) την γιατροπόρεψε κιόλας.

Η ζωή που πέρασαν αυτά τα παιδιά και αυτή η μάνα δεν περιγράφεται, για να υπάρχει ένα αρχίδι και μόνο να το παίζει άνδρας (ενώ δεν ξέρει καν τι σημαίνει η λέξη). Αυτό νομίζω είναι ένα άρτιο παράδειγμα εν δυνάμει γυναικοκτονίας. Και έχει να κάνει με το φύλο, την ένδειξη ισχύος και της τοξικής αντρίλας του παλιού κακού καιρού.


Ε δε νομίζω να είναι η εξαίρεση της κοινωνίας αυτό το σίχαμα.

και τι ειναι, ο κανονας;

ειχε πολλους τετοιους η γειτονια;

Πφφφ να αναδιατυπώσω ότι δε νομίζω να είναι σπάνιο;;;

Είπα και από την αρχή, και όσοι κάθονταν και δεν έκαναν τίποτα (ακόμη κι αν είχαν κάνει καταγγελία που αμφιβάλλω εν τέλει) έχουν μερίδιο ευθύνης. Δεν είναι του ιδίου επιπέδου εννοείται η ευθύνη τους, αλλά και πάλι δεν είναι και άμοιροι ευθυνών. Και η κοινωνία αυτό δείχνει, δέχεται ακόμα και αν έχει ξεπεράσει ως σύνολο ορισμένες συμπεριφορές, δέχεται να υπάρχουν και να προκαλούν πόνο.

[MelidonisM]

Γερμανίδα ελαιοχρωματίστρια στον Βόλο.

Η Σύλβια Χριστοφή ασχολείται με το συγκεκριμένο επάγγελμα από τα 15 της χρόνια και ο λόγος που το επέλεξε ήταν η διαπίστωση ότι είναι το επάγγελμα που ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία της. «Αυτό που ταιριάζει στο χαρακτήρα μου και αυτό που θέλω να κάνω, είναι να ασχολούμαι με τεχνικά θέματα. Θα μπορούσα κάλλιστα να γίνω και μηχανικός αυτοκινήτων ή μαραγκός, να ασχοληθώ με οτιδήποτε έχει σχέση με τη τέχνη» εξηγεί η ίδια, μιλώντας στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ.

Παρότι είναι Γερμανίδα, γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Βερολίνο, έχει πλέον πολιτογραφηθεί Βολιώτισσα, δηλώνει λάτρης της περιοχής μας και του φυσικού τοπίου και καμαρώνει για τα δυο της παιδιά, τον 33χρονο Αλέξη και την 29χρονη Ευφροσύνη. «Οταν τελείωσα το σχολείο, πήγα στη συνέχεια σε τεχνική σχολή και παράλληλα δούλευα σε συνεργείο ελαιοχρωματισμών, γιατί απαιτείται πρακτική εξάσκηση» αναφέρει η ίδια.
https://www.taxydromos.gr/Topika/211913 ... plwma.html

[omg kai 3 lol]

Γιατί να πάω να σπουδάσω ψυκτικός αφού ξέρω ότι δεν θα έχω πελάτες επειδή είμαι γυναίκα;

γιατι δεν θα εχεις πελατες;

οι γυναικες δεν ειναι ιδιοκτητριες κλιματιστικων που να θελουν καθαρισμα; δε θα σε επιλεξουν; γιατι;

προσπαθειτε στο μυαλο σας να εξισωσετε ανομια πραγματα και μαλλον κανετε οτι δεν καταλαβαινετε γιατι ετσι σας βολευει

ισοτητα σημαινει ισες ευκαιριες για ολους οχι απαραιτητα οτι ολα μοιραζονται 50-50, με την ιδια λογικη γιατι μαιες δε γινονται ανδρες;
γιατι νυχουδες δε γινονται αντρες; και καθονται ανεργοι και πινουν φραπε;

