Jolly Roger έγραψε: 22 Σεπ 2020, 14:32
το 1683 ήταν ήδη στην αρχή της "μεγάλης ασθένειας" η Οθωμανική Αυτοκρατορία, και η πολιορκία της Βιέννης έγινε κυρίως για το loot, σε καμιά περίπτωση δεν είχαν οι Οθωμανοί την ψευδαίσθηση ότι μπορούσαν να την κρατήσουν. Πολύ σημαντικότερη, αντίθετα, είναι η άμυνα της Βιέννης το 1529, ενάντια στον Σουλεϊμάν, οπότε αν την έπαιρναν οι Οθωμανοί όχι απλά θα την κράταγαν αλλά θα έκαναν περίπατο μέχρι Μόναχο και Ρώμη. Μεγάλης σημασίας είναι επίσης και η ηρωική άμυνα των Ουγγρο-Κροατών στο Σίγκετβαρ το 1566 που απέτρεψε μια ακόμα πολιορκία της Βιέννης. Ιστορικά αυτές οι δύο ήττες των Οθωμανών είχαν πολύ μεγαλύτερο διακύβεευμα από αυτή του 1683.
Διαφωνώ για τους εξής λόγους:
1. το 1683 θεωρείται απ' όλους τους ιστορικούς ως το πικ των οθωμανών. Τα 500Κ που λέγεται ότι παρέταξαν μπροστά στην Βιέννη είναι απίστευτο νούμερο, ακόμα και για μια αυτοκρατορία από zergs όπως η Οθωμανική. Δεν είμαι σίγουρος αν έφτασαν ποτέ άλλοτε σε τέτοια νούμερα, σε κάποια από τις άλλες μεγάλες μάχες που έδωσαν (Κοσσυφοπέδιο, Άγκυρα, Βάρνα, Κωνσταντινούπουλη, Πρώτη Βιέννη κτλ).
2. μετά την πρώτη Βιέννη, συνέχισε η επέκταση τους και στα υπόλοιπα Βαλκάνια και φυσικά στην Μεσόγειο. Μάλιστα στο μεσοδιάστημα των δύο πολιορκιών είχαν ενεργό ρόλο στις εξελίξεις της Ευρώπης, κυρίως ως σύμμαχοι της Γαλλίας. Μάλιστα αυτοί είναι που βοήθησαν τους Γάλλους να αποκτήσουν μόνιμη παρουσία στην Μεσόγειο.
3. η δεύτερη Βιέννη όντως είναι το απόγειο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας για 2 λόγους:
(1) γιατί ως zerg δύναμη, επεκτείνονταν μέσω πολέμου και πλιάτσικου. Στο σημείο που πλέον δεν μπορούσαν να καθυποτάξουν άλλους και να δώσουν κίνητρο στους οπαδούς τους (δεν μιλάω για τους οθωμανούς τους ίδιους, που ήταν μια μικρή κάστα αλλά για τους υποκείμενους - γενίτσαρους, μωαμεθανούς κτλ) μπήκαν σε εσωστρέφεια και άρχισαν να τρώνε οι ίδιοι τις σάρκες τους και
(2) μέχρι το 1683 είχαν την τύχη να έχουν και έρεισμα επέμβασης και βέβαια να πετυχαίνουν τους αντιπάλους τους έναν έναν, να τους ξεμοναχιάζουν και να τους εξολοθρεύουν (Σέρβοι, Βυζαντινοί, Ούγγροι, Βενετσιάνοι κτλ). Η πρώτη σοβαρή διεθνής προσπάθεια που έγινε ήταν στην ναυμαχία της Ναυπάκτου (στο μεσοδιάστημα) γιατί δεν υπολογίζω τις πίπες της σταυροφορίας της Βάρνας. Στην δεύτερη Βιέννη, εκτός των αυστριακών και των πολωνών, πολέμησαν όλοι οι λαοί από τον Ρήνο μέχρι την Ουκρανία (με μεγάλη συμμετοχή των Σαξόνων και των Βαυαρών).
4. περαιτέρω, ο Πάπας φρόντισε να ψωλιάσει αρκετά τους Γάλλους στους αφορισμούς αλλά και ο Κάρολος Κουίντος διανέμοντας την αυτοκρατορία, έπαψε να τους δίνει έρεισμα να βοηθούν και να βοηθιούνται τους τούρκους.
5. εξυπακούεται ότι η προσοχή των Αψβούργων, από την στιγμή της διαίρεσης της αυτοκρατορίας στράφηκε ξεκάθαρα στα βαλκάνια, καθότι δεν τους έπαιρνε να κάνουν διαφορετικά. Μην ξεχνάμε ότι μέχρι την πρώτη Βιέννη τους έβλεπαν ως εν δυνάμει συμμάχους, καθότι τους βοήθησαν να επεκταθούν, βάζοντας χέρι στο διαμελισμό της Ουγγαρίας. Και πάλι βέβαια τους πήρε 100 χρόνια για να αναστρέψουν πλήρως την ζημιά που είχαν προκαλέσει ο τούρκοι στα βόρεια βαλκάνια - ενώ ήδη είχαν αναλάβει οι ρώσοι να ψωλιάζουν ασυστόλως σε Καύκασο και ανατολικά Βαλκάνια.