Stalker έγραψε: 26 Νοέμ 2020, 14:43
'Αρθρο 47: (Χάρη και αμνηστία)
1. O Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει το δικαίωμα, ύστερα από πρόταση του Yπουργού Δικαιοσύνης και γνώμη συμβουλίου που συγκροτείται κατά πλειοψηφία από δικαστές, να χαρίζει, μετατρέπει ή μετριάζει τις ποινές που επιβάλλουν τα δικαστήρια, καθώς και να αίρει τις κάθε είδους νόμιμες συνέπειες ποινών που έχουν επιβληθεί και εκτιθεί.
2. O Πρόεδρος της Δημοκρατίας μόνο με τη συγκατάθεση της Bουλής έχει το δικαίωμα να απονέμει χάρη σε Yπουργό που καταδικάστηκε κατά το άρθρο 86.
*3. Aμνηστία παρέχεται μόνο για πολιτικά εγκλήματα, με νόμο που ψηφίζεται από την Oλομέλεια της Bουλής με πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών.
4. Aμνηστία για κοινά εγκλήματα δεν παρέχεται ούτε με νόμο.
Μάλλον καμία σχέση με ΗΠΑ επομένως.
Δεν αλλάζει κάτι επί της ουσίας. Πρώτα απ' όλα η αμνηστία είναι άλλο πράγμα από τη χάρη. Η αμνηστία είναι από τα πράγματα που συμβαίνουν π.χ. μετά από έναν εμφύλιο, όχι κάτι που γίνεται κάθε τρία λεπτά.
Δεύτερον ως προς τη χάρη:
1) τα μέλη του συμβουλίου διορίζονται από τον υπουργό δικαιοσύνης και έχουν διετή θητεία, που σημαίνει δε λειτουργούν ανεξάρτητα (μάλιστα τα 3 από τα 8 μέλη, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου ειναι υπάλληλοι του υπουργείου).
2) ο υπουργός ΔΕΝ δεσμεύεται από τη γνωμοδότηση του συμβουλίου
3) ο ΠτΔ ΔΕΝ δεσμεύεται από την απόφαση του υπουργού (αν και δεν έχει υπάρξει ποτέ πρόεδρος που να έκανε το δικό του).
Η μόνη ουσιαστική διαφορά που έχει το αμερικανικό σύστημα είναι ότι ο πρόεδρος έχει τη δυνατότητα να εκκινήσει τη χάρη χωρίς ούτε αίτημα του ενδιαφερόμενου ούτε γνωμοδότηση του συμβουλίου και άρα να τα αποφασίσει όλα τελείως μόνος του. Στο ελληνικό σύστημα αυτή τη δυνατότητα την έχει ο υπουργός δικαιοσύνης, δηλαδή να ξεκινήσει διαδικασία χάριτος και να την πάει στον ΠτΔ ανεξάρτητα τι θα πει το συμβούλιο. Στη συνέχεια ο πρόεδρος έχει δυνατότητα να μην υπογράψει.
Άρα υπάρχει η ίδια ακριβώς δυνατότητα στην εκτελεστική εξουσία, απλώς είναι "σπασμένη" στα δύο: ο υπουργός έχει αποκλειστικό δικαίωμα να φέρει ενώπιον του ΠτΔ αίτημα για χάρη σε όποιον γουστάρει, ανεξάρτητα αν συνοδεύεται από αρνητική γνωμοδότηση του συμβουλίου και αν ο ίδιος ο τύπος δε ζήτησε ποτέ χάρη. Ο ΠτΔ έχει αποκλειστικό δικαίωμα να εγκρίνει (ή να απορρίψει) οποιαδήποτε χάρη, ανεξάρτητα τι λένε ο υπουργός, το συμβούλιο και ο ενδιαφερόμενος.