γνωστος μου φιλος επιχειρηματιας που συνεργαζομουν στο παρελθουν μου ελεγε οτι παλιοτερα ειχε γυναικες υπαλληλους, και δεν εχει πλεον γιατι καθε λιγο εχουν τα γυναικολογικα τους και δεν αποδιδουν, ενω μετα γκαστρωνονται και θελουν και αδειες εγκυμοσυνης
για κατι τετοιους μισογυνηδες εχουν καθιερωθει οι νομοι ποσοστοσεων, που καθεστε και ισοπεδωνετε τα παντα, δηλαδη μια γυναικα που εχει σπουδασει για υπαλληλος γραφειου αν δε βρει δουλεια να παει να δουλεψει με το πηλοροφορι το μυστρι αυτο λετε, μονο που στο γιαπι ουτε καν ελληνες εργαζονται πλεον μονο αλβανοι και πακιστανοι,
ουτε καν οι ντοπιοι με τα δικα τους τα χωραφια δεν ασχολουνται

[Naida]

Γιατί να πάω να σπουδάσω ψυκτικός αφού ξέρω ότι δεν θα έχω πελάτες επειδή είμαι γυναίκα;

γιατι δεν θα εχεις πελατες;

οι γυναικες δεν ειναι ιδιοκτητριες κλιματιστικων που να θελουν καθαρισμα; δε θα σε επιλεξουν; γιατι;

προσπαθειτε στο μυαλο σας να εξισωσετε ανομια πραγματα και μαλλον κανετε οτι δεν καταλαβαινετε γιατι ετσι σας βολευει

ισοτητα σημαινει ισες ευκαιριες για ολους οχι απαραιτητα οτι ολα μοιραζονται 50-50, με την ιδια λογικη γιατι μαιες δε γινονται ανδρες;
γιατι νυχουδες δε γινονται αντρες; και καθονται ανεργοι και πινουν φραπε;

γνωστος μου φιλος επιχειρηματιας που συνεργαζομουν στο παρελθουν μου ελεγε οτι παλιοτερα ειχε γυναικες υπαλληλους, και δεν εχει πλεον γιατι καθε λιγο εχουν τα γυναικολογικα τους και δεν αποδιδουν, ενω μετα γκαστρωνονται και θελουν και αδειες εγκυμοσυνης
για κατι τετοιους μισογυνηδες εχουν καθιερωθει οι νομοι ποσοστοσεων, που καθεστε και ισοπεδωνετε τα παντα, δηλαδη μια γυναικα που εχει σπουδασει για υπαλληλος γραφειου αν δε βρει δουλεια να παει να δουλεψει με το πηλοροφορι το μυστρι αυτο λετε, μονο που στο γιαπι ουτε καν ελληνες εργαζονται πλεον μονο αλβανοι και πακιστανοι

[Airman68]

Μάλιστα...

Από τη μια οι άλλες μας δείχνουν όλους με το δάχτυλο και φωνάζουν "ο βιαστής είσαι εσύ" και από την άλλη κάποιες ευαίσθητες αρσενικές ψυχούλες γράφουν ολόκληρα απολογητικά κατεβατά σαν αυτό του αρχικού ποστ.
Καλά θα ήταν να βλέπαμε και αντίστοιχα κατεβατά όπως το παρακάτω:

Αυτήν την πουτανιά της μητριαρχίας την έζησα, την διδάχτηκα καλά. Γεννημένη το ’76, πρόλαβα να δω τις γυναίκες να μαζεύονται για καφέ και κουτσομπολιό, ενώ οι άντρες είχαν φύγει από τα χαράματα για τη δουλειά. Κουτσομπολιό που πότιζε σαν φαρμάκι όλες τις πτυχές της ζωής μας.
Πρόλαβα να ζήσω το «ο άντρας πρέπει να δουλεύει σαν το σκυλί για να ζήσει την οικογένειά του». Το παιδικό μου αυτί άκουσε τις «μεγάλες» να λένε για τους άντρες τους «τον έχω στρώσει τον δικό μου» λες και ήταν σκυλάκια.
Μεγάλωσα σε μια εποχή που μπορώ να κάνω τα πάντα αλλά έχω και την επιλογή να μην κάνω τίποτα. «Να βρεις έναν καλό γαμπρό με καλή δουλειά να ξενοιάσεις» μου έλεγε η μάνα μου. Σε αντίθεση με τους άντρες που πρέπει να πάνε στρατό και μετά να βρουν μια δουλειά για να συντηρούν την οικογένειά τους, με όλο το άγχος που αυτό συνεπάγεται (άλλο που δεν τους επιτρέπεται να το παραδεχτούν), εγώ είχα επιπλέον την επιλογή να παραμείνω ¨νοικοκυρά¨. Και παρόλο που οι εποχές έχουν αλλάξει (δεν πλένω ρούχα και πιάτα στο χέρι όπως η μητέρα μου, τα προϊόντα του σούπερ μάρκετ κάνουν πιο εύκολο το μαγείρεμα, μερικές φορές παραγγέλνουμε φαγητό από έξω, φυσικά δε συγυρίζω το σπίτι κάθε μέρα και μπορώ να φέρνω μια γυναίκα για γενική καθαριότητα μια στο τόσο) εγώ εξακολουθώ να παίζω το χαρτί της «δούλας» προκειμένου να δείξω ότι η δική μου προσφορά είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από αυτήν του άντρα μου.

