η μειονότητα της Μικράς Ασίας (και εννοώ της Ιωνίας όχι του Πόντου) δεν ήταν άσχετη με την ελληνική επέμβαση. Μέχρι το 1850 δεν υπήρχε σχεδόν κανένας Έλληνας στη Μικρά Ασία, εκτός από μεμονωμένες μικρές παροικίες κυρίως στη Σμύρνη και άλλες πόλεις όπως υπήρχε οποιαδήποτε εθνότητα της οθωμανικής αυτοκρατορίας σε οποιαδήποτε μεγάλη πόλη. Ξεκίνησαν να μεταναστεύουν κυρίως από τα νησιά του Αιγαίου αλλά και από τις υπόλοιπες περιοχές με ελληνικό πληθυσμό (είτε στην ελεύθερη Ελλάδα είτε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία) κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα με το Τανζιμάτ. Μέσα σε λίγες δεκαετίες είχαν στην κατοχή τους χωράφια, σπίτια, επιχειρήσεις και αποτελούσαν το κυρίαρχο πληθυσμιακό στοιχείο σε πολλά χωριά. Ταυτόχρονα έστελνε το ελληνικό κράτος δασκάλους και παπάδες που προωθούσαν τον αλυτρωτισμό και την άποψη ότι όλα αυτά είναι τρισχιλιόχρονες πατρίδες.
Ήταν δηλαδή κάτι σαν τους Σιωνιστές εποίκους στην Παλαιστίνη. Για την ακρίβεια ήταν το ίδιο ακριβώς με διαφορά φάσης γύρω στα 40 χρόνια και φυσικά με την πάρα πολύ σημαντική διαφορά ότι οι Τούρκοι δεν είναι τόσο losers όσο οι Άραβες.