«Θα τον κρατάς αναμμένο αλλά θα του κάτσεις μόνο αν σου υποσχεθεί γάμο». Συμβουλή θείας στο παιδικό μου αυτί.
Έζησα, άκουσα, έμαθα να χειρίζομαι τους άντρες. Να επιβάλλομαι. Για να το πετύχω χρησιμοποίησα ένα όπλο που μου το έμαθαν από μικρή: μου το είπαν ¨τσαχπινιά¨, ¨θηλυκότητα¨. Το πραγματικό του όνομα όμως είναι ¨πουτανιά¨.
Έθρεψα για χρόνια μέσα μου ένα τέρας που το καμουφλάρισα με την ονομασία «ωραίο φύλο». Μέχρι που είδα πόσο ωραίος μπορεί να είναι σε όλους τους τομείς ο άντρας. Οι άντρες. Ο άντρας μου.
Για χάρη τους, έκανα ψυχανάλυση. Να σπάσω το γαμημένο απόστημα, να χυθεί από μέσα όλη η πουτανιά της γυναίκας και από γυναίκα να γίνω άνθρωπος.
Έζησα κι άλλα, που δεν γράφονται.
Μου δίνει ελπίδα που μαζί με τις φίλες μου, μεγαλώνουμε παιδιά, που βλέπω το παρελθόν να πεθαίνει.
Καμία συμφιλίωση με το τέρας.
Να πάτε ψυχανάλυση τύπισσες.
Να το σκοτώσετε, το μόνο που αξίζει θάνατο.
Το τέρας που μας φυτέψανε οι παλιές.
Κι όσο το τρέφουμε, μέρος του προβλήματος θα είμαστε κι εμείς.
Είναι ΑΝΔΡΟΚΤΟΝΙΑ.
Συγγνώμη που υπήρξα κάποια που την ενοχλούσε η λέξη.
Είναι το τέρας δυνατό, μα εμένα με κάνει ο άντρας μου δυνατότερη.
......

Θυμάμαι τον εαυτό μου έκτη δημοτικού, όντας εντελώς παιδί ακόμα, να χαμογελάω στα αγόρια για να μου κουβαλήσουν την τσάντα με τα βιβλία. Το συνέχισα και αργότερα όταν αντικατέστησα τα βιβλία με ψώνια. Όχι ότι δεν μπορούσα να τα κουβαλήσω μόνη μου, αλλά γιατί να το κάνω όταν μπορούσα να βρώ ένα «κορόιδο» για αυτήν τη δουλειά;
Θυμάμαι που κάναμε τα γλυκά μάτια στον γυμναστή του σχολείου για να πάρουμε καλό βαθμό όταν τα αγόρια έπρεπε να αγωνίζονται μέσα στη ζέστη. Και αν δεν καταφέρναμε να κερδίσουμε την εύνοιά του αφήναμε υπονοούμενα ότι γλυκοκοίταζε τις συμαθήτριές μας που είχαν περισσότερη επιτυχία.
Από μικρή έμαθα να χρησιμοποιώ τη σεξουαλικότητα ως εργαλείο. Μέσα στο καταχείμωνο, όταν οι άντρες φορούσαν ζιβάγκο, εγώ άφηνα ακάλυπτο το ντεκολτέ και φορούσα μίνι φούστα παρόλο που ξεπάγιαζα. Αντί για παπούτσια που θα ήταν αναπαυτικά και θα βοηθούσαν στο περπάτημα, εγώ προτιμούσα ψηλά τακούνια κι ας υπέφερα. Ο λόγος ήταν για να τραβήξω την προσοχή των ανδρών και για να έχω μια δεξαμενή υποψηφίων για να διαλέξω αυτόν που μου έκανε περισσότερο. Σε όποια/ον σχολίαζε τις επιλογές μου και μου έλεγε ότι «ψάχνομαι» είχα έτοιμη την απάντηση που πιπίλαγα σε κάθε ευκαιρία: «το κάνω για μένα και μόνο». Φυσικά πολύ βολικά δεν ανέφερα ότι ποτέ δεν θα έκανα τις ίδιες επιλογές αν επρόκειτο να μείνω στο σπίτι (χωρίς αντρική παρουσία) ή αν επισκεφτόμουν τη μητέρα μου δύο στενά πιο πέρα από το σπίτι μου.
Αυτήν την ¨τσαχπινιά¨ χρησιμοποιούσαμε για να μπαίνουμε στα clubs παρακάμπτοντας την ουρά από κυρίως αντρικές παρέες. Και δεν είχαμε κανένα πρόβλημα στις διακοπές μας να πίνουμε δωρεάν ποτά ως αντάλλαγμα για μερικά φιλιά ή και για λίγο σεξ της μιας νύχτας, πάντα επιλέγοντας από την δεξαμενή υποψηφίων που είχαμε δημιουργήσει. Μερικές το εξέλιξαν ακόμη παραπέρα και έκαναν ασφάλεια βιασμού πριν τις διακοπές, οπότε είχαν και την δυνατότητα να βγάλουν και κάποια χρήματα επιπλέον.
Δεν χρειάζεται να πω καν ότι ντρέπομαι για όσα έκανα εκείνη την εποχή, όσα αναφέρω παραπάνω, που δεν είναι και λίγα.
Σας βεβαιώνω ότι ήμουνα πολύ ευαίσθητο άτομο, όπως είμαι και σήμερα, μεγαλωμένη ως καλό παιδί, με τρόπους, με λογοτεχνία, καλά ιδανικά και το μόνο που μ' ενδιέφερε τότε ήταν η αγάπη. Φερόμουν σκατένια όμως γιατί δεν είχα ιδέα από συμπεριφορά απέναντι στο άλλο φύλο, κι όχι μόνο κανείς δεν με έμαθε να κάνω κάτι καλύτερο αλλά και η κοινωνία ενθάρρυνε τέτοιες συμπεριφορές. Μέχρι να συνειδητοποιήσω, να καταλάβω, χρειάστηκε χρόνος.
Δεν ψάχνω δικαιολογίες αλλά μεγαλώσαμε σ' ένα αρρωστημένο μητριαρχικό περιβάλλον και τουλάχιστον μέχρι και τη γενιά τη δική μου, πιστεύω βαθύτατα πως αν δεν ισχύει το "όλες οι γυναίκες", ισχύει το "σχεδόν όλες οι γυναίκες". Η διαφορά είναι ότι στην πορεία κάποιες λίγες, όπως εγώ, κατάλαβαν και άλλαξαν. Οι περισσότερες όμως συνέχισαν, δεν είχαν τα εφόδια και την ενσυναίσθηση να κατανοήσουν, ούτε θέλαν να εγκαταλείψουν τα προνόμιά τους. Ακόμα κι όταν είχανε 100% συναινετικές σχέσεις, κατέληξαν άθλιες εραστές, σύντροφοι, σύζυγοι, και τελικά άθλιοι γονείς.
Όταν ακούω ότι το #metoo έχει πάντα δίκιο, απλά γελάω.

[omg kai 3 lol]

Φυσικά. Τι είδους άχρηστος πρέπει να 'σαι για να βγάζει η γυναίκα σου περισσότερα;

μια κομμωτρια παιζει να κονομαει περισσοτερα απο καρδιοχειρουργο, ας πουμε. αχρηστος;

Νομίζω ότι κάνει πλάκα ο hellegennes. Τα πάνω κάτω ήρθαν την τελευταία δεκαετία σε ένα σωρό εργαζόμενους. Για πλάκα μια γυναίκα μπορεί να αμείβεται καλύτερα σήμερα αν πχ εργάζεται χρόνια σε μεγάλη εταιρεία σε κλάδο που δεν χτυπήθηκε από την κρίση.

Και είναι ωραία τα περί πατριαρχίας και φεμινισμού αλλά και στις 2 περιπτώσεις που έχω στον κύκλο μου και συνέβη το παραπάνω διαλύθηκε ο γάμος. Η μία μου είπε ξεκάθαρα ότι δεν μπορεί να έχει τον άντρα της σε εκτίμηση όταν αυτός κερδίζει λιγότερα λεφτά. Δεν υπήρχε θέμα επιβίωσης αλλά έπεφτε χαμηλά στα μάτια της.

αυτο αγορι μου ειναι κλασσικη περιπτωση πλεονεξιας, αλαζονειας,

αγοραζουν σπιτι σε πλουσια περιοχη ανοιγονται σε 10 μπαντες και ζουν με ενα τροπο που δεν μπορουν να υποστηριξουν χρεωνοντας αβερτα τη μια χρεωστικη πισω απο την αλλη χωρις να μπορουν να ξεχρεωσουν, μετα τους φταιει ο/η συζυγος, οι γονεις, οι συγγενεις, το συμπαν, που δε βοηθανε

[MelidonisM]

Μάλιστα...

Από τη μια οι άλλες μας δείχνουν όλους με το δάχτυλο και φωνάζουν "ο βιαστής είσαι εσύ" και από την άλλη κάποιες ευαίσθητες αρσενικές ψυχούλες γράφουν ολόκληρα απολογητικά κατεβατά σαν αυτό του αρχικού ποστ.
Καλά θα ήταν να βλέπαμε και αντίστοιχα κατεβατά όπως το παρακάτω:

Αυτήν την πουτανιά της μητριαρχίας την έζησα, την διδάχτηκα καλά. Γεννημένη το ’76, πρόλαβα να δω τις γυναίκες να μαζεύονται για καφέ και κουτσομπολιό, ενώ οι άντρες είχαν φύγει από τα χαράματα για τη δουλειά. Κουτσομπολιό που πότιζε σαν φαρμάκι όλες τις πτυχές της ζωής μας.
Πρόλαβα να ζήσω το «ο άντρας πρέπει να δουλεύει σαν το σκυλί για να ζήσει την οικογένειά του». Το παιδικό μου αυτί άκουσε τις «μεγάλες» να λένε για τους άντρες τους «τον έχω στρώσει τον δικό μου» λες και ήταν σκυλάκια.
Μεγάλωσα σε μια εποχή που μπορώ να κάνω τα πάντα αλλά έχω και την επιλογή να μην κάνω τίποτα. «Να βρεις έναν καλό γαμπρό με καλή δουλειά να ξενοιάσεις» μου έλεγε η μάνα μου. Σε αντίθεση με τους άντρες που πρέπει να πάνε στρατό και μετά να βρουν μια δουλειά για να συντηρούν την οικογένειά τους, με όλο το άγχος που αυτό συνεπάγεται (άλλο που δεν τους επιτρέπεται να το παραδεχτούν), εγώ είχα επιπλέον την επιλογή να παραμείνω ¨νοικοκυρά¨. Και παρόλο που οι εποχές έχουν αλλάξει (δεν πλένω ρούχα και πιάτα στο χέρι όπως η μητέρα μου, τα προϊόντα του σούπερ μάρκετ κάνουν πιο εύκολο το μαγείρεμα, μερικές φορές παραγγέλνουμε φαγητό από έξω, φυσικά δε συγυρίζω το σπίτι κάθε μέρα και μπορώ να φέρνω μια γυναίκα για γενική καθαριότητα μια στο τόσο) εγώ εξακολουθώ να παίζω το χαρτί της «δούλας» προκειμένου να δείξω ότι η δική μου προσφορά είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από αυτήν του άντρα μου.

«Θα τον κρατάς αναμμένο αλλά θα του κάτσεις μόνο αν σου υποσχεθεί γάμο». Συμβουλή θείας στο παιδικό μου αυτί.
Έζησα, άκουσα, έμαθα να χειρίζομαι τους άντρες. Να επιβάλλομαι. Για να το πετύχω χρησιμοποίησα ένα όπλο που μου το έμαθαν από μικρή: μου το είπαν ¨τσαχπινιά¨, ¨θηλυκότητα¨. Το πραγματικό του όνομα όμως είναι ¨πουτανιά¨.
Έθρεψα για χρόνια μέσα μου ένα τέρας που το καμουφλάρισα με την ονομασία «ωραίο φύλο». Μέχρι που είδα πόσο ωραίος μπορεί να είναι σε όλους τους τομείς ο άντρας. Οι άντρες. Ο άντρας μου.
Για χάρη τους, έκανα ψυχανάλυση. Να σπάσω το γαμημένο απόστημα, να χυθεί από μέσα όλη η πουτανιά της γυναίκας και από γυναίκα να γίνω άνθρωπος.
Έζησα κι άλλα, που δεν γράφονται.
Μου δίνει ελπίδα που μαζί με τις φίλες μου, μεγαλώνουμε παιδιά, που βλέπω το παρελθόν να πεθαίνει.
Καμία συμφιλίωση με το τέρας.
Να πάτε ψυχανάλυση τύπισσες.
Να το σκοτώσετε, το μόνο που αξίζει θάνατο.
Το τέρας που μας φυτέψανε οι παλιές.
Κι όσο το τρέφουμε, μέρος του προβλήματος θα είμαστε κι εμείς.
Είναι ΑΝΔΡΟΚΤΟΝΙΑ.
Συγγνώμη που υπήρξα κάποια που την ενοχλούσε η λέξη.
Είναι το τέρας δυνατό, μα εμένα με κάνει ο άντρας μου δυνατότερη.
......

Θυμάμαι τον εαυτό μου έκτη δημοτικού, όντας εντελώς παιδί ακόμα, να χαμογελάω στα αγόρια για να μου κουβαλήσουν την τσάντα με τα βιβλία. Το συνέχισα και αργότερα όταν αντικατέστησα τα βιβλία με ψώνια. Όχι ότι δεν μπορούσα να τα κουβαλήσω μόνη μου, αλλά γιατί να το κάνω όταν μπορούσα να βρώ ένα «κορόιδο» για αυτήν τη δουλειά;
Θυμάμαι που κάναμε τα γλυκά μάτια στον γυμναστή του σχολείου για να πάρουμε καλό βαθμό όταν τα αγόρια έπρεπε να αγωνίζονται μέσα στη ζέστη. Και αν δεν καταφέρναμε να κερδίσουμε την εύνοιά του αφήναμε υπονοούμενα ότι γλυκοκοίταζε τις συμαθήτριές μας που είχαν περισσότερη επιτυχία.
Από μικρή έμαθα να χρησιμοποιώ τη σεξουαλικότητα ως εργαλείο. Μέσα στο καταχείμωνο, όταν οι άντρες φορούσαν ζιβάγκο, εγώ άφηνα ακάλυπτο το ντεκολτέ και φορούσα μίνι φούστα παρόλο που ξεπάγιαζα. Αντί για παπούτσια που θα ήταν αναπαυτικά και θα βοηθούσαν στο περπάτημα, εγώ προτιμούσα ψηλά τακούνια κι ας υπέφερα. Ο λόγος ήταν για να τραβήξω την προσοχή των ανδρών και για να έχω μια δεξαμενή υποψηφίων για να διαλέξω αυτόν που μου έκανε περισσότερο. Σε όποια/ον σχολίαζε τις επιλογές μου και μου έλεγε ότι «ψάχνομαι» είχα έτοιμη την απάντηση που πιπίλαγα σε κάθε ευκαιρία: «το κάνω για μένα και μόνο». Φυσικά πολύ βολικά δεν ανέφερα ότι ποτέ δεν θα έκανα τις ίδιες επιλογές αν επρόκειτο να μείνω στο σπίτι (χωρίς αντρική παρουσία) ή αν επισκεφτόμουν τη μητέρα μου δύο στενά πιο πέρα από το σπίτι μου.
Αυτήν την ¨τσαχπινιά¨ χρησιμοποιούσαμε για να μπαίνουμε στα clubs παρακάμπτοντας την ουρά από κυρίως αντρικές παρέες. Και δεν είχαμε κανένα πρόβλημα στις διακοπές μας να πίνουμε δωρεάν ποτά ως αντάλλαγμα για μερικά φιλιά ή και για λίγο σεξ της μιας νύχτας, πάντα επιλέγοντας από την δεξαμενή υποψηφίων που είχαμε δημιουργήσει. Μερικές το εξέλιξαν ακόμη παραπέρα και έκαναν ασφάλεια βιασμού πριν τις διακοπές, οπότε είχαν και την δυνατότητα να βγάλουν και κάποια χρήματα επιπλέον.
Δεν χρειάζεται να πω καν ότι ντρέπομαι για όσα έκανα εκείνη την εποχή, όσα αναφέρω παραπάνω, που δεν είναι και λίγα.
Σας βεβαιώνω ότι ήμουνα πολύ ευαίσθητο άτομο, όπως είμαι και σήμερα, μεγαλωμένη ως καλό παιδί, με τρόπους, με λογοτεχνία, καλά ιδανικά και το μόνο που μ' ενδιέφερε τότε ήταν η αγάπη. Φερόμουν σκατένια όμως γιατί δεν είχα ιδέα από συμπεριφορά απέναντι στο άλλο φύλο, κι όχι μόνο κανείς δεν με έμαθε να κάνω κάτι καλύτερο αλλά και η κοινωνία ενθάρρυνε τέτοιες συμπεριφορές. Μέχρι να συνειδητοποιήσω, να καταλάβω, χρειάστηκε χρόνος.
Δεν ψάχνω δικαιολογίες αλλά μεγαλώσαμε σ' ένα αρρωστημένο μητριαρχικό περιβάλλον και τουλάχιστον μέχρι και τη γενιά τη δική μου, πιστεύω βαθύτατα πως αν δεν ισχύει το "όλες οι γυναίκες", ισχύει το "σχεδόν όλες οι γυναίκες". Η διαφορά είναι ότι στην πορεία κάποιες λίγες, όπως εγώ, κατάλαβαν και άλλαξαν. Οι περισσότερες όμως συνέχισαν, δεν είχαν τα εφόδια και την ενσυναίσθηση να κατανοήσουν, ούτε θέλαν να εγκαταλείψουν τα προνόμιά τους. Ακόμα κι όταν είχανε 100% συναινετικές σχέσεις, κατέληξαν άθλιες εραστές, σύντροφοι, σύζυγοι, και τελικά άθλιοι γονείς.
Όταν ακούω ότι το #metoo έχει πάντα δίκιο, απλά γελάω.

(Για τον βιαστή το λένε, όχι για μας)

Θα είχε νόημα, αν το το γραφτό σου το έγραφε γυναίκα, διόλου απίθανο, βέβαια,
καθώς ο γυναικείος μισογυνισμός δίνει πάνω από 26,000 αποτελέσματα
αναζήτησης στο Google, ενώ ο ανδρικός μισανδρισμός μόλις 89,
χωρίς όμως οι δύο λέξεις να βρίσκονται μαζί.

[Airman68]

(Για τον βιαστή το λένε, όχι για μας)

Θα είχε νόημα, αν το το γραφτό σου το έγραφε γυναίκα, διόλου απίθανο, βέβαια,
καθώς ο γυναικείος μισογυνισμός δίνει πάνω από 26,000 αποτελέσματα
αναζήτησης στο Google, ενώ ο ανδρικός μισανδρισμός μόλις 89,
χωρίς όμως οι δύο λέξεις να βρίσκονται μαζί.

Αν διαβάσεις το αντίστοιχο νήμα θα δεις ότι εννοούν όλους τους άνδρες ως εν δυνάμει βιαστές.

Και εννοώ ακριβώς αυτό: Ποτίζουν τους άντρες με ενοχές για τις πράξεις τους χωρίς να γίνεται καμμία μνεία στις αντίστοιχες πράξεις εκ μέρους των γυναικών